از زمان ظهور اولین انسان‌ها در آفریقا در بیش از ۲ میلیون سال پیش، جمعیت جهان به صورت فزاینده‌ای افزایش یافته است، این روند تنها مکث‌های زودگذری داشته است.
در اواسط نوامبر جمعیت دنیا به ۸ میلیارد نفر خواهد رسید.
قدیمی‌ترین فسیل‌های نخستین انسان‌های شناخته شده به ۲.۸ میلیون سال پیش برمی‌گردد و در شرق آفریقا پیدا شده‌اند.
اما تخمین‌ها در مورد تعداد افرادی که روی زمین زندگی می‌کردند تا قرن نوزدهم بسیار غیرقابل اعتماد بود.
آنچه که می‌دانیم این است که اجداد ما شکارچیانی بوده‌اند که در مقایسه با جمعیت‌های ساکن بعدی فرزندان کمی داشتند تا سبک زندگی عشایری خود را حفظ کنند.
به گفته هروه لو براس، محقق مؤسسه مطالعات جمعیتی فرانسه (INED)، جمعیت زمین تا حدودی کم بود زیرا شکارچیان-گردآورنده به زمین زیادی برای تغذیه خود نیاز داشتندیعنی حدود ۱۰ کیلومتر مربع برای هر نفر.
جمعیت کره زمین با گذشت زمان افزایش یافت، اما بسیار بسیار کند.
معرفی کشاورزی در دوران نوسنگی، در حدود ۱۰۰۰۰ سال قبل از میلاد، اولین جهش عمده جمعیت شناخته شده را به همراه داشت.
با کشاورزی، کم تحرکی و توانایی ذخیره مواد غذایی به وجود آمد که باعث افزایش نرخ زاد و ولد شد.
لو براس توضیح داد: «مادرها می‌توانستند به نوزادان شیرخوار غذا بدهند، که روند از شیر گرفتن را تسریع می‌کرد و فاصله زمانی بین زایمان را کاهش می‌داد، به این معنی که هر زن بچه بیشتری داشت.»
توسعه سکونتگاه های دائمی نیز خطراتی را به همراه داشت، با این حال، اهلی شدن حیوانات که باعث شد انسان ها به بیماری‌های کشنده جدیدی مبتلا شوند.
نرخ مرگ و میر کودکان بالا بود، به طوری که یک سوم از همه کودکان قبل از اولین تولد خود می میرند و یک سوم دیگر قبل از رسیدن به ۱۸ سالگی.
طبق برآوردهای INED، از حدود ۶ میلیون نفر در ۱۰ هزار قبل از میلاد، جمعیت جهان در سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد به ۱۰۰ میلیون نفر و سپس در قرن اول پس از میلاد به ۲۵۰ میلیون نفر رسید.
مرگ سیاه یا طاعون
مرگ سیاه باعث توقف ناگهانی جمعیت در قرون وسطی شد.
این بیماری همه گیر ، که در آسیای مرکزی، در قرقیزستان امروزی پدیدار شد، در سال ۱۳۴۶ با کشتی های حامل کالا از دریای سیاه به اروپا رسید و تنها در هشت سال، ۶۰ درصد از جمعیت اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا را از بین برد.
در نتیجه مرگ سیاه، جمعیت انسان بین سالهای ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰ کاهش یافت و از ۴۲۹ به ۳۷۴ میلیون نفر رسید.
رویدادهای دیگری مانند طاعون ژوستینیان که طی دو قرن از سال ۵۴۱ تا ۷۶۷ به دریای مدیترانه رسید و جنگ‌های اوایل قرون وسطی در اروپای غربی نیز باعث کاهش موقت تعداد انسان‌ها بر روی زمین شد.
از قرن نوزدهم به بعد، جمعیت شروع به افزایش جهشی کرد، که عمدتاً به دلیل توسعه پزشکی مدرن و صنعتی شدن کشاورزی بود. البته همین امر باعث افزایش عرضه جهانی غذا شد.
از سال ۱۸۰۰، جمعیت جهان هشت برابر شده، یعنی از حدود ۱ میلیارد به ۸ میلیارد نفر رسیده است.
علت عمده توسعه واکسن‌ها کلیدی بود، به‌ویژه تزریق آبله که به از میان بردن یکی از بزرگترین قاتل‌های تاریخ کمک کرد.
دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ انقلاب کوچک دیگری را در قالب درمان بیماری‌های قلبی به ارمغان آورد که به کاهش مرگ‌ومیر افراد بالای ۶۰ سال کمک کرد.
© خبرگزاری فرانسه