این روزها همه طرفداران دی‌سی منتظر فیلم «سوپرمن: میراث» (Superman: Legacy) به کارگردانی جیمز گان هستند، غافل از اینکه این کارگردان سال‌ها قبل با ساختن فیلم «برایت‌برن» (Brightburn) سوپرمن را از یک ابرقهرمان به یک هیولای فیلم‌های ژانر وحشت تبدیل کرد؛ یک کودک شکست‌ناپذیر و شیطانی که هیچ شباهتی به کلارک کنت ندارد. اگر درباره فیلم «سوپرمن: میراث» جیمز گان کنجکاوید، باید حتماً فیلم کمتر شناخته شده‌ی «برایت‌برن» را تماشا کنید.
چندی پیش جیمز گان برنامه‌ی فاز اول دنیای سینمایی دی‌سی را تحت عنوان «خدایان و هیولاها» اعلام کرد که شامل چند فیلم سینمایی و چند سریال تلویزیونی می‌شد. اولین پروژه فاز اول «سوپرمن: میراث» است که به نظر می‌رسد هواداران دی‌سی بیش از هر پروژه دیگری، برای آن هیجان داشته باشند. داستان «سوپرمن: میراث» درباره میراث کریپتونی سوپرمن و ایجاد تعادل مابین دو وجه کریپتونی و انسانی زندگی اوست. در حالی که تاریخ احتمالی انتشار حداقل سه سال دیگر تخمین زده شده و هنوز هیچ جزئیات به خصوصی از داستان فیلم برای عموم منتشر نشده، به خاطر تأیید حضور شخصیت‌هایی مانند گای گاردنر، میستر تریفیک، متامورفو و هاوک‌گرل در فیلم، هواداران در سراسر دنیا انتظار این فیلم را می‌کشند. آن‌ها با احتمال حضور شخصیت‌های بیشتر و داستانی که باعث شده همه آن‌ها در یک فیلم حضور داشته باشند، حسابی هیجان‌زده شده‌اند.
اگرچه کسانی هم هستند که نسبت به جیمز گان تردید دارند، از نظر آن‌ها جیمز گان تنها یک فرمول سینمایی را یاد گرفته و در تمام فیلم‌های خود همان را تکرار می‌کند؛ آن هم قدرت خلاقانه‌اش در ساختن فیلم‌های گروهی است. اگر به کارنامه سینمایی گان نگاهی بیندازیم و شناخته‌شده‌ترین فیلم‌های او را بررسی کنیم، می‌بینیم این افراد پر بیراه نمی‌گویند.
جیمز گان در مارول سه‌گانه «نگهبانان کهکشان» (Guardians of the Galaxy) را ساخته که با اختلاف از محبوب‌ترین فیلم‌های او به حساب می‌آیند، در دی‌سی هم فیلم «جوخه انتحار» (The Suicide Squad) را کارگردانی کرد که باز هم درباره یک گروه عجیب و غریب از ابرشرورانی مانند هارلی کویین (با بازی مارگو رابی) است. در اواسط دهه ۲۰۰۰ نیز گان یک فیلم لایو اکشن از اسکوبی دو (Scooby-Doo) ساخت که توسط کمپانی برادران وارنر منتشر شد. کسانی که این تردید را نسبت به گان دارند، بیان کننده‌ی یک نظریه بسیار قوی هستند و فیلم «سوپرمن: میراث» احتمالاً همان‌طوری از آب دربیاید که آن‌ها می‌گویند. اما این افراد باید به تماشای فیلم «برایت‌برن» ساخته سال ۲۰۱۹ بنشینند تا ببینند جیمز گان چطور یک سوپرمن جوان و شیطانی را به تصویر کشیده.
