از آنجایی که تمایل به بچه دار شدن در جهان روند رو به کاهشی را پشت سر می گذارد، بسیاری از کشورهای جهان به سمت سیاست های افزایش جمعیت حرکت کرده اند. کاهش نرخ زاد و ولد عاملی است که جمعیت جهان را رو به پیری سوق می دهد.
به گزارش سیناپرس به نقل از visualcapitalist، جهان در یک قرن گذشته به سرعت به سمت شهرنشینی حرکت کرده است. امروزه بیش از ۴ میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر در شهرها زندگی می کنند که تقریبا ۵۵ درصد جمعیت کل جهان را به خود اختصاص داده اند. این که بزرگ ترین شهر جهان کدام است، بسته به این که کدام خطوط برای تعیین مرزهای شهری و اندازه گیری جمعیت آنها مورد استفاده قرار می گیرند، بسیار متفاوت است.
پرجمعیت ترین شهرهای جهان در تقسیم بندی «محدوده شهری»
طبق تعریف سازمان ملل، یکی از معیارهایی که مدنظر قرار می گیرد «محدوده شهری» است که اساس «مرزهای اداری» یک شهر تقسیم بندی می شود. از این منظر، شهر «چونگ کینگ» چین با ۳۲ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر جمعیت در رتبه نخست قرار دارد. مرزهای اداری این شهر با اندازه شهر اتریش برابری می کند.
سیستم مونوریل این شهر با داشتن ۷۰ ایستگاه، رکورد طولانی ترین و شلوغ ترین مونوریل در جهان را از ان خود کرده است. همچنین فرودگاه بین المللی «چونگ کینگ» یکی از ۵۰ فرودگاه پر رفت و آمد جهان است. علاوه براین، این شهر در میان ۵۰ قطب برتر جهان در زمینه تحقیقات علمی قرار دارد.
در این تقسیم بندی، همچنین شهرهای شانگهای با ۲۴ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر و پکن با ۲۱ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر به ترتیب در رده های دوم و سوم جای گرفته اند. به گزارش سیناپرس، هر سه شهر پرجمعیت جهان چینی هستند. اما چهارمین شهر پرجمعیت از نظر مرزهای اداری، به شهر دهلی هند با جمعیت ۱۶ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر می رسد. نخستین شهر پرجمعیت این گروه یعنی دهلی یکی از سریع ترین توسعه های شهری را در جهان تجربه کرده است. شهرهای بعدی هم به ترتیب چنگو چین، استانبول، کراچی، گوانگژو، تیانجین و توکیو هستند که رده های پنجم تا دهم را شامل می شوند.
به پیش بینی سازمان ملل، هند تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۴۰۰ میلیون شهرنشین به جمعیت جهان اضافه خواهد کرد؛ در مقابل، چین ۲۵۰ میلیون و نیجریه ۱۹۰ میلیون نفر به جمعیت شهرنشینان می افزایند.
پرجمعیت ترین شهرها براساس منطقه شهری
در این تقسیم بندی، مرزهای زمینی نادیده گرفته می شود و کارشناسان، یک شهر را به عنوان یک منطقه ساخته شده به هم پیوسته و متصل در نظر می گیرند. به گزارش سیناپرس، از منظر جمعیت شناسی، مناطق شهری به عنوان یک واحد اقتصادی یکپارچه توصیف می شوند که با جریان های رفت و آمدی، تعاملات اجتماعی و اقتصادی مرتبط است.
در این تقسیم بندی، توکیو با ۳۷ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر رتبه پرجمعیت ترین شهر دنیا را به خود اختصاص داده است. پس از آن نیز، به ترتیب، جاکارتا با ۳۳ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر و دهلی با ۳۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در رده های دوم و سوم جهان قرار می گیرند. در ادامه گوآنگجو با ۲۶ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر چهارم و بمبئی با ۲۵ میلیون نفر رتبه پنجم را در اختیار دارند. مانیل، شانگهای، سائوپائولو، سئول و شهر مکزیکو در رده هاش ششم تا دهم جای گرفته اند.
توکیو حدود ۱۰ درصد از جمعیت ژاپن را در خود جای داده است. اگر منطقه ای بزرگ تر از متروی توکیو هم در نظر گرفته شود، جمعیت کل توکیو از ۳۷ میلیون نفر فراتر می رود که حدود ۳۰ درصد کل کشور را شامل می شود.
پرجمعیت ترین شهر براساس منطقه کلان شهری
این تقسیم بندی شباهت زیادی به منطقه شهری دارد اما به طورکلی توسط سازمان های رسمی چه برای اهداف آماری و چه برای حکمرانی تعریف می شود. در این تقسیم بندی هم توکیو با ۳۷ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر رتبه نخست شهرهای پرجمعیت را به خود اختصاص داده است. به گزارش سیناپرس، دومین رتبه هم به جاکارتا با ۳۳ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر می رسد.
شهرهای دهلی با ۲۹ میلیون، سئول با ۲۵ میلیون و ۵۰۰ هزار و بمبئی با ۲۴ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر جمعیت در رده های سوم تا پنجم قرار گرفته اند. شهر مکزیکو، سائوپائولو، لاگوس، نیویورک و موسکو در رده های ششم تا دهم جای گرفته اند.
با ادامه افزایش جمعیت شهری در دنیا، انتظار می رود شهرهای جدید به ویژه در آفریقا و آسیا به زودی به رقابت برای تبدیل شدن به پرجمعیت ترین شهر جهان بپردازند. به گزارش سیناپرس، گمانه زنی های سازمان ملل حکایت از آن دارد که تا سال ۲۰۵۰ قریب ۶۸ درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری ساکن خواهند بود.
گزارش:ندااظهری
نوشته شهرنشینی ۶۸ درصدی جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ اولین بار در خبرگزاری سیناپرس | اخبار علمی ایران و جهان. پدیدار شد.
دیدگاهتان را بنویسید