از زمانی که فیلم‌های سینمایی متولد شدند، داستان‌های علمی‌تخیلی بخشی از سینما بوده است. برای مثال «سفر به ماه» در سال ۱۹۰۲ میلادی به مخاطبان اجازه داد تا رفتن به این دنیا را باور کنند و به موجودات فرازمینی نیز توجه‌ای بیشتر داشته باشند. فضای بیرونی و فرازمینی‌ها برای نسل‌ها بخشی از داستان سرایی فیلمسازان بوده‌اند. این شکل فیلم‌ها به بینندگان اجازه می‌دهند تا تفسیرهای کارگردانان را از شکل ظاهری بیگانگان و نحوه تعامل آنها با دنیای ما ببینند.
<!–
–>
در حالی که فیلم‌هایی مانند «ئی.تی. موجود فرازمینی» قلب و شفقت این موجودات را کاوش می‌کند، دیگر فیلم‌های علمی‌تخیلی برجسته به چشم اندازی تاریک‌تر می پردازند. این فیلم‌ها سؤال «چه می‌شد اگر» را مطرح می‌کنند و یک پیچ هولناک اضافه می‌کنند که کابوس‌های ما را زنده می‌کند و ما نمی‌توانیم از آن سیر شویم. پس با این مطلب ویجیاتو همراه باشید؛ چرا که اینها وحشتناک‌ترین بیگانگان و فرازمینی‌هایی هستند که تا به حال در فیلم‌های سینمایی دیده شده‌اند، و ما می‌خواهیم این موجودات را بار دیگر با شما مرور کنیم.
یک مکان ساکت (فرشتگان مرگ)
جان کرازینسکی فیلم A Quiet Place را کارگردانی کرد که یکی از موفق ترین فیلم‌های ترسناک سال‌های اخیر است. شخصیت‌ها و پویایی خانوادگی بین آنها از همان سکانس اول مخاطب را مجذوب خود می‌کند. داشتن شخصیت‌های عالی به تنهایی یک نکته فوق‌العاده است، اما وقتی این پویایی با برخی از آزاردهنده‌ترین موجودات فضایی که روی صفحه، نمایش داده می‌شوند ترکیب شود، فیلم را به درجات بالاتری ارتقا می‌دهد.
بیگانگان منحصر به فرد این فیلم موجوداتی هستند که توسط صدا شکار می کنند، که این ویژگی منجر به طراحی صدای فوق‌العاده در فیلم می‌شود. کرازینسکی صداهای بیگانه را در حالی که انسان‌ها سعی می‌کنند سکوت کنند، همراه با نمایش چهره باز بیگانگان هنگام شکار جدا می‌کند و سکانس‌های وحشتناکی را با محوریت این موجودات فرازمینی ایجاد می‌کند.
بیگانه (زنومورف)
بیگانه ساخته ریدلی اسکات یکی از ترسناک ترین فیلم‌های ژانر وحشت برآمده از فضای خارج از جو زمین است که تاکنون ساخته شده؛ شاید ترسناک ترین فیلم علمی‌تخیلی تمام دوران باشد. بیگانه حاوی لایه‌های زیادی از ترس است که همگی ناشی از کلاستروفوبیا و درماندگی است که شخصیت‌های درون فیلم آن را تجربه می‌کنند.
اما آنچه واقعاً در این فیلم وحشتناک است توانایی این موجود است. زنومورف هیولای بزرگ است، اما در حرکاتش ساکت است، با مایعات اسیدی درون بدنش و مجموعه‌ای از دندان های طولانی و تیز چهره مخوفی را از خود به نمایش می‌گذارد. این ویژگی‌ها آن را به نیرویی مرگبار در چندین صحنه عالی تبدیل می‌کند که برخی از شخصیت‌های شرور فیلم‌های اسلشر با آنها قابل مقایسه نیستند. این موجود عذاب وجدان ندارد و انسان خوراک خوبی برای این هیولاست.
