جایی که به وضوح می‌تواند با هدف‌گذاری های درست و مستمر زمینه ساز برداشتن گام‌های آغازین جوانان نوآور و خلاق برای رشد و نمو غول‌های دیجیتال باشد و مدلی از سیلیکون ولی در ایران و خاورمیانه را پایه ریزی کند.
بیش از دو هزار جوان تحصیلکرده جویای نام که از دروازه های علم و دانشگاه عبور کرده و نیاز به تجربه حضور در محیط کسب و کار دارند، به این مرکز نوآوری پناه آورده‌اند تا بتوانند رویاها و ایده‌های خود را به ظهور و بروز برسانند.
کارخانه نوآوری آزادی، تبدیل به شعبه دوم پارک فنآوری پردیس شده است تا بتواند شبکه‌ای از جوانان صاحب ایده و اساتید دانشگاهی علاقه مند به فعالیت‌های جسورانه و عاشق مربی گری وانتقال دانش و تجربه به جوانان را به هم پیوند دهد و اکوسیستم استارت آپی کشور را سیرآب کند.
رفت و آمد جوانان متخصص، بانشاط و سرزنده ایرانی به این محل، در کنار آمد و شد اساتید بزرگ دانشگاهی، سبب ایجاد حال و هوایی خاص، زنده و پرتکاپو در این محیط شده است که در کمتر نقطه‌ای از شهر قابل مشاهده است.
آغاز قصه پر غصه از آنجایی که متاسفانه ده ها تجربه از پروژه‌هایی که خوب شروع می‌شوند ولی به سرانجام نمی‌رسند، در مقابل چشمان همه ما قرار دارند، این ترس و نگرانی که دستاوردهای شیرین کارخانه نوآوری آزادی هم ممکن است زودگذر باشند، همواره درد و رنجی جانکاه را به قلب همه دلسوزان و وطن دوستان که گذرشان به آن مرکز افتاده، هوار می‌کرد تا اینکه متاسفانه از ماه‌های پایانی سال گذشته، خبرها حکایت از قصه پر غصه‌ای داد و آن اینکه زمان اجاره پنج ساله زمین این کارخانه به اتمام رسیده و بدلیل به نتیجه نرسیدن مذاکرات با مالکان زمین، سرنوشت همه استارت آپ های خلاق که با مدد معاونت علمی ریاست جمهوری، قلبشان به تپش افتاده، دست خوش ابهام شده است.
وسوسه‌ای به اندازه سودآوری فوری ناشی از تغییر کاربری زمین پیگیری‌ها نشان می‌دهد با توجه به رشد سرسام آور نرخ تورم در سالیان اخیر، قیمت این زمین نیز با فرض تغییر کاربری، تبدیل به یک عدد کهکشانی می شود و به همین دلیل کسانی که شاید پیش از این حاضر بودند زمین مورد نظر را با قیمت روز واگذار کنند، از اینکار منصرف شده و به دنبال تغییر کاربری آن افتاده‌اند.
جالب اینجا است که مالک اصلی شرکت الکترودسازی آما که مالک کارخانه نوآوری آزادی است با ادامه فعالیت کارخانه نوآوری در این ملک خود موافقت کرده و به این صورت، باید بگوییم که سرنوشت این مرکز نوآوری به تصمیم سایر شرکای خصولتی گره خورده است.
ولی افسوس که به نظر می‌رسد برخی‌ها سودآوری فوری ناشی از تغیر کاربری زمین از صنعتی به اداری، تجاری و مسکونی و سپس فروش زمین کارخانه نوآوری آزادی را به سرمایه گذاری در نوآوری و رونق کسب وکارهای دانش بنیان ترجیح می‌دهند و این درحالی است که این اقدام بی‌تردید به تخریب و نابودی بزرگترین زیست بوم نوآوری و فن آوری در کشور منجر خواهد شد.
جلوگیری از تغییر کاربری زمین، آزمونی برای زاکانی و شهرداری تهران در این شرایط، شاید این پرونده را بتوان یکی از اساسی‌ترین آزمون‌ها برای شهردار تهران در مسیرحمایت از جوانان، دانش بنیان‌ها و فعالیت‌های نوآوری تلقی کرد چرا که شهرداری تهران به عنوان اصلی‌ترین متولی مدیریت شهری می‌تواند با تکیه بر روح فسادستیزی و مبارزه با سودپرستی، به مددجوانان آمده و اجازه تغییر کاربری این زمین را به دلیل تأثیر مخربی که بر زیست بوم نوآوری کشور خواهد داشت، ندهد.
امیدواریم شهرداری تهران با این تدبیر، علاوه بر حمایت روشن و قاطع از سرنوشت بیش از دو هزار جوان علاقه‌مند به فعالیت‌های دانش بنیانی و استارت آپی، بر جذابیت‌های شهری تهران به عنوان پایتخت نوآوری کشور بیافزاید و مانع از دلزدگی جوانان و افزایش میل آنها به مهاجرت شود.
*رضا شجاعی فعال اقتصاد دیجیتال
۵۸۵۸
دیدگاهتان را بنویسید