ترنجبین، حنبان، سیب خار، این نام ها به تنهایی تصاویری از یک دمنوش جادویی و تشریفات مخفیانه را تداعی می کند. در واقع، شواهد جدید به این واقعیت اشاره دارد که گیاهانی مانند اینها احتمالاً حدود ۳ هزار سال پیش در جزیره منورکا اسپانیا برای ایجاد حالت های توهم زا در طول مراسم خاص استفاده می شدند.
به گزارش سیناپرس، یک تیم تحقیقاتی با تجزیه و تحلیل نمونه های موی موجود در یک جعبه تشریفاتی که در یک محفظه مهر و موم شده در داخل یک غار دفنی یافت شده بود، به این نتیجه رسیدند. محققان می گویند: این غار به نام Es Càrritx منورکا، حدود ۳۶۰۰ سال پیش مورد استفاده قرار می گرفته و برای حدود ۸۰۰ سال به عنوان یک مکان تشریفاتی و تدفین خدمت می کرده است. داخل غار یک اتاق دفن وجود دارد که ۲۱۰ نفر در آن دفن شده بودند. اغلب پس از مراسم تدفین، بخشی از موهای متوفی را در ظرف چوبی یا شاخ قرار می دادند و در کنار جسد می گذاشتند.
با این حال، در غار Es Carritx، محققان انباری از ظروف پر از مو را پیدا کردند که در اعماق یک اتاقک متفاوت در داخل غار پنهان شده بود. این نمونه های مو قبل از قرار گرفتن در ظروف ذخیره سازی، به رنگ قرمز درآمده بودند. این محتویات همچنین شامل موارد دیگری از جمله تیغه، سنجاق سر، شانه و کاسه و کاردک چوبی بود.
محققان می گویند: حدود ۸۰۰ سال قبل از میلاد، جمعیت جزایر بالئاریک دچار دگرگونی در ساختارهای اجتماعی خود شدند. شواهد باستان شناسی حاکی از رشد جمعیتی، رها شدن مکان‌های تدفین و کاهش تماس‌های خارج از جزیره است. در این زمینه، در غار Es Càrritx، برخی افراد که تمایلی به ترک سنت‌های باستانی نداشتند، مجموعه ای از اشیاء آیینی متعلق به خود را پنهان کردند که شامل اعضای خاصی از جامعه و احتمالاً شمن‌ها می شدند، به این امید که نظم اجتماعی سابق بتواند در آینده دوباره برقرار شود.
محققان که از دانشگاه‌های اسپانیا و شیلی هستند، برخی از نمونه‌های مو را با استفاده از دو تکنیک معروف برای آشکار کردن ترکیب شیمیایی مواد تجزیه و تحلیل کردند که شامل طیف سنجی جرمی با وضوح بالا و کروماتوگرافی مایع با عملکرد فوق‌العاده بالا است.به گزارش سیناپرس، پژوهشگران دریافتند:تارهای مو شامل علائم شیمیایی آتروپین، اسکوپولامین و افدرین هستند.
دو مورد اول در گیاهان خانواده شب بو مانند ترنجبین و حنبان یافت می شوند و متعلق به خانواده ای از مواد هستند که به عنوان دلیریانت شناخته می شوند. آنها می توانند به طرز چشمگیری ادراکات را تغییر دهند و باعث توهم، گیجی و به طور طبیعی هذیان شوند. افدرین یک محرک است که از گیاهان از جمله کاج نیز به دست می آید.
اگرچه آثاری از مواد مخدر در ظروف و ابزار در سایر مکان‌های عصر برنز یافت شده است، اما محققان می گویند این اولین بار است که شواهد مستقیمی از مصرف مواد مخدر در داخل بدن این مردمان باستانی یافت می شود.
پژوهشگران بر این باورند: از آنجایی که بریده‌های مو فقط از افراد خاصی گرفته شده و رنگ شده است، ایده بزرگداشت شمن‌ها را به وجود می آورد چراکه هیچ مزیت سیاسی یا اقتصادی بین اعضای جوامع عصر برنز اعطا نمی شود.
به گزارش سیناپرس، محققان همچنین می گویند: دایره های متحدالمرکز روی ظروف ممکن است تلاشی برای ترسیم چشم برای نشان دادن دید درونی باشد که می تواند همراه با استفاده از مواد مخدر خاص همراه باشد.
مقاله ای در مورد این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
نوشته مصرف مواد مخدر در عصر برنز اولین بار در خبرگزاری سیناپرس | اخبار علمی ایران و جهان. پدیدار شد.
دیدگاهتان را بنویسید