نشانه‌ها (بیگانگان سبز)
فیلم «نشانه‌ها» یک درام خانوادگی است که عناصر فرازمینی در تمام لحظات آن پاشیده شده است. با این حال، آن لحظات تعامل با بیگانگان واقعاً وحشتناک است. ام‌نایت شیامالان یک محیط زمینی برای مخاطب ایجاد می‌کند که آنها شروع به ارتباط با پدری غمگین (مل گیبسون) و برادرش (واکین فینیکس) می‌کنند. این فیلم استعاره‌ای برای پذیرش این ایده است که چیزی بزرگتر برای باور کردن و امین وجود دارد.
اما در حالی که شخصیت گیبسون با ایمان خود دست و پنجه نرم می‌کند، با موجوداتی از دنیای دیگر روبرو می‌شود. آن موجودات خود را در اطراف مزرعه و خانه قرار می‌دهند و حضور خود را به روش‌های ظریف اما وهم انگیزی نشان می‌دهند. این موجودات فضایی در بیشتر مدت فیلم دیده نمی‌شوند، اما با این حال فیلم بازهم حس وجود آنها را مملو از ترس می‌کند، اما وقتی دیده می‌شوند، برداشتی نگران کننده از تصویر «مردان سبز کوچک» می‌شوند. آیا از جامپ اسکر خوشتان می‌آید؟ این فیلم یکی از بهترین‌های ساخته شده از این جنس را دارد و در آن بیگانگان نقش مهمی دارند.
موجود (فرازمینی کشنده هزار شکل)
فیلم به شدت جذاب The Thing به کارگردانی جان کارپنتر یکی از فیلم‌های کلاسیک با محورت فرازمینی‌ها در دهه ۸۰ میلادی است و کرت راسل در نقش یک قهرمان اکشن تماشایی در آن نقش اول را بازی می‌کند. چیزی که موجود این اثر سینمایی را بسیار منحصر به فرد می‌کند غیرقابل پیش بینی بودن آن است. موجود بیگانه فیلم می‌تواند هر کسی باشد، و این تنش به خوبی برای مخاطب در جای‌جای این اثر پخش می‌شود.
آن لحظاتی که این موجود خود را به یک شکل انسان تکه‌تکه شده یا نامتعارف نشان می‌دهد، بسیار منزجرکننده است، زیرا این موجود از طریق جلوه‌های عملی وحشتناک و سکانس‌های اکشن خاص باعث ایجاد آشفتگی می‌شود. جان کارپنتر صحنه‌های فیلم خود را با اعتماد به نفس کنترل می‌کند و بیشتر آنها را در سکوت رها می‌کند و به تماشاگر اجازه می‌دهد فقط در یک لحظه پرتنش با شخصیت‌ها باشد. این فیلم علمی تخیلی محصول ۱۹۸۳ تا به امروز الهام بخش فیلمسازان فراوانی بوده است.
ورود (هفت پا فضایی)
این گونه فرازمینی دانا و فضانورد، موجودات مرموزی هستند که به زمین آمده‌اند تا در ازای کمک بشریت در آینده، زبان خود را به انسان‌ها ارائه دهند. آنها موجوداتی به ظاهر خیرخواه هستند که هدف نهایی آنها اتحاد بشریت است، زیرا به کمک آنها نیاز خواهند داشت. دنیس ویلنوو طیف وسیعی از فیلم‌های پیچیده را خلق کرده است که جرقه تئوری‌ها و تفسیرهای فراوان را برمی‌انگیزد. با این حال، Arrival یک تریلر روانشناختی آرام با جلوه‌های بصری شگفت انگیز (مخصوصاً بیگانگان) و جلوه‌های صوتی هیپنوتیزم کننده است. این فیلم به بررسی پویایی بین دو جهان (دنیای ما و جهان از بالا) می‌پردازد و اینکه چگونه یک سیستم جهانی ارتباطی می‌تواند روابط بالقوه برقرار کند.
