۲۰ فیلم اکشن هندی برتر که باید ببینید؛ از «باهوبالی» تا «جوان»

اگر از طرفداران فیلم هندی هستید و تعداد قابل توجهی از اکران‌های سال‌های گذشته را تماشا کرده‌اید، ممکن است این فکر به ذهنتان رسیده باشد که چرا یک دفعه فیلم‌های هندی اینقدر خوب و باکیفیت شدند؟ سینمای هند طی دهه‌های اخیر کوشید تا خودشان را به پای بهترین‌های سینمای جهان برساند و حالا میتوان گفت فیلم هندی اکشن دیگر شانه به شانه‌ی بهترین فیلم‌های این ژانر با فیلم‌های سینمایی هالیوود رقابت می‌کند.

هند همیشه فیلم اکشن ساخته است، اما تازه اخیرا فیلم‌هایی از سینمای این کشور بیرون آمده که در بالاترین سطح کیفی قرار دارند. علت آن هم اغلب در فعل و انفعالات بازار نهفته است. فیلم‌های اکشن هالیوودی درصد بالایی از بازار فیلم‌های این سبک را اشغال کرده‌اند که البته جای نگرانی بسیاری دارد. حالا فیلم‌های هندی باید از روی دست آن‌ها یاد می‌گرفتند تا بتوانند آثاری مشابه هالیوود تولید کنند، با این تفاوت که باید این کار را با بودجه‌های بسیار کمتر انجام می‌دادند. علاوه بر این، مخاطبان هم نسبت به گذشته آگاه‌تر شده‌اند و آن قدری فیلم خوب دیده‌اند که بتوانند خوب و بد را از هم تشخیص دهند و گزینه‌های پیش رویشان خیلی بیشتر است. به ویژه که با پلتفرم‌های استریمینگ امروزی دیگر هر کسی در هر جایی می‌تواند به راحتی به هر فیلمی دسترسی پیدا کند و دیگر لازم نیست نگران این باشد که آیا فیلمی در شهرش اکران می‌شود یا نه.

افزایش تعداد تهیه‌کنندگان خارجی و بدلکارانی که روی فیلم‌های هندی کار می‌کنند و ظهور کارگردان‌های بی‌نظیری مانند اس. اس. راجامولی و  لوکش کاناگاراج و ستارگانی که خود دیگر به بدلکاران رزمی تبدیل شده‌اند مانند، تایگر شروف و ویدیوت جاموال، نشان‌دهنده‌ی این است که فیلم اکشن در هند بالاخره دیگر در جدی گرفته می شود؛ از جلوه‌های ویژه گرفته تا بدلکاری و کارگردانی صحنه‌های هیجان تعقیب و گریز. موفقیت فیلم‌های اکشن هندی طی سال‌های اخیر نشان داد که مخاطبان جهانی نیز مشتاق دیدن این فیلم‌ها هستند و تنها فیلم‌های هالیوودی نیست که خریدار دارد.

انتخاب یک فهرست بیست تایی از فیلم‌های اکشن هندی کار ساده‌ای نیست؛ اما نکته‌ای که در این لیست قابل توجه است، حجم فیلم‌های سینمایی باکیفیتی است که بعد از سال ۲۰۱۵ میلادی به سینماها آمده‌اند و و این نشان می‌دهد به زودی آثاری حتی بهتری از این‌ها نیز خواهیم دید. سال ۲۰۲۳ میلادی هم با فیلم اکشن هندی اشباع شده بود که همگی توانستند رضایت هر دو مخاطبان و منتقدان را به دست بیاورند.

۲۰. شورشی (Baaghi)

• سال اکران: ۲۰۱۶
• کارگردان: صبیر خان
• بازیگران: تایگر شروف، شرادها کاپور، سونیل گروور، سودر بابو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۵.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۱۴ از ۱۰۰

اگر از یک نظر بخواهیم به ماجرا نگاه کنیم، زندگی حرفه‌ای تایگر شروف تنها به کفش‌های اسنیکر سفید، لگدپرانی و رقاصی خلاصه می‌شود؛ اما اگر بخواهیم منصف باشیم، برای طرفداران فیلم‌های اکشن هندی آنچه بیش از همه اهمیت دارد توانایی‌های فیزیکی تایگر و تعهد او به این است که بیست و چهار ساعت شبانه روز و هفت روز هفته شکم شش‌تکه‌اش را حفظ کند.

«شورشی»‌ ترکیبی تند و تیز و ماهرانه از «بچه کاراته‌کار» (۱۹۸۴)، «بیل را بکش» (۲۰۰۳) و «یورش» (۲۰۱۱) و برخی دیگر از آثار کلاسیک فیلم‌های سبک هنرهای رزمی است که شکی در آن نیست یکی از بهترین ستاره‌های فیلم‌های اکشن را به مخاطبان هندی معرفی کرده که قرار است تا سال‌ها در عرصه‌ی فیلم هندی بدرخشد.

نیمه‌ی اول فیلم شخصیت تایگر را نشان می‌دهد که در مدرسه‌ی کالاریپایاتو (تکنیکی شبیه کونگ فو) تحت نظر یک سرباز بازنشسته به نام گوروسوامی (شائوریا بارادواج) در حال آموزش دیدن است. در ادامه او با پسر بدذات گوروسوامی به نام راگاو (سودر بابو) روبه‌رو می‌شود که در این میان با اقتباس از فیلم «یورش» از یک برج چندین طبقه‌ای بالا می‌رود که در آن آدم بدها مثل مور و ملخ همه جا را پر کرده‌اند.

تماشای اینکه شروف هر یک از دشمنان خود را با مهارت و انرژی مثال زدنی از پا درمی‌آورد بسیار سرگرم کننده است. به طور کل، چیزهای زیادی در فیلم «شورشی» وجود دارد که به پختگی کامل نرسیده، اما اگر یک چیز خوب بتوانم درباره‌اش بگویم آن این است که «شورشی» شاید در نظر منتقدین امتیازات بالایی به دست نیاورده باشد، اما اگر بخواهیم صرفا به جنبه‌ی اکشن آن نگاه کنیم دیگر این فیلم یکی از بهترین نمونه‌های فیلم اکشن هندی به حساب می‌آید که دیدن آن را به شدت به همه‌ی مخاطبان فیلم‌های اکشن و پرهیجان توصیه می‌کنم.

۱۹. قبیله سارپاتا (Sarpatta Parambarai)

• سال اکران: ۲۰۲۱
• کارگردان: پا. رنجیس
• بازیگران: آریا، جان کوکن، شبیر کالاراکال، دوشارا ویجایان، پاسوپاتی، آنوپاما کومار
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۵.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: –

مثل هر فیلم اکشن پرفروشی، بهترین صحنه‌های فیلم «قبیله سارپاتا» هم صحنه‌ی مونتاژهای تمرین‌هاست و شخصیت اصلی ما، که آریا نقش آن را بازی می‌کند، تحت نظر مربی خود تعلیم می‌بیند. کارگردان فیلم پا. رنجسی هر حرکت آریا را با دقتی مثال‌زدنی دنبال می‌کند. در صحنه‌ای که بعدتر می‌آید کابیلان (کاراکتر آریا) نشان داده می‌شود که با آهنگ «نیه اولی» به مصاف یک رزمی‌کار مرموز می‌رود.

«قبیله سارپاتا» یک فیلم اکشن ورزشی کمیاب است که نظیرش را در جای دیگری جز هند پیدا نخواهید کرد. این فیلم داستان قهرمانی یک دالیت (پایین‌ترین سطح از طبقه‌بندی کاست‌ها در کشور هند)‌ را به تصویر می‌کشد که با انرژی و قدرت طوفانی خود پا به میدان مبارزه می‌گذارد و نمایشی فراتر از حد تصوراتتان ارائه می‌دهد. از جمله دیگر صحنه‌های به یادماندنی این فیلم می‌توان به نبرد کالیبان با شخصیت جان کوکن اشاره کرد که برای خودش یک‌پا حماسه آفرینی محسوب می‌شود. حتی بهتر از آن صحنه‌ی مبارزه‌ی کابیلان با رز رقصان (شبیر کالاراکال) است که خود به تنهایی برای تبدیل این فیلم به نمایشی برای تمام اعصار کافی است.

