سه دانشمند به دلیل اکتشافات پیشگامانه‌ی خود در علم اطلاعات کوانتومی، جایزه‌ی نوبل فیزیک ۲۰۲۲ را به‌طور مشترک از آن خود کردند.
اسامی برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۲ شامل «آلن اسپه» (Alain Aspect)، «جان اف. کلاوسر» (John F. Clauser) و «آنتون زیلینگر» (Anton Zeilinger) امروز سه‌شنبه ۴ اکتبر (۱۲ مهر) توسط آکادمی سلطنتی علوم سوئد اعلام شد.
برندگان جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۲ به دلیل انجام آزمایش‌های پیشگامانه با استفاده از حالت‌های کوانتومی درهم‌تنیده، که در آن دو ذره فوتون حتی زمانی که از هم جدا می‌شوند مانند یک واحد یکپارچه عمل می‌کنند، برگزیده شدند. نتایج آن‌ها راه را برای فناوری جدید مبتنی بر اطلاعات کوانتومی باز کرده است.
به گفته‌ی این دانشمندان، این آزمایش‌ها در زمان آغاز کاملا فلسفی و بدون هیچ گونه کاربرد احتمالی بودند اما از آن زمان تا کنون مبنای بسیاری از پژوهش‌ها در این زمینه شده‌اند. به‌طور مشخص کار این سه برنده به کاربردهای جدید اصول مکانیک کوانتومی، از جمله کامپیوترهای کوانتومی، شبکه‌های کوانتومی و ارتباطات رمزگذاری شده کوانتومی ایمن کمک کرده است.
«آندریاس ایرباک» (Anders Irbäck) رئیس کمیته‌ی نوبل فیزیک درباره‌ی این انتخاب گفت: «نوع جدیدی از فناوری کوانتومی به شکلی فزاینده در حال ظهور است و در این زمینه کار انجام شده توسط برندگان جایزه روی حالت‌های درهم‌تنیده، حتی فراتر از پرسش‌های اساسی در مورد تفسیر مکانیک کوانتومی، اهمیت زیادی دارد.»
کمیته نوبل فیزیک و معرفی برگزیدگان
Credit: Jonas Ekstromer /TT News Agency via AP
«اوا اولسون» (Eva Olsson) یکی از اعضای کمیته نوبل هم درباره‌ی رایانش کوانتومی اشاره کرد: «علم اطلاعات کوانتومی یک زمینه‌ی تحقیقاتی پویا و به سرعت در حال توسعه است که پیامدهای گسترده و بالقوه در زمینه‌هایی مانند انتقال امن اطلاعات، محاسبات کوانتومی و فناوری سنجش دارد.»
او افزود: «منشأ آن را می‌توان در مکانیک کوانتومی دنبال کرد. پیش‌بینی‌های این حوزه درهایی را به دنیای دیگری باز کرده است، و همچنین بنیان‌های شیوه‌ی تفسیر اندازه‌گیری‌ها را متزلزل کرده است.»
به گفته‌ی کمیته نوبل، کلاوسر ۷۹ ساله نظریه‌های کوانتومی را برای نخستین بار در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی برای یک آزمایش عملی ارائه کرد. اسپه ۷۵ ساله، توانست یک نقص این تئوری‌ها را برطرف کند و زایلینگر هم نشان داد که پدیده‌ای به نام «تله‌پورت کوانتومی» (Quantum Teleportation) یا دورنوردی کوانتومی، به‌طور موثر امکان انتقال اطلاعات در فواصل دور را فراهم می‌کند.
زایلینگر در این زمینه گفت: «با استفاده از درهم‌تنیدگی می‌توانید تمام اطلاعاتی را که توسط یک شیء حمل می‌شود به مکان دیگری که شیء در آن به‌اصطلاح بازسازی می‌شود، منتقل کنید. این کار اما فقط برای ذرات ریز امکان‌پذیر است.»
آلن اسپه (اسپکت) در سال ۱۹۴۷ در اژن فرانسه به دنیا آمد. او دکترای خود را در سال ۱۹۸۳ از دانشگاه پاریس-سود اورسی، فرانسه دریافت کرد و هم‌اکنون به‌عنوان استاد دانشگاه پاریس-ساکلی و اکول پلی‌تکنیک فرانسه خدمت می‌کند.
