پژوهشگرها در نزدیکی مرکز بقایای ابرنواختر و نزدیک به محل وقوع انفجار، به یافته‌ی غیرمنتظره‌ای دست یافتند: اتم‌های آرگون سنگین و سولفور که الکترون‌های خارجی‌شان را از دست داده بودند. به این فرآیند یونیزاسیون می‌گویند.
شاخه‌های متعددی برای یونیزاسیون وجود دارد که شامل اضافه‌شدن یا حذف الکترون است. پژوهشگرها با اجرای یک مدلسازی به این نتیجه رسیدند که در این نوع خاص، تنها یک توضیح وجود دارد: ستاره نوترونی.
مدل‌های پژوهشگرها به دو سناریو برای شکل‌گیری ستاره نوترونی انجامیدند. در اولین سناریو، پرتوهای ایکس و فرابنفش قدرتمند از ستاره‌ی نوترونی بسیار داغ باعث پراکندگی الکترون‌ها در حین سرد شدن ستاره می‌شوند. در دومین سناریو، بادهای ذرات منتشرشده از یک ستاره‌ی نوترونی چرخان می‌توانند با مواد مجاور برای یونیزه کردن اتم‌ها واکنش دهند. به گفته‌ی مایک بالو، ستاره‌شناس کالج دانشگاهی لندن:
کشف خطوط نشر آرگون و سولفور یونیزه از مرکز سحابی اطراف ابرنواختر ۱۹۸۷A با طیف‌سنج‌های NIRSpec و MIRI جیمز وب، مدرکی بر وجود منبع مرکزی پرتوهای یونیزه است. این داده‌ها با وجود ستاره‌ی نوترونی به‌عنوان منبع قدرتمند پرتوهای یونیزه سازگاری دارند. رازی که بیش از ۳۰ سال بی‌پاسخ مانده بود، حالا حل شده است.
کشف اخیر با نظریه‌های متعدد درباره‌ی ستاره‌های نوترونی سازگار است. مدل‌ها نشان می‌دهند که مقادیر بالای آرگون و سولفور در ستاره‌های درحال مرگ درست پیش از وقوع ابرنواختر تولید می‌شوند. دانشمندان ده‌ها سال پیش پیش‌بینی کره بودند که پرتوهای ایکس و فرابنفش داخل بقایای ابرنواختر نشان‌دهنده‌ی وجود ستاره‌ی نوترونی تازه‌متولد‌شده‌ای هستند. با این‌حال هیچکس فکرش را نمی‌کرد که این مسئله به این شیوه حل شود و پیش بینی نشده بود که این جرم فشرده از طریق انتشار خط انتشار قوی آرگون کشف شود.
رصدها دیدگاه‌های جدیدی را درباره‌ی اولین لحظات پس از وقوع ابرنواختر نوع II نشان می‌دهند. پژوهش‌های آینده درباره‌ی این جرم نجومی جوان با تلسکوپ جیمز وب و دیگر تلسکوپ‌ها به ستاره‌شناس‌ها امکان می‌دهند تا نکات بیشتری را درباره‌ی این رویدادهای گیج‌کننده‌ی نجومی بیاموزند.
دیدگاهتان را بنویسید