ما انسان ها به صحبت درباره ی اضطراب عادت داریم. در حقیقت، بسیاری از ما هر روز آن را تجربه می کنیم. اما سگ ها می توانند شکل مشابهی از اضطراب را تجربه کنند. این حیوانات در زمان اضطراب نشانه هایی مانند بیش فعالی، بی حالی، تغییر رفتار یا رفتارهای تکرار شونده از خود نشان می دهند. حتی ممکن است نحوه ی برخورد ما با این نشانه ها دلیل اصلی این مشکل باشد، حتی اگر هرگز قصدی برای ناراحت کردن دوست پشمالوی خود نداشته ایم.
اما به همین دلیل است که لازم است بدانیم که اضطراب برای یک سگ به چه معنا است. در ادامه از اشتباهات رایجی خواهیم گفت که باعث مضطرب شدن سگ خانگی تان می شوند.
۱- مدت طولانی تنهایش می گذارید
اضطراب جدایی در سگ های کوچک سال که هنوز به تنها ماندن عادت نکرده اند، بسیار رایج است. سگ های بسیار پیر هم ممکن است دچار اضطراب جدایی شوند چون توانایی طبیعی شان برای مراقبت از خود را از دست می دهند. این اضطراب در سگ ها با نشانه هایی مانند رفتار مخرب، پارس مداوم یا زوزه کشیدن در زمان خروج شما از خانه و ورودتان به آن نمود پیدا می کند.
برای عادت کردن سگ خانگی تان به تنها ماندن توصیه می شود آن را بیشتر از ۶ تا ۸ ساعت تنها نگذارید. پیش از ترک خانه از قفل بودن درها و پنجره ها برای جلوگیری از فرار سگ خانگی تان و کافی بودن آب و غذای آن اطمینان حاصل کنید و اسباب بازی هایی در دسترسش بگذارید تا خود را با آن ها سرگرم کند. به علاوه، پیش از خروج، باید به مدت ۲۰ دقیقه به سگ تان بی اعتنا باشید. این کار را در زمان بازگشت به خانه هم انجام دهید و تا زمانی که آرام نگرفته، از صحبت با آن و نوازشش خودداری کنید. بعد از آن می تواند اوقات مشترکی را در کنار هم سپری کنید.
۲- با قلاده ی خیلی تنگ آن را بیرون می برید و اجازه ی آزاد دویدن به آن نمی دهید
سگ ها به ورزش کردن در فضای باز و تخلیه ی انرژی خود با دویدن نیاز دارند. این به ویژه درمورد سگ هایی صدق می کند که در آپارتمان زندگی می کنند و فضایی برای ورزش کردن در خانه ندارند. اگر در جایی زندگی می کنید که سگ گردانی بدون قلاده در آن مجاز نیست، باید به میزان تنگی قلاده ی سگ تان توجه داشته باشید. تنگی قلاده نه تنها می تواند به سگ خانگی تان صدمه ی فیزیکی وارد کند، بلکه آن را مضطرب هم می کند. این امر در نهایت بر روی رفتار سگ تان تأثیر می گذارد.
سعی کنید سگ تان را به فضای بازی ببرید که در آنجا بتواند آزادانه بدود. بهتر است این کار را چند بار در هفته انجام دهید تا سگ تان مضطرب نشود و تناسب اندام آن هم حفظ شود. اگر به هر دلیلی نمی توانید قلاده ی سگ تان را باز کنید، مطمئن شوید که قلاده آن به اندازه ی کافی شل است تا هنگام دویدن بتواند احساس راحتی کند.
۳- با تحکم با آن برخورد می کنید
پژوهش ها می گوید سگ هایی که در محیط های خشن رشد می کنند، احتمال درگیری با اضطراب در آن ها بیشتر است. تنبیهات مکرر، فریاد زدن، کشیدن قلاده یا مجبور کردن به نشستن با فشردن پشت، می تواند باعث مضطرب شدن سگ شود. این رفتارها می تواند سگ تان را بدخلق و بی میل به بازی با دیگر سگ ها نیز کند.
