هیجان‌انگیزترین و موفق‌ترین فیلم‌های انیمیشنی سال ۲۰۲۳ در یک نکته بزرگ با هم مشترک هستند: همه‌ی آن‌ها به طوری غیرعادی سکانس‌های مبارزه‌ی جسورانه، نوآورانه و مهیج دارند.
<!–
–>
از یک طرف Spider-Man: Across the Spider-Verse را با اکشن پر تار و سویه‌های دیداری پیشگامانه‌اش می‌بینیم. ولی این روند سال ۲۰۲۳ با Puss in Boots: The Last Wish (که البته مربوط به پایان سال ۲۰۲۲ است اما در سال ۲۰۲۳ در کانون توجه قرار گرفت) و سپس با ساخته‌هایی تابستانی همچون Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem و The Monkey King ادامه پیدا کرد. همه‌ی این فیلم‌ها مبارزات دینامیکی از نظر دیداری دارند که به شیوه‌هایی نادر و سرزنده از مدیوم انیمیشن بیش‌ترین بهره را می‌برند.
برای دهه‌ها، فیلم‌های انیمیشنی آمریکایی به طور پیش‌فرض یا موزیکال بودند (به لطف فرمول دیزنی) یا کمدی (به لطف دریم‌ورکس) یا هر دو. ولی به مرور، روندها مورد دگرگونی قرار گرفتند و فیلم‌های انیمیشنی اکشن بالأخره توانستند جایگاه خود را بین تماشاچیان پیدا کنند. تکیه کردن به داستان‌های علمی-تخیلی و اکشن-ادونچر در طول تاریخ خیلی با فیلم‌های انیمیشنی جور در نمی‌آمد. اما سلیقه‌ی تماشاگران تغییر یافت تا در سال ۲۰۲۳ فیلم‌های انیمیشنی اکشن بالأخره به موفقیت فراگیر برسند.
شاید بتوان برای این مورد از Spider-Man: Into the Spider-Verse سپاسگزاری کرد که نه تنها در طول پنج سال گذشته توانست نگاه به فیلم‌های انیمیشنی آمریکایی را با یک انقلاب رو به رو کند بلکه احتمالات برای انیمیشن‌های ایالات متحده را گسترش دهد.
به علاوه، محبوبیت رو به افزایش انیمه در آمریکا (به طور ویژه انیمه‌ی شونن پر زد و خورد) به این معنا بود که برای مخاطبان دلخراشی کم‌تری برای تماشای سکانس‌های مبارزه‌ی شدید وجود دارد. چنین چیزی را حتی می‌توان از اشاره‌ی Puss in Boots: The Last Wish به Attack on Titan و چندین اشاره‌ی سرراست Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem به خاستگاه‌های گوناگون انیمه‌ای متوجه شد.
البته این طور نیست که فیلم‌های انیمیشنی پیشین اکشنی در خود نداشتند. برخی از فیلم‌های اکشن-محور همچون Kung-Fu Panda یا Big Hero 6 در آمریکا به موفقیت رسیده بودند. ولی به طرز روزافزونی، انیمیشن‌های اکشن به جای یک استثنا بودند در حال تبدیل به یک روند عادی هستند. همچنین به جای تکیه بر سویه‌های دیداری واقع‌گرایانه، این فیلم‌ها با استایل خود به بازی سرگرم می‌شوند تا با استفاده از انیمیشن، سکانس‌های مبارزه را با شیوه‌های خاصی تکامل دهند که فرای چیزی است که ساخته‌های لایو-اکشن توانایی انجامش را دارند.
برای نمونه در فیلم Spider-Man: Into the Spider-Verse، سکانسی که صدهای شخصیت-عنکبوتی گوناگون با استایل‌های مختلف انیمیشنی به دنبال مایلز مورالز در یک شهر آینده‌وار می‌روند چیزی است که نه به شکل لایو-اکشن و نه انیمیشن پیش از این دیده نشده بود. انیمیشن رنگ روغن-گونه‌ی Puss in Boots: The Last Wish باعث به وجود آمدن سکانس‌های مبارزه‌ی دلربایی شد. در TMNT: Mutant Mayhem، یک سری از سکانس‌های مبارزه تبدیل به یک مونتاژ مایع می‌شود که به شکل یکپارچه در زمان پس و پیش می‌روند. در سکانس آغازین The Monkey King نیز ماجرای شیطان‌کشی شخصیت اصلی از طریق یک مونتاژ رندر شده‌ی زیبا به تصویر کشیده می شود که سویه‌های دیداری را به سمت استایل جوهرزنی پیش می‌برد.
تنها زمان می‌تواند بگوید که چقدر این تغییر ژانر تازه دوام می‌آورد. ولی چیزی که هیجان‌انگیز به شمار می‌آید این است که این ژانر در حال تغییر است که یعنی مخاطبان آمریکایی بالأخره نسبت به این ایده که انیمیشن یک مدیوم است و نه یک ژانر نظر مثبت نشان داده‌اند. فیلم‌های انیمیشنی باید ژانرهای گسترده‌ای را در خود جای دهند و تنها به موزیکال‌ها و کمدی‌ها بسنده نکنند. شاید این پیش‌قدم شدن ساخته‌های اکشن تنها آغازی برای یک موج بزرگ‌تر باشد.
دیدگاهتان را بنویسید