۱۸. جوان (Jawan)

• سال اکران: ۲۰۲۳
• کارگردان: اتلی کومار
• بازیگران: شاهرخ خان، نایانتارا، ویجی ستوپاتی، دیپیکا پادوکونه، پریامانی، سانیا مالهوترا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۸ از ۱۰۰

«جوان» یکی از بهترین فیلم‌های اکشن هندی با بازی شاهرخ خان است که به خوبی از تمام جنبه‌های مختلف این بازیگر توانمند استفاده می‌کند. شاهرخ خان در این فیلم سنگ تمام می‌گذارد: صحنه‌های اکشن، رمانتیک، طنز و سکانس‌های دیوانه‌وار، او از پس تمام آن‌ها به نحو احسن برمی‌آید. با اینکه «جوان» بیش از ۱۶۰ دقیقه است، اما فیلم مثل برق و باد می‌گذرد و حین دیدن آن هرگز احساس خستگی نخواهید کرد.

اتلی کومار در «جوان» نه تنها انتظارات از یک کارگردان رده اول فیلم اکشن را برآورده کرده است، بلکه از آن انتظارات عبور کرده و بی‌نظیر ظاهر می‌شود. در کنار کارگردانی و سینماتوگرافی او، استودیوی RCE VFX هم که مسئول ساخت جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری فیلم بوده، با فیلم «جوان» استانداردهای تازه‌ای به فیلم‌های اکشن هندی معرفی کرده است.

همه‌ی این‌ها را گفتم، اما این را هم متذکر می‌شوم که این فیلم شما را به حال و هوای اکشن‌های دهه‌ی هفتاد و هشتاد بالیوود می‌برد؛ جایی که در آن نقش اصلی یک قهرمان بلامنازع است و گاه و بی‌گاه دیوار چهارم را می‌شکند تا با بیننده صحبت کند و پند بدهد. برخی ممکن است این برداشت را داشته باشند که «جوان» بیش از حد سیاسی است، اما داستانی که فیلم اتلی روایت می‌کند بسیار جای تأمل دارد.

همانطور که از اتلی کومار توقع داریم، آخرین صحنه‌های اکشن فیلم دیگر از حد و حدود واقعیت پا را فراتر گذاشته و هیچ تلاشی برای واقعی جلوه دادن آن نشان نمی‌دهند و صحنه‌هایی چشمگیر در مقابل بیننده می‌گذارند که می‌تواند رقیب فیلم‌هایی چون «مأموریت: غیرممکن» و «سریع و خشن» باشند. با تمام دشواری‌های فیلمبرداری صحنه‌های اکشن، اتلی با مهارت تعقیب و گریزها و درگیری‌های تن به تن را به تصویر می‌کشد و اغلب سکانس‌هایی بسیار طولانی‌تر از حد معمول دارد که تأیید دیگری بر توانایی‌های خارق‌العاده‌ی اتلی کومار است. پیشنهاد می‌کنم اگر مانیتور بزرگی در دست و بالتان دارید، حتما «جوان» را در آن ببینید که دیدن آن بر پرده‌ی بزرگ‌تر لطف دیگری دارد.

۱۷. پاتان (Pathaan)

• سال اکران: ۲۰۲۳
• کارگردان: سیدهارت آناد
• بازیگران: شاهرخ خان، دیپیکا پادوکونه، جان آبراهام، دیمپل کاپادیا و اشوتوش رانا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۵.۹ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۴ از ۱۰۰

شاهرخ خان که بعد از چهار سال بالاخره از تاریکی‌ها بیرون آمد (آخرین فیلم او «صفر» بود که در سال ۲۰۱۸ میلادی منتشر شد) با فیلم «پاتان» به میادین بازگشته و بینندگان را غافلگیر کرد. مبارزه‌ی آغازین شاهرخ خان در فیلم «پاتان» بسیار نفس‌گیر است و هر لحظه به شما یادآوری می‌کند که این بازیگر حداقل هنوز توانایی فیزیکی یک قهرمان رده اول و نقش اصلی فیلم هندی را از دست نداده است. پاتان در این فیلم اما تنها بر قدرت بدنی خود تکیه نمی‌کند، بلکه با ظرافت و تیزهوشی دشمنان خود را از میان برمی‌دارد.

«پاتان» یک داستان جاسوسی در سطح بین‌المللی روایت می‌کند که در دل خود عاشقانه و اکشن دارد و مملو از پیچ و خم‌هایی است که باعث می‌شود نتوانید تشخیص دهید چه کسی آدم بد و چه کسی قهرمان داستان است. یکی از جذابیت‌های «پاتان» این است که به یکی دو تا لوکیشن اکتفا نکرده؛ فیلم از دبی، پالما، بیروت، افغانستان، دهلی نو، مسکو و حتی قطب جنوب هم سر در می‌آورد و تمام این صحنه‌ها به زیبایی قاب‌بندی و فیلمبرداری شده‌اند. با تمام این‌ها، اگر این فیلم از هالیوود بیرون می‌آمد، حتما بودجه‌اش از ۱۰۰ میلیون دلار نیز فراتر می‌رفت؛ این در حالی است که «پاتان» سر جمع تنها ۳۰ میلیون دلار بودجه داشت.

کارگردان سیدهارت آناد همان جادویی که در سال ۲۰۱۹ میلادی برای فیلم «جنگ» (که در ادامه به آن هم اشاره می‌کنم) خلق کرد، در این فیلم هم به کار برده است. با اینکه فیلم از جلوه‌های بصری گرافیکی زیاد استفاده کرده، اما مخصوصا اگر «پاتان» را در یک صفحه نمایش بزرگ ببینید متوجه خواهید شد که این جلوه‌های ویژه از کیفیت بسیار بالایی برخوردار هستند و این نشان می‌دهد تیم‌های  VFX بالیوود در این سال‌ها به مراتب بهتر از فیلم‌های جدید مارول عمل می‌کنند.

صحنه‌های اکشن دیپیکا پادوکونه و جان آبراهام به خوبی از نقاط قوت هر دو بازیگر بهره می‌گیرند و آن دو را به عنوان شخصیت‌هایی به تصویر می‌کشند که هر یک توانایی‌های منحصربه‌فرد اما ذاتا مشابهی دارند؛ قدرت آبراهام در هیکل تحسین برانگیز و قدرت بالاتنه‌ی او نهفته، در حالی که پادوکونه از ظرافت، آرامش و قدرت کنترل خود برای درگیری‌ها استفاده می‌کند.

به خاطر وسواس فکری سیدهارت آناد که سال‌هاست نتوانسته صحنه‌های هواپیما را از کله‌اش بیرون کند، در این فیلم هندی اکشن ۲۰۲۳ میلادی هم صحنه‌ی جنگ در هواپیما داریم که به لطف جلوه‌های ویژه‌ی کامیپوتری صحنه‌های براق و قبراقی رقم زده‌اند. در این نبرد هیجان انگیز شاهرخ خان و آبراهام جت‌پک‌هایی به خود وصل کرده و به مبارزه می‌پردازند؛ حتی با اینکه می‌دانند پشت سرشان یک بمب ساعتی است که هر لحظه دیگر قرار است منفجر شود. این فیلم را از دست ندهید مخصوصا اگر سری فیلم‌های «ببر» یا فیلم «جنگ» (۲۰۱۹) را دوست داشته‌اید حتما از «پاتان» هم لذت خواهید برد.

۱۶. قهرمان اکشن (An Action Hero)

• سال اکران: ۲۰۲۲
• کارگردان: انیرود آیر
• بازیگران: جایدیپ اهلاوات، آیوشمان کورانا، میرابل استوارت، نورا فتحی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۵ از ۱۰۰

«قهرمان اکشن» داستان ماناو (آیوشمان کورانا) را دنبال می‌کند که بازیگری سی ساله و در اوج قله‌ی شهرت خود است. به نظر می‌رسد که همه چیز دارد به بهترین شکل برای ماناو پیش می‌رود؛ اما به زودی زندگی این مرد جوان دستخوش تغییر و تحولات بزرگی می‌شود و او که حالا محکوم به قتل شده است، باید نام خود را از این تهمت پاک کند. ماناو که دیگر احساس می‌کند زندگی‌اش به یکی از فیلم‌های اکشنی که هر روز در آن‌ها بازی می‌کند مبدل شده، تحت فشار قرار می‌گیرد تا از کشورش فرار کند. زندگی اما نمی‌خواهد به ماناو رحم کند و حالا سیاستمداری قدرتمند می‌خواهد رد او را بزند و از ماناو انتقام بگیرد.