به جای برخورد خشن، از تأکیدات مثبت استفاده کنید. وقتی سگ تان به دستوری عمل می کند، به آن آفرین بگویید، نوازشش کنید یا به آن خوراکی دهید. اگر آنطور که انتظار داشتید، به دستورتان عمل نکرد، از زدن سگ تان یا فریاد کشیدن بر سرش خودداری کنید. کافی است با قاطعیت «نه» بگویید و به سگ تان بی اعتنا باشید. با تکرار این کار سگ تان بالاخره متوجه خواهد شد که از آن چه می خواهید.
۴- تظاهر به توپ پرت کردن می کنید
هیچ چیزی به اندازه ی بازی کردن با سگ تان آن را خوشحال نمی کند. بازی کردن با یکدیگر باعث ایجاد پیوندی عاطفی میان شما و سگ تان می شود. اما برخی بازی ها هستند که تنها برای انسان ها سرگرم کننده اند. برای مثال، وقتی تظاهر می کنید که توپی را پرت می کنید تا سگ تان آن را بگیرد در حالی که آن را پشت تان قایم کرده اید، در ابتدا سگ تان از اینکه قرار است توپ را بگیرد خوشحال می شود، اما با تکرار این کار، سگ تان رفته رفته احساس اضطراب و سردرگمی می کند. واضح است که این دیگر برای آن سرگرم کننده نخواهد بود. این رفتار به تدریج باعث می شود که سگ تان اعتمادش را به شما از دست دهد.
پژوهش ها می گوید بازی با سگ خانگی خود بر روی سطح کورتیزول آن تأثیر می گذارد، هورمونی که وظیفه ی تنظیم اضطراب را برعهده دارد. بنابراین از دست انداختن سگ تان خودداری کنید. با سگ تان بازی کنید، برایش توپ پرت کنید و بگذارید که آن را بگیرد.
۵- آن را در معرض صداهای خیلی بلند قرار می دهید
قرارگیری مداوم در معرض صداهای خیلی بند مانند موسیقی بلند و گوش خراش، آتش بازی، صدای ترافیک، یا دیگر صداهای مشابه برای هر کسی اضطراب آور است. این امر در مورد سگ ها هم صدق می کند. تنها فرقش این است که آن ها نمی دانند که منشأ این سروصداها کجا است. به همین دلیل، دچار ترس می شوند، ضربان قلب شان بالا می رود و به شدت مضطرب می شوند. تصور کنید صدای ناخوشایندی بشنوید و ندانید که این صدا از کجا می آید.
برای جلوگیری از این مشکل، برای سگ تان پناهگاهی فراهم کنید که وقت هایی که نیاز به احساس امنیت دارد به آنجا برود. بهتر است خودش جای آن را انتخاب کند؛ می تواند زیر تخت یا میز، و یا درون یک جعبه باشد. سعی نکنید سگ تان را از مکان امنش بیرون اورید. اجازه دهید آرام بگیرد و خودش بیرون بیاید. سعی کنید سگ خانگی تان کمتر در معرض صداهای بلند قرار گیرد و اگر ممکن نبود، می توانید موسیقی ملایمی برای آن پخش کنید.
۶- اجازه نمی دهید هر چیزی که دلش می خواهد را بو بکشد
سگ ها با بو کشیدن گوشه و کنار و همینطور از طریق بوی دیگر سگ ها، از محیط اطراف شان اطلاعات کسب می کنند. برای مثال، وقتی سگ تان را به پیاده روی می برید و قلاده اش را می کشید تا جلوی بو کشیدنش را بگیرید، آن را از برقراری ارتباط با دنیا محروم می کنید.
پوزه ی سگ ها ابزار بسیار ویژه ای است و آن ها با کمک آن به درکی عمیق از دنیای اطراف خود با استفاده از بینی شان دست می یابند. بنابراین بار دیگر که با سگ خانگی تان بیرون رفتید، اجازه دهید هر چه که سر راهش قرار می گیرد را بو بکشد. اگر سگ تان ایستاد، صبور باشید و منتظر بمانید تا بو کشیدنش تمام شود. اجازه دهید با خیال آسوده از بو کشیدن لذت ببرد.
۷- زیاد از حد بغلش می کنید یا به صورتش دست می زنید
سگ ها ابراز محبت انسانی را مانند ما متوجه نمی شوند. در حقیقت، بیشتر سگ ها در مواجهه با ابراز محبت شدید ما، نشانه های اضطراب و ناراحتی از خود بروز می دهند. آن ها از دست زدن به صورت شان یا نوازش آن هم خوش شان نمی آید. از همه بدتر اینکه آن شخص یک غریبه باشد. سگ ها با دیدن دستی که به سمت شان فرود می آید، ممکن است تصور کنند که قرار است مورد ضرب و شتم قرار گیرند.
