دسته: وصیت

یه بیماری به اسم “اینو بخور، اونو نخور. اینو بپوش، اونو نپوش” تحت قالب سبک زندگی، در اینستاگرام شایع شده که همه هم کارشناسش هستن. درمانش هم دنبال نکردن دکترهای طب سنتی و آنفالوکردن دکترهای “درمان در منزل” هست. عمرِ گرانمایه در این صرف شد تا چه خورم صَیْف و چه پوشم شِتا کم بخور…

گفتم: چرا اینقدر دشمن‌تراشی می‌کنی؟!!! از عقل و حکمت به دور هست. گفت: دلواپس نباش! فقط دانایان دشمن ما می‌شوند. نگران افکار عمومی هم نباش، به همه می‌گوییم دشمن سفسطه می‌کند.

در مقطعی از زندگیم هستم که به دشمنی دشمن بیشتر از دوستی دوست اعتماد دارم و با کمال احترام برای شاعر گران‌قدر ایران‌زمین باید بگم: “هزار دشمن واقعی کم است و یک دوست ریاکار زیاد”

سئوال: از کجا بفهمیم یک مرد همجنس‌باز است یا مطابق غرایز طبیعی خدادادی؟ جواب: از اردیبهشت شیراز یا بهمن قزوین. توضیح: از آنجا که وصف‌العیش نصف‌العیش است از توضیح این مسئله معذوریم.

چهل سال زندگی در ایران به من یاد داده نجابت داشته باشم اما نه در مقابل نانجیب، وگرنه روز به روز دریغ از دلار دیروز.

ساعت ۱۳؛ اینجا تهران است، صدای خردشدن استخوان‌های مردم… مسئولین محترم؛ اصلا نترسید!!! مادامی که خود مردم، لفظ “گران‌بها بودن” را بیشتر از ارزونی قدر بدونن، کسی صداش درنمیاد.

منفی نگر نیستم ولی ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است. افق دوردست برام مثل روز روشنه به صورت یه خط افقی در حد علامت منفی ریاضی. شما نگو خط عمودی مثل شکاف چاک بین دو پا.