الدر اسکرولز: اسکایریم بازی‌ای است که تصمیم‌گیری‌های سراسر مختلفی جلوی پیش بازیکن می‌گذارد تا سرنوشت خویش را رقم بزند – از فرقه‌هایی که می‌تواند عضوش شود، تا کوئست‌هایی که کامل می‌کند، مکان‌هایی که به اکتشاف می‌رساند، خانه‌هایی که می‌سازد و موجوداتی که می‌کشد. یک نقش‌آفرینی جهان باز، اول شخص [و سوم شخص] که گوشه گوشه‌ی آن پر از قصه است، اسکایریم با همه‌ی اینها فرصت‌هایی تقریبا بی‌پایان در اختیار بازیکن می‌گذارد – البته تا وقتی مشکلی نداشته باشید تا در جهانی بازی کنید که بر اساس تعامل خشونت‌آمیز مهاجران استعمارگر تعریف می‌شود. بازی، هم در خط داستانی اصلی و هم خرده‌پیرنگ‌های دیگر آن، با تاریخی تعریف می‌شود که به‌طرز رعب‌آوری با افسانه‌ی تاریخی‌ای که آمریکا برای این قاره ساخته سنخیت دارد: تاریخ نسل‌کشی به‌دست مهاجران که در عوض به‌عنوان اعمال و مخاطرات قهرمانانه بازنویسی و یادآورده می‌شوند؛ اشغال‌گرانی که خود به‌عنوان قهرمانان محصورشده از سمت دشمن نگریسته می‌شوند؛ و آدم‌کش‌هایی که هم‌تراز با خدایان می‌شوند. اسکایریم نیز فتح خشونت‌بار، اشغال و مهاجرت بر اساس حذف ساکنین بومی را افتخارآمیز جلوه می‌دهد. اسکایریمْ قصه‌ی «مهاجرین استعماری» (Settler Colonialism) است، جایی که تمام فرقه‌ها و گروه‌هایی که بازیکن می‌تواند با آنها تعامل برقرار کند، کم و بیش، مهاجرینی نسل‌کش هستند که با نابودی فرهنگ‌های بومی خود سرزمین اسکایریم و اشغال سرزمین‌هایشان توانسته‌اند ساکن شوند. در این جنگ داخلی، چه طرف امپراطوری بایستید و چه طرف استورم‌کلاک‌ها، کاراکتر شما، یعنی اژدهازاده، خود دست‌پرورده‌ی جامعه‌ای است که مهاجرین استعماری بنا کرده‌اند. روایت محوری اسکایریم طوری چیده شده که نتایجش را تنها همین مهاجرین رقم می‌زنند – مشکلی اساسی در روایت جهان الدر اسکرولز به‌طور خاص و جهان‌های بیشتر فانتزی‌ها به‌طور اعم.