در حساب توییتر Cavid Ağa شاهان صفوی را بر اساس نوشته‌های قدیم به دقت و به صورت گرافیکی و چشم‌نوازی تصور شده‌اند.(توضیحات از ویکی پدیا)
شاه اسماعیل
بنا به نوشته‌های جیووانی ماریا دلی آنجیوللو
شاه اسماعیل یکم (۱۷ ژوئیهٔ ۱۴۸۷ – ۲۳ مه ۱۵۲۴) پایه‌گذار دودمان صفویان بود که از ۱۵۰۱ تا ۱۵۲۴ میلادی به‌عنوان شاهنشاه بر ایران حکومت کرد. سلطنت او را اغلب سرآغاز تاریخ مدرن ایران و نیز یکی از امپراتوری‌های باروت می‌دانند.
سلطنت او یکی از مهم‌ترین سلطنت‌ها در تاریخ ایران است. پس از گذشت نه قرن از سقوط شاهنشاهی ساسانی؛ یک فرمانروایی یک‌پارچهٔ ایرانی بر کشور مسلط شد چرا که بعد از حمله اعراب به ایران، حکومت‌هایی مانند صفاریان، سامانیان، طاهریان، زیاریان، آل بویه و سربداران قدرت‌هایی بودند که بر مناطق خاصی حکومت می‌کردند.
تصویر بالا را مقایسه کنید با نگاره مشهوری از او، اثر هنرمند ونیزی کریستوفان دل آلتیسیمو در قرون وسطا که نسخه اصلی در موزه فلورانس نگهداری می‌شود:
شاه تهماسب یکم
شاه تهماسب یکم یا با نگارش کهن‌تر شاه طهماسب یکم پسر ارشد شاه اسماعیل یکم و دومین پادشاه از دودمان صفویان بود. او پس از مرگ پدر با آشوب داخلی و حمله ازبکان و عثمانیان مواجه شد که با تدبیر و شجاعت و تا حدی بهره‌مندی از بخت و اقبال از پس این مشکلات برآمد و دوره‌ای طولانی از صلح و ثبات را برای ایران به ارمغان آورد. شاه تهماسب یکم حدود ۵۴ سال بر ایران حکومت کرد که در بین تمام پادشاهان پس از اسلام در ایران بیشترین زمان حکمرانی بوده‌است.
شاه اسماعیل دوم
شاه اسماعیل دوم سومین پادشاه ایران صفوی بود. او از سال ۱۵۷۶ میلادی (۹۸۳ ه. ق) تا سال ۱۵۷۷ میلادی (۹۸۴ ه. ق) به مدت یک سال و نیم بر ایران حکمرانی کرد. از دیدگاه مورخان، شاه تهماسب یکم پدر وی به دلایل مختلف همچون نگرانی از دست دادن تاج و تخت و جنگ طلبی‌های فرزندش علیه امپراتوری عثمانی، به منظور دور کردن پسرش از دربار، او را به حاکمیت هرات منصوب کرد اما خودسری و ناسازگاری اسماعیل با حاکم هرات، دستور جهت جمع‌آوری سپاه از طوایف و برنامه‌ریزی برای لشکرکشی به عثمانی با توجه به پیمان آماسیه، بیشتر شدن محبوبیت اسماعیل میرزا پس از پیروزی‌های مختلف بر عثمانی‌ها نزد مردم به خصوص سپاه قزلباش، حسادت یا نگرانی شاه تهماسب از ترس گرفتن منصب پادشاهی توسط اسماعیل میرزا و به ستوه آمدن شاه از ولنگاری و عیاشی‌های شاهزاده اسماعیل باعث شد شاه تهماسب یکم، اسماعیل میرزا را حدود بیست سال در زندان حبس کند.
شاه اسماعیل دوم پس از مرگ پدر در مبارزه برای کسب جانشینی و همچنین پس از تاجگذاری و به منظور تثبیت قدرت، کشتارهای بسیاری انجام داد و بسیاری از خاندان سلطنتی را به قتل رساند.