اگر نظر من را بخواهید «قهرمان اکشن» نمونه‌ی بارز یک فیلم اکشن هندی خوب است که در داستان آن، علاوه بر کلیشه‌های همیشگی فیلم‌های هندی، بخش قابل توجهی به نقد اجتماعی اختصاص داده شده است؛ آن هم با لحنی که خیلی در فیلم‌های هندی سراغ نداریم. «قهرمان اکشن» از تأثیر بزرگ رسانه‌ها بر زندگی افراد می‌گوید و پیام‌های خود را با کمدی سیاه در هم می‌آمیزد تا به بهترین شکل آن را به مخاطب مخابره کند. فیلم انیرود آیر همان قدر که اکشن خوب و سکانس‌های هیجانی و نفس‌گیر دارد، زبانی تیز و تند هم دارد که یکی از مهم‌ترین علت‌هایی است که موجب شده بخواهم «قهرمان اکشن» را در لیست بهترین فیلم‌های اکشن هندی قرار دهم. اصلا فکر کنم عنوان فیلم هم دلیل کافی باشد تا بدانید چرا این فیلم را فهرست خود آورده‌ام.

بازیگران اصلی این فیلم همه به خوبی در نقش‌هایشان ظاهر شده‌اند؛ فیلمبرداری و لوکیشن‌ها همه کیفیت بالایی دارند، موسیقی صحنه آن قدر خوب است که تا مدت‌ها از ذهنتان پاک نمی‌شود. همه‌ی این‌ها را گفتم تا بگویم متأسفانه «قهرمان اکشن»، که خود از دست‌های پشت پرده‌ی رسانه‌ها حرف می‌زد، قربانی این سیستم بالیوود شد و نتوانست موفقیت چندانی در گیشه‌ها به دست بیاورد. حالا اینکه علت این شکست کم‌کاری تیم بازاریابی و غفلت از تبلیغات کافی بوده است، یا واقعا توطئه‌ای در کار است، این را دیگر از من نپرسید که نمی‌دانم. اما یک چیز را می‌دانم و آن این است که «قهرمان اکشن» یکی از بهترین فیلم‌های هندی سال ۲۰۲۲ میلادی بود که در سایه‌ی فیلم‌های بی‌ذوق و بدون خلاقیت آن سال که از فرمول همیشگی فیلم‌های بالیوودی پیروی می‌کردند گم شد.

۱۵. ببر ۳ (Tiger 3)

• سال اکران: ۲۰۲۳
• کارگردان: مانیش شارما
• بازیگران: سلمان خان، کاترینا کایف، عمران هاشمی، ریدهی دوگرا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۷ از ۱۰۰

«ببر ۳» یک فیلم هندی اکشن جدید و پنجمین قسمت از مجموعه فیلم‌های جاسوسی هندی یعنی «وای‌آراف» (YRF Spy Universe) است که دنباله‌ی مستقیم فیلم «تایگر زنده است» نیز محسوب می‌شود. خط داستانی این فیلم چرخش‌ها و خوش‌ذوقی‌هایی دارد که در دیگر فیلم‌های این مجموعه ندیده‌ایم.

تایگر (سلمان خان) توسط رئیس جدیدش خانم منون به مأموریت فرستاده می‌شود تا دوستی قدیمی را نجات دهد. با اینکه تایگر با موفقیت مأموریت را به پایان می‌رساند، اما اخباری به گوشش می‌رسد که حسابی او را غافلگیر می‌کنند. حالا آدم بد ماجرا آتش رحمان به داستان وارد می‌شود که از قرار معلوم مربی سابق زویا (کاترینا کایف) بوده است. در این میان گذشته و حال با یکدیگر در هم آمیخته و ارتباط بین تایگر و زویا وارد مرحله‌ی جدیدی می‌شود. اینکه این دو نفر چگونه خود را از این مخمخصه خارج کرده، رابطه‌ی بین خود را بهبود داده و این وسط‌ها پاکستان را هم از نابودی نجات می‌دهند، ماجرایی است که تنها در یک فیلم هندی اکشن به کارگردانی مانیش شارما پیدا خواهید کرد.

سلمان خان بار دیگر پرقدرت ظاهر شده و کاترینا در نقش زویا نیز به خوبی از پس شخصیت خودش برآمده است. به نظرم باید یک ارتباطی بین کاترینا و دیپیکا در فیلم‌های بعدی این مجموعه به وجود بیاید که حتما شور و اشتیاق‌ها برای دیدن آن فیلم را تشدید می‌کند. حضور هرچند کوتاه شاهرخ خان هم مزه‌ی دیگری به فیلم می‌بخشد و دیگر چه می‌شود وقتی سلمان خان و شاهرخ خان در یک فیلم اکشن در کنار هم بر پرده‌ی سینما ظاهر شوند. عمران هاشمی هم شخصیت آنتاگونیست متفاوتی ارائه کرد که با آنچه در کلیشه‌های فیلم‌های جاسوسی به آن عادت داریم تفاوت بسیاری دارد.

این فیلم هندی اکشن سلمان خان را در اوج قله‌ی ترقی به تصویر می‌کشد و یکی از بهترین فیلم‌ها برای طرفداران اوست که می‌خواهند از یک روایت ساده لذت ببرند؛ البته روایت ساده‌ای که صحنه‌های اکشن آن با فیلم‌های هالیوودی رقابت می‌کند؛ از صحنه‌های مبارزه‌ی تن به تن گرفته تا تعقیب و گریزها. جلوه‌های ویژه‌ی بصری نیز خیلی خوب از آب درآمده‌اند و باید خدا قوتی به تیم پشت صحنه‌ی «ببر ۳» گفت که اگر آن‌ها نبودند خیلی از ایده‌های فیلم به بار نمی‌نشستند. از بهترین بخش‌های فیلم هم صحنه‌های اکشن کاترینا است که یکی از بهترین اجراهای بازیگران زن در یک فیلم اکشن هندی را به بینندگان عرضه می‌کند.

۱۴. کماندو ۳ (Commando 3)

• سال اکران: ۲۰۱۹
• کارگردان: آدیتیا دات
• بازیگران: ویدیوت جاموال، آدا شارما، انگیرا دار، گلشن دوایا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۵.۹ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۰ از ۱۰۰

می‌دانم، یک فیلم هندی دیگر با شماره‌ی سه در عنوان آن! اما راستش را بخواهید ویدیوت جاموال خوب می‌داند که دارد در فیلم «کماندو ۳» با بیننده چه می‌کند، مخصوصا زمانی که صحنه‌های اکشن آن از راه می‌رسند؛ اما این بازیگر پرطرفدار هم لحظاتی دارد که به خوبی درنیامده و نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند. جاموال در ابتدای «کماندو ۲: رد پول سیاه» می‌گوید: زمان اکشن رسیده! و سپس وارد سکانسی مملو از پریدن از این سمت به آن سمت و پارکوربازی‌های چشم نواز می‌شود. اما جاموال باید به حرف خودش گوش می‌کرد و می‌فهمید که زمان اکشن رسیده است و باید صحنه‌های درام را به فیلم دیگری سپرد؛ چرا که در «کماندو ۳» وقتی صحنه‌های اکشن تمام می‌شود، فیلم هم کمی مسیر خود را گم می‌کند. کاش می‌توانستیم بهترین صحنه‌های اکشن سه فیلم کماندو را با هم جمع کرده و یک ویترین بی‌نقص از «کماندو» بسازیم.

داستان «کماندو ۳» از این قرار است که نیروهای اطلاعاتی هند باخبر می‌شوند که یک حمله‌ی تروریستی بزرگ قرار است به وقوع بپیوندد. آن‌ها بهترین کماندوی خود، یعنی کارانویر سینگ دوگرا (ویدیوت جاموال) را به لندن می‌فرستند تا رد این مهاجم را بزند و دستگیرش کند. کارانویر در این مأموریت توسط باوانا ردی (آدا شارما) و مالیکا سود (انگیرا دار) همراهی می‌شود و به زودی پی می‌برند که هویت واقعی این تروریست بوراق (گلشن دوایا) است که می‌خواهد با روش‌های خاص خود، اتحاد ملی مردم هند را از بین برده و کشور را از درون متلاشی کند.

