پژوهشگران کالج دارتموث بازنمایی دیجیتالی از آنچه را که شارا درحال تجربه آن بود، ایجاد کردند. تصاویر حاصل اخیرا در مجله لنست منتشر شد.
به‌منظور ایجاد این تصاویر از شارا خواستند تفاوت بین عکس و چهره واقعی افرادی را که جلوی آن‌ها ایستاده‌اند، توصیف کنند. پژوهشگران سپس از نرم‌افزار ویرایش‌کننده عکس به‌منظور تغییر تصاویر برای انطباق با توصیفات شارا استفاده کردند.
علائم PMO اغلب پس از چند روز یا چند هفته برطرف می‌شوند، گرچه در مواردی ممکن است برای سال‌ها باقی بمانند. شارا گفت هنوز چهره‌ها را شیطانی می‌بیند.
کمتر از ۱۰۰ گزارش موردی منتشرشده از PMO وجود دارد. پژوهشگران گمان می‌کنند اختلال یادشده می‌تواند ناشی از اختلال در شبکه مغزی باشد که پردازش چهره را انجام می‌دهد، گرچه آن‌ها به‌طور کامل متوجه نشده‌اند چه عاملی موجب این اختلال شده است. برخی موارد با ضربه به سر، سکته مغزی، صرع یا میگرن ارتباط دارد، اما افراد دیگر بدون تغییرات ساختاری آشکار در مغزشان دچار PMO هستند.
پژوهشگران دو عامل احتمالی مسبب مورد شارا را ارائه کردند. اول، او چهار ماه پیش از شروع علائم PMO دچار مسمومیت با مونوکسید کربن شده بود. دوم اینکه در ۴۳ سالگی آسیب قابل‌توجهی به سر او وارد شد و اسکن‌های MRI ضایعه‌ای را در سمت چپ مغز وی نشان داد.
آنتونیو ملو، نویسنده نخست مقاله که در آزمایشگاه ادراک اجتماعی کالج دارتمورث کار می‌کند، می‌گوید افراد دیگری با علائم PMO به آزمایشگاه مراجعه کرده‌اند که تفاوت زیادی با مورد شارا داشته‌اند. ملو گفت: «برخی می‌گفتند از زمان کودکی، چهره دیگران را غیرعادی می‌دیدند. حداقل در موارد آن‌ها مشخص کردن یک رویداد واحد که مسئول بروز اختلال مذکور باشد، غیرممکن است.»
پژوهشگران مشکوک هستند که ممکن است موارد گزارش‌شده این اختلال کمتر از حد واقعی آن در جامعه باشد. برد دوچین، از نویسندگان مطالعه و پژوهشگر اصلی آزمایشگاه ادراک اجتماعی گفت: «هر یکی دو هفته درمورد فردی مطلع می‌شویم که علائم مطابق با اختلال مذکور را توصیف می‌کند.» او افزود برخی از بیماران که در آزمایشگاه با آن‌ها کار کرده است، مشکل خود را به کسی نمی‌گویند، زیرا از این موضوع که دیگران ممکن است درباره آن‌ها چه فکر کنند، هراس دارند.
دیدگاهتان را بنویسید