امی آدامز در این فیلم به طرز درخشانی یک زبان شناس را به تصویر می‌کشد که سعی می‌کند با موجودات فضایی فیلم صحبت کند. این بیگانگان از طریق نمادها اهداف خود را در یک پیچ و تاب تکان دهنده توضیح می‌دهند. جلوه‌های بصری فوق‌العاده هستند و طراحی منحصربه‌فرد فرازمینی‌ها (که ممکن است تهدیدکننده باشند یا نباشند، اما بسیار ترسناک هستند و به نظر می‌رسند که قادر به انجام کارهای وحشتناک هستند) به این فیلم جذابیت شایسته‌ای می‌دهد.
آنها زندگی می‌کنند (بیگانگان آبی)
فیلم علمی‌تخیلی They Live یکی از جواهرات سینمایی پنهان و نه‌چندان معروف جان کارپنتر است. این فیلم از فرضیه خود به عنوان یک فیلم علمی‌تخیلی بیگانه محور استفاده می‌کند که حاوی نوعی تفسیر اجتماعی است. رادی پایپر ستاره سابق دبلیو دبلیو ایی، در این تریلر پر اکشن و طعنه آمیز در مورد خطرات تجاری گرایی، به عنوان قهرمان اصلی ایفای نقش می‌کند.
هنگامی که شخصیت‌های انسانی فیلم جهان را در مقابل چشمان خود پنهان می‌بینند، موجوداتی که در کمین توده‌های کختلف هستند آشکار می‌شوند. موجودات فضایی عجیب و غریب نه تنها مبتنی بر اثرات عملی هستند، بلکه عصبی نیز هستند، با چهره‌های ظاهراً بدون پوست و چشم‌های برآمده. موجودات فرازمینی این فیلم بدون اینکه ما بدانیم بر تصمیمات ما تأثیر می‌گذارند. آنها حواس ما را بی حس می‌کنند بدون اینکه ما آن را احساس کنیم. آنها زندگی ما را کنترل می کنند بدون اینکه ما متوجه شویم، این یعنی آنها در بین ما زندگی می‌کنند. این فیلم یکی از آثار اصلی سینمای دهه ۸۰ میلادی است که دهه‌ها بعد همچنان پابرجاست.
غارتگر (هیولای بیگانه شکارچی)
وقتی موجود بیگانه مخوف این فیلم کلاه خود را برمی‌دارد، همه مخاطبان می‌توانند با سرگرد داچ شفر (آرنولد شوارتزنگر) موافق باشند که این درنده یک هیولای زشت اما به شدت ترسناک است. قدرت محض این موجود به اندازه‌ای است که هرکسی که آنقدر بدشانس است از مسیر آن عبور کند، به شکل دردناکی نابود می‌شود.
چیزی که کارگردان جان مک تیرنان با این فیلم به ژانر علمی تخیلی اضافه می‌کند این است که به مخاطب اجازه می‌دهد دیدگاه فرازمینی را ببیند. تصاویر POV از طریق چشمان شکارچی به ما این امکان را می‌دهد که نگاه دقیق تری به نحوه تعامل این موجودات فرازمینی با دنیای اطراف خود داشته باشیم. این هیولای مخوف از اولین بازی خود در سال ۱۹۸۷ بارها بازسازی شده و حضور آن در پرده سینما ادامه یافته است، که نشان دهنده موفقیت و محبوبیت بسیار زیاد آن است و نشان می‌دهد که این موجود بیگانه ترسناک چقدر نمادین است.