سال‌ها قبل از آنکه دی‌سی تصمیم بگیرد دنیای سینمایی خود را با جیمز گان احیا کند، او به تنهایی تصمیم گرفت یک فیلم بسیار خشن درباره نسخه کودک یکی از شخصیت‌های دی‌سی تولید کند: «برایت‌برن». داستان فیلم حول مشکلات یک خانواده در شهری کوچک با پسر خردسال‌شان است که در حال تبدیل شدن به یک موجود بدخواه با قدرت‌های فرابشری است. به طور کلی «برایت‌برن» داستان خود را حول این پرسش روایت می‌کند: چه می‌شد اگر سوپرمن در کودکی شرور می‌شد؟ نتیجه یک فیلم ترسناک و خشونت‌آمیز است که نقاط قوت جیمز گان را به عنوان یک کارگردان به درستی نمایش می‌دهد.
خانواده‌ای که قدردان پیدا کردن یک کودک مرموز و بیگانه هستند
اولین بار که درباره فیلم «برایت‌برن» شنیدیم، هیچ عنوانی برایش انتخاب نشده بود و به عنوان پروژه مرموز جیمز گان در ژانر وحشت شناخته می‌شد. دو سال بعد سونی پیکچرز فیلم را در تاریخ ۲۴ می ۲۰۱۹ منتشر کرد. در فیلم، جکسون ای. دان نقش برندون بریر را بازی می‌کند، بچه‌ای که وقتی نوزاد بود پدر و مادرش او را در جنگل پیدا کردند.
از قرار معلوم این نوزاد به وسیله یک پاد کوچک که نورهای سرخی از خود ساطع می‌کرد به زمین سقوط کرده بود. با وجود هشداری که در نور سرخ پاد وجود داشت، آن زوج تصمیم گرفتند نوزاد را برای خودشان بردارند. به نظر می‌رسید پس از سال‌ها تلاش کردن برای بچه‌دار شدن، حالا این نوزاد هدیه‌ای از جانب خدا برای آن‌هاست.
همه‌چیز عادی به نظر می‌رسد، اما وقتی برندون به سن نوجوانی نزدیک می‌شود، شخصیت او به شدت تغییر می‌کند. برخلاف سوپرمن و مهربانی و محبتی که نسبت به بشریت داشت، برندون در فیلم «برایت‌برن» از قدرت خود برای مقاصد شخصی و آزار رساندن به دیگران استفاده می‌کند که با خشم افسارگسیخته‌ای همراه می‌شود. درست مانند ابرقهرمان کریپتونی و محبوب ما، یکی از توانایی‌های ذاتی برندون پرواز کردن در آسمان با سرعت فوق‌العاده زیاد است. همین امر باعث می‌شود بتواند به طرز نگران‌کننده‌ای ناگهان در هر کجا حضور داشته باشد.
آنچه درباره فیلم «برایت‌برن» مخاطب را غافلگیر می‌کند، توانایی فیلم در همزمان ارائه دادن درام قوی و خشونت بی‌مانند است. فیلم بدون شتاب‌زدگی به بیننده نشان می‌دهد هر یک از والدین برندون (که الیزابت بنکس و دیوید دنمن نقش آن‌ها را بازی می‌کنند) چطور به رفتار نگران‌کننده پسرشان واکنش نشان می‌دهند؛ پدر او سعی می‌کند با تنبیه و اعمال قدرت برندون را ادب کند، در حالی که مادرش تلاش می‌کند با مهربانی و محبت بیشتر به برندون بفهماند کار اشتباهی کرده. وقتی پس از چنین درام خانوادگی‌ای شاهد صحنه‌هایی هستیم که خشونت شدید و بی‌پرده را به تصویر می‌کشند، خواه ناخواه شوکه خواهیم شد. علاوه بر این، اگر امروز و پس از تماشای آخرین فیلم‌هایی که جیمز گان کارگردانی کرده «برایت‌برن» را ببینید، از تفاوت بی‌‌اندازه آن‌ها متعجب خواهید شد.
