روشی که محققان از آن استفاده کرده بودند جواب داد و زمانی‌که جوجه‌ها از تخم بیرون آمدند، پاهایشان از پرهای جوان پرزدار پوشیده شده بود؛ درست مانند پرهایی که در قسمت‌های دیگر بدنشان وجود داشت. این پرها، هم‌زمان با رشد جوجه‌ها رشد می‌کردند.
جوجه‌هایی که سر از تخم بیرون آوردند، کرک‌های خود را ازدست دادند و به‌جای آن‌ها، پرهایی بالغ را نه‌تنها روی بدن خود، بلکه روی پاهایشان نیز رشد دادند. برای ایجاد چنین تغییری از پولک به پر، تنها یک تغییر روی تخم‌ها کافی بود.
جوجه‌هایی که در آزمایش متولد شدند، پاهایی معمولی داشتند. توالی‌یابی RNA با مقایسه‌ی دو گروه نیز نشان داد که تغییرات ایجاد‌شده روی ژن سونیک خارپشت، در گروه آزمایشی دائمی بود.
به‌عقیده‌ی محققان، این نتایج به درک ما از چگونگی تکامل و تنوع حیوانات کمک می‌کند. تغییرات طبیعی در پیام‌رسانی سونیک خارپشت، احتمالا محرکی تکاملی برای تنوع زائده‌های پوستی مانند پر و پولک بوده و دستیابی به این تنوع کار چندان دشواری نیست.
میلینکوویچ در تشریح یافته‌های آزمایش می‌گوید: «نتایج نشان می‌دهند که یک جهش تکاملی از پولک به پر، به تغییرات چندانی در ترکیب یا ظاهر ژنوم نیاز ندارد. درعوض یک تغییر موقت در ظاهر یک ژن (Shh) می‌تواند به مجموعه‌ای از رویدادهای تکاملی منجر شده و باعث تشکیل پر به‌جای پولک شود.»
این مطالعه در نشریه‌ی ساینس ادونسز منتشر شده است.
دیدگاهتان را بنویسید