اگر متوجه شده اید که وقت هایی که سگ خانگی تان را محکم بغل می کنید یا سعی می کنید صورتش را نوازش کنید، خمیازه می کشد، گوش هایش را پایین می اندازد، روی برمی گرداند، خرخر می کند یا از جای خود بلند می شود و شما را ترک می کند، بنابراین به طور واضح چنین ابراز محبتی را نمی خواهد. البته همه ی سگ ها اینگونه نیستند. برخی از آن ها شیفته ی بغل شدن هستند و حتی آن را درخواست می کنند. اما اگر نشانه هایی از عکس این موضوع را دید، باید دست بکشید. بهتر است دست خود را تا ارتفاع پوزه ی سگ تان پایین بیاورید و اجازه دهید خودش به آرامی به سمت شما بیاید.
۸- برای یک دستور یکسان از کلمات مختلفی استفاده می کنید
صحبت کردن با سگ خود به گونه ای که انگار حرف های شما را متوجه می شود، امری طبیعی است. با این حال، سعی کنید برای یک دستور یکسان از کلمه ی یکسانی استفاده کنید، مثلاً بنشین، بیا، بلند شو و غیره. همه ی مترادف ها را کنار بگذارید. سگ تان متوجه نمی شود که شما از گفتن جملات «آن را برایم بیاور» و «برو بگیرش» منظور یکسانی دارید. این بدان معنی است که وقتی از کلمات متفاوتی استفاده می کنید، سگ تان احساس سردرگمی می کند چون متوجه می شود که شما خواسته ای از آن دارید اما نمی فهمد که آن خواسته چیست.
هنگام بیان دستور حتماً تن صدایتان را کنترل کنید. به زبان بدن تان هم توجه داشته باشید. سگ تان به محرک های بصری پاسخ بهتری نشان می دهد؛ اشاره به اجسام یا بشکن زدن روش های مؤثری برای برقراری ارتباط با آن هستند. از شیوه ی تکرار هم کمک بگیرید. سگ های شیفته ی روتین هستند، بنابراین برای صرف روزانه چند دقیقه به مرور چیزهایی که از قبل به سگ خانگی تان یاده داده اید، تردید نکنید.
۹- لباس تنش می کنید
سگ ها به طور کلی در مقایسه با گربه ها پذیرش بیشتری در برابر پوشیدن لباس دارند. برخی نژادهای سگ برخورد خوبی با این امر دارند، به ویژه اگر آن لباس از آن ها در برابر سرما محافظت کند. اما اغلب سگ ها اصلاً نیازی به لباس ندارند و برایشان چیزی اذیت کننده و مستأصل کننده است.
وقت هایی که سعی می کنید لباسی تن سگ خانگی تان کنید، باید به واکنش آن دقت کنید. اگر نشانه های واضحی از خشم نشان داد و قصد فرار داشت، دست بکشید. سگ تان را مجبور به انجام کاری که دوست ندارد نکنید. این کار نه تنها اضطراب زیادی به سگ تان وارد می کند، بلکه ممکن است به پوست آن هم صدمه بزند.
۱۰- روتین مشخصی برای آن ندارید
سگ ها از آن دست حیوانات عادت دوست هستند. داشتن یک روتین روزانه به آن ها کمک می کند احساس شادی و امنیت بیشتری کنند و حتی کمک می کند تغییرات آینده را بهتر تحمل کنند. از سویی دیگر سگ هایی که روتین مشخصی ندارند، اغلب مضطرب، افسرده هستند و رفتارهای عصبی از خود نشان می دهند.
بهتر است از همان زمان تولگی سگ، روتینی برایش بسازید. برای خواب، غذا خوردن، حمام رفتن، پیاده روی و بازی سگ خانگی برنامه تعیین کنید. این کار باعث تقویت رابطه ی میان شما و سگ تان می شود. تا زمانی که به روتین سگ تان احترام بگذارید، می توانید آن را با فعالیت های جدیدی آشنا کنید، بدون اینکه نگران برهم خوردن ثباتش باشید.
<!–
–>
دیدگاهتان را بنویسید