کپی لینک
آیا فرسودگی شغلی نوعی افسردگی است؟
در نگاه اول، این دو مفهوم متناقض به‌نظر می‌رسند. افسردگی معمولا ناشی از درون خود فرد و فرسودگی شغلی به‌عنوان وضعیتی ناشی از نیروهای اجتماعی و عمدتا محل کار درنظر گرفته می‌شود. اما برخی از پژوهشگران این سوال را مطرح کرده‌اند که آیا فرسودگی شغلی به‌عنوان تشخیص مستقلی وجود دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند این مفاهیم متناقض نیستند. استرس مزمن موجود در محیط می‌تواند موجب افسردگی شود و خلق‌و‌خوی خاص می‌تواند فرد را مستعد فرسودگی شغلی کند.
برای مثال، بیانچی و گروهش در سال ۲۰۱۸ در مجله‌ی Psychiatry Research گزارش کرده‌اند، نمره بالا برای ویژگی شخصیتی روان‌نژندی (که با تحریک‌پذیری و اضطراب مشخص می‌شود)، درمقایسه‌با برخی از عوامل مرتبط با کار مانند حمایت ضعیف سرپرست و ناسازگاری با همکاران، پیش‌بینی‌کننده‌ی بهتری از احتمال تجربه فرسودگی شغلی است. بیانچی و تیمش در مقاله ۲۰۲۱ گزارش کردند، علاوه‌بر‌این، فرسودگی بیشتر از اینکه همراه با بدبینی یا ناکارآمدی رخ دهد، با افسردگی ظاهر می‌شود.
پژوهشگران گزارش کردند، اگر فرسودگی شغلی توسط مجموعه‌ای از علائم مشخص شود، سپس خستگی عاطفی و افسردگی ترکیب امیدوارکننده‌تری نسبت‌به ترکیب سه گانه پیشنهادی ماسلاچ به‌نظر می‌رسد.
کپی لینک
آیا نیاز است فرسودگی شغلی به عنوان مشکل بالینی تشخیص داده شود؟
همه فکر نمی‌کنند که این ایده خوبی است. ماسلاچ می‌گوید: «فرسودگی شغلی هرگز به‌عنوان تشخیص بالینی درنظر گرفته نشد.»
بیانچی و تیمش با این موضوع مخالف هستند. این پژوهشگران پرسشنامه افسردگی شغلی را ارائه داده‌اند که نُه علامت اصلی مرتبط با افسردگی عمده ازجمله نقص شناختی و افکار خودکشی را از دریچه‌ی کار ارزیابی می‌کند. برای مثال، شرکت‌کنندگان به‌جای نمره دادن به عبارت‌هایی مانند «احساس شکست می‌کنم»، این جمله را ارزیابی می‌کنند: «تجربه من در محل کار موجب احساس شکست در من شده است.»
بیانچی می‌گوید اگر فرسودگی شغلی نوعی افسردگی باشد، می‌توانند به همان شکل درمان شود و برخلاف فرسودگی شغلی، درمان‌هایی برای افسردگی وجود دارد.
اما کرسی اولا، روانشناس بهداشت حرفه‌ای از موسسه بهداشت حرفه‌ای فنلاند در هلسینکی، می‌گوید: «درمان افراد، درحالی‌که اغلب اولین گام ضروری است، کاری درجهت کاهش استرس‌های ناشی از کار که موجب این بحران شده است، انجام نمی‌دهد. برای مثال، فردی چند هفته در مرخصی استعلاجی است، استراحت می‌کند و بهبودی پیدا می‌کند اما دوباره به همان وضعیتی برمی‌گردد که در آن تقاضاها خیلی زیاد است و حمایتی از او نمی‌شود. او دوباره دچار فرسودگی می‌شود. شکستن این چرخه دشوار است.»
فرسودگی شغلی در راهنمای تشخیصی و آماری فعلی انجمن روانپزشکی آمریکا گنجانده نشده است. وقتی این سندرم در طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها در سال ۲۰۱۹ فهرست شد، سازمان جهانی بهداشت ایده ماسلاچ را پذیرفت. این سازمان خاطرنشان کرد که فرسودگی شغلی پدیده‌ای شغلی است و یک وضعیت پزشکی نیست.
کپی لینک
با وجود شواهد مبهم، آیا راهی برای کمک کردن به افرادی که در محل کار مشکل دارند، وجود دارد؟
بیشتر پژوهشگران موافق هستند که مداخلات مقابله با فرسودگی شغلی، باید استرس مرتبط با کار را در همه سطوح، از سطح فرد گرفته تا محل کار و سازمان‌های حاکم هدف قرار دهد. مداخلات در سطح فردی شامل درمان، ورزش، ایجاد سرگرمی‌هایی خارج از محل کار و اصلاح شغل برای تطابق بهتر با اهداف می‌شود.
رنود و اگنس لاکروا، روانشناس رشد در دانشگاه رن دوم ژانویه در مجله‌ی International Journal of Stress Management گزارش کردند برنامه‌های آموزش شناختی که به بازیابی حافظه، توجه و دیگر نقایص شناختی کمک می‌کنند، در کاهش مشکلات شناختی مرتبط با فرسودگی شغلی امیدوارکننده بوده است.
در سطح شغلی، راه‌حل‌های ساده‌ای مانند جلسات ویدئویی کمتر و کاهش حواس‌پرتی در طول روز کاری می‌تواند پریشانی را کاهش دهد. ماسلاچ می‌گوید زمان آن فرا رسیده است که تغییرات کوچکی را که موجب افزایش حجم کاری افراد در طول زمان شده است، کنار بگذاریم. همه کارهایی به وظایف افراد اضافه می‌کنند و هرگز از کارهای آن‌ها کم نمی‌کنند.
با‌این‌حال، ممکن است برای مبارزه با فرسودگی شغلی در کشورهایی مانند ایالات متحده که مرخصی بیماری به‌ندرت تضمین می‌شود و قوانین کمی از کارمندان دربرابر کار بیش‌ازحد و ناامنی شغلی حمایت می‌کند، نیاز به تغییراتی مانند قوانین کار سختگیرانه باشد. اما حتی بدون قوانینی که کارفرمایان را مجبور کند، دولت‌ها و شرکت‌هایی که محیط کار سالم را در اولویت قرار می‌دهند، درنهایت بهره‌ی بیشتری خواهند برد. اولا می‌گوید: «وقتی افراد احساس خوبی دارند و به‌خوبی با شرایط کنار می‌آیند و انرژی دارند، کارکنان بهتری نیز هستند.»
دیدگاهتان را بنویسید