گرازهای وحشی در جنوب‌شرقی آلمان، به مقادیر زیادی از سزیم رادیواکتیو آلوده هستند و این موضوع به‌طور گسترده‌ای به فاجعه‌ی چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ نسبت داده شده است. درحالی‌که سطح رادیواکتیویته در حیوانات دیگر کاهش یافته است، این مواد به‌طور مرموزی در بدن گرازهای وحشی وجود دارند. این وضعیت عجیب‌وغریب با عنوان «پارادوکس گراز وحشی» شناخته می‌شود.
به‌گزارش ساینس آلرت، پژوهشی جدید نشان می‌دهد که آزمایش‌های هسته‌ای از اواسط قرن بیستم نیز مسئول آلودگی گرازها هستند. به‌گفته‌ی دانشمندان، هر دو منبع ازطریق رژیم غذایی گرازها آن‌ها را آلوده می‌کنند.
گرازهای وحشی عاج‌دار سالم به‌نظر می‌رسند؛ اما سطوح خطرناک سزیم رادیواکتیو که در برخی از آن‌ها یافت می‌شود، شکار این حیوانات را برای تأمین گوشت موردنیاز انسان کاهش داده و به مشکلات افزایش جمعیت دامن زده است.
فلیکس استاگر، رادیواکولوژیست دانشگاه لایبنیتز هانوفر آلمان و همکارانش در مقاله‌ی خود می‌نویسند: «مطالعه‌ی ما فراتر از اندازه‌گیری کل ایزوتوپ‌های پروتوزا، بینشی عمیق درباره‌ی آلودگی بدنام رادیوسزیم در گرازهای وحشی باواریایی ارائه می‌دهد.»
مواد رادیواکتیو منتشرشده در محیط‌زیست پس از حادثه یا انفجار هسته‌ای، تهدید بزرگی برای اکوسیستم به‌شمار می‌روند. پس از حادثه‌ی چرنوبیل در ۳۷ سال پیش، سطح آلودگی رادیواکتیو سزیم (به‌ویژه سزیم-۱۳۷ که نیمه‌ی عمر آن درحدود ۳۰ سال است) افزایش یافت؛ اما ایزوتوپ بسیار پایدارتر سزیم-۱۳۵ نیمه‌عمری بیش از ۲ میلیون سال دارد و می‌تواند ازطریق شکاف هسته‌ای ایجاد شود.
طبق تحقیقات قبلی، نسبت سزیم-۱۳۵ به سزیم-۱۳۷ می‌تواند تعیین کند که سزیم موجود از کجا آمده است. نسبت فراوان نشان‌دهنده‌ی انفجار هسته‌ای است؛ درحالی‌که نسبت اندک رآکتورهای هسته‌ای را به‌عنوان منبع احتمالی سزیم معرفی می‌کند.
تیم تحقیقاتی برای بررسی سطح سزیم موجود در گرازهای منطقه، گوشت حیوانات شکارشده از یازده منطقه‌ی مختلف بایرن بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ را تجزیه‌وتحلیل کرد. پژوهشگران برای اندازه‌گیری فعالیت سزیم-۱۳۷ از آشکارساز پرتو گاما با خلوص بسیار زیاد استفاده کرد. برای مقایسه‌ی میزان سزیم-۱۳۵ با سزیم-۱۳۷ نیز از طیف‌سنجی جرمی پیشرفته استفاده شد. سطح سزیم رادیواکتیو در ۸۸ درصد از نمونه‌های گوشت آزمایش‌شده، بیشتر از آستانه‌ی قانونی آلمان بود.
دیدگاهتان را بنویسید