وقتی میگفتیم مجلس به جای چرت زدن و کار چاق کنی برای ژن برتر و چانه زنی برای حقوق ماهیانه نمایندگان، قانون مهریه رو اصلاح کنه، شما میخندیدید و میگفتید “در ایران حق مرد چند برابر زن هست” (البته حتی یک میلیارد برابر صفر هم مساوی با صفر است) و به جای ضابطه مند کردن تعیین تعداد سکه های مهریه هنگام ثبت در عقدنامه، بر آن مالیات بستید تا لفت و لیسی هم این وسط کرده باشید و منت آب حمام بر زنان گذاشته باشید. غافل از اینکه این قانون عهد قجری، باعث وحشت هر چه بیشتر جوانان ثروتمند و فقیر از ازدواج شده.
سیزده شهریور بدنیا اومدم و سیزده دی تاریخ عقدم بوده. شناسنامه و عقدنامه م رو آتیش زدم و از اتصالی کردن این دو عدد سیزده، زن، زندگی، آزادی، مرد، میهن، آبادی به جانتان افتاد. باشد که پند گیرید.
وقتی فرض بر احتمال خیانت زن یا مرد در زندگی باشه، در این فقدان اعتماد دو جانبه، عقدنامه شبیه کاغذپاره ای در حد مدارک دانشگاه و بدرد قاب کردن یا در کوزه میخوره