یکی از دلایلی که باعث می‌شود تا یک قهرمان کمیک بوکی محبوبیت ماندگار داشته باشد، بهره بردن از ویلن‌های سرشناس است. با در نظر گرفتن این مورد، جای شگفتی ندارد که بتمن توانسته تا به امروز به این میزان محبوب باقی بماند. البته با این که بسیاری از ویلن‌های شوالیه‌ی تاریکی با هدف رویارویی با خود او پدید آمدند ولی شماری از آن‌ها هستند که در ابتدا آنتاگونیست دیگر قهرمانان دی‌سی بودند.
<!–
–>
بخشی از آن به این خاطر خود محبوبیت بتمن است که در روایت‌های دی‌سی حضور همیشگی دارد. در طول زمان، چنین چیزی باعث شده تا شوالیه‌ی تاریکی المان دیگر عناوین دی‌سی را به خود جذب کند. این مورد را می‌توان بهتر از همه در تعداد ویلن‌هایی دید که در ابتدا در برابر دیگر قهرمانان قرار می‌گرفتند اما به مرور توجه خود را به شهر گاتهام و نگهبانش، بتمن، جلب کردند.
در این نوشتار به سراغ ۷ مورد از این ویلن‌ها می‌رویم که در آغاز برای دیگر قهرمانان دی‌سی نقش آنتاگونیست را بازی می‌کردند ولی بتمن آن‌ها را دزدید.
کلاک کینگ
کلاک کینگ که در ابتدا یکی از ویلن‌های گرین ارو بود به عنوان مردی رونمایی شد که از خواهر بیمارش نگهداری می‌کرد. زمانی که خود او نیز درگیر یک بیماری لاعلاج شد نگرانی از آینده‌ی خواهرش به سراغش آمد. او که دیگر گزینه‌ای نمی‌دید تصمیم گرفت تا یک بانک را برباید و برای آینده‌ی خواهر خود پولی پس‌انداز کند ولی گرین ارو جلویش را می‌گیرد. کلاک کینگ به خودی خود از گرین ارو شدید متنفر بود اما مرگ خواهرش در حالی که او در زندان بود و بعداً فهمید که بیماری‌اش به اشتباه تشخیص داده شده بود هم به کاهش نفرتش کمک نکرد.
با وجود دلیل بیزاری شخصی از گرین ارو ولی کلاک کینگ تبدیل به یکی از ویلن‌های دوره‌ای بتمن شد. از این کاراکتر در هر دو سریال لایواکشن بتمن آدام وست و ساخته‌ی انیمیشنی Batman: The Animated Series به عنوان یک دشمن مکرر برای شوالیه‌ی شنل‌پوش استفاده شد. در کمیک‌ها نیز کلاک کینگ در برابر شوالیه‌ی تاریکی در داستان‌هایی همچون Batman: Killing Time قرار گرفت. هرگز دلیل آشکاری برای تنفر او از بتمن ارائه نشد اما به شکل دوره‌ای در برابر بتمن دیده می‌شود آن هم در حالی که انگار از هنگام انتقال به شهر گاتهام بیخیال گرین ارو شده است.
جنتلمن گوست
جنتلمن گوست در ابتدا یکی از ویلن‌های هاوکمن و هاوکگرل به شمار می‌آمد که در طول زمان رویارویی‌هایی با این دو قهرمان داشته است. البته این کاراکتر دقیقاً یک شخصیت پلید نیست بلکه روحی‌ست که علاقه به جنایت دارد. چندین نمونه وجود دارد که نشان می‌دهند جنتلمن گوست کاملاً شرور نیست و می‌تواند هم‌پیمانی کاربردی باشد. این شخصیت حتی در دوره‌ای به هاوکمن کمک کرد تا ارواحی که تسخیرش کرده بودند را به آرامش برساند. با وجود چنین دینامیک خوشایندی ولی جنتلمن گوست در پایان به شهر گاتهام منتقل شد.
