برچسب: از سایت یک پزشک – اخبار فناوری، پزشکی، عکاسی، سینما و کتاب

دلتان برای یک گوگل کردن و جستن اطلاعات و عکس تنگ شده؟ ویکی‌پدیا هم نمی‌توانید بخوانید؟ چیزی فراموشتان شده و به سبک سابق گمان می‌کنید که با اندکی جستجو در اینترنت، فوری پیدایش می‌کنید؟!

متاسفم! فعلا باید شکیبا باشید.

دایره زیان‌هایی که قطعی حتی کوتاه‌مدت چند ساعته اینترنت، به صاحبان خدمات، مشاغل اینترنتی و فروشگاه‌های آنلاین می‌زند، خارج از تصور است.

اما آیا نباید در این شرایط با استفاده از آلترناتیوهای داخلی سرویس‌های معتبر فرنگی، شرایط را اندکی برای خودمان تلطیف کنیم؟!

از آنجا که من هنوز خودم را بلاگر و دارای نظر مستقل می‌دانم، بگذارید رک و راست باشم و تعارف نکنم و به شیوه دیگران عمل نکنم.

نه! من اصلا تصور نمی‌کنم که معرفی سایت‌های آلترناتیو و مطرح کردن آنها، کاری مفید یا اخلاقی باشد.

به دلایل زیر:

۱-گوگل و حتی بینگ را با جستجوگرهای فارسی نمی‌شود مقایسه کرد. نتایج به دست‌آمده از جستجوگرهای ایرانی به روز و دقیق نیستند و بخش اندکی از وب فارسی و وب جهانی را پوشش می‌دهند و به دقت به اصطلاح پالایش می‌شوند.

به علاوه این سرویس‌های توانایی پاسخ‌دهنی به کاربر زیاد را ندارند.

۲-حتی اگر ما سرویس‌های ایرانی‌ای داشتیم که با مشابه خارجی مو نمی‌زدند و قابل رقابت با آنها بودند، به جهت آنکه حق آزادی کاربر را در انتخاب، رعایت نمی‌کنند و متاسفانه باید اعتراف کنیم که در طول زمان همواره از شرایط ویژه برای رشد خود استفاده می‌کنند، باز هم من معرفی آنها را به صلاح نمی‌دانم.

این دیگر انتخاب شخصی شماست که از آنها استفاده کنید یا نه. اما من به عنوان صاحب یک رسانه، استفاده از آنها را تبلیغ نخواهم کرد.

۳-برخی از این سایت‌های و ابزارهای آنلاین، خودشان آپارتاید اطلاعات آنلاین را تشویق می‌کنند.

تصور کنید که در یک جستجوگر ایرانی، جستجویی انجام می‌دهید و ضمن اینکه این جستجوگر نتایج سرچ را محدود به برخی سایت‌ها کرده، به کاربر نشان می‌دهد که ترافیک اینترنتی نیم‌بها را در صورت باز کردن کدام سایت خواهید داشت.

راستش من آخر متوجه نشدم که چرا باید ترافیک استفاده از برخی سایت‌های نیم‌بها باشد و این مابه التفاوت قیمت را چه کسی می‌پردازد و طبق کدام معیار ما باید سایتی را در جرگه سایت‌های محق استفاده از این امتیاز قرار بدهیم و طبق کدام معیار نه!

۴-استفاده اجباری و از سر استیصال از برخی سایت‌ها، موجب ایجاد توهم و خودبرتربینی و سرازیر شدن ناعادلانه بودجه و یک امتیاز مضاعف برای آنها می‌شود و چه بسا در میان‌مدت یا درازمدت آنها را تبدیل به تنها سرویس در دسترس کنند! نمونه از این دست زیاد سراغ داریم. بگذارید مثال نزنم!

۵-در بخش سرگرمی‌سازی، باز من بر این باورم که هر کاربر بنا بر سیستم اندیشه و سلیقه و نیاز خود باید حق داشته باشد که موسیقی و فیلم و سریال انتخاب کند. اما چنین گستره انتخابی به هر دلیل در VODهای ایرانی نمی‌تواند رعایت بشود.