جان اف کلاوسر در سال ۱۹۴۲ در پاسادنا کالیفرنیا به دنیا آمد. او دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا و در سال ۱۹۶۹ گرفته و در مؤسسه‌ی علمی خود و همکارانش (J.F. Clauser & Associates) در «والنات کریک» (Walnut Creek) کالیفرنیا فعالیت دارد. او همچنین از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۹۶ در آزمایشگاه ملی لارنس برکلی، آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور و دانشگاه کالیفرنیا برکلی فعالیت داشته است.
آنتون زایلینگر در سال ۱۹۴۵ در رید ایم اینکرایس اتریش به دنیا آمد. او در سال ۱۹۷۱ مدرک دکترای خود را از دانشگاه وین اخذ کرد و هم‌اکنون هم استاد همین دانشگاه است.
این اولین باری نیست که اسپکت، کلاوسر و زایلینگر به‌طور مشترک جایزه‌ی معتبری را برای تحقیقات خود در فیزیک کوانتومی به‌دست می‌آورند. آن‌ها در سال ۲۰۱۰ هم به‌عنوان برندگان جایزه‌ی «ولف» (Wolf) در فیزیک معرفی شدند.
آلفرد نوبل، دانشمند سوئدی و مخترع دینامیت، سال ۱۸۹۵ در وصیت‌نامه‌ی خود بیان کرد که بیشتر دارایی خود را برای ایجاد پنج جایزه در حوزه‌های فیزیک، شیمی، فیزیولوژی/پزشکی، ادبیات و صلح اختصاص می‌دهد تا به کسانی اهدا شود که در طول یک سال گذشته، بیشترین سود را برای بشریت به ارمغان آورده باشند.
اولین جایزه‌ی نوبل در سال ۱۹۰۱ میلادی اعطا شد. ششمین جایزه‌ی نوبل، که البته در حقیقت نوبل محسوب نمی‌شود، در سال ۱۹۶۸ تأسیس شد. این جایزه‌ی «بانک مرکزی سوئد» (Sveriges Riksbank) در علوم اقتصادی و به یاد آلفرد نوبل اهدا می‌شود. در سال ۲۰۲۰، هیئت مدیره‌ی بنیاد نوبل، مبلغ جایزه‌ی نوبل را به ۱۰ میلیون کرون (هم‌اکنون حدود ۹۰۰ هزار دلار) برای هر دسته افزایش داد.
فیزیک اولین جایزه‌ای است که در وصیت‌نامه‌ی آلفرد نوبل ذکر شده و نشان‌دهنده‌ی اهمیتی است که او برای این علم قائل بوده است. تا سال ۲۰۲۱، جایزه‌ی نوبل فیزیک ۱۱۵ بار به ۲۱۹ برنده جایزه نوبل اعطا شده است. «جان باردین» (John Bardeen) دو بار در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۷۲ میلادی برنده‌ی این جایزه شد. او تنها کسی است که چنین عنوانی را کسب کرده است و بدین ترتیب در مجموع ۲۱۸ نفر جایزه‌ی نوبل فیزیک را دریافت کرده‌اند.
سال گذشته هم جایزه‌ی نوبل فیزیک ۲۰۲۱ به سه مرد رسید. نیمی از آن به‌طور مشترک به «سیوکورو مانابه» (Syukuro Manabe) از دانشگاه پرینستون و «کلاوس هاسلمان» (Klaus Hasselmann) پژوهشگر مؤسسه‌ی هواشناسی ماکس پلانک آلمان برای مدل‌سازی فیزیکی آب‌وهوای زمین، تعیین کمیت تغییرپذیری و پیش‌بینی قابل اعتماد گرمایش جهانی اهدا شد.
نیم دیگر جایزه هم به «جورجو پاریسی» (Giorgio Parisi) از دانشگاه ساپینزا رم به دلیل کشف تأثیر متقابل بی‌نظمی و نوسانات در سیستم‌های فیزیکی از مقیاس اتمی تا سیاره‌ای تعلق گرفت.
پس از دو سال که برگزاری مراسم به دلیل همه‌گیری کرونا به‌ناچار به‌صورت مجازی پیش رفت، امسال از برگزیدگان خواسته شده است تا مدال و دیپلم نوبل خود را ۱۰ دسامبر (۱۹ آذر) در استکهلم دریافت کنند و این رویداد شامل برندگان نوبل در دو سال گذشته هم خواهد بود.
عکس کاور: برندگان نوبل فیزیک ۲۰۲۲
Credit: Nobel Committee
منابع: Forbes, Phys.Org
دیدگاهتان را بنویسید