برچسب: اخبار خودرو

به‌منظور افزایش جذابیت خودرو اسپرت A110S، آلپین پیشرانه‌ی چهار سیلندر ۱.۸ لیتری توربوشارژ با ۲۸۸ اسب‌بخار قدرت و ۳۲۰ نیوتن‌متر گشتاور را در نظر گرفته است. شایان ذکر است پیشرانه‌ی مدل قبلی ۲۴۹ اسب‌بخار قدرت و ۳۲۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کرد.

مشتریان ساکن اروپا می‌توانند هم‌اکنون خودرو آلپین A110S را با قیمت ۶۶ هزار و ۵۰۰ یورو (۷۴ هزار و ۹۷۱ دلار) بخرند. عرضه‌ی این خودرو از اکتبر آغاز می‌شود و همانند سایر محصولات آلپین، به‌نظر نمی‌رسد A110S هم در بازار آمریکا عرضه شود. پیشرانه‌ی چهار سیلندر توربوشارژ که در قسمت میانی بدنه قرار‌ گرفته، با جعبه‌دنده‌ی هفت‌سرعته‌ی دو‌کلاچه هماهنگ‌ شده است. همچنین، دیفرانسیل الکترونیکی هوشمند هم وظیفه انتقال قدرت و تنظیم میزان قدرت در چرخ‌های عقب را برعهده دارد.

با بهره‌گیری از این مشخصات فنی، آلپین A110S در ۴.۴ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می‌رسد و حداکثر سرعتش ۲۶۰ کیلومتربرساعت است که برای خودرو اسپرت رقم تحسین‌برانگیزی به‌شمار می‌رود. علاوه‌بر افزایش قدرت پیشرانه، آلپین برای مدل اسپرت جدیدش قابلیت‌های جدیدی در نظر گرفته که فرمان‌پذیری آن را بهبود می‌بخشد.

برای این منظور، میزان ارتفاع خودرو درمقایسه‌با سایر مدل‌ها، چهار میلی‌متر کاهش یافته و فنر‌ها ۵۰ درصد و میل‌ موج‌گیر‌ها ۱۰۰ درصد سفت‌تر شده‌اند. آلپین A110S از لاستیک‌های Pilot Sport 4 میشلن با ترکیب خاصی بهره می‌برد که مخصوص این خودرو تولید‌ شده‌اند. آلپین A110S اکنون از دیسک‌های ترمز ۳۲۰ میلی‌متری برمبو بهره می‌برد که در دیگر خودروهای آلپین به‌صورت سفارشی می‌توان آن‌ها را خرید.

در قسمت بیرونی، آلپین A110S با بهره‌گیری از پرچم فیبرکربنی با رگه‌ی نارنجی رنگ در ستون C، خود را از سایر مدل‌های A110 متمایز می‌کند. کالیپر‌های ترمز هم نارنجی‌رنگ هستند و رینگ‌ها با پوشش تیره عرضه‌شده‌ اند و انتخاب‌هایی همچون سقف فیبرکربنی و رنگ خاکستری مخصوص مات هم به‌صورت سفارشی موجود است. در قسمت کابین خودرو، از پوشش تیره با دوخت نارنجی استفاده‌ شده و وزن صندلی‌های آن، تنها ۱۳.۱ کیلوگرم است و تزیین فیبرکربن و نشان‌های نارنجی‌رنگ نیز در برجسته‌کردن ظاهر کابین نقش‌ بسزایی ایفا می‌کنند.

استون مارتین به‌تازگی یک DB6 کلاسیک را با فناوری تمام الکتریکی بازسازی کرده است. پاول اسپایرز، مسئول بخش اجرایی استون مارتین، معتقد است که هر محصولی باید تا صد سال به شهرت خودش باقی بماند و نباید وارد موزه‌ها شود. البته این مسئله برنامه‌ی کلی استون مارتین برای آینده‌ی خود نیست.

آن‌ها قصد ندارند خودروهای احتراق داخلی را از رده خارج کنند. وی معتقد است که مشتریان آن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته‌ی اول افرادی هستند که به‌دنبال جایگزینی خودروهایی با سوخت فسیلی با انواع الکتریکی هستند و دسته‌ی دوم هم نسل جدیدی هستند که با بو و صدای پیشرانه‌های احتراق داخلی آشنا نیستند. اسپایرز این ایده را پیوند قلب نامیده است. ساخت خودرویی تمام الکتریکی در قالب و بدنه‌ی خودرویی کلاسیک. آن‌ها در این مسیر حتی روزنه‌ای اضافی نیز در بدنه ایجاد نکرده‌اند.

