در دنیای ورزش، بردها و پیروزی ها می توانند در بعیدترین شرایط رخ دهند. مورد ریا بالوس هم همین گونه است، دختری اهل یکی از شهرهای کوچک فیلیپین که حضور استثنایی او در میدان مسابقه توجه دنیا را به خود معطوف کرد و تا به امروز نیز هنوز الهام بخش بسیاری است.
مسیر شهرت ریا از زمین های خاکی مسابقات محلی ای آغاز شد که توسط انجمن ورزشی مدارس فیلیپین برگزار می شدند. او توانست ۳ مدال طلا در مسابقات دوی ۴۰۰ متر، ۸۰۰ متر و ۱،۵۰۰ متر برنده شود. آن زمان او تنها ۱۱ سال داشت. اما تنها توانایی های ورزشی ریا نبود که توجه میلیون ها نفر را به خود معطوف ساخت، بلکه در حقیقت کفش های او – یا درست تر اینکه، کفش های نداشته ی او بود که مورد توجه قرار گرفت.
در حالی که رقبای او با کفش های کتانی شیک و زیبا خود را به خط پایان مسابقه رسانده بودند، ریا که مشکلات مالی او را از داشتن کفش های ورزشی نامناسب محروم ساخته بود، پاهای خود را با بانداژ بسته و روی آن ها را به شکل کفش نقاشی کرده بود. او حتی لوگوی معروف برند نایکی را روی بانداژ پاهایش کشیده بود، چیزی که او را به نمادی از اراده و تاب آوری تبدیل کرد.
برای ریا، نداشتن کفش مناسب نه یک مانع، بلکه راهی برای اثبات اراده ی قوی اش بود. او در مصاحبه های خود از آرزویش برای شرکت در مسابقات بزرگ تر به عنوان نماینده ی کشورش گفت. او دلش می خواست روزی بتواند در مسابقات قهرمانی آسیا رقابت کند، آرزویی که از علاقه ی او به ورزش دو و حمایت از خانواده اش نشأت می گرفت.
انتشار گسترده ی تصاویر ریا در فضای مجازی با تحسین و حمایت زیادی از سرتاسر دنیا مواجه شد. بسیاری تحت تأثیر داستان ریا قرار گرفتند و خواهان کمک به او به هر شکل ممکن شدند، چه از طریق خرید کفش مناسب و چه از طریق کمک مالی. در این میان، یک برند ورزشی برای تهیه ی یک جفت کفش ورزشی به همراه جوراب و کیف برای ریا دست به کار شد، اقدامی که نه تنها او را برای مسابقات آینده اش تجهیز کرد، بلکه به نمادی از باور جمعی به پتاسیل او بدل شد.
<!–
–>
دیدگاهتان را بنویسید