کامل‌ترین مطالعه‌ای که تاکنون در مورد موجودی مرموز انجام شده است که ۳۰۰ میلیون سال پیش می‌زیسته، شاهدی از هیچ استخوانی پیدا نکرده است.
از زمان کشفش تقریباً ۷۰ سال پیش، ماهیت واقعی Tullimonstrum gregarium ملقب به هیولای تالی دانشمندان را گیج کرده است. مطالعات مختلف روی این مهره‌دار یا یک بی مهره، سال‌ها ادامه داشته است.
دیرینه شناسی به نام تومویوکی میکامی Tomoyuki Mikami از دانشگاه توکیو می‌گوید: ما معتقدیم که راز بی مهره یا مهره داران بودن این موجود را حل کرده‌ایم.
بر اساس چندین شواهد، فرضیه مهره‌دار بودن هیولای تالی غیرقابل دفاع است. مهمترین نکته این است که هیولای تالی دارای تقسیم بندی در ناحیه سر بود که در بدنش هم امتداد می یابد. این ویژگی در هیچ یک از دودمان مهره‌داران پیدا نشدهو
از زمانی که شکارچی فسیل فرانسیس تالی در سال ۱۹۵۵ در بستر فسیلی Mazon Creek در ایلینویز به طور تصادفی با اولین نمونه از هیولاهای فسیل شده تالی در سال ۱۹۵۵ برخورد کرد، و آنها تصویری از یک هیولای دریایی واقعا عجیب و غریب را ترسیم کردند، تعداد زیادی نمونه از هیولاهای فسیل شده تالی پیدا شده است. هیولای تالی با طول ۱۵ سانتی‌متر بدنی داشت با باله‌هایی شبیه به ساقه‌ماهی در دم، چشم‌هایی که از ساقه‌ها مانند میله‌ای در سرتاسر پیشانی‌اش بیرون زده بود و دهان یا پنجه دندانه دار داشت.
عجیب و غریب بودن این چیزها، طبقه بندی آن را حتی در سطح پایه بسیار سخت کرده بود. هیچ ساختار استخوانی در هیچ یک از فسیل ها یافت نشده است، اما این به خودی خود تشخیصی نیست. اسکلت‌های غضروفی، مانند استخوان حفظ نمی‌شوند.
برخی از خصوصیات هیولای تالی مطابق با ساختارهای موجود در مهره‌داران دریایی غضروفی بدون آرواره مانند لامپری‌ها تفسیر شده. دانشمندان دیگر استدلال کرده اند که این ویژگی ها را نمی توان به طور قطعی به عنوان مهره‌داران تفسیر کرد. این بحثی است که سال ها پیش و پیش درگرفته است.
میکامی و همکارانش برای تلاش و حل مسئله، تحقیقات جامعی را انجام دادند. آنها بیش از ۱۵۰ نمونه هیولای تالی و بیش از ۷۰ فسیل از موجودات دیگر را از بستر فسیلی جمع آوری کردند و آنها را در معرض اسکن لیزری سه بعدی با وضوح بالا و توموگرافی ظریف کامپیوتری اشعه ایکس قرار دادند.
آنها مطالعه دقیقی در مورد ساختارهایی انجام دادند که شبیه به خصوصیات مهره داران تفسیر شده بودند. اینها ویژگی هایی بودند که به عنوان میومرها یا بلوک‌های بافت ماهیچه ای اسکلتی تفسیر شده بودند. مغز سه لوبه؛ غضروف و باله‌ها.
محققان دریافتند هیچ یک از آنها با ویژگی‌های این موجود در مهره‌داران قابل مقایسه نیستند. آنچه به عنوان میومر تفسیر شده بود به وضوح با ساختارهای موجود در مهره‌داران متفاوت بود و مغز مهره‌داران، کیسه‌های آبشش، غضروف‌ها و پرتوهای باله کاملاً وجود نداشت.
از آنجایی که هیولای تالی بسیار شبیه هیچ موجودی که امروزه روی زمین زندگی می‌کند، نیست، جای تعجب نیست که دانشمندان برای یافتن مکان مناسب آن تلاش کرده‌اند. پس از دریافت که این موجود یک بی مهره است، چالش بعدی برای تیم این است که بفهمند این بی مهرگان چه نوع بی مهره ای بوده است: یک بی مهره مانند مهره داران، مانند یک نیزه‌ماهی؟ یا به کرم و حلزون نزدیکتر است؟
دو چیز کاملاً واضح است: هیولای تالی هنوز نکات مخفی زیادی دارد.
میکامی می گوید: «حیوانات جالب زیادی وجود داشتند که هرگز به عنوان فسیل حفظ نشدند.»
این تحقیق در Palaeontology منتشر شده است.
دیدگاهتان را بنویسید