اما دلیل اینکه فیلم سوم این مجموعه را در این لیست آورده‌ایم مشخصا صحنه‌های اکشن معرکه‌ی آن است که حتی با فقر داستانی فیلمنامه، به زیبایی رخ‌نمایی می‌کنند و یک سر و گردن از سایر فیلم‌های اکشن هندی بالاتر قرار می‌گیرند. در «کماندو ۳» جاموال به دنبال ردگیری گروهی از تروریست‌ها در لندن است. در این مسیر تا دلتان بخواهد صحنه‌های مبارزه به سبک جکی چان و جوک‌ها و لحظات مفرح دارید که هرچقدر هم مضحک و سطحی باشند، باز هم مقاومت در برابر آن‌ها دشوار است. آخرین صحنه‌ی مبارزه‌ی فیلم هم میان ویدیوت جاموال و دو استاد رزمی‌کار اتفاق می‌افتد که دست‌تنها این فیلم را به یکی از بهترین فیلم‌های اکشن هندی تبدیل می‌کند.

۱۳. سنگام (Singham)

• سال اکران: ۲۰۱۱
• کارگردان: روهیت شتی
• بازیگران: اجی دیوگن، کجال آگاروال، آنات جوگ، سونالی کولکارنی، کیشور ناندلاسکار
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۷ از ۱۰۰

اگر به خاطر فیلم اکشن روی این مطلب کلیک کرده‌اید باید بگویم که «سینگام» همه‌ی آن چیزی است که از یک فیلم اکشن هندی توقع دارید: دیوانه‌وار، بی‌حساب و کتاب، مضحک و خنده‌دار، و در عین حال خلاق. این فیلم با ترکیب ژانرهای کاملا ناسازگار یک فیلم اکشن تمام و عیار تحویلتان می‌دهد که قهرمانش بیشتر شبیه ابرقهرمان‌های مارول است تا یک انسان واقعی. به نظر می‌رسد که ترکیب یک قهرمان غیرانسانی با داستانی بی‌منطق باید دستورالعمل یک فاجعه باشد، اما نتیجه‌ای که به ما می‌دهد دست‌کمی از شاهکار ندارد و حداقل دو ساعت و نیم سرگرمی محض است.

«سنگام» یا «سینگام» بازگشتی به ژانر کلاسیک فیلم‌های اکشن دهه‌ی هفتاد و هشتاد میلادی در هند است که در آن‌ها واقعیت به نفع نمایش‌های باورنکردنی کنار گذاشته می‌شود. «سنگام»‌ بی‌شک در احیای این سبک موفق بوده است. با اینکه لحظات بسیاری در این فیلم پیدا می‌شوند که برای بیننده جذابیت دارند، اما آنچه که هرگز بعد از دیدن «سنگام» فراموش نخواهید کرد صحنه‌های اکشن آن است.

سکانس‌های اکشن درخشان این فیلم آن قدر سریع و تخیلی هستند که دیگر نمی‌توانید پلک بزنید. درست زمانی که فکر می‌کنید ممکن است فیلم تکراری شود، یا از خودتان می‌پرسید مگر دیگر می‌توان از این هم تخیلی‌تر شد، همان موقع «سنگام» صحنه‌ی زیرکانه‌ی بعدی را برایتان رو می‌کند؛ مثل آنجایی که سنگام به صورت آدم بد ماجرا سیلی آبداری می‌زند و مرد بدبخت ده متری به هوا پرتاب می‌شود. برای سنگام مهم نیست که کارهایش چقدر عاقلانه هستند، او ممکن است ناگهان وسط جاده از ماشین پیاده شده و به سمت جیپی که از آن سوی جاده می‌آید شلیک کند و سپس دست خالی آدم بد را از پنجره‌ی جیپ که حالا روی سرشان به پرواز درآمده به بیرون بکشد.

اگر از فیلم‌های مارول خسته شده‌اید و دنبال یک ابرقهرمان دیگر می‌گردید که پوسترش را به دیوارتان بزنید حتما سنگام را پیشنهاد می‌کنم؛ او یک قهرمان اکشن کامل است: کاریزمای سنگام به پای جیمز باند می‌رسد، توانایی‌های فیزیکی‌اش با بروس لی برابری کرده و از نظر اخلاقی مثل کاپیتان امریکا رفتار می‌کند. اما چیز دیگری اضافه بر سازمان دارد که هیچ یک از این قهرمان‌ها ندارد: یک سبیل محشر! اگر طرفدار این فیلم یا اجی دیوگن هستید خبر خوب اینکه فیلم «سنگام ۳» قرار است در آگوست سال ۲۰۲۴ میلادی به روی پرده‌ی سینماها بیاید.

۱۲. سنگ سیاه (Kaala Patthar)

• سال اکران: ۱۹۷۹
• کارگردان: یاش چوپرا
• بازیگران: آمیتاب باچان، شاشی کاپور، شاتورگان سینها، راکهی گولزار، پروین بابی، نیتو سینگ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۰ از ۱۰۰

آنچه که این فیلم هندی اکشن قدیمی یعنی «سنگ سیاه» را از سایر فیلم‌های اکشن دهه‌ی هفتاد میلادی در این کشور متمایز می‌کند، رویکرد واقع‌گرایانه‌ی آن در نحوه‌ی روایت خود و به ویژه استفاده از لوکیشن‌های واقعی برای فیلمبرداری است، به جای استفاده از ست‌ها و دکورها که در آن زمان، فرمول و قالب مرسوم فیلمسازی برای سینمای هند بودند. آمیتاب پاچان نقش یک معدنچی ذغال‌سنگ را بازی می‌کند که گذشته‌ای مرموز دارد. در پایان فیلم آمیتاب پاچان با نجات دادن ده‌ها کارگر از یک فاجعه در معدن به نوعی گناهان گذشته‌ی خود را جبران می‌کند. این فیلم بر اساس یک ماجرای واقعی ساخته شده که در آن حداقل ۳۷۵ نفر معدنچی در یک حادثه‌ی دلخراش جان باختند.

یاش چوپرا، کارگردان «سنگ سیاه» در تصمیم‌گیری خود عاقلانه عمل کرده و این ایده به ذهنش رسید که کار جلوه‌های ویژه‌ی فیلم را به گلن رابینسون بسپارد. رابینسون مسئولیت ساخت جلوه‌های ویژه‌ی فیلم‌های هالیوودی بسیاری را در کارنامه‌ی خود داشت و مخصوصا روی فیلم‌هایی درباره‌ی بلایای واقعی کار کرده بود، مثل زلزله (۱۹۷۵) و هیندنبورگ (۱۹۷۵).

«سنگ سیاه» یک فیلم دشوار، دلخراش و تأثیرگذار است و مخصوصا بیست دقیقه‌ی آخر فیلم شاهکاری منحصربه‌فرد در تاریخ سینمای هند به حساب می‌آید؛ یعنی درست صحنه‌ای که آب درون معدن سرازیر می‌شود.

۱۱. باهوبالی ۲: فرجام (Baahubali 2: The Conclusion)

• سال اکران: ۲۰۱۷
• کارگردان: اس. اس. راجامولی
• بازیگران: پرابهاس، رانا داگوباتی، تمنا باتیا، آنوشکا شتی، رامیا کریشنان
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۸ از ۱۰۰

این امر مرسومی در فیلم‌های هندی نیست که داستان را نصفه‌کاره بگذارند؛ اما برای «باهابولی ۲: فرجام» این سوال که «چرا کاتاپا باهوبالی را کشت؟» تکنیک بازاریابی خوبی بود تا تماشاچی‌ها را بار دیگر به سینماها بکشاند. مهم‌تر از جواب این سوال اما این بود که اس. اس. راجامولی چگونه می‌خواهد باری دیگر به سراغ باهوبالی برود و صحنه‌های شگفت انگیزی از سایه و شعله خلق کند که استانداردهای خودش در فیلمسازی را بشکنند. تلاش راجامولی در این فیلم در نهایت به این انجامید که «باهوبالی ۲» در خاطره‌ی جمعی هندی‌ها تا جایگاه شخصیت‌های اسطوره‌ای بالا رفته است.

نبردی که در اوج فیلم اتفاق می‌افتد دیگر به یکی از معروف‌ترین صحنه‌های فیلم‌های هندی اکشن تبدیل شده که سال‌ها مردم در شبکه‌های اجتماعی از آن حرف می‌زدند. حتی فیلم‌بازان و طرفداران فیلم‌های هندی از این حد از جسارت راجامولی برای اجرای این صحنه در شگفت بودند.

