وقتی از بعضی سالخوردگان و پیشکسوتان گرامی میپرسی: “نظرتان درباره‌ی فلان انقلاب و بهمان جنگ چه بود؟” در پاسخ می گویند: “خودم کردم که لعنت بر خودم باد” باید گفت که اولاً نوش‌جان! خودکرده را تدبیر نیست. ثانیاً چرا میخواهید هم از توبره بخورید و هم از آخور؟ چرا با دست پس میزنید و با پا پیش میکشید؟ چرا ثمرات مثبت آن انقلاب یا جنگ را برای خود میخواهید و حمالیش را برای دیگران؟
دیدگاهتان را بنویسید