تا جایی که ما می دانیم، انسان ها هرگز تماسی با فرازمینی ها نداشته اند، با این حال از نظر آماری، ما نباید در این جهان تنها باشیم.
به گزارش سیناپرس، محققی از آزمایشگاه بیوفیزیک آماری در سوئیس اکنون توضیح دیگری را برای سکوت رادیویی ارائه کرده است که با الهام از اسفنج فروتن است. کلودیو گریمالدی (Claudio Grimaldi) بیوفیزیکدان، می گوید: زمین می تواند به سادگی در یک حباب باشد که اتفاقاً فاقد امواج رادیویی منتشر شده از حیات فرازمینی است. به طور خلاصه، فضای زیادی برای جستجو وجود دارد و به احتمال زیاد پیام‌های بیگانه کافی در مسیر ما وجود ندارد. این گفته بر اساس یک مدل آماری است که قبلاً برای مطالعه مواد متخلخل مانند اسفنج ها استفاده می شد.
گریمالدی می افزاید: پیام این است که صبور باشید. بررسی ردپایی از ارتباطات در کیهان نیاز به زمان، تلاش و هزینه دارد و بحث هایی در مورد اینکه آیا جستجو برای هوش فرازمینی (SETI) ارزش این کار را دارد.
مدل تحقیق با این فرض شروع می شود که حداقل یک سیگنال الکترومغناطیسی با منشأ فناوری در کهکشان راه شیری در هر زمان معین وجود دارد و زمین حداقل برای شش دهه در یک حباب آرام یا منافذ اسفنجی قرار داشته است.
اگر اینطور باشد، پس از نظر آماری کمتر از ۱ تا ۵ انتشار الکترومغناطیسی در هر قرن در هر نقطه از کهکشان ما وجود دارد. به بیان دیگر اصلاً رایج نیستند.در ارزیابی هایی مانند این که شامل احتمال است، اغلب مفروضاتی وجود دارد که می توان آنها را در نظر گرفت. این امکان وجود دارد که عوامل را کمی خوش بینانه تر تنظیم کرده و احتمال دریافت سیگنال در آینده را بررسی کنید.
با خوش‌بینانه‌ترین سناریو، با شرایطی که در بالا ذکر شد، گریمالدی می گوید حداقل ۶۰ سال طول می کشد تا ما به یک تماس بیگانه برخورد کنیم. در سناریوی کمتر خوش بینانه، ما به انتظار بیش از ۲۰۰۰ سال نیاز داریم.
گریمالدی می گوید: به نظر من، این فرضیه کمتر افراطی به نظر می رسد تا اینکه فرض کنیم ما دائماً توسط سیگنال هایی از همه طرف بمباران می شویم، اما به دلایلی قادر به شناسایی آنها نیستیم.
همانطور که ابزارهایی که ما برای نگاه کردن به فضا استفاده می کنیم بهتر و بهتر می شوند، سیارات بیشتری را کشف می کنیم که ممکن است شرایط مناسبی برای وجود حیات در آنها داشته باشند و این به معنای شانس بیشتری برای کشف و ارتباط با حیات بیگانه است.
با این حال، ما هنوز فضای زیادی برای پوشش دادن در جستجو داریم، به همین دلیل است که مدل سازی بسیار مهم است تا بفهمیم کجا باید جستجو کنیم. به عنوان مثال، اگر تمدن بیگانه توسعه یافته باشد، ممکن است در اطراف گروهی از سیارات جمع شده و همانطور که در این مطالعه فرض شده است، به طور یکنواخت پخش نشود.
گریمالدی در خاتمه می گوید: بهترین استراتژی ممکن است اتخاذ رویکرد استفاده از داده‌های سایر مطالعات اخترفیزیکی یا تشخیص تشعشعات رادیویی از ستارگان یا کهکشان‌های دیگر باشد تا ببینیم آیا آنها حاوی سیگنال‌های فنی هستند یا خیر؟
به گزارش سیناپرس، شرح کامل این تحقیق در مجله Astronomical منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
نوشته چرا هنوز بیگانگان فضایی را شناسایی نکرده ایم؟ اولین بار در خبرگزاری سیناپرس | اخبار علمی ایران و جهان. پدیدار شد.
دیدگاهتان را بنویسید