باهوبالی (پرابهاس) به نیروهای تحت فرمان خودش دستور می‌دهد تا از نخل‌های خرما منجنیق‌های غول‌پیکر بسازند و گله‌گله دسته‌های سربازان را به سمت دشمنان پرتاب می‌کنند. اگر این جمله‌ی آخر را برای هر فیلم دیگری به کار می‌بردم مضحک می‌بود؛ اما وقتی نام راجامولی را پیش از اسم «باهوبالی» می‌آورید می‌دانید که دیگر شوخی در کار نیست. او از همین صحنه‌هایی که روی کاغذ مضحک و ساخت آن‌ها هم غیرممکن به نظر می‌رسند لحظاتی شورانگیز خلق می‌کند که می‌تواند یک انسان عادی را به سطح ابرقهرمانی یا خدایی ارتقا دهد. چه خوشتان بیاید چه نه، همین چیزهای عجیب و غیرقابل توصیف مثل منجنیق‌های درختان خرما هستند که اس. اس. راجامولی را به یکی از مهم‌ترین و سرشناس‌ترین مؤلفان و فیلمسازان نسل ما تبدیل کرده‌اند.

۱۰. باجیرو مستانی (Bajirao Mastani)

• سال اکران: ۲۰۱۵
• کارگردان: سانجای لیلا بانسالی
• بازیگران: رانویر سینگ، دیپیکا پادوکونه، پریانکا چوپرا، تانوی عظمی، میلیند سمان
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۷ از ۱۰۰

به سختی می‌توانید فیلمی را پیدا کنید که یک دهه منتظرش بوده‌اید و آن هم بالاخره از راه برسد و بتواند انتظارات شما را برآورده کند؛ «باجیرو مستانی» اما آن استثنا است. مراحل پیش‌تولید این فیلم آن قدر طول کشید که طرفداران همه لحظه‌شماری می‌کردند تا بتوانند به سینماها بروند و آن را ببینند. اینطور بگویم که ایده‌ی فیلم در دهه‌ی نود میلادی مطرح شده بود، سانجای بانسالی در سال ۲۰۰۳ میلادی اعلام کرد که می‌خواهد این فیلم را بسازد، اما فیلمبرداری «باجیرو مستانی» بعد از تحقیقات و آماده‌سازی‌های فراوان بالاخره در ۲۰۱۴ میلادی شروع شد.

در یک کلام «باجیرو مستانی» باشکوه است. موسیقی، فیلمنامه، بازیگری، دیالوگ، شخصیت‌پردازی همه عالی هستند. حداقل ۲۲ ست مجزای معرکه مشخصا برای این فیلم ساخته شد. «باجیرو مستانی» به راحتی یکی از حماسی‌ترین داستان‌های تاریخ هند را تعریف می‌کند که با کارگردانی فوق حرفه‌ای خود می‌تواند بیننده را به قرن هجدهم میلادی برگرداند.

این فیلم هندی اکشن و عاشقانه به کارگردانی سانجای لیلا بانسالی یک درام حماسی است که جادوی سینمای هند را در بهترین حالت آن به تصویر می‌کشد. صحنه‌های جنگ آن قدر باکیفیت طراحی و فیلمبرداری شده‌اند که یک آن ممکن است فکر کنید با یک فیلم هالیوودی طرف هستید و با وجود اینکه «باجیرو مستانی» یک فیلم هندی اکشن جنگی نیست اما به راحتی می‌تواند شما را به یاد هر فیلم جنگی خوب دیگری بیندازد؛ کلام آخر اینکه فیلم بانسالی در بطن خود یک عاشقانه‌ی زیباست که با جنگ گره خورده. «باجیرو مستانی» فیلمی نیست که بخواهید پشت گوش بیندازید چرا که مهم‌تر از همه‌ی این‌ها، یکی دوتا از بهترین صحنه‌های رقص تاریخ سینمای هند را هم می‌توانید در این فیلم پیدا کنید.

۹. ویکرام (Vikram)

• سال اکران: ۲۰۲۲
• کارگردان: لوکش کاناگاراج
• بازیگران: کمال حسن، فهد فاضل، ویجای ستوپاتی، مایا سونداراکریشنان، آرجون داس
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۹ از ۱۰۰

«ویکرام» به نوعی ادامه‌ای بر فیلم «زندانی» (۲۰۱۹) به حساب می‌آید. بین این فیلم و «زندانی» شباهت‌های بسیاری وجود دارد؛ به ویژه یکی از آن‌ها سکانسی است که بعد از حدود نیم ساعت در فیلم اتفاق می‌افتد و نگاه و شیوه‌ی خاص لوکش کاناگاراج در به تصویر کشیدن یک دیدگاه بصری نامتقارن را نشان می‌دهد.

افسر سازمان اطلاعات به نام عمار (فهد فاضل) مأموریت یافتن یک سری ترورهایی را بر عهده گرفته است که یک باند نقابدار پشت آن هستند. به نظر می‌رسد که این قتل‌ها به پیرمردی به نام کارنان (کمال حسن) مرتبط می‌شوند؛ کسی که عمار حدس می‌زند همان ویکرام افسانه‌ای، یعنی مأمور مخفی سال‌های دور باشد که در دهه‌ی هشتاد میلادی مأموریت انجام می‌داد. عمار رد کارنان را می‌زند و سر از طبقه‌ی چندم خانه‌ای درمی‌آورد. در همین لحظه دوربین از عمار فاصله گرفته و به تدریج وارد صحنه‌ی فلش‌بکی می‌شود که کارنان را در گذشته اما در موقعیتی مشابه با عمار کنونی نشان می‌دهد. همه چیز در این صحنه به گونه‌ای تدوین و کارگردانی شده که انگار این یک سکانس تک‌شات است و همین دقت نظر است که مخاطب را حسابی درگیر داستان عمار و کارنان می‌کند.

از این‌ها گذشته، صحنه‌های نبردهای تن به تن «ویکرام» به همان اندازه منحصربه‌فرد هستند. ویجای ستوپاتی، که نقش آدم بد اصلی داستان در این فیلم را بازی می‌کند، و کمال حسن از نظر سنی، ظاهری و قد و هیکل کاملا با هم تفاوت دارند. لوکش کاناگاراج اما به خوبی می‌داند که چگونه از زوایای خاصی فیلمبرداری کند که انگار هر ضربه‌ی چاقو و مشت آن‌ها به یک اندازه تأثیرگذار است و برای این کار از جلوه‌های صوتی ویژه‌ای استفاده می‌کند. کاناگاراج همچنین یک کارگردان خارق‌العاده‌ی صحنه‌های تعقیب و گریز با ماشین یا پای پیاده است، این‌ها همه در کنار صحنه‌های انفجاری قرار می‌گیرند که به خلاقانه‌ترین شکل کارگردانی شده‌اند و بر توانایی‌های این کارگردان کارکشته صحه می‌گذارند.

۸. سیوا (Siva)

• سال اکران: ۱۹۸۹
• کارگردان: رام گوپال وارما
• بازیگران: آکینی ناگرجونا، آمالا آکیننی، راغوواران، کوتا سرینیواسا راو، جی.دی چاکراوارتی
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: –

این اولین فیلم رام گوپال وارما است که داستانی گنگستری از کف خیابان تعریف می‌کند. «سیوا» را می‌توان ترکیب مناسبی از «آرجون» و «راه اژدها» از بروس لی تلقی کرد. باید بگویم این فیلم آن قدر خوب است که به سختی می‌توان باور کرد «سیوا» اولین فیلمی است که گوپال وارما کارگردانی آن را بر عهده داشته است. با اینکه این فیلم رنگ و لعاب فیلم‌های معمول هند را ندارد و در نگاه بینندگان همیشگی بالیوود شاید حتی کمی خام به نظر برسد، اما پیچیدگی‌ها، جزئیات و ریزه‌کاری‌های خاصی در اثر گوپال وارما وجود دارد که بعدها به الگوی فیلم‌های بسیاری چون «راات» (‍‍۱۹۹۲)، «ساتیا»‌ (۱۹۹۸) و «کمپانی» (۲۰۰۲) تبدیل شد.

