در حالی که استودیوهای بزرگ خود را برای انتشار چندین فیلم خانوادگی پرمخاطب برای فصل تابستان آماده می‌کنند، گاهی جذابیت‌های کوچک‌تر و دستاوردهای خلاقانه‌تری نیز یافت می‌شود که امیدوار است حواس‌پرتی قابل قبولی برای بینندگان کوچک ایجاد کند؛ اکنون این اثر سینمایی مصداق چنین مدلی از پویانمایی است، اما سوال اینجاست که آیا این انیمیشن می‌تواند مخاطب با درجه سنی بالاتر را جذب کند یا خیر؟! برای رسیدن به این پاسخ با نقد انیمیشن Rally Road Racers همراه ویجیاتو باشید.
<!–
–>
فیلم «مسابقه دهندگان رالی جاده‌ای» یک انیمیشن تا حدی پر جنب و جوش با فرمول مسابقه اتومبیلرانی در جاده ابریشم و تعقیب و گریز زیاد در مسیرهای دیوانه‌کننده و الهام گرفته از بازی‌های ویدئویی است که سعی دارد با اکشن‌های کارتونی گسترده و شخصیت‌های مختلف که درگیر انواع شیطنت‌ها و تضادها هستند، چیزی هیجان انگیز ارائه دهد. اما این محتوا برای مخاطب عام نیست. ولی چرا؟ چون این بچه‌ها هستند که نسبت به آنچه «Rally Road Racers» ارائه می‌کند واکنش مثبت نشان می‌دهند.
اگر راستش را بخواهید این فیلم شبیه یکی از آن آثاری است که از دل تخم‌مرغ شانسی که مادربزرگتان آن را برای شما می‌خرد و شما نیز با نگاهی آن را به زباله‌دان هدایت می‌کنید تا دیگر به آن دست نزنید، بیرون آمده است. در واقع این یکی از خسته‌کننده‌ترین، پوچ‌ترین و بدون الهام‌ترین فیلم‌های انیمیشنی است که در این اواخر دیده‌ام. پس بله، این فیلم یک سرگرمی کاملا یکبار مصرف برای کودکان است.
داستان این انیمیشن شامل یک قصه معمولی بود، با قهرمانی که باید شهر خود را از دست یک مسابقه‌دهنده شرور که زمانی بزرگترین طرفدار قهرمان داستان بود، نجات دهد. شوخی‌ها خنده دار نبودند، شخصیت‌ها جالب نبودند، و کل فیلم کاملا خسته‌کننده بود. در واقع با چنین محتوایی اگر ۱۰ ساله بودم این فیلم را دوست می‌داشتم. این فیلم همان مشکلات رایج آثار کم‌بودجه را دارد، جایی که داستان به‌طور خودکار آنقدر قابل پیش‌بینی است که می‌توانید همه چیزهایی را که قرار است از ابتدا اتفاق بیفتد حدس بزنید.
اینکه چگونه یک فیلم در مورد رانندگی ماشین مسابقه‌ای می‌تواند اینقدر بی حال، خام و کاملاً خالی از سرعت، انرژی یا پویایی به نظر برسد، بزرگترین شکست این فیلم است. از سوی دیگر تعداد بسیار زیاد فریم‌های ثابت و بیان حداقلی از مدل‌های کاراکتر باعث می‌شود این شبیه مجموعه‌ای از انیمیشن‌های بد ساخته شده به نظر برسد که به‌طور تصادفی به‌جای شکل دادن محصول نهایی به سینماها فرستاده شده‌اند.
من می‌دانم که این یک فیلم کودکانه است، اما… بچه‌ها لیاقت خیلی بهتر از این را دارند، احساس می‌کنم سازندگان این اثر یک چک لیست از همه مشکلات فیلم‌های مدرن کودکانه داشتند و همه آنها را در این فیلم قرار داده‌اند، داستان کم یا بدون داستان، پیام کلیشه‌ای به خودت باور داشته باش، موسیقی مجاز نامناسب، شخصیت‌های ضعیف عمومی، شرور دم دستی و خیلی چیزهای دیگر.
این اثر سعی می‌کند بیهوده مانند Spider-Verse یا Puss in Boots 2 سبک سازی شود، اما تفاوت بزرگ اینجاست، فیلم‌هایی که نام بردم در واقع با فرمول الگوی سه بعدی و دادن ظاهری دو بعدی به آن موفق به رسیدن به خواسته خود می‌شوند. اما در اینجا احساس می‌شود که تنها چند رنگ تند و گرم روی چند سبک مختلف ریخته شده و برنامه‌ای برای هدایت آن وجود ندارد.
اما، ماجرای تماشای این انیمیشن برای کودکان با من بزرگسال تفاوت دارد؛ در نهایت اگر بخواهم با دید یک کودک به جهان رنگارنگ انیمیشن Rally Road Racers نگاهی داشته باشم، باید بگویم این اثر دقیقا همان فیلمی است که مخاطب کوچکش انتظار دارد. این اثر یک ماجراجویی کودکانه خانوادگی با پیام‌های سبک در مورد یافتن هدف و اعتماد به غرایز است.
در نگاه کودکانه تضادهایی در شخصیت‌های این انیمیشن به وجود می‌آیند و با سطح خوبی از بلوغ حل می‌شوند، و اجازه می‌دهند که در روایت وزن وجود داشته باشد، اما این رویه به اندازه‌ای نیست که کنش بین شخصیت و مخاطب را سنگین کند یا توجه او را از سرگرمی ماجرا کاهش دهد. اجرای آواز از بازیگران مرکزی یانگ، بنت، لو، و جی.کی. سیمونز (افسانه کورا)، لذت بخش است.
در نتیجه این فیلم چیز زیادی برای سورپرایز کردن مخاطبان در هر سنی ندارد، اما مخاطبی که هدف آن قرار گرفته است (کودکان) به لطف شخصیت‌های رنگارنگ، چند آهنگ مفرح و یادآوری اینکه گاهی برای اینکه سریع پیش بروید، باید سرعت خود را کم کنید، و برای برنده شدن، خوب است که گاهی ببازید، اوقات خوبی را خواهد ساخت؛ چرا که این اثر برای کودکان نوپا تا جمعیت ۱۰ ساله در نظر گرفته شده است.
دیدگاهتان را بنویسید