یک تیم تحقیقاتی ژنوم ۳۵۶ انسان ماقبل تاریخ را از فرهنگ های باستان شناسی مختلف از جمله مجموعه داده های جدید ۱۱۶ فرد از ۱۴ کشور مختلف اروپایی و آسیای مرکزی تجزیه و تحلیل کرد.
به گزارش سیناپرس، انسان‌های مدرن حدود ۴۵ هزار سال پیش شروع به گسترش در سراسر اوراسیا کردند، اما تحقیقات قبلی نشان داده که اولین انسان‌های مدرنی که وارد اروپا شدند، به جمعیت‌های بعدی کمک نکردند. این مطالعه روی افرادی متمرکز است که بین ۳۵ هزار تا ۵ هزار سال پیش زندگی می کردند و حداقل تا حدی اجداد جمعیت کنونی اوراسیا غربی هستند.
با کمال تعجب، تیم تحقیقاتی دریافتند:جمعیت‌های مناطق مختلف مرتبط با فرهنگ گراوتی که بین ۳۲ هزار تا ۲۴ هزار سال پیش در سراسر قاره اروپا گسترده بود، ارتباط نزدیکی با یکدیگر نداشتند. آنها توسط یک فرهنگ باستان شناسی مشترک به هم مرتبط بودند: آنها از سلاح های مشابه استفاده می کردند. با این حال، از نظر ژنتیکی، جمعیت اروپای غربی و جنوب غربی با جمعیت‌های همزمان اروپای مرکزی و جنوبی متفاوت بود.
علاوه بر این، استخر ژنی جمعیت‌های گراوتیان غربی به طور پیوسته برای حداقل ۲۰ هزار سال یافت می شود که فرزندان آنها که با فرهنگ‌های Solutrean و Magdalenian مرتبط هستند و در سردترین دوره آخرین عصر یخبندان در جنوب غربی اروپا ماندند و بعداً به سمت شمال شرقی به بقیه اروپا گسترش یافتند.
کوزیمو پست (Cosimo Posth) محقق ارشد این مطالعات می گوید: با این یافته ها، ما برای اولین بار می توانیم مستقیماً از این فرضیه حمایت کنیم که در طول آخرین حداکثر یخبندان، مردم در منطقه مطلوب‌تر از نظر اقلیمی جنوب غربی اروپا پناه گرفتند.
شبه جزیره ایتالیا قبلا به عنوان پناهگاه آب و هوایی دیگری برای انسان در طول آخرین حداکثر یخبندان در نظر گرفته می شد. با این حال، تیم تحقیقاتی هیچ مدرکی برای این موضوع پیدا نکرد. به جای آن، افرادی با یک استخر ژنی جدید در این مناطق مستقر شدند.
هی یو (He Yu) یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعه می گوید: ما متوجه شدیم که افراد مرتبط با فرهنگ متأخر، یعنی Epigravettian، از نظر ژنتیکی از ساکنان قبلی منطقه متمایز هستند. احتمالاً، این افراد از بالکان آمده بودند، ابتدا در حوالی زمان حداکثر یخبندان به شمال ایتالیا رسیده و از جنوب تا سیسیل پخش شدند.
ژنوم های تجزیه و تحلیل شده همچنین نشان می دهد که نوادگان این ساکنان Epigravettian شبه جزیره ایتالیا در حدود ۱۴ هزار سال پیش در سراسر اروپا پخش شده و جایگزین جمعیت های مرتبط با فرهنگ Magdalenian شدند.
تیم تحقیقاتی یک جایگزین ژنتیکی در مقیاس بزرگ را توصیف می کند که ممکن است تا حدی ناشی از تغییرات آب و هوایی باشد که مردم را مجبور به مهاجرت کرد: در آن زمان، آب و هوا به سرعت و به میزان قابل توجهی گرم شد و جنگل ها در سراسر قاره اروپا گسترش یافتند.
علاوه بر این، یافته‌ها نشان می دهد که برای بیش از ۶ هزار سال هیچ تبادل ژنتیکی بین جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده همزمان در اروپای غربی و شرقی وجود نداشته است. تعامل بین مردم اروپای مرکزی و شرقی فقط از ۸ هزار سال پیش قابل تشخیص است. هی یو می گوید: در آن زمان، شکارچیان با اجداد و ظاهر مشخص شروع به مخلوط شدن با یکدیگر کردند. آنها در بسیاری از جنبه ها از جمله رنگ پوست و چشمشان متفاوت بودند.
به گزارش سیناپرس، پست خلاصه می کند: داده‌هایی که ما از این مطالعه به‌دست آوردیم، بینش‌های دقیق و شگفت‌آوری را در مورد تحولات و رویارویی‌های گروه‌های شکارچی-گردآورنده غرب اوراسیا به ما ارائه می دهد. تحقیقات میان رشته ای بیشتر روشن خواهد کرد که کدام فرآیندهای دقیق مسئول جایگزینی ژنتیکی کل جمعیت های عصر یخبندان بوده اند.
شرح کامل این مطالعه در مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: ندااظهری
نوشته تجزیه و تحلیل ژنوم بازماندگان عصر یخبندان اولین بار در خبرگزاری سیناپرس | اخبار علمی ایران و جهان. پدیدار شد.
دیدگاهتان را بنویسید