صحنه‌های اکشن «سیوا» مبارزات گنگ‌ها را به تصویر می‌کشد که البته اگر بتوانید جلوه‌های صوتی مسخره‌ی آن را در نظر نگیرید، جدیت و فوریت آن‌ها بیشتر به چشمتان می‌آید. در کل دو صحنه‌ی تعقیب و گریز فوق العاده در فیلم وجود دارد: یکی با ناگارجونا سوار دوچرخه و سپس با پای پیاده، دیگری یک صحنه‌ی تعقیب در نیمه شب که خودش به یک ماراتن پرشور تبدیل می‌شود.

علاوه بر این‌ها البته می‌توان به ده‌ها صحنه‌ی هوشمندانه‌ی دیگر نیز اشاره کرد؛ مثلا سکانس کوچک اما زیرکانه‌ای که در آن ناگارجونا وارد یک بار پرسروصدا می‌شود و راهش را به سمت طبقه‌ی دوم پیدا کرده و از پله‌ها بالا می‌رود و دری را باز می‌کند و به سمت یکی از اعضای گنگ می‌رود، در اینجا گوپال وارما با زیرکی خاص خود موسیقی را قطع می‌کند، و قهرمان ما با شدت و حدت دمار از روزگار گنگستر درمی‌آورد و هشت باری او را زیر بار مشت و لگد خود می‌گیرد.

۷. خشم (Sanak)

• سال اکران: ۲۰۲۱
• کارگردان: واسان بالا
• بازیگران: روکمینی مایترا، ویدیوت جاموال، آدریا سینها، آیوی هارالسون، نیها دوپیا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: –

فیلم «خشم» ویدیوت جاموال را در اوج خود نشان می‌دهد. این فیلم اساسا یک پا «جان‌سخت» است که داستان آن به طور کامل در یک بیمارستان می‌گذرد. جاموال نقش یک مربی MMA به نام ویوان را بازی می‌کند که دست تنها به نبرد تروریست‌هایی می‌رود که زنش را گروگان گرفته‌اند.

صحنه‌های اکشن، از اولین آن‌ها تا آخرین آن، همه عالی هستند و فیلم هرگز جریان و استاندارد خود را از دست نمی‌دهد. یکی از برجسته‌ترین این صحنه‌ها مربوط به زمانی است که جاموال در یکی از اتاق‌های بیمارستان که در آن تجهیزات پزشکی را نگه می‌دارند، به تنهایی با سه تروریست مواجه می‌شود. در این میان انواع سبک‌های رزمی، لگدها و مشت‌ها میان شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود و هیچکس به دیگری  رحم نمی‌کند. البته فکر نکنید که فیلم به همین حد از دیوانه‌واری اکتفا می‌کند. در یکی از صحنه‌ها جاموال که دیگر چیزی نمانده از هوش برود به یکی از کابینت‌ها شلیک می‌کند که باعث می‌شود شیشه‌های شیر در آن شکسته و جاری شوند؛ جاموال روی زمین درازکش می‌شود و آن شیر را به سبک رزمی گربه‌سانی بالا می‌کشد تا سطح انرژی خود را بالا ببرد! در صحنه‌ای دیگر، در حالی که جاموال با یک واکر به سمت مهاجمان حمله‌ور شده ناگهان یک قوطی پر از گاز سمی شکسته می‌شود که مبارزان را مجبور می‌کند تا بر سر یک ماسک اکسیژن با یکدیگر بجنگند.

این نوع از فیلم اکشن هندی که صحنه‌های مبارزه را با طنز بداهه به سبک جکی چان در هم می‌آمیزد یکی از بهترین انواع فیلم هندی است. در این فیلم‌ها هر چیزی ممکن است به میدان مبارزه وارد شود؛ یک توپ بازی می‌تواند یکی از بهترین صحنه‌های نبرد تن به تن را خلق کند، یک کودک و یک دستگاه ام‌آرآی در یک دوئل جنون آمیز به هم ربط پیدا می‌کنند. بهترین بخش فیلم نیز لحظه‌ای است که در آن دیگر به سبک فیلم‌های هنگ کنگی دهه‌ی هشتاد میلادی همه چیز به طرز دیوانه‌واری به صحنه‌ی مبارزه وارد می‌شود.

«خشم»‌ اگر یک چیز را به ما نشان دهد آن این است که فیلمسازان رده اول بالیوود هنوز نمی‌خواهند سبک‌های تلفیقی را بپذیرند و حسابی نسبت به جاموال و همکارانش کم‌لطفی داشته‌اند. اگر این فیلم نویسندگی بهتر و طراحی مبارزه‌ی نوآورانه‌تری داشت بی‌شک «خشم» می‌توانست در سطح جهانی به عنوان یکی از بهترین نماینده‌های فیلم اکشن هندی شناخته شود.

۶. مردی که هیچ دردی را احساس نمی‌کند (Mard Ko Dard Nahi Hota)

• سال اکران: ۲۰۱۸
• کارگردان: واسان بالا
• بازیگران: آبیمانیو داسانی، رادیکا مادان، ماهش مانجرکار، جیمیت تریودی، گلشن دوایا
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰

یکی از لذت‌بخش‌ترین ویژگی‌های این فیلم واسان بالا در نحوه‌ی برخورد آن با تاریخ سینمای هنرهای رزمی نهفته است که در عین آنکه نیم‌نگاهی به این سبک فیلم‌ها دارد، همچنان در بطن خود یک فیلم زاده‌ی بمبئی باقی می‌ماند. سوریا (آبیمانیو داسانی) یک مشکل مادرزادی دارد که باعث می‌شود نتواند درد را احساس کند. همین مسئله به نقطه‌ی قوت او تبدیل می‌شود و او را به مبارزی منحصربه‌فرد تبدیل می‌کند که برای گرامیداشت یا ادای دین به بروس لی لباس راه‌راه می‌پوشد. مانی (گلشن دوایا) یک شخصیت کلیشه‌ای به سبک استادهای کاراته‌ی همیشه مست است که درست مثل بسیاری از شخصیت‌های کلاسیک برادران شاو معلول است. در این میان یک شخصیت گنگستر به نام جیمی (دوباره خود دوایا) هم وجود دارد که وسط یک صحنه‌ی مبارزه‌ی به‌شدت نفس‌گیر همه را متوقف می‌کند تا قوانین مسابقه را به همه گوشزد کند. این ویژگی‌ها همه در سنت خاص کارگردانی واسان بالا می‌گنجند.

فیلم‌های اکشن هندی که در سبک هنرهای رزمی هم جای بگیرند به سختی به تعداد انگشت‌های دست می‌رسند و معمولا بین یک بودجه‌ی درست و حسابی، یک کارگردان خوب یا بازیگران نامداری که واقعا می‌توانند حرفه‌ای مبارزه کنند فقط یکی را دارند. «مردی که هیچ دردی را احساس نمی‌کند» از آن استثناهاست که هر سه‌ی این‌ها را در کنار هم آورده و یک روایت شیرین و خنده‌دار تعریف می‌کند که با آشوب داستان خود حتی می‌تواند سختگیرترین طرفداران فیلم‌های اکشن هندی را هم راضی نگه دارد.

۵. ابرقهرمان بهوش جوشی (Bhavesh Joshi Superhero)

• سال اکران: ۲۰۱۸
• کارگردان: ویکرامادیتیا موتوان
• بازیگران: هارش واردان کاپور، پریانشو پاینیولی، اشیش ورما، نیشیکانت کامات
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۰ از ۱۰۰

در فیلم‌های اکشن، به ویژه آن‌هایی که از هند درمی‌آیند، گاهی اوقات آن قدر بر ستاره‌های فیلم تمرکز می‌شود که ممکن است آدم یادش برود اصلا یکی از مهم‌ترین بخش‌های یک فیلم اکشن سینماتوگرافی آن است. «ابرقهرمان بهوش جوشی» از آن فیلم‌هایی است که به خاطر قاب‌های خیره‌کننده‌اش ارزش دیدن دارد. از صحنه‌های مبارزه گرفته تا تعقیب و گریزهای شگفت‌انگیزی که هر کدام با دقت برنامه‌ریزی و طراحی شده‌اند.