نخستین رویارویی این کاراکتر با بتمن به شماره‌ی ۳۱۰ کمیک Batman بازمی‌گردد که نشان داد می‌تواند یک ویلن سرسخت برای شوالیه‌ی تاریکی باشد. جنتلمن گوست لحظات برجسته‌ی خود را داشت که می‌توان در بین آن‌ها به دزدیدن و هیپنوتیزم کردن آلفرد پنی‌ورث اشاره کرد. در مقطعی، او حتی توسط جوکر به دورهمی ویلن‌ها دعوت شده بود.
دثتروک
به عنوان یکی از ویلن‌های محبوب دنیای دی‌سی، دثتروک در برابر کاراکترهای گوناگونی قرار گرفته است. در آغاز او در نقش ویلن تین تایتانز آفریده شده بود تا پیوند محکمی با اعضای اورجینال این گروه، به ویژه نایتوینگ، داشته باشد. دثتروک در طول زمان در نقش آنتاگونیست شخصی نایتوینگ نیز قرار گرفت. با این وجود، همیشه سر و کله‌ی بتمن در بین رقابت این دو پیدا می‌شود.
هر چند شوالیه‌ی نگهبان گاتهام یکی از قهرمانان برجسته‌ی دی‌سی‌ست و رویارویی‌اش با کاراکتری همچون دثتروک پرهیزناپذیر به شمار می‌آید ولی تعداد تقابل‌های بتمن و اسلید ویلسون از رویارویی‌های این ویلن با تین تایتانز و نایتوینگ پیشی گرفته است. با این که طراحی و شخصیت دثتروک او را یک ویلن هیجان‌انگیز برای شوالیه‌ی تاریکی می‌کنند اما پیوند شخصی ژرفش با تین تایتانز او را یک آنتاگونیست بی‌نقص برای این تیم از قهرمانان جوان کرده بود.
دوئلا دنت
دوئلا دنت یکی از کاراکترهای عجیب و غریب دنیای دی‌سی‌ست که به طور عمدی پس‌زمینه‌ای گیج‌کننده برایش تعریف شده است. روزی سر و کله‌ی دوئلا پیدا شد و ادعا کرد که دختر جوکر است. در حالی که چنین ادعای درست بود ولی او در واقع دختر یک نسخه‌ی قهرمان از جوکر از یک زمین موازی به شمار می‌آمد. دوئلا دنت به طور دوره‌ای به حضور خود ادامه داد تا با توجه با حالاتش دشمن یا هم‌پیمان تین تایتانز باشد. این پیوند عجیب و غریب ادامه یافت تا زمانی که نیو ۵۲ سر رسید تا این کاراکتر کاملاً ویلن بتمن شود.
با این که دوئلا در آغاز از نظر اخلاقی بیش‌تر خاکستری به حساب می‌آمد ولی نیو ۵۲ این گنگی‌اش را کاملاً کنار گذاشت. به جای داستان پس‌زمینه‌ی مولتی‌ورسی، دوئلا دنت اکنون یک دختر بود که از نظر روانی اوضاع خوبی نداشت و توانست زمانی که جوکر چهره‌اش را بریده بود آن را به دست آورد. از آن نقطه به پیش، دوئلا تبدیل به یک ویلن بی‌رحم شد که کامل روی شوالیه‌ی شنل‌پوش متمرکز بود و هیچ پیوندی با تین تایتانز نداشت.
اونوماتوپیا
گرین ارو از همان ابتدای پدید آمدن همیشه به خاطر نداشتن ویلن سرشناس به چالش برخورده است. انگار این ایراد زمانی که اونوماتوپیا آفریده شد به پایان رسید. این کاراکتر یک آدمکش سریالی بود که ویجلنتی‌های بدون توانایی فراانسانی را هدف قرار می‌داد. به همین دلیل برابر گرین ارو قرار گرفت و با کشتن کانر هاوک هم فاصله‌ی چندانی نداشت تا نشان دهد یک آنتاگونیست خطرناک به شمار می‌آید. با این وجود، با برخورداری از مفهوم «یک آدمکش سریالی که به دنبال قهرمانان بدون توانایی فراانسانی می‌رود» چندان طول نکشید تا پای بتمن هم با ماجرایش باز شود.