دلقک‌های قاتل از فضا (دلقک وحشتناک)
در این فیلم بیگانگانی که شبیه دلقک‌ها هستند از فضای بیرون جو زمین آمده‌اند و یک شهر کوچک را به وحشت می‌اندازند. ترکیب محض جلوه‌های بصری عجیب، آمیخته با پیش‌فرض کلی دلقک‌ها به‌عنوان دلقک قاتل ترسناک، فضای این فیلم را به جواهری برای طرفداران فیلم‌های ترسناک تبدیل می‌کند. این فیلم به هیچ وجه از نظر منتقدان موفق نیست. با این حال، این فیلم طرفداران زیادی به دست آورده است که باعث شد استودیو یونیورسال چند دنباله را نیز برای آن تولید کند.
فرازمینی‌ها با جلوه‌های کاربردی و خاص خلق شدند و انواع مختلف دلقک‌ها را ایجاد کردند و ویژگی‌های آنها را به شیوه‌های وحشتناک و نگران‌کننده اغراق کردند. اگرچه ممکن است این فیلمی نباشد که خودش را جدی بگیرد، و کنار هم قرار دادن بیگانگان و دلقک‌ها یک انتخاب غیرعادی است، اما دو تا از رایج ترین ترس‌های ما را گرد هم می‌آورد. مطمئناً ترکیب فرازمینی با دلقک نتیجه داده است و موفقیت فیلم بیش از سی سال بعد کماکان احساس می‌شود. اینها برخی از عجیب‌ترین، خنده‌دارترین، وحشتناک‌ترین و دلخراش‌ترین فرازمینی‌هایی هستند که تا به حال در یک فیلم ساخته شده‌اند.
توده (ژله صورتی کشنده)
یک موجود مرگبار از فضا در نزدیکی یک شهر کوچک فرود می‌آید و شروع به مصرف همه افراد در مسیر خود می‌کند. هنگامی که دانشمندان دولتی در سایه تلاش می‌کنند تا این موجود وحشتناک را مهار کنند، وحشت همه‌جا را فرا می‌گیرد. همیشه یکی از بزرگترین معضلات ما در درک وحشت، ترس از چیزی است که نمی‌توانیم ببینیم، چیزی مشابه برای تهدیدهایی که شکل خاصی ندارند. فیلم موجود یک مثال عالی بود که در بالا ذکر شد. و در فیلم The Blob، این نکته قطعاً مشخص است.
فیلم The Blob به کارگردانی چاک راسل، داستانی آشنا را روایت می‌کند که یک بیگانه به یک شهر کوچک حمله می‌کند و جوانانی در این مسیر، نبرد را برای مبارزه با آن رهبری می‌کنند. مشکل اینجاست که در بیشتر طول این فیلم هیولایی وجود ندارد. حداقل، نه معمولی. این بار تهدید یک حباب غول پیکر از ژله کشنده است که می‌تواند شما را به طور کامل ببلعد و تمام مولکول‌های بدن شما را بخورد. نکته جالب فیلم آن است که جلوه‌های ویژه این اثر هنوز هم تا به امروز چشمگیر است.
جواب‌منفی نَه نُچ (بیگانه با شمایل بشقاب پرنده)
هیولا در Nope اثر جردن پیل زیبا، کشنده و شاعرانه است. این یک شکل عظیم است که گاهی یک سفینه فضایی، گاهی اوقات یک بشقاب پرنده و گاهی اوقات فقط یک بیگانه را نشان می‌دهد. هیچ راهی برای توضیح بهتر آن وجود ندارد زیرا با طرح داستان گروهی از افراد که تلاش می‌کنند وجود بشقاب پرنده‌ای را که مردم را می‌خورد، مستند کنند، ادامه می‌یابد.
در ادامه معلوم می‌شود بشقاب پرنده موجودی بیگانه است که به آن ژان ژاکت لقب داده می‌شود. با این حال، یک مشاور علمی در حین نگارش در واقع نام بیگانه را ابر تاریک پنهان خطاب می‌کند. هنگامی که تصاویر ارائه شده در هنگام معرفی فیلم را درک کنید، دچار گیجی خواهید شد. اگر تا به حال دلیلی برای وقوع باران خون روی پرده وجود داشته است، این فیلم همین است. این اثر سینمایی یک معجون برآمده از سینمای ژانری شگفت انگیز است.
