اگر فرض کنید اقیانوس‌های زمین هم‌اندازه با جزیره‌ی منهتن در شهر نیویورک باشند، بر اساس تخمین‌های ادیث ویدر، اقیانوس‌شناس و کاوشگر اعماق دریا، تاکنون فقط یک بلوک ساختمانی و آن هم طبقه‌ی اول را دیده‌ایم.
اقیانوس‌ها از نظر حجم، دقیقا ۹۹/۵ درصد از زیستگاه‌های زمین را تشکیل می‌دهند و تصور می‌شود در اعماق نادیده‌ی آن‌ها جانورانی عظیم و ناشناخته زندگی می‌کنند. اگر جانوران کوچک‌تر را هم درنظر بگیریم تعداد گونه‌های ناشناخته می‌تواند به میلیون‌ها عدد برسد.
از ماهی مرکب گوشتخوار ۱۳ متری تا خرچنگ‌های یتی که در نزدیکی دریچه‌های زمین‌گرمایی زندگی می‌کنند تا نهنگ‌های تک شاخ که برای فرار از نهنگ‌های قاتل به اعماق دریا پناه می‌برند، سالانه جانوران عظیم‌الجثه‌ی جدیدی ثبت و مستند می‌شوند.
به گزارش بی‌بی‌سی، رقابت بر سر یافتن گونه‌های باقی‌مانده رو به افزایش است. استخراج از اعماق دریا هم بسترها و زیستگاه‌های بکر دریا را تهدید می‌کند و از طرفی تغییرات اقلیمی باعث گرم شدن و اسیدی شدن دریاها می‌شوند. به‌این‌ترتیب اکوسیستم‌های اقیانوسی در مرز تغییرات برجسته قرار می‌گیرند؛ اما با توجه به روش‌های جدید اکتشافات اقیانوسی، بیشتر از گذشته به کشف غول‌های اقیانوسی نزدیک می‌شویم.
اما پس از قرن‌ها اکتشافات اقیانوسی از کجا بدانیم کل جانوران اقیانوسی عظیم را کشف کردیم. به گفته‌ی تامی هورتون، متخصص طبقه‌بندی و پژوهشگر تنوع زیستی اقیانوسی در مرکز اقیانوس‌شناسی ملی ساوتمپتون بریتانیا، روش‌های زیادی برای تخمین تعداد گونه‌های ناشناخته وجود دارند.
برای مثال بخش کوچکی از آب بالای بستر اقیانوس در فاصله‌ی چند کیلومتری از ساحل را در نظر بگیرید و تعداد گونه‌هایی را که در آن قسمت پیدا می‌کنید، ثبت کنید. شاید شاهد تعداد کمی سخت‌پوست‌هایی باشید که به سنگی در کف دریا چسبیده‌اند و چند نوع ماهی هم در اطراف آن‌ها ببینید همچنین ممکن است تعدادی رسوب‌خوار در بستر شیاردار دریا پیدا کنید. سپس بار دوم به آن منطقه بروید و دوباره این کار را انجام دهید و از تعداد گونه‌هایی که قبلا ندیده‌اید یادداشت بردارید. شاید این بار کوسه‌ای به سمت شما شنا کند و یک یا دو گونه‌ی جدید دیگر را هم ببینید.
به گفته‌ی هورتون هر بار که این روند را تکرار می‌کنید، ممکن است تعداد کمتری گونه‌ی جدید پیدا کنید. اگر تعداد گونه‌های جدید کشف‌شده را روی نموداری به‌مرورزمان ترسیم کنید(و تحلیل‌های آماری متعددی به نام ترقیق را به کار ببرید) شاهد یک منحنی خواهید بود که در ابتدا با کشف تعداد زیادی از گونه‌ها شیب زیادی دارد و سپس با افزایش تعداد غواصی‌ها به چیزی به نام مجانب می‌رسید که به سمت خط افقی میل می‌کند و نشان می‌دهد تمام گونه‌های آن منطقه را کشف کرده‌اید.
دیدگاهتان را بنویسید