هیچ نوری نمی‌تواند از سیاه‌چاله‌ها بگریزد؛ بنابراین اغلب سیاه‌چاله‌ها از طریق درخشش مواد درخشان اطرافشان که درون آن‌ها سقوط می‌کنند، کشف می‌شوند. با این‌حال BH3 سیاه‌چاله‌ای خاموش است و هیچ موادی را نمی‌بلعد. پژوهشگرها این سیاه‌چاله را بر اساس حرکت عجیب ستاره‌ای که به نظر می‌رسید در مدار فضایی خالی می‌چرخید، کشف کردند.
سیاه‌چاله Gaia BH3 به آرامی در منظومه‌ای دوتایی خفته است؛ اما آن را بر اساس تأثیر گرانشی‌اش می‌شناسیم. فضاپیمای گایا، مأموریت آژانس فضایی اروپا برای نقشه‌نگاری از موقعیت و حرکت بسیاری از درخشان‌ترین ستاره‌های راه شیری است که این کار را با عکس‌برداری از آن‌ها از زاویه‌های مختلف انجام می‌دهد. این ماهواره همچنین داده‌های اولیه درباره‌ی نور ستاره‌ها را جمع‌آوری می‌کند که امکان تخمین مواردی مثل سن و ترکیب را می‌دهند. گایا علاوه بر حرکت ستاره‌ها در کهکشان می‌تواند موقعیت نسبی آن‌ها نسبت به زمین را هم اندازه‌گیری کند. این روش برای آشکارسازی برهم‌کنش‌های مداری مثل وجود ستاره‌های همراه یا سیاره‌های فراخورشیدی سودمند است.
Gaia BH3 دومین سیاه‌چاله‌ی شناخته‌شده‌ی نزدیک به زمین است
گروه گایا مشغول آماده‌سازی چهارمین انتشار داده‌های این فضاپیما و آزمایش‌های ارزیابی نرم‌افزاری بود تا به‌این‌ترتیب بتواند منظومه‌های ستاره‌ای دوتایی را در حین گذر از کنار Gaia BH3 کشف کنند.
هر ستاره‌ای در کهکشان راه شیری نسبت به ستاره‌های دیگر درحال حرکت است. تمام ستاره‌ها حول مرکز کهکشان می‌چرخند و ممکن است براثر اتفاقی در طول تاریخ خود به تکانه بیشتری برسند. برای مثال ممکن است با همسایه‌های خود برهم‌کنش داشته باشند یا بخشی از کهکشانی کوچک‌تر باشند که جذب راه شیری شده است؛ اما حرکت آن‌ها تنها در مقیاس‌های بسیار بزرگ تغییر می‌کند. در مقابل، تمام ستاره‌ها تغییرات پیوسته‌ی حرکتی را در حین سفر کلی خود در کهکشان تجربه می‌کند. گروه گایا در پردازش این داده‌ها تلاش کرد حرکت کلی و نشانه‌‌های مربوط به قرار گرفتن یک ستاره در یک منظومه‌ی دوتایی را بررسی کند.
ستاره‌ای که حول محور سیاه‌چاله Gaia BH3 می‌چرخد، از نظر جرمی مشابه خورشید است، اما نوعی نوسان‌های تناوبی را نشان می‌داد که نشان‌دهنده‌ی قرار گرفتن آن در مداری مشترک با یک همراه نامرئی بود. بر اساس جرم و حرکت مداری ستاره مرئی می‌توان جرم همراه نامرئی آن را تخمین زد.
ستاره‌شناس‌ها رصدهای گایا را با داده‌های بیشتری از تلسکوپ بسیار بزرگ واقع در صحرای آتاکامای شیلی ترکیب کردند و به‌این‌ترتیب توانستند وجود سیاه‌چاله را تأیید کنند. رصدها همچنین به یافتن یک اندازه‌گیری دقیق برای جرم جسم نامرئی منجر شد: در حد تقریبا ۳۳ برابر خورشید.
پژوهشگرها می‌خواهند برای پی بردن به چگونگی شکل‌گیری و تأثیر سیاه‌چاله گایا بر مواد اطراف بیشتر به بررسی آن بپردازند. یافته‌های اولیه نشان می‌دهند که ستاره‌ی همراه این سیاه‌چاله از نظر فلزی فقیر است. یا به‌بیان‌دیگر فاقد عنصرهای سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم است. این مشاهده ثابت می‌کند که سیاه‌چاله‌های کوچک می‌توانند از ستاره‌هایی تشکیل شوند که بخش کمتری از سوخت هسته‌ای خود را به عنصرهای سنگین تبدیل می‌کنند.
دیدگاهتان را بنویسید