انیمیشن Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One مسئولیت بیشتری برای انجام دادن داشت و می‌توانست بهتر باشد. این کراس اور داستانی که توسط George Perez و Marv Wolfman نوشته شده، دقیقا مانند اسم طولانی‌اش به آن هسته‌ای مقدماتی داده و به کمک دنیای کمیک‌بوک‌های ادامه‌دار بی‌ربط دی‌سی آمده است. این انیمیشن همچنین یک منبع داستانی متقاعد‌کننده‌تر و قابل دسترسی‌تر ارائه داد. این تشدید همه چیزهایی بود که داستان‌های دی‌سی را تعریف می‌کرد: قهرمانانی که با دشمنان قدرتمند غیرقابل‌شکست، موقعیت‌های غیرقابل غلبه و ریسک‌های بزرگ دست و پنجه نرم می‌کنند که همه این‌ها به طور همزمان هیجان‌انگیز و مضحک به نظر می‌رسند.
<!–
–>
مطلب پیشنهادی:۱۰ کمیک بتمن با چاشنی وحشتماجراهای ترسناک شوالیه‌ی تاریکی
به زبان ساده‌تر: این یکی از دی‌سی‌ترین چیزهایی است که تا به حال دی‌سی منتشر کرده و ساخت یک فیلم سینمایی از آن اجتناب‌ناپذیر است. تا الان این نسخه شروع خوبی داشته است، حتی اگر Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One به عنوان قسمت اول یک داستان سه بخشی آنقدر که باید رضایت‌بخش نباشد. با این حال این کیفیت فیلم را زیر سوال نمی‌برد، زیرا این عنوان برای ارائه هیچ‌گونه پایانی طراحی نشده است. این اثر به عنوان نمایشی برای مشکلات خصوصی شخصیت The Flash (مت بومر) به شکل موثر عمل کرده است و آنقدر لحظات آرام و شیرین شخصیت‌های گوناگون در آن وجود دارد که نادیده گرفتن قسمت‌های دو و سه سخت خواهد بود.
در ابتدا مشخص نیست چه کسی شخصیت «بری آلن» را مجبور می‌کند تا موفقیت‌ها و موقعیت‌های شخصی‌اش مانند اولین قرار ملاقاتش با آیریس وست (اشلی لاتروپ)، تشکیل گروه لیگ عدالت و روز عروسی‌اش را دوره کند، اما کاملاً واضح است که چرا: یک موجود مرموز در هر دنیایی که وجود دارد در حال از بین بردن سیارات است و زمین بری هدف بعدی او خواهد بود. با رشته‌های بسیار پراکنده روایت در زمان و مکان‌های گوناگون، Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One اساساً برای عدم درک ساخته شده است. با این حال روایت آن در بیشتر موارد به طرز شگفت‌انگیزی منسجم به نظر می‌آید.
کارگردان، «جف وامستر»، و فیلم‌نامه‌نویس، «جیم کریگ»، رویکرد سرگرم‌کننده و درونی دی‌سی به داستان‌سرایی انیمیشنی را با پر کردن زمان فیلم با سکانس‌های مشت‌زنی، کشتار جهان‌ها و تغییرات قلبی لحظه آخری، بیشتر از آنچه حتی بتمن می‌توانست پیش‌بینی کند، تقویت می‌کنند.
هنگامی که موج مرگ بی‌امان، زمینی موازی را می‌بلعد که توسط یک لیگ عدالت شیطانی پر شده است، تیمی از افراد بی‌مسئولیت هر کدام به طور خصوصی به ترس‌ها و بحران‌های وجودی خود پی برده و با آن‌ها مبارزه می‌کنند. این واقعیت که زخمی‌شدن Flash آن‌ها توسط آثار مخروبه منجر به ایجاد حس در ما می‌شود، گواهی بر توانایی این فیلم در انسانی‌کردن ماهرانه حتی کوچک‌ترین عناصر ویژگی‌های شخصیت‌هایش است.
فیلم Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One دقیقا به مانند منبعش، پر از درزهای رنگارنگ با راه‌حل‌های (غیر)علمی و ساده برای مشکلات عظیم است. قهرمانان ما از جای‌جای دنیای چندجهانی در یک برج دیده‌بانی بزرگ جمع شده‌اند و قبل از اینکه همه چیز از بین برود باید راهی برای جلوگیری از این تخریب و نابودی پیدا کنند. این قسمت از داستان با وجود اینکه کمی در آن شاهد عجله هستیم، به خوبی مدیریت و ساخته شده است، اما سکانس‌های اکشن آن تا حد زیادی دور از ذهن و تخیلی است؛ نبردی اساسی و دنباله‌دار که شخصیت «لکس لوتور» (زاکاری کوینتو) و «آمازو» (نولان نورث) را در برابر لیگ عدالت تازه‌تاسیس قرار می‌دهد و با سکانس‌هایی وفادار به منبع طرف هستیم که هدف نهایی را برآورده نمی‌کند؛ چرا که این صرفاً یک نمایش مجدد از تقابل خوبی در برابر بدی است که میلیون‌ها بار قبلا نمونه‌هایش را دیده‌ایم.
مطلب پیشنهادی:نقد فیلم Saw X | اره ۱۰بازگشت متقاعد‌کننده جان کرامر به بازی
Crisis on Infinite Earths به‌عنوان نتیجه‌گیری و پایانی برای دی‌سی و Warner Bros در نظر گرفته شده است. فرنچایز Tomorrowverse از این انیمیشن و صداپیشگان آن عملکردهایی به مانند Justice League: Warworld و Green Lantern: Beware My Power را به ما ارائه می‌دهند. در اینجا هیچ شخصیت عجیب و غریب و فوق‌العاده برجسته‌ای وجود ندارد، اما بیشتر بار احساسی بر روی شخصیت‌های بومر، لاتروپ و نورث است که هر کدام اشتیاق و اعتماد به نفس مورد نیاز را به نقش‌های مربوطه می‌دهند.
به دلیل فضای جامعش، نیم ساعت اول انیمیشن Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One خسته‌کننده‌ترین و بی‌ربط‌‌‌‌ترین احساس را می‌دهد، اما زمانی که تیتراژ پایانی پخش می‌شود و قهرمانان ما به یک لحظه شوک‌برانگیز نزدیک می‌شوند، به اندازه سوالات بدون پاسخ باقی می‌ماند تا طرفداران علاقه و ایمان خود را به این اقتباس کمیک بوکی حفظ کنند و منتظر قسمت‌های بعدی آن بمانند. این تقریباً بهترین چیزی است که می توانیم از این فیلم بخواهیم.
نتیجه‌گیری
Justice League: Crisis on Infinite Earths – Part One دقیقا می‌داند که هدفش چیست و سعی می‌کند که براساس منبعش رسالت و کارش را به انجام برساند. هیچ عمق، هیچ غم اخلاقی، هیچ عمق اختیاری برای برطرف کردن تشنگی درون شما وجود ندارد و فقط با سرگرمی خوب، گیرا و کمی احساسی طرف هستیم. عناصر اکشن و عملکرد بازیگران چیزی نیست که خیلی تکان‌دهنده باشد، اما قابل قبول است و داستان بیشتر از روایت روی شخصیت‌ها متمرکز است و هیچ‌گاه از هدفش دور نمی‌شود.
- نمره آی‌جی‌‌اِن: ۷ از ۱۰
مطلب پیشنهادی:۱۰ کریپتونی نیرومند کمیک‌های دی‌سیهم سیاره‌ای‌های سوپرمن
دیدگاهتان را بنویسید