هارش واردان کاپور در این فیلم نقش یک محافظ نقاب‌دار را بازی می‌کند که با چماق بزرگ خود به جنگ آدم‌بدها رفته و مدت زمان زیادی را در فاضلاب‌ها سپری می‌کند. (کسی چه می‌داند، شاید او لاک‌پشت‌های نینجا را الگوی سبک مبارزه‌ی خودش قرار داده است؟)

نمی‌خواهم از کارگردانی بی‌نظیر ویکرامادیتیا موتوان چشم‌پوشی کنم، اما هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید «ابرقهرمان بهوش جوشی» به خاطر هیچ چیز دیگری به جز کسی که پشت دوربین نشسته، یعنی سیدارت دیوان، فیلمبردار و سینماتوگرافر آن، به فیلمی که امروزه آن را یکی از بهترین فیلم‌های اکشن هندی می‌دانیم تبدیل شده است. مثل فیلم‌های جانی تو، درخشش تیره اما شفاف خاصی که بر تکنیک فیلمبرداری این فیلم حاکم است، صحنه‌های اکشن آن را بسیار جذاب‌تر می‌کند. چه این‌ها تصاویری از مبارزان در زیر باران باشند، یا تصاویری از صحنه‌های تعقیب و گریز سوار موتورسیکلت.

۴. مبارز (Thallumaala)

• سال اکران: ۲۰۲۲
• کارگردان: خالد رحمان
• بازیگران: توینو توماس، شایان تام چاکو، تنوی رام، کالیانی پریادارشان، آن جمیلا سلیم
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: –

«مبارز» ممکن است طبیعی‌ترین فیلم اکشن هندی در این لیست باشد؛ زیرا داستانش به سادگی درباره‌ی کسانی است که تنها هدف زندگی‌شان مبارزه کردن است. مبارزه بر سر کفش‌های پاره، بر سر توهین‌های واقعی و گاهی تخیلی، بر سر غرورهای شکسته شده، و حتی بر سر اینکه اگر از این سمت برویم مسیر خانه طولانی‌تر می‌شود پس از یک سمت دیگر می‌رویم و شاید این وسط باید با یکی دو نفر هم مبارزه کنیم.

وازیم (توینو توماس) عشق، شغل و خانواده‌اش را به خطر می‌اندازد؛ آن هم به چه دلیل؟ تنها به این دلیل که نمی‌تواند دست از سر شکستن بردارد. در مقابل او، ریجی (شایان تام چاکو) قرار دارد که بزرگتر است و کمی محافظه‌کارانه‌تر رفتار می‌کند.

برخوردهای آغشته به خونی که گاه و بی‌گاه میان آن‌ها به وقوع می‌پیوندد به خاطر ساختار روایی فیلم حتی بی‌منطق‌تر از پیش جلوه می‌کند. این از آن روست که داستان فیلم از یک روند روایی خطی پیروی نمی‌کند و همین باعث شده فیلم حتی رویکردی نهیلیستی پیدا کند که البته با کارگردانی خارق‌العاده و پرجنب و جوش خالد رحمان در هماهنگی کامل قرار دارد و در نهایت می‌تواند فیلم را به ثبات لازم برساند. خالد رحمان دارای یک سبک خاص است که برخی ممکن است آن را به یک نوع زرنگی ادگار رایت‌گونه تعبیر کنند که از قابلیت اسلوموشن به بهترین نحو استفاده می‌کند و صحنه‌های اکشنی خلق می‌کند که شک ندارم در هیچ یک از فیلم‌های اکشن هندی دیگر پیدا نخواهید کرد.

۳. آغاز باهوبالی (Baahubali: The Beginning)

• سال اکران: ۲۰۱۵
• کارگردان: اس. اس. راجامولی
• بازیگران: پرابهاس، آنوشکا شتی، تمنا باتیا، رانا داگوباتی، رامیان کریشنان
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰

در اواسط دهه‌ی ۲۰۱۰ میلادی بود که هالیوود برای اولین بار شروع به نفوذ جدی در بازارهای هند کرد. در آن زمان فرض اولیه این بود که فیلم‌های هندی باید همان کاری که سال‌هاست به آن شهره‌اند و به‌خوبی می‌توانند از پس آن بربیاند انجام دهند؛‌ یعنی فیلم‌هایی مملو از احساسات و شادی‌ها و تراژدی‌ها که همه‌اش به موسیقی و رقص منتهی می‌شود. این فرض اولیه بود و فیلم‌سازان تنها می‌توانستند امیدوار باشند که مخاطبان دیگر خودشان در فرایندی طبیعی و خودبه‌خود از فیلم‌های ابرقهرمانی خسته شده و رونق فیلم‌های هندی دوباره بازمی‌گردد. اما این رویکرد با اکران فیلم راجامولی کاملا دگرگون شد.

«آغاز باهوبالی» به کارگردانی اس. اس. راجومالی گران‌ترین فیلم هندی اکشن زمان خود بود. بودجه‌ی آن ۲۸ میلیون دلار بود اما فروش آن از مرز ۱۵۰ میلیون دلار نیز فراتر رفت و رکوردهای بسیاری شکست. تا به امروز «آغاز باهوبالی» پرفروش‌ترین فیلم به زبان تگولو، پرفروش‌ترین فیلم دوبله‌شده به زبان هندی تمام ادوار در جهان و دوازدهمین فیلم پرفروش هندی تاریخ سینمای هند در سطح جهانی است. این موفقیت بی‌سابقه موجب شد راجامولی به سراغ ساخت فیلم بعدی «باهوبالی» برود که با نام «باهوبالی ۲: فرجام» تا به امروز پرفروش‌ترین فیلم تاریخ هند است.

آن چیزی که نگاه ویژه‌ی راجامولی را برجسته می‌کند آن است که این کارگردان با هوشمندی نسبت به شیوه‌ی فیلم‌سازی مدرن آگاهی دارد و می‌داند برای آنکه یک فیلم پرفروش داشته باشید باید از چه فرمولی پیروی کنید؛ در عین حال، انگار او تمام این قاعده‌های هالیوودی را در گوشه‌ای از ذهنش کنار زده و داستان فیلم خود را به شیوه‌ی حماسه‌های قدیمی مثل بن‌هور (۱۹۵۹ میلادی) و اسپارتاکوس (۱۹۶۰) روایت می‌کند. تمام این‌ها را هم با شیوه‌ی خاص داستان سرایی خود ترکیب کرده و قصه‌ها و حماسه‌هایی از اساطیر و فولکور هندی تحویل مخاطب می‌دهد که آن چنان در شیوه‌ی روایت خود خاص و منحصربه فردند که می‌توانند هر مخاطبی را در جای خود میخکوب کنند.

پرابهاس در این فیلم هم در نقش ماهندرا باهوبالی ظاهر شده و همچنین در صحنه‌ی فلش‌بک نقش پدرش یعنی آمارندرا باهوبالی را بازی می‌کند. از مهم‌ترین صحنه‌های فیلم زمان مواجهه‌ی ارتش آمارندرا با کالاکیاهای مهاجم است که شاید موقع دیدن فیلم متوجه آن نشده باشید اما خوب است بدانید این صحنه نیم ساعت طول می‌کشد؛‌ ولی راجامولی هر پنج دقیقه یک ایده‌ی دیوانه‌وار جدید پیش روی مخاطب می‌گذارد؛ مثل صحنه‌ای که در آن ورقه‌ی غول‌پیکری با منجنیق به سمت دشمن پرتاب شده و سپس به آتش کشیده می‌شود. این میراث اس. اس. راجامولی و دقیقا همان چیزی است که او در تمام این سال‌ها به عنوان فیلم‌ساز قصد داشت در سینمای تلوگو روی کار بیاورد: ترکیب همیشه برنده‌ی تکنولوژی و خلاقیت. به نظر می‌رسد که در نهایت این فناوری‌های جدید بودند که خودشان را به سرعت به پای خلاقیت راجامولی رساندند.

۲. جنگ (War)

• سال اکران: ۲۰۱۹
• کارگردان: سیدهارت آناد
• بازیگران: ریتیک روشن، وانی کاپور، تایگر شروف، آنوپریا گونکا، جسی لیور
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۱ از ۱۰۰

این فیلم سیدهارت آناد نقطه‌ی تلاقی اوج بازیگری و شهرت ستاره‌ی هندی فیلم‌های اکشن تایگر شروف و یکی از بهترین نقش آفرینی‌های ریتیک روشن از زمان فیلم «بنگ بنگ» است. در این فیلم خالد (تایگر شروف) یک سرباز است که در برابر مربی سابق خود کبیر (ریتیک روشن)‌ قرار می‌گیرد که به طور علنی سرکشی کرده است.