گونه (فرازمینی انسان‌نما)
گونه جدیدی از موجودات تولید شده که ترکیبی است از انسان و یک موجود فضایی، او درجای مخصوصی در یک آزمایشگاه نگهداری می‌شود تا اینکه این گونه جدید (ناتاشا هنستریج) فرار می‌کند و ماموران تعقیب او را آغاز می‌کنند. این موجود با کشتن آدم‌ها می‌تواند اندیشه ومغز آنها را تصاحب کند و بر قدرت خود بیفزاید حالا گونه جدید می‌خواهد تولید مثل کند.
این فیلم داستان یک آزمایش دولتی را روایت می‌کند که اشتباه انجام شده است: دانشمندان هنگام دریافت DNA از فضا، توصیه‌های موجودات فرازمینی را دنبال می‌کنند و رشته را با رشته انسانی ترکیب می‌کنند. نتیجه یک ماشین کشتار زیباست که مردان را اغوا می‌کند و همیشه تشنه خوردن تمام بدن آنهاست. جلوه‌های ویژه این فیلم بسیار خوب هستند و با توجه به اینکه جرقه‌ای برای چند دنباله به همراه داشت، این یک فیلم دهه ۹۰ میلادی است که ظاهراً ماندگار است.
جنگ دنیاها (مهاجمان مریخی)
تهاجم بیگانگان آینده بشریت را تهدید می‌کند. این کابوس فاجعه بار از نگاه یک خانواده آمریکایی که برای بقا می‌جنگند به تصویر کشیده می‌شود. در برداشت اسپیلبرگ از داستان اچ جی ولز، جنگ دنیاها، بیگانگان سه پایه‌های بزرگی هستند که سال‌ها در زیر زمین پنهان شده‌اند. اما هنگامی که از خواب بیدار می‌شوند، از زمین خارج شده و باعث ایجاد زمین لرزه‌های عظیم می‌شوند. اما این بدترین چیز نیست.
آنها در واقع گرسنه و خشن هستند، و از همان ابتدا شروع به تخریب مردم به خاکستر خالص می‌کنند و گاهی اوقات آنها را می‌خورند. اگر فکر نمی‌کنید آنها می‌توانند ترسناک باشند، فقط منتظر صحنه ورود مردم به کشتی باشید و ما بعد تماشای آن با هم صحبت می‌کنیم.
کلاورفیلد (هیولای بیگانه در نیویورک)
اگر تا به حال نام این اثر را نشنیده‌اید، باید بدانید کلاورفیلد فیلمی درباره حمله هیولای غول پیکر به منهتن است که همه اینها از منظر یک دوربین دستی روایت می‌شود. در این فیلم گروهی از دوستان در طی یک حمله هیولاهای وحشیانه، برای انجام یک ماموریت نجات به اعماق خیابان‌های نیویورک می‌روند. فیلم ترسناک علمی تخیلی Cloverfield یک فیلم کلاسیک در این ژانر مدرن شده است که هیولاهای بزرگ و بیگانه خود را در شهر رها می‌کند تا یک آشوب بزرگ را شکل دهند.
در کلاورفیلد، شهر نیویورک توسط موجودی ویران می‌شود که سیستم تسلیحاتی ما انسان‌ها به آن آسیبی نمی‌رساند و فقط آن را عصبانی‌تر می‌کند. وقتی این هولای بیگانه را از نزدیک می‌بینیم، در یکی از صحنه‌های مرگ شخصیت‌های اصلی، نمی‌توانیم وحشت مواجهه با مرگ را در چهره او تصور نکنیم. یک سواری جالب و بسیار پر تنش برای کسانی که خواهان تجربه ترس و اکشت هستند!
دیدگاهتان را بنویسید