دورنگر | اخبار فناوری

نسخه‌های دنباله و بسته‌های گسترش‌دهنده در گذشته دو چیز متفاوت بودند، اما در دورانی که بسیاری از بازی‌ها هیچ پایانی ندارند -یعنی هیچوقت قرار نیست به اتمام برسند- تفاوت میان این دو کمرنگ‌تر شده. به عنوان مثال Path of Exile 2 یک بازی جدید نیست، یک افزونه هیجان‌انگیز برای بخش کمپین داستانی است و گرافیک فعلی Path of Exile و سیستم مهارت آن را دچار تغییرات فراوان می‌کند. Path of Exile 2 به عنوان یک آپدیت عرضه می‌شود و یک صفحه استیم جداگانه ندارد.

Overwatch 2 هم یک نسخه دنباله استاندارد نیست. این یک بازی جدید است که ماموریت‌های داستانی هم دارد، اما بلیزارد انتظار ندارد که تمام بازیکنان فعلی اورواچ به سرعت آن را بخرند. برای جلوگیری از تقسیم بازیکنان، حالت‌های چندنفره بازیکن در برابر بازیکن به صورت موازی در اورواچ و اورواچ 2 به‌روزرسانی می‌شوند تا دارندگان هر دو نسخه قادر به تجربه بازی در کنار یکدیگر باشند. در نهایت این دو بازی ادغام خواهند شد. اورواچ 2 درحالی وجود خارجی خواهد داشت که هیچوقت چیزی به نام اورواچ 1 وجود نداشته. شاید هم بعد از ادغام، عدد «2» را از انتهای نام بازی برداشته و دوباره Overwatch بنامندش.

در دهه ۹۰ میلادی،‌ بازی‌های چندنفره چندین به‌روزرسانی پس از عرضه و چند سرور رسمی داشتند، اما فراتر از این دیگر بستگی به مادسازان و دارندگان سرورهای خصوصی بستگی داشت که عمر بازی چقدر طول می‌کشد. همین امروز هم می‌توانید Quake را آنلاین بازی کنید، اما آخرین نسخه باثبات و رسمی بازی که QuakeWorld 2.30 نام دارد، در سال ۱۹۹۸ منتشر شد. سازندگان Quake در استودیو id Software دیگر نقشی در آنچه امروز در سرورهای بازی می‌گذرد ندارند.

به‌روزرسانی‌های پس از عرضه دیگر آنطور کار نمی‌کنند. ورژن نخست اورواچ که هنگام عرضه تجربه‌اش کردیم دیگر هیچوقت قابل بازی نخواهد بود و این موضوع درباره اکثر بازی‌های متمرکز بر بخش چندنفره مصداق دارد. دیگر نمی‌توانید ورژن ابتدایی Rainbow Six Siege را تجربه کنید و اگر قرار باشد یوبیسافت یک روز Rainbow Six Siege 2 را بسازد، می‌توان حدس زد که کاری شبیه به کار بلیزارد خواهد کرد.

با هر به‌روزرسانی خودکار بازی، یک چیز به دست می‌آید و چیزی از دست می‌رود. حتی مشکلات شدید بالانس که همه می‌خواهند از شرشان خلاص شوند هم بعداً عامل نوستالژی خواهند بود. یادتان هست وقتی فورتنایت شمشیری قدرتمند را به بازی اضافه کرد و بازیکنانی که آن را به دست می‌آوردند، بقیه را نیست و نابود می‌کردند؟ خنده‌دار بود، اما مشخصاً باید برطرف می‌شد. این یکی از آن هزاران لحظه‌ای بود که دیگر نمی‌توان دوباره تجربه‌اش کرد. و بر این ایده صحه می‌گذارد که حالا اینکه «چه زمانی» یک بازی را تجربه می‌کنید از همیشه مهم‌تر شده.

منابعی که صرف به‌روزرسانی بازی‌های آنلاین امروزی می‌شود، عرضه چندین نسخه مختلف و دادن حق انتخاب به بازیکن میان هر ورژن را غیرممکن می‌کند. روزهای خوب گذشته قرار نیست بازگردند.

تا جایی که دیدیم، بلیزارد ظاهراً به بازسازی نسخه زمان عرضه World of Warcraft نزدیک شده بود که دقیقاً همان چیزی بود که بازیکنان می‌خواستند در World of Warcraft Classic تجربه کنند؛ که البته این اتفاق نیفتاد و WoW Classic صرفاً کیفیت‌های بصری و داستانی نسخه اصلی را حفظ کرده. تصور اینکه بازی‌های دیگر با چنین کاری به موفقیت دوباره برسند سخت است و حالا برایمان این سوال پیش آمده که آیا تا ۱۵ سال دیگر بلیزارد World of Warcraft Classic Classic را عرضه خواهد که این بار بازسازیِ دقیقاً همان نسخه‌ای باشد که در سال ۲۰۰۴ عرضه شد یا خیر.

Path of Exile 2 و Overwatch 2 نشان‌دهنده یک تغییر رویکرد در این روزهای پایانی دهه ۲۰۱۰ هستند. این «دنباله‌های» نامتعارف،‌ نتیجه پروژه‌ای هستند که ۱۶ سال پیش با عرضه استیم آغاز شد و با گذشت ۱۰ سال،‌ بازی Team Fortress 2 هنوز با قدرت ادامه می‌دهد و کوچک‌ترین اثری از Team Fortress 3 در افق به چشم نمی‌خورد. اینطور نیست که دنباله‌ها از بین رفته باشند -هنوز هم اساسینز کریدها و کال آو دیوتی‌های بیشتری عرضه خواهد شد- اما بسیاری از بازی‌ها حالا پلتفرم‌هایی هستند که می‌توانند تا ابد تغییر کنند و بازسازی شوند.

یک سوال قدیمی وجود دارد که می‌گوید: اگر شما یک کشتی بسازید،‌ بعد طی ۱۰۰ سال تمام تخته‌چوب‌ها و اجزای آن را طوری عوض کنید که دیگر اثری از تخته‌چوب‌هایی که ابتدا استفاده شده بود باقی نماند،‌ آیا همچنان با همان کشتی روبه‌رو هستید؟

به همین شکل،‌ آیا Rainbow Six Siege همان عنوانیست که در سال ۲۰۱۵ عرضه شد؟ یا به صورت مخفیانه تبدیل به Rainbow Six Siege 2 شده است؟ آیا ما به صورت مداوم نسخه‌های دنباله‌ را از دست داده‌ایم؟ و آیا اجازه داده‌ایم شرکت‌ها به جای عرضه نسخه بعدی، دائماً بازی‌های قبلی خود را وصله و پینه کنند؟

منبع: PC Gamer

Let’s block ads! (Why?)

ادامه مطلب