۱- فوریه ۲۰۲۴، دو روی سکه برای سونی و پلی‌استیشن دارد. «هل‌دایورز ۲» رکوردهای خود و عناوین لایوسرویس پلی‌استیشن را یکی پس از دیگری می‌شکند. «فاینال فانتزی ۷ ریبرث» به‌عنوان یک انحصاری پلی‌استیشن، بالاترین میانگین متاکریتیک سری در دو دهه‌ی اخیر را کسب می‌کند. رئیس جدید پلی‌استیشن از توسعه‌ی بیشتر پلی‌استیشن وی‌آر ۲ روی رایانه‌های شخصی صحبت می‌کند و البته از عرضه‌ی بیشتر بازی‌هایشان روی این پلتفرم و موبایل. روی دیگر سکه اما برای سامورایی‌ها متفاوت است. آن‌ها بیش از ۹۰۰ کارمند خود در تیم‌هایی چون اینسامنیک گیمز، ناتی‌داگ، گوریلا و فایراسپرایت را تعدیل کردند. تعدیل‌ها آن‌قدر شدید هستند (حدود ۸ درصد از نیروی کار شرکت) که به دنبال آن استودیوی لندن پلی‌استیشن برای همیشه تعطیل شد. به این‌ها، کم‌تر بودن میزان فروش پلی‌استیشن ۵ در مقایسه با پیش‌بینی‌های سونی و ضرر ۱۰ میلیارد دلاری سهام این شرکت را هم اضافه کنید تا نوار ناکامی‌ها در روی دیگر سکه تکمیل شود. با این حال و در پس این تعدیل‌ها و اتفاقات بد، به‌نظر پلی‌استیشن برنامه‌هایی برای بازگشت به ریشه‌های خود دارد.
<!–
–>
۲- بیایید تصویر بزرگ‌تر را ببینیم. این‌که اصلا چرا چنین تصمیماتی گرفته می‌شوند و تا چه اندازه در لحظه به سود یا ضرر توسعه‌دهندگان پلی‌استیشن هستند. آن‌چه هرمن هالست و جیم رایان از آن صحبت می‌کنند، «صنعتی همواره در حال تغییر» است. معتقدم که چنین لفظی برای صنعت بازی، از دقیق‌ترین توصیف‌هایی است که تا به امروز شنیده‌ام. این صنعت همواره در حال تغییر، پلی‌استیشن و خیل عظیم دیگری از توسعه‌دهندگان را وارد جهنمی بزرگ کرد. سه عامل دست به دست هم دادند تا پلی‌استیشن به وضعیت کنونی برسد: کووید ۱۹، به دنبال آن افزایش هزینه‌ی توسعه‌ی بازی‌ها و البته سومین و شاید مهم‌ترین ضلع این مثلث، دنباله‌رو بودن در زمینه ترندهای بازی‌سازی. پلی‌استیشن را با چه می‌شناسید؟ مگر چیزی جز قصه‌گویی‌های جادویی و انحصاری‌های خوش‌کیفیت، این برند را تبدیل به یکی از پادشاهان دنیای کنسول‌ها کرده است؟ با تصمیمات جیم رایان و هیئت مدیره‌ی همراهش، پلی‌استیشن روز به روز بیشتر از این ریشه‌ها فاصله گرفت و مشغول توسعه‌ی عناوینی شد که هرگز رنگ آفتاب روز را ندیدند. «هل‌دایورز ۲» و موفقیت خارق‌العاده‌اش جذاب هستند؛ اما در پس‌زمینه مشکلات پروژه‌ی بانجی و یا پروژه‌های کنسل‌شده فایراسپرایت، «توئیستد متال» و … تنها گوشه‌ای از اتفاقاتی است که پلی‌استیشن با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند.
۳- شکل‌گیری لاین-آپ‌های قدرتمند و ساده‌تر بگویم، لاین‌آپ‌های «کنسول‌فروش»، کار یک روز و دو روز نیستند. همان‌طور که عدم موفقیت و ارائه‌ی لاین-آپ‌های بد و ناامیدکننده هم لزوما محصول زمان کوتاهی نیستند. سونی و پلی‌استیشن برای مدت زمانی طولانی، روی چیزی سرمایه‌گذاری کردند که شاید آینده‌ی صنعت بازی باشد؛ اما با ماهیت آن‌ها فاصله‌ی بسیاری دارد. در شرایطی که هزینه‌ی تولید افزایش پیدا کرده است، سود پلتفرم‌هولدری چون سونی که وابستگی مستقیم به فروش نرم‌افزار دارد، بیش از پیش در خطر قرار می‌گیرد. گزارش‌ها نشان می‌دهند کاهش این حاشیه‌ی سود، از جمله دلایلی است که امروز شاهد تعدیل‌های پرتعداد در صنعت بازی هستیم. با این حال و با وجود همه‌ی موج‌های منفی پلی‌استیشن در این چند هفته، هنوز چند نقطه‌ی بسیار جذاب به چشم می‌خورد.
۴- هرمن هالست تاکید می‌کند که آن‌ها سرمایه‌گذاری خود روی بازی‌های قصه‌محور باکیفیت را حفظ خواهند کرد. از طرفی پلی‌استیشن امروز بیش از پیش اهمیت گسترش برند و رسیدن به مشتری‌های جدید را درک می‌کند. آن‌ها هزینه‌ی سنگینی برای درس گرفتن پرداخت کردند؛ اما حالا می‌دانند که عرضه‌ی یک بازی لایوسرویس روی پلتفرم‌های بیشتر، تا چه اندازه به سلامت آن محصول و البته اقتصاد پلی‌استیشن کمک می‌کند. امروز پلی‌استیشن نگاهی جدی به بازار رایانه‌های شخصی برای گسترش برند و البته افزایش فروش دارد. آن‌ها درس بزرگی از سرمایه‌گذاری اشتباهشان گرفته‌اند و تاوان این تصمیم اشتباه را ۹۰۰ نیروی کار متخصص خواهند داد. اتفاقی که چند هفته قبل برای ۱۹۰۰ نفر در اکتیویژن بلیزارد کینگ افتاد. چرخه‌ای که امیدواریم با تصمیمات درست از سوی مدیران شرکت‌ها و درس گرفتن از اشتباهاتشان به پایان برسد.
دیدگاهتان را بنویسید