به‌جای پیشرانه‌ی خطی ۶ سیلندری که ۴۹ سال پیش روی این خودرو قرار گرفت، این DB6 از ماژولی شامل باتری، موتور و نرم‌افزار کنترلی، ساخته شده است. این ماژول دقیقا به‌جای پیشرانه‌ی قبلی این خودرو نصب شده است. اطلاعات زیادی درباره‌ی این خودرو منتشر نشده است اما مواردی از این قبیل که نسخه‌ی تولید انبوه کمی با این نمونه‌ی فعلی تفاوت خواهد داشت و اینکه وزن و قدرت این خودرو دقیقا برابر با نسخه‌ی اصلی است، پیش‌بینی می‌شوند.

شاید به نظر شما تولید نسخه‌ی الکتریکی از خودرویی کلاسیک کمی آشنا به نظر برسد. درست است؛ سال گذشته جگوار با سری E دقیقا همین کار را کرد اما اسپایرز معتقد است که استون مارتین زودتر از جگوار این کار را شروع کرده است. با اینکه درباره‌ی ایده‌ی پایه‌ی این محصول کاملا صحبت شده است اما هیچ جزئیاتی از آن در اختیار نیست. گمان می‌رود که در این خودرو از همان جعبه‌دنده‌ی پنج سرعته‌ی اصلی که قابلیت تبدیل به جعبه‌دنده‌ی تک‌سرعته دارد، استفاده شده است. در این خودرو خبری از سیستم خنک‌کننده‌ی قدیمی هم نیست.

طبق گفته‌ی شرکت سازنده، در نسخه‌ی تولید انبوه شاهد قابلیت شارژ سریع هم خواهیم بود. از ظاهر این خودرو اصلا مشخص نیست که در آن از فناوری پیشران الکتریکی استفاده شده است. حتی لوله‌های اگزوز هم در آن دیده می‌شوند تا ظاهر آن را تا جایی که ممکن است شبیه به مدل اصلی نگه دارند. تنها تفاوت آن، جایگزینی پورت شارژ به‌جای باک بنزین است. داخل خودرو هم اوضاع به همین صورت است. دقیقا همان طراحی داخلی مدل اصلی در کابین این خودرو دیده می‌شود با این تفاوت که حال فقط عقربه‌ی سرعت‌شمار کار می‌کند و باقی عقربه‌ها نمادین هستند. اسپایرز وعده داده است که مدل تولید انبوه این خودرو تمامی ملزومات یک خودروی الکتریکی را دارا است. 

با وجود جعبه‌دنده‌ی دستی، دیگر نیازی به نیم‌کلاچ گرفتن و کلاچ گرفتن نیست و به‌راحتی می‌توان آن را در حالت تک‌سرعته قرار داد. شتاب اولیه‌ی این خودرو کمی از آنچه که انتظار می‌رود کمتر است و نیاز است تا حسابی پدال گاز را فشار داد. در این نسخه از DB6 خبری از سیستم کنترل تعادل نیست اما  نبود این سیستم هم حس نمی‌شود. سرعت‌گیری این خودرو به خوبی مدل اصلی و بنزینی آن نیست اما در عوض، رانندگی بی‌صدا، نرم و بدون آلودگی به ارمغان می‌آید. 

شتاب‌گیری این خودرو در دنده‌های ۲ و ۳ بسیار ملموس‌تر از دیگر دنده‌ها است. غیر از موارد ذکر شده، باقی خصوصیات این خودرو نسبت به مدل اصلی تغییر زیادی نکرده است. برای همگام شدن با استانداردهای مدرن، DB6 از چسبندگی و تعادل بیشتری برخوردار است و شاسی خودرو هم کمی بهینه‌سازی را تجربه کرده است. تولید نسخه‌ی الکتریکی از خودروی کلاسیک DB6، نشان از قابلیت الکتریکی‌سازی هر خودرویی دارد. پیشرانه‌ای که از DB6 حذف شده است، در DB4, DB5, DBS دیده می‌شود. پس ظرفیت زیادی برای انجام این کار با خودروهای کلاسیک دیگر هم وجود دارد. به‌گفته‌ی او، هزینه‌ی تقریبی این بازسازی چیزی حدود ۲۵۳ هزار دلار بوده است. هدف تولیدکنندگان این است که ۳۰۰ دستگاه از ۳۰۰۰ دستگاه خودروی کلاسیک فروخته شده را بازسازی کرده و آن‌ها را به فناوری پیشران الکتریکی مجهز کنند.