جاه‌طلبی فیلم «جنگ» از همان اولین صحنه‌ی مبارزه‌ی تایگر شروف آغاز می‌شود که مانند یک سکانس تک‌شات فیلمبرداری و تدوین شده است. تفاوت این صحنه در یک فیلم با بودجه‌ی تخیلی، با بسیاری از صحنه‌های اکشن دیگری که در بسیاری از فیلم‌های هندی می‌بینید در این است که در هیچ ثانیه‌ای دوربین تلاش نمی‌کند با حقه‌های فیلمبرداری یا هر روش دیگر صحنه را قطع کرده و بر چیز دیگری جز تایگر تمرکز می‌کند؛ از این رو اگر پلک نزنید متوجه می‌شوید که فیلم هیچ چیزی برای پنهان کردن ندارد و نمی‌خواهد حتی کمی حواس شما را از اکشن ماجرا منحرف کند. در مقابل، دوربین همزمان با کاراکتر حرکت می‌کند، اگر شروف جاخالی می‌دهد، دوربین هم جاخالی می‌دهد، اگر شروف لگد می‌زند و از این ور به آن ور می‌چرخد و می‌پرد، دوربین هم در تمام این لحظات او را دنبال می‌کند. با همین یک صحنه آناد و تایگر شروف حسابی رخ‌نمایی کرده و کار را برای آیندگان فیلم‌سازی اکشن سخت کردند.

اما می‌پرسید پس روشن چه؟ او که در فیلم «جنگ» نقش یک سرباز کارکشته‌ی کهنه‌کار را بازی می‌کند در یکی از صحنه‌های مهم با شروف روبه‌رو می‌شود و ثابت می‌کند که هنوز هم شور و توان جوانی را دارد. این از آن صحنه‌هایی است که قرار دادن یک ستاره‌ی قدیمی در برابر یک ستاره‌ی جوان حسابی جواب داده است و آن را به یکی از خاطره‌انگیزترین صحنه‌ها در فیلم‌های اکشن هندی تبدیل کرده است. صحنه‌های همکاری این دو با قاب‌هایی که در آن‌ها دو قهرمان را شانه به شانه‌ی یکدیگر می‌بینید که به سبک فیلم‌های «انتقام‌جویان»‌ مارول به نبرد دشمنانشان می‌روند به بهترین نحو فیلمبرداری و طراحی شده است. آخر از همه صحنه‌ی کلاسیکی است که در آن شروف و روشن بازو در بازوی یکدیگر تنیده و موتورسیکلت‌های خود را به شکلی می‌چرخانند که شکل یین یانگ را ایجاد می‌کند و این شاید نماد امیدوارانه‌ای از پیشرفت هر روزه‌ی فیلم‌های اکشن هندی در سطح بین‌المللی باشد.

۱. آرآرآر (RRR)

• سال اکران: ۲۰۲۲
• کارگردان: اس. اس. راجامولی
• بازیگران: رام چاران، ان. تی. راما رائو جونیور، آلیا بات، اجی دیوگن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰

تنها هشت سال از فیلم پرافتخار «آغاز باهوبالی» به کارگردانی اس. اس. راجامولی می‌گذرد؛ فیلمی تلوگو که آغازگر جنبش سینمایی پان‌هندی در سال ۲۰۱۵ میلادی بود. امروزه دیگر نام راجامولی به معیاری برای فیلم‌های عظیم و از نظر بصری چشم نواز تبدیل شده است.

هر آنچه که از یک فیلم اکشن میخواهید در حماسه‌ی بزرگ راجامولی، «آرآرآر» به بهترین شکل به تصویر کشیده شده است؛ بهترین شکل که چه عرض کنم، دیگر بهتر از آن را در هیچ فیلم دیگری پیدا نخواهید کرد. «آرآرآر» حماسه‌ای پهلوانی با دو قهرمان اصلی است که ماجرای انقلابیون در مقابل استعمارگران در هند تحت فرمانروایی بریتانیا را تعریف می‌کند و داستانش در حدود سال‌های ۱۹۲۰ میلادی می‌گذرد.

کمارام بیم که نقش آن را ان. تی. راما رائو جونیور بازی می‌کند، یک شکارچی گوند است که می‌خواهد دختری را که توسط همسر افسر بریتانیایی ربوده شده پس بگیرد. کاراکتر رام چاران یک عضو نیروی پلیس امپراتوری است که مخفیانه با آزادی‌خوهان همکاری می‌کند تا بتواند مردم خود را به اسلحه‌های انگلیسی مسلح سازد. مسیر زندگی این دو قهرمان طی یک دیدار به جذاب به هم پیوند می‌خورد و بقیه‌ی فیلم داستان آن‌ها را دنبال می‌کند که در راه رسیدن به اهداف خود با هم همکاری کرده و بعد جدا می‌شوند تا در یکی از شگفت‌انگیزترین صحنه‌های اکشن که تاکنون در یک فیلم هندی دیده شده دوباره به هم برسند.

این فیلم هندی اکشن بیم را به صورت قهرمانی از میان قبایل به تصویر می‌کشد و در مقابل رام چاران را به عنوان تجسمی از لرد رام جلوه می‌دهد. صحنه‌های اکشن «آرآرآر» بی‌نظیر هستند و به نظر می‌رسد دیگر تا به امروز ثانیه‌ای از این فیلم باقی نمانده که توسط فیلم‌بازان و منتقدان مورد تقدیر و تحسین قرار نگرفته باشد. صحنه‌های ورود کاراکترهای اصلی به داستان، به ویژه صحنه‌ی رام چاران که در آن دست تنها وارد میدان مبارزه شده و به تنهایی در مقابل چیزی نزدیک به صد نفر ایستادگی می‌کند یکی از بهترین صحنه‌های تمام ادوار فیلم اکشن است، چه رسد به فیلم هندی اکشن. در تک تک این لحظه‌ها می‌توانید اثر انگشت خاص راجامولی را ببینید که در ترکیب با جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری لحظه‌هایی خیره کننده ایجاد کرده‌اند.

یکی از بهترین شیوه‌های داستان‌گویی استفاده از نمادها است و باید بگویم نماد آتش و آب به شدت در فیلم مشهود است؛  بیم نماد آب و راجو نماد آتش هستند. این سمبلیسم را می‌توانید در همان اولین صحنه‌ی مواجه شدن دو قهرمان با هم ببینید؛ یکی سوار بر اسب و دیگری سوار بر موتورسیکلت می‌آیند تا جان پسر جوانی را نجات دهند که احتمالا مرگ او حتمی است؛ اما اشتباه نکنید! درست که اکشن ماجرا به پای فیلم‌های تام و کروز و امثالهم می‌رسد اما بالاخره هرچه هم که باشد اینجا با یک فیلم هندی طرف هستید و مطمئن باشید پسر نجات می‌یابد، آن هم در حالی که آتش و آب هر دو در صحنه در نبردند و از سوی دیگری انفجاری رخ می‌دهد و احتمال غرق شدن هم وجود دارد، اما خوشبختانه پسر در یک قایق کوچک زنده می‌ماند.

یکی دیگر از برجسته‌ترین صحنه‌های اکشن این فیلم هندی صحنه‌ی مبارزه‌ی جنگجوی غول‌پیکر است. شاید شما که فیلم را دیده‌اید بدانید دارم دقیقا به کدام بخش فیلم اشاره می‌کنم؛ بله، درست حدس زدید. رام چاران در این صحنه مجروح شده و نمی‌تواند از پاهای خود استفاده کند؛ اما بیم مانند یک برادر و دوستی فداکار رام را بر شانه‌هایش بلند می‌کند. در این زمان در یک صحنه‌ی شگفت انگیز و مهیج نیروهای ناخودی به این دو حمله می‌کنند و حالا دو قهرمان داستان دیگر به یک جنگجوی واحد تبدیل شده‌اند که رام حکم دست‌ها و بیم حکم پاهای آن را دارد.

فیلم‌های باهوبالی جایگاه اس. اس. راجامولی را به عنوان یک کارگردان هندی فیلم اکشن تثبیت کرد؛ اما «آرآرآر» از آن هم جلو زد و دیگر قله‌ی کوه تمام فیلم‌های اکشن، چه هندی و چه هر کشور دیگری محسوب می‌شود و هر کس می‌خواهد بر تخت برترین فیلم‌های اکشن بنشیند باید از استانداردهای طلایی فیلم راجامولی عبور کند.

منبع: Collider

Adblock test (Why?)

لینک منبع خبر