شاه محمد خدابنده
شاه محمد خدابنده (شاه محمد خدابندهٔ صفوی یا محمد میرزا (۹۸۵ تا ۹۹۶ ه.ق) فرزند تقریباً نابینای شاه تهماسب بود که از کشتار خانوادگی شاه اسماعیل دوم به دلیل نابینایی جان سالم به در برد و پس از کشته شدن شاه اسماعیل دوم از سوی امرای قزلباش به حکومت برگزیده شد. وی پیش از رسیدن به سلطنت حاکم فارس بود. وی به علت نابینایی نتوانست با اقتداری مانند پدرش تهماسب یا فرزندش شاه عباس حکومت کند و در دورهٔ کوتاه حکومت وی عثمانیان از اوضاع نابسامانی که پس از مرگ شاه اسماعیل دوم ایجاد شده بود استفاده کرده و تبریز را اشغال کردند. او به‌دلیل نابینایی مجبور بود که قزلباش‌ها را ساکت نگاه دارد؛ به‌همین‌دلیل پول‌های خزانه را به قزلباش‌ها می‌داد؛ بنابراین، پس از مدتی خزانه خالی شد. )
شاه عباس اول
شاه عباس اول (۲۷ ژانویه ۱۵۷۱ – ۱۹ ژانویه ۱۶۲۹) معروف به شاه عباس بزرگ، پنجمین پادشاه از دودمان صفویان بود. وی که فرزند و جانشین شاه محمد خدابنده بود، از سال ۹۹۶ ه.ق تا زمان درگذشتش، به مدت بیش از ۴۱ سال خورشیدی بر ایران حکومت کرد.
شاه صفی اول
بنا بر نوشته‌های سیاح آلمانی آدام اولاری، که شخصاً شاه را در سال ۱۶۳۶ مشاهده کرده بود.
شاه صفی یکم (۱۶۱۱ – ۱۲ مه ۱۶۴۲) ششمین پادشاه دودمان صفویان ایران است که از ۱۰۰۷ تا ۱۰۲۱ خورشیدی، (۱۶۲۹ تا ۱۶۴۲ میلادی یا ۱۰۳۸ تا ۱۰۵۲ هجری قمری) به مدت ۱۴ سال پادشاهی کرد. او جانشین پدربزرگش شاه عباس یکم شد.
شاه عباس دوم
عباس دوم (با نام تولد سلطان محمد میرزا؛ ۳۰ اوت ۱۶۳۲ – ۲۶ اکتبر ۱۶۶۶) هفتمین شاه دودمان صفویان بود که از ۱۶۴۲ تا ۱۶۶۶ حکومت کرد. او بزرگ‌ترین پسر صفی و همسرش آنا است که مادرش چرکس ( نام قومی قفقازی هم‌ریشه با گرجیها) بود. او تاج‌وتخت را در نه سالگی به ارث برد و برای حکومت مجبور شد با تکیه بر نایب‌السلطنه‌ای به رهبری وزیر اعظم سابق پدرش، ساروتقی اعتمادالدوله حکومت را اداره کند. در ۱۶۴۵، او در پانزده سالگی توانست ساروتقی را از قدرت برکنار کند و پس از پاکسازی نظام دیوان‌سالاری، بر دربار خود اقتدار کرده و پادشاهی مطلقه خود را آغاز کرد.
به گفته دیپلمات هلندی جوآن کونیوس، که شخصا شاه را در سال ۱۶۵۲، دیده بود:
شاه صفی دوم (شاه سلیمان یکم)
به گفته ژان شاردن، جهانگرد فرانسوی، که شخصا در مراسم تاجگذاری شاه صفی دوم (شاه سلیمان یکم) حضور داشت:
شاه سلیمان یکم (اسفند ۱۰۲۶ – ۸ مرداد ۱۰۷۳ خورشیدی/ فوریه ۱۶۴۸ – ۲۹ ژوئیه ۱۶۹۴ میلادی) که پیش از این با نام شاه صفی دوم تاجگذاری کرد، هشتمین پادشاه صفویان بود. او فرزند ارشد شاه عباس دوم بود که به مدت ۲۸ سال سلطنت کرد. شاه سلیمان با آن که در اداره مملکت چندان موفق نبود اما به ساخت و ساز علاقه بسیاری داشت و در دوران حکومتش روابط با کشورهای دیگر گسترش بیشتری یافت.
شاه سلطان حسین
بنا به گفته‌های جیووانی فرانچسکو جملی کارری، که در سال ۱۶۶۸ با شاه ملاقات کرد – پرتغال گرگوریو پریرا فیدالگو، که شخصاً با شاه در سال ۱۶۹۶ ملاقات کرده بود و به گفته جهانگردی اسکاتلندی به نام جان بل، که در سال ۱۷۱۷ با شاه ملاقات کرد.
شاه سلطان حسین، یا شاه حسین یکم، (۱۰۴۷ – ۲۴ آبان ۱۱۰۱ ش/ اکتبر ۱۶۶۸ – ۱۵ نوامبر ۱۷۲۶ م) نهمین پادشاه سلسله صفویان بود. او فرزند و جانشین شاه سلیمان یکم بود و به مدت ۲۹ سال سلطنت کرد، سرانجام حکومتش با قیام افغان‌ها به‌رهبری محمود افغان و سقوط اصفهان در سال ۱۱۰۱ خورشیدی به پایان رسید.
دیدگاهتان را بنویسید