به احتمال زیاد کسانی که «برایت‌برن» را ندیده‌اند اشاره خواهند کرد که فیلم «جوخه انتحار» گان نیز فیلم خشنی به شمار می‌آید، اما سطح خشونتی که در «برایت‌برن» خواهید دید، به هیچ وجه هم‌سطح با خشونت «جوخه انتحار» نیست. وحشت بدن یکی از زیرژانرهای سینمای وحشت است که شامل برخی از بهترین فیلم‌های ژانر وحشت می‌شود و جایگاه ویژه‌ای در این ژانر پیدا کرده، اما «برایت‌برن» یک خصوصیت ویژه دارد. این حقیقت که یک پسربچه ۱۲ ساله دارد مرتکب این اعمال وحشت‌انگیز می‌شود، همه‌چیز را هولناک‌تر می‌کند.
برخی ممکن است به این حقیقت اشاره کنند که برندون در حین انجام این کارها به وسیله همان پاد یا سفینه‌ای که او را به زمین آورد و حالا زیر انبار خانه‌شان پنهان شده، تسخیر می‌شود. با این وجود تماشای صحنه‌هایی از برندون که باعث می‌شود تکه‌های شیشه‌ای شکسته به طرز وحشتناکی چشم یک زن را سوراخ کند، و از جا در رفتن فک یک مرد وقتی برندون ماشین او را پرتاب می‌کند، صحنه‌هایی هستند که هرگز فکر نمی‌کردید در فیلمی که داستان سوپرمن را بازگویی می‌کند ببینید.
یک کودک توقف‌ناپذیر و شرور
با وجود اینکه «برایت‌برن» به اندازه‌ای که باید دیده نشد، اما با توجه به بودجه ۱۲ میلیون دلاری آن و فروش ۳۲ میلیون دلاری در باکس آفیس، به هیچ عنوان نمی‌توان این فیلم را یک شکست خورده تلقی کرد. پس از گذشت چند سال از انتشار فیلم، همچنان ممکن است «برایت‌برن» دنباله داشته باشد (به خصوص که در انتهای فیلم متوجه شدیم نسخه‌های شرور و ترسناک باقی ابرقهرمانان دی‌سی مانند واندرومن و بتمن نیز در دنیای «برایت‌برن» وجود دارند).
در حالی که بودجه و میزان فروش این فیلم با فیلم‌های مشابه ابرقهرمانی فاصله زیادی دارد، اما «برایت‌برن» درست مانند فیلم‌هایی همچون «تاریخچه» (Chronicle) سال ۲۰۱۲ و «شیشه» (Glass) سال ۲۰۱۹ به کارگردانی ام. نایت شیامالان جایگاه ویژه‌ای در ژانر ابرقهرمانی پیدا کرده. بدون شک فیلم «برایت‌برن» داستان منحصر به فردی دارد و لایق آن است که دنباله‌ای برای خود داشته باشد تا جهان آن بیش از پیش کاوش شود.
با وجود اینکه داستان فیلم به خوبی به پایان می‌رسد، اما بینندگان «برایت‌برن» هنوز نمی‌دانند این کودک بیگانه از کجا به زمین آمده، نمادی که او در سراسر شهر ترسیم می‌کرد چه معنایی دارد و مهم‌تر از همه، پس از تمام ماجراهایی که در «برایت‌برن» پیش آمد، این بیگانه شرور در ادامه چه خواهد کرد. این‌ها سوالاتی است که می‌تواند هواداران را به سمت قسمت دوم این فیلم بکشاند. و همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، وجود نسخه‌های شیطانی باقی ابرقهرمانان دی‌سی در دنیای «برایت‌برن» می‌تواند سناریوهای بسیار جذاب و هولناکی برای دنباله این اثر به وجود بیاورد.
اگر شما هم یکی از کسانی هستید که شک دارد رئیس جدید دنیای سینمایی دی‌سی، بتواند یک فیلم انفرادی از ابرقهرمانان (یا ابرشروران) بسازد، باید فیلم «برایت‌برن» را تماشا کنید. با وجود اینکه این فیلم بی‌نقص نیست و از مشکلاتی در رابطه با ریتم و لحن رنج می‌برد، اما جیمز گان می‌تواند با این بازگویی از داستان سوپرمن نظر و انتظارات شما را از فیلم مورد انتظار «سوپرمن: میراث» تغییر بدهد.
منبع: MOVIEWEB
دیدگاهتان را بنویسید