به گفته‌ی شپرد، رصد قمرهای جدید موافق‌گرد دشوارتر از قمرهای خارجی مخالف‌گرد بود. دلیل این مسئله هم نزدیک بودن قمرها به مشتری و درخشان بودن سطح انعکاسی این سیاره بود. نور منعکس‌شده از مشتری این قمرها را مخفی می‌کند به همین دلیل تا سال ۲۰۰۰ ستاره‌شناسان تنها پنج عدد از این قمرها را کشف کردند. در طی دو دهه بعد هم تنها هشت قمر دیگر از این گروه پیدا شدند.
قمرهای موافق‌گرد خارج از قمرهای گالیله به دو گروه تقسیم می‌شوند. نزدیک‌ترین گروه، هیمالیا نام دارد که برگرفته از نام پنجمین قمر بزرگ مشتری، «هیمالیا» است. این گروه از قمرها در فاصله‌‌ای بین ۱۱ میلیون تا ۱۲ میلیون کیلومتر از مشتری قرار دارند و ۹ قمر را دربرمی‌گیرد که دو عدد از آن‌ها از اکتشافات جدید هستند.
تاکنون تنها یک قمر به نام تمیستو بین قمرهای گالیله و گروه هیمالیا کشف شده است. دلیل این مسئله هم می‌تواند درخشش ناشی از سطح مشتری باشد که قمرهای کوچک‌تر را مخفی می‌کند. در فاصله‌ی دورتر تقریبا ۱۷ میلیون کیلومتری از مشتری، گروه قمری کارپو قرار دارد که نام آن برگرفته از قمر چوپان مشتری، کارپو است که در سال ۲۰۰۵ کشف شد. پیش از این اکتشافات تنها یک قمر در این گروه کنار قمر کارپو قرار داشت و با کشف جدید، تعداد قمرهای این گروه دو برابر شد.
قمرهای جدید موافق‌گرد می‌توانند اهداف جذابی برای مأموریت‌های آینده‌ی پرواز در ارتفاع کم مشتری مثل مأموریت JUICE آژانس فضایی اروپا و همچنین مأموریت اروپا کلیپر ناسا باشند که برای پرتاب در اکتبر ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده است.
با این‌حال ممکن است قمرهای بیشتری در اطراف مشتری و زحل کشف شوند و تفاوتی ندارد کدام سیاره بیشترین تعداد قمر را دارد. تنها یک برنده‌ی واقعی در این رقابت وجود دارد و آن هم «علم» است.
دیدگاهتان را بنویسید