اگرچه مستند مورد بحث ماه‌ها پس از آشکار شدن رویدادها تهیه شد، یعنی زمانی که بیشتر اسرار مربوط به اینکه چه عاملی موجب شد سفر زیردیایی به مرگ مسافرانش ختم شود، فاش شده بود، زمان قابل توجهی را صرف گمانه‌زنی درمورد حیات درون زیردریایی می‌کند و اینکه افراد حاضر در آن حادثه با چه احتمالات وحشتناکی ممکن بود رو‌به‌رو شده باشند.
به‌عنوان مثال، قبل از اینکه مشخص شود تایتان به‌شدت زیر آب متلاشی شده است، امدادگران این احتمال را در ذهن داشتند که زیردریایی دوباره به سطح آمده و سپس از محل اولیه خود دور شده باشد. هواپیماهای ارتش کانادا در جست‌وجوی حیات منطقه‌ای به وسعت ۱۹۴۲۵ کیلومتر مربع را اسکن کردند.
رویداد احتمالی به سطح آمدن و دور شدن زیردریایی لزوما پایان خوشی به دنبال نداشت. حتی اگر تایتان دوباره به سطح اقیانوس اطلس بازمی‌گشت، احتمالاً سرنشینان آن نمی‌توانستند از آن خارج شوند.
در مجموع، ۱۵ پیچ، زیردریایی را از بیرون در حالت غیرقابل نفوذ دربرابر هوا حفظ می‌کردند. اگر زیردریایی دوباره به سطح می‌آمد و اگر نیروهای امدادی تا زمان اتمام ذخایر اکسیژن آن را پیدا نمی‌کردند، مسافران ممکن بود هنگام تماشای دنیای بیرون و هوای تنفس‌پذیر آن ازطریق پنجره‌های دریچه تا حد مرگ یخ بزنند یا خفه شوند.
کپی لینک
دیدگاهتان را بنویسید