ده‌ها نهر و رودخانه زمانی شفاف در قطب شمال آلاسکا اکنون به رنگ نارنجی روشن و کدر هستند و در برخی موارد اسیدی‌تر می‌شوند.
رومن دیال، استاد زیست شناسی در دانشگاه اقیانوس آرام آلاسکا، برای اولین بار متوجه تغییرات شدید کیفیت آب در حین انجام کار میدانی در محدوده بروکس در سال ۲۰۲۰ شد. او یک ماه را با تیمی متشکل از شش دانشجوی فارغ التحصیل گذراند و آنها نتوانستند علتی پیدا کنند.
«شما نمی‌توانستید آب آنها بنوشید، زیرا طعم و مزه معدنی عجیبی داشت.»
دیال ۴۰ سال گذشته را صرف کاوش در قطب شمال کرده و در حال جمع‌آوری داده‌هایی در مورد تغییرات ناشی از تغییرات اقلیمی در آلاسکا بوده است.
بیشتر آبراه‌های تغییر رنگ داده در برخی از دورافتاده ترین سرزمین های حفاظت شده آلاسکا قرار دارند که پناهگاه حیات وحش ملی قطب شمال، دروازه های پارک ملی و حفاظتگاه قطب شمال هستند، مثل پارک ملی دره کوبوک و پناهگاه حیات وحش سلاویک.
این پدیده از نظر بصری قابل توجه است. به گفته محققان، از پوشش زنگ زده روی سنگ‌ها و سواحل رودخانه‌ها از خود زمین ناشی می‌شود.
فرضیه غالب این است که گرم شدن آب و هوا باعث از بین رفتن یخ های دائمی می شود. این امر باعث آزاد شدن رسوبات غنی از آهن می شود و هنگامی که این رسوبات به آب جاری و هوای آزاد برخورد می کنند، اکسید می شوند و رنگ نارنجی تیره رنگی به خود می‌گیرند. اکسیداسیون مواد معدنی در خاک نیز ممکن است آب را اسیدی‌تر کند.
تیم تحقیقاتی هنوز در مراحل اولیه شناسایی علت هستند تا عواقب آن را بهتر توضیح دهند. هیویت می‌گوید: «من فکر می‌کنم مشکل pH» – اسیدیته آب واقعاً نگران‌کننده است».
در حالی که pH بسیاری از فرآیندهای زیستی و شیمیایی را در نهرها و رودخانه ها تنظیم می‌کند، تأثیرات دقیق آن بر شبکه های غذایی پیچیده‌ای که در این آبراه‌ها وجود دارد ناشناخته است.
تغییر اسیدیته و رنگ رودخانه‌های آلاسکا نیز احتمالاً تأثیری بر جوامع انسانی خواهد داشت. رودخانه هایی مانند کوبوک و وولیک که تغییر رنگ در آنها مشاهده شده، منابع آب آشامیدنی برای بسیاری از جوامع بومی آلاسکا در شمال غربی آلاسکا هستند.
رودخانه وولیک به روستای کیوالینا ختم می‌شود، جامعه ای با بیش از ۴۰۰ نفر، در ۸۰ مایلی شمال دایره قطب شمال، که به رودخانه وابسته است. میلی هاولی، مدیر قبیله ای، می‌گوید: «ما همیشه نگران آب آشامیدنی هستیم. رودخانه در سال های اخیر به طور فزاینده ای کدر شده است و برخی از مردم معدن Red Dog در نزدیکی آن را مقصر می دانند. اما همه می‌دانند که یخ‌های دائمی اطراف آنها در حال ذوب شدن است و افزایش فرسایش باعث افزایش سطح مواد معدنی و نمک‌های محلول در وولیک می‌شود.»
علاوه بر تأثیرات امروزی، محققان سوابق تاریخی را نیز در نظر می‌گیرند. دیال گفت: «مطمئنم که قبلاً این اتفاق افتاده است، زیرا به نوعی، این یک پدیده طبیعی است.» اما دیال و سالیوان خاطرنشان می کنند که میزان گرم شدن آب و هوا بیشتر از گذشته است. بنابراین بسیار محتمل است که چنین چیزی قبلاً اتفاق افتاده باشد، اما در آن زمان‌ها واقعاً به کندی اتفاق افتاده.
سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ – دو تا از گرم‌ترین تابستان‌های ثبت شده – هر دو با زمستان‌هایی با برف‌های غیرعادی بالا همراه شدند. سالیوان می‌گوید: «برف یک عایق عالی برای خاک است و می‌تواند یک محرک بالقوه قوی برای یخ زدگی دائمی باشد». او آن را به اضافه کردن یک پتوی اضافی به زمین قبل از یخ زدن تشبیه می کند. در حال حاضر، محققان به طور قطع نمی‌دانند که آیا رودخانه‌ها و رودخانه‌های نارنجی یک اتفاق غیرعادی هستند، که مصادف با تعداد انگشت شماری از فصول گرم و همراه با برف زیاد است یا خیر.
دیدگاهتان را بنویسید