۶-من شخصا سعی می‌کنم که با کنار هم چیدن اخبار و تحلیل‌های رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی از مشرب‌های سیاسی مختلف، به دورنمایی از واقعیت برسم. ضمن احترام به تلاش‌های ژورنالیست‌های داخلی، فکر نمی‌کنم که خود آنها هم از اینکه کاربری به خاطر در دسترس نبودن سایت‌های دیگر به خبرگزاری آنها سر می‌زند، راضی باشند.

۷-اما در شرایط برابر و زمانی که به کاربر حق انتخاب می‌دهیم و متوجه محبوبیت یک سایت ایرانی می‌شویم، باید تلاش و مهارت دست‌اندرکاران آن سایت و سرویس را بستاییم و در حد امکان به یاری‌شان بشتابیم.

پس چه کنیم؟

این انتخاب شماست. اما من فعلا سعی می‌کنم که با کتاب‌هایم خوش باشم و راستش آن طور که پیش‌تر در سناریوهای تخیلی تصور می‌کردم، اوضاع بر من سخت نمی‌گذرد و دارم از شرایط موجود هم با این ترفند، بهره می‌برم!

Let’s block ads! (Why?)

ادامه مطلب

از من پرسید: یعنی جدا می‌خواهی تا ۸۰ سالگی بنویسی؟!

و پاسخ به این سوال آنقدر برای من بدیهی بود که شگفت‌زده گفتم: چرا که نه.

و راستش دیگر به پرسش‌کننده نگفتم که چند بار شده که به فکر سرپا ماندن سایت بعد از نبودنم هم افتاده‌ام.

این روزها که نوشتن به سبک سابق به خاطر مشکلات اینترنتی، دشوار شده، در کمال شگفتی می‌بینم که نوشتن برای من دشوار نیست.

شاید هم برای من نوشتن در این حال و هوا، ساده‌تر هم باشد. انبوهی از سوژه‌های انبارشده ذهنی قبلی و یادداشت‌ها و کتاب‌هایم را را دارم. چه ایده‌هایی خوبی که حالا می‌شود بسطشان داد و روی آنها کار کرد.

بله! نبود اینترنت در مقطع فعلی روی شیوه نوشتن من تاثیر می‌گذارد، اما در عین حال سبک قدیمی روزنامه‌نگاری و سوژه‌یابی را هم احیا می‌کند.

ناخودآگاه این دو سه روزه فکر می‌کنم که قبل از عهد اینترنت مگر روزنامه‌نگاری ما چطور بود. نویسنده‌ها آمیزه‌ای از تحارب و دانسته‌های خود و آنچه در کتاب‌ها و ژورنال‌ها می‌دیدند، عرضه می‌کردند.

وقتی مجلات قدیمی را مرور می‌کنم، سبک کاری برخی از نویسنده‌ها را طوری ارزیابی می‌کنم که ایمان می‌آورم اگر در عصر کنونی می‌زیستند، جزو بلاگرهای قهار و تولیدکننده‌های شاخص محتوا می‌شدند.

اینجا مایلم از یکی از آنها یاد کنم: دکتر هادی خراسانی که مقالات متعددی را در مجله‌های گوهر و وحید، در دهه پنجاه منتشر می‌کردند. دارم ایشان را تصور می‌کنم در حالی که نسخه کاغذی مجله هیستوریا را دردست دارند و با هیجان مقالات تاریخی آن را ترجمه می‌کنند.

من بارها پیش آمده که خودم را جای نویسندگان نشریات قدیمی گذاشته‌ام و تصور کرده‌ام که با آنها با قلم و کاغذ و ماشین تحریر و چند کتاب و مجله به زبان اصلی و معلومات خودشان، چطور می‌نوشتند.

گاهی خودم را در قالب آنها فرو می‌بردم و به گذشته سفر می‌کردم و با خودم تصور می‌کردم که آنگونه نوشتن آیا لذت بیشتری از نوشتن در عصر ما داشته یا نه.

صبح روز سه‌شنبه است و فکر می‌کنم امروز هم باید بدون اینترنت سر کنیم…

زندگی ادامه دارد و ما رؤیاهایمان را داریم.

Let’s block ads! (Why?)

ادامه مطلب