موسیقی جزء لاینفک زندگی انسان است. موسیقی همه جا اطراف ماست، درست مثل نور خورشید، حال و هوای ما را خوب میٰکند. ما آنقدر از آن لذت می‌بریم که بسیاری از ما همیشه با گوشی موسیقی گوش می‌کنیم و موسیقی در سالن‌های کنسرت و حتی انتظار و داخل آسانسور پخش می‌شود.
اما، بسیاری از ما ممکن است از صدای بلند سالن‌های موسیقی آزرده خاطر شده باشیم یا حتی از صدایی که از هدفون دیگران منتشر می‌شود، ناخشنود باشیم.
یک بررسی سیستماتیک که امروز در BMJ Global Health منتشر شد، گزارش می‌دهد که شیوه‌های ناامن گوش دادن در نوجوانان و جوانان از استفاده از دستگاه‌های شنیداری شخصی (مانند گوشی‌ها یا پخش‌کننده‌های موسیقی دیجیتال) و رفتن به کلوپ‌ها و کنسرت‌های با صدای بلند رایج هستند و می‌توانند عامل مهم از دست دادن شنوایی شوند.
در واقع، نویسندگان تخمین می زنند که موسیقی‌های بلند تا ۱.۳۵ میلیارد جوان را در معرض خطر کم شنوایی در سراسر جهان قرار دهد.
تجزیه و تحلیل سیستماتیک شامل بررسی چندین مطالعه برای شناسایی یافته های سازگار است. در این مطالعه، نویسندگان ۳۳ مطالعه بررسی شده را که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ منتشر شده بودند که بیش از ۱۹۰۰۰ نفر، بین سن ۱۲ تا ۳۴ ساله، را در بر می‌گرفت.
در این مطالعه، گوش دادن ناایمن به عنوان گوش دادن در سطوح بالاتر از ۸۰ دسی بل برای بیش از ۴۰ ساعت در هفته شناسایی شد. این همان سطحی است که در استرالیا در مراکز صنعتی فرآیندهای حفاظت از نویز مانند استفاده از محافظ‌های شنوایی الزامی می‌شود.
این مطالعه تأیید می‌کند که میزان شیوه‌های گوش دادن ناایمن در نوجوانان و بزرگسالان جوان بالا است: ۲۳.۸۱ درصد از آنها در سطوح ناامن و ۴۸.۲ درصد در مکان‌های سرگرمی با صدای بلند به موسیقی گوش می‌دادند.
بر اساس برآوردهای جهانی، ۱.۳۵ میلیارد جوان در سراسر جهان در معرض خطر کم شنوایی قرار گرفته‌اند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می‌زند که بیش از ۴۳۰ میلیون نفر در سراسر جهان از کم شنوایی ناتوان کننده رنج می‌برند و اگر پیشگیری از کم شنوایی در اولویت قرار نگیرد، شیوع آن دو برابر می‌شود.
نتایج با مطالعات قبلی انجام شده توسط آزمایشگاه ملی آکوستیک استرالیا و مرکز تحقیقات تعاونی HEARing مطابقت دارد.
۱۳ درصد از جوانان استرالیایی (۱۸ تا ۳۵ ساله) در کلوپ‌های شبانه، کنسرت‌ها و فعالیت‌های ورزشی دوز سالانه نویز دریافت می‌کنند که بیش از حداکثر دوز قابل قبول در صنعت است.
در سال ۲۰۱۵، WHO ابتکار عمل گوش دادن ایمن را برای تشویق جوانان به محافظت از شنوایی خود راه اندازی کرد.
مشکل موسیقی بلند چیست؟
مانند نور خورشید، قرار گرفتن در معرض بیش از حد می تواند منجر به آسیب شود.
صدای بلند، از جمله موسیقی، می‌تواند سلول‌های مویی و غشای گوش داخلی (حلزون گوش) را از بین ببرد. هنگامی که شنوایی از بین می‌رود، ممکن است فرد نتواند گفتار یا صداهای اطراف خود را بشنود یا درک کند.
یک «قاعده خوب گوش» این است که اگر هنگام گوش دادنصدای زنگ در گوش خود بشنوید، در خطر آسیب به شنوایی خود هستید. این نوع کم شنوایی دائمی است و ممکن است نیاز به استفاده از سمعک یا کاشت حلزون داشته باشد.
پس چه کنیم، جز اینکه هدفون‌هایمان را دور بیندازیم و از باشگاه و موسیقی زنده پرهیز کنیم؟
ابتدا، درست مانند نور خورشید و پوست، باید از خطرات شنوایی خود آگاه باشیم و اقدامات لازم را برای محافظت از خود انجام دهیم. ما باید از میزان صدای بلند اطرافمان آگاه باشیم.
ما می‌توانیم این کار را با استفاده از محافظ شنوایی شخصی در کلوپ‌ها (مانند گوش‌گیرها)، یا محدود کردن تعداد دفعات بازدید از مکان‌های موسیقی پر سر و صدا یا مدت اقامت در مکان‌های واقعاً بلند انجام دهیم.
در استرالیا، مردم می توانند به یک ماشین حساب رایگان خطر نویز دسترسی داشته باشند تا خطرات شخصی خود را با استفاده از یک صداسنج آنلاین محاسبه کنند و بررسی کنند که چگونه تغییرات در سبک زندگی می تواند از شنوایی آنها محافظت کند و در عین حال به آنها امکان لذت بردن از موسیقی را می دهد.
اکنون اکثر گوشی‌ها دارای نرم‌افزاری هستند که می‌تواند سطوح گوش دادن ایمن را کنترل کرده و صدادهی را محدود کند.
حفاظت شنوایی در سطح محل برگزاری چالش‌برانگیزتر است و ممکن است به رویکردهای نظارتی و مبتنی بر صنعت نیاز داشته باشد. تحقیقات در سال ۲۰۲۰ کنترل‌های مخاطره‌ای را برای مکان‌های سرگرمی شناسایی کرد، مانند تغییر صدا بین سطوح بلندتر و ملایم‌تر، چرخش کارکنان، ارائه اتاق‌های آرام، و بالا بردن مکان‌های بلندگو بالاتر از ارتفاع سر.
منبع: The Conversation
دیدگاهتان را بنویسید