با این که گیربکس های اتوماتیک و نمیه اتوماتیک بخش اعظمی از بازار خودرو را تسخیر کرده اند اما همچنان بخش قابل توجهی از بازار در اختیار گیربکس های دستی است. در همین راستا فولکس واگن اخیرا از گیربکس دستی جدیدی با نام MQ281 رونمایی کرده است که جانشین گیربکس مدل MQ250 خواهد شد و در برخی از محصولات نیز به جای مدل MQ350 استفاده خواهد شد.
گیربکس های دستی برخلاف گیربکس های اتوماتیک به محرک های هیدرولیکی و کلاچ های مجزا مجهز نیستند و به همین دلیل هدر رفت قدرت در آنها بسیار کمتر از گیربکس های اتوماتیک است و با ابعاد کوچک تر قیمت پایین تری نیز دارند.
نام کامل گیربکس جدید فولکس واگن MQ281-6F است که عدد 6 نشان دهنده شش دنده بودن آن و F به معنای محور متحرک جلو بودن این گیربکس است. این جعبه دنده به طور اختصاصی برای موتورهای با حجم کم مجهز به توربوشارژر طراحی شده است.
مهندسان فولکس واگن می گویند: «با حجم کمتر و استفاده از پرخوران موتور گشتاور بیشتری در دور پایین تولید می شود و در دورهای بالاتر نیز برای کاهش هرچه بیشتر تلفات اصطکاک در جعبه دنده، باید دور موتور محدود شود.» چرخدنده های این گیربکس نیز متناسب با این وضعیت طراحی شده اند.
این گیربکس در مدل های کوچک فولکس واگن از پولو تا تیگوان و برندهای دیگر این شرکت همچون آئودی، اشکودا و سئات استفاده خواهد شد. MQ281-6F علاوه بر قابلیت انتقال گشتاور تا 339 نیوتن متر از نظر وزنی نیز از وسایل نقلیه مختلفی پشتیبانی می کند. نسبت بزرگ 7.89 در دنده اول باعث می شود تا خودرو به راحتی دور بگیرد و ضریب دنده ششم نیز برای رسیدن به حداکثر سرعت ممکن در پایین ترین دور تنظیم شده است تا مصرف سوخت کاهش پیدا کند.
به طور معمول محل قرار گیری گیربکس در خودروهای محور متحرک جلو با چالش همراه است. برخلاف گیربکس های in-line که در خودروهای محور متحرک عقب استفاده می شود و در طول خودرو قرار می گیرند، گیربکس های محور جلو در بخش انتهایی موتور به صورت عرضی و در جبهه شرق به غرب جای داده می شوند.
از آنجا که این گیربکس سایز جمع و جوری دارد بنابراین می توان آن را به یک موتور الکتریکی خارجی نیز متصل کرد تا قوای محرکه هیبریدی تشکیل شود. طراحی داخلی گیربکس بسیار آشنا است. دو شفت بزرگ بر روی یکدیگر قرار داده شده که مرکز آنها از یکدیگر تنها 80 میلی متر فاصله دارد. شفت بالایی نقش ورودی را دارد و از طریق کلاچ به موتور وصل می شود و دنده ها به همراه تنظیم کننده های(کشویی) برای دنده های 3 تا 6 بر روی آن قرار دارد. شفت پایینی نیز در نقش خروجی ظاهر می شود و چرخ ها را به چرخش در می آورد.
برای این که گیربکس مذکور ابعاد کوچکی پیدا کند، شفت خروجی علاوه بر نقش خود به عنوان انتقال دهنده قدرت به چرخ ها، دنده های 1 و 2 با تنظیم کننده های هر دو دنده را با خود حمل می کند. برای درگیری راحت تر دنده های 1 و 2 از تنظیم کننده چند حالته موسوم به (Multi-Cone) فولادی و کربنی استفاده شده است. تنظیم کننده های تک حالته معمولا برای ضریب های بزرگ تر استفاده می شوند.
در این گیربکس برای رساندن روغن و هدایت آن به دنده ششم که در انتهای شفت بالایی قرار دارد سیستم روانکاری مجهز به جزئیات خاص مورد استفاده قرار گرفته است. در صورت برهم خوردن تعادل روغن، مشکلات عدیده ای در این گیربکس پدید می آید. روغن کاری موثر باعث کاهش سایش دنده ها و در نتیجه کاهش اصطکاک گیربکس می شود و راندمان به بیشترین مقدار خود خواهد رسید.
فولکس واگن مدعی است با انجام تغییرات مذکور کاهش 5 گرمی تولید CO2 در هر کیلومتر را سبب خواهد شد. این میزان کاهش تنها با این تغییرات بدست نیامده و ذره ذره موتور وزن شده تا وزن آن به حداقل میزان ممکن برسد.
با اضافه کردن یک موتور برقی یک قوای محرکه نیمه هیبریدی کارآمد نیز خواهیم داشت که توانایی بازیابی انرژی در حین ترمزگیری ها و عرضه گشتاور بیشتر در دور پایین را داراست. این گیربکس به صورت ماژولار طراحی شده است بدین معنا که می توان از دنده های متفاوت بسته به نوع وسیله نقلیه در آن استفاده کرد.
پیش از این در مطلبی به فن آوری به کار رفته در گیربکس های دو کلاچه فولکس واگن پرداخته بودیم که می توانید در اینجا مطالعه کنید.
Let’s block ads! (Why?)
بازدیدها: 2
ادامه مطلب