اونوماتوپیا در سری Batman: The Widening Gyre به عنوان آنتاگونیست ایفای نقش کرد که البته این عنوان هیچگاه به پایان نرسید. در این کمیک، اونوماتوپیا خودش را به جای یک ویجلنتی با نام بافومت جا می‌زند تا اعتماد شوالیه‌ی تاریکی را جلب کند. در پایان، بتمن هویت راستین و معشوقه‌اش را به بافومت آشکار می‌کند و این در-ظاهر-ویجلنتی نیز با بریدن گلوی معشوقه‌ی بروس در برابرش از هویت اونوماتوپیای خود پرده برمی‌دارد. این کلیف‌هنگر هرگز ادامه پیدا نکرد تا سرانجام اونوماتوپیا دوباره به سراغ گرین ارو برود.
مطلب پیشنهادی:۹ همتای شخصیت‌های Invincible در دی‌سی و مارولپارودی شخصیت‌های سرشناس
سالومون گراندی
سالومون گراندی یکی از کهنه‌ترین ویلن‌های کمیک‌های دی‌سی‌ست که در سال ۱۹۴۴ رونمایی شد؛ یعنی تنها ۵ سال پس از آفرینش بتمن. البته زمانی که این کاراکتر پا به دنیای کمیک‌ها گذاشت بیش‌تر در نقش یک ویلن برای گرین لنترن ابتدایی دی‌سی یعنی آلن اسکات قرار می‌گرفت. سالومون گراندی نه تنها به خاطر نیروی فراوانش بلکه به خاطر این که بدنش از جنس چوب بود و حلقه‌ی آلن نمی‌توانست روی آن اثر بگذارد یک تهدید بزرگ برای این قهرمان به شمار می‌آمد. با این وجود، به مرور زمان محبوبیت آلن اسکات از دست رفت و شوالیه‌ی شنل‌پوش گاتهام بیش‌تر مورد توجه قرار گرفت.
سالومون گراندی پس از قرار گرفتن در مرداب اسلاتر به عنوان یک زامبی به زندگی بازگشت و از آن جایی که این مرداب بیرون شهر گاتهام قرار دارد خیلی طول نکشید تا او در برابر بتمن قرار بگیرد. کم‌کم سالومون تبدیل به ویلن دوره‌ای شوالیه‌ی تاریکی شد و گرین لنترن هم از شهر گاتهام پس از به اوج رسیدن محبوبیت بتمن بیرون رفت. بدین گونه، سالومون گراندی با این که هر از چند گاهی در برابر قهرمانان دیگر قرار می‌گیرد ولی اکنون بیش‌تر به عنوان یکی از ویلن‌های شوالیه‌ی نگهبان گاتهام شناخته می‌شود.
پروفسور پیگ
زمانی که گمان می‌رفت که بروس وین کشته شده است، دیک گریسون در جایگاه بتمن قرار گرفت و یکی از نخستین ویلن‌هایی که به مقابله با او پرداخت پروفسور پیگ بود. پیگ عملاً یک بازتاب تیره از دیک بود که حتی سیرک خودش با نام سیرک شگفتی را اداره می‌کرد. او یک ویلن بی‌رحم محسوب می‌شد که عاشق تبدیل انسان‌ها به دولوترون‌های خود بود و یک نسخه‌ی پلید از نایتوینگ را هم در طی این پروسه ایجاد کرد. می‌توان گفت که پروفسور پیگ در جایگاهِ جوکرِ نایتوینگ قرار داشت تا یک رقیب کم‌نقص برایش باشد.
پس از بازگشت بروس وین و کنار گذشته‌شدن نقش نایتوینگ توسط دیک گریسون، این ویلن در شهر گاتهام ماند تا تبدیل به یکی از ویلن‌های بتمن شود. هر چند تم‌های شخصیتی او هماهنگی‌های کم‌تری با بروس نسبت به دیک دارند ولی در هر صورت پروفسور پیگ برخوردهای خاطره‌انگیزی را نیز با شوالیه‌ی شنل‌پوش پشت سر گذاشته است. از زمان تمرکز کردن روی بتمن، این ویلن عملاً تم سیرک را کنار گذاشت و بدون آن به فعالیت پرداخت تا یکی دیگر از روانی‌هایی باشد که هر از چند گاهی سر و کله اش در شهر گاتهام پیدا می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید