مجموعه عکس‌های اشعه ایکس می‌توانند اشیاء روزمره را به روشی باورنکردنی و منحصر به فرد نشان دهند.
آندری دومان، عکاس تجاری، حدود یک سال است که این کار را می‌کند. زمانی که دومان کاری را برای مشتریان انجام نمی‌دهد، دوست دارد پروژه‌های شخصی را آزمایش کند و هدف این پروژه نمایش محصولاتی است که مردم در زندگی روزمره از آنها استفاده می‌کنند به روشی تازه و جدید است. او می‌خواهد نشان بدهد که زیر پوست آنها چه وجود دارد.
دومان می‌گوید: «من مجذوب اجزای مکانیکی داخلی، سیم‌کشی‌ها و ابزار‌هایی بودم که معمولاً در معرض اشعه ایکس قرار نمی‌گیرند.»
یکی از زمان‌برترین بخش‌های پروژه، انتخاب محصولات مناسب برای قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس است. دومان از لگو، کنسول‌ها و کنترل‌های بازی ویدیویی، محصولات فناوری عمومی مانند هواپیما‌های بدون سرنشین و هدفون، طیف گسترده‌ای از محصولات اپل و غیره عکاسی کرده است.
دومان می‌گوید: «فرایند انتخاب اقلام مناسب و یافتن آنها کاملاً زمان‌بر بود. برای مثال، زمان زیادی طول کشید تا او تمام مدل‌های مختلف آیفون را پیدا کند، زیرا برخی از آنها اکنون کاملا قدیمی شده‌اند و مردم اغلب آنها را پس از چند سال نگه نمی‌دارند.»
دومان می‌خواهد اطمینان حاصل کند که پروژه اشعه ایکس فقط مجموعه‌ای تصادفی از آیتم‌ها نیست، بلکه الگویی برای چیز‌هایی که عکس می‌گیرد وجود دارد. یافتن اشیاء مختلفی که مردم اغلب از آنها استفاده می‌کنند ضروری بود، حتی اگر آنها لزوماً اشیاء «روزمره» مانند تلفن‌های هوشمند و رایانه‌ها نباشند. برای مثال، دومان از یک گیتار برقی، یک نوار کاست، مجموعه‌ای از ریموت‌های تلویزیون، بسیاری از اسباب بازی‌های مختلف کودکان، پای خودش در یک کفش ورزشی و خیلی چیز‌های دیگر عکس گرفت. تنوع موضوعات شگفت‌آور است.
تنها محدودیت هنری تخیل دومان است. با این حال، محدودیت‌های عملی وجود دارد که او باید بر آن غلبه کند. محدودیت‌هایی در اندازه وجود دارد. علاوه بر این، امکان فوکوس روی تصاویر اشعه ایکس وجود ندارد.
افزودن عناصر انسانی به این سری عکس‌ها، یک خلاقیت نسبتاً جدید است. عامل انسانی افزودنی عالی‌ای است، اما باید خطرات ایمنی اشعه ایکس برای انسان را هم در نظر گرفت. برای پیشگیری از همین خطرها، دستگاه اشعه ایکس او دارای تنظیمات متعددی برای نواحی مختلف بدن مانند جمجمه، شانه، دست، استخوان ران، ترقوه، پا و غیره است و همه این‌ها دارای مقادیر متفاوتی از تشعشعات هستند که هنگام عکسبرداری با اشعه ایکس تولید می‌شوند.
زمان زیادی طول کشید تا دومان متوجه تنظیمات صحیح میزان اشعه ایکس برای اشیاء مختلف شود. در حالی که انباشتن فوکوس امکان‌پذیر نبود، دومان در با کنار هم نهادن اقلام پلاستیک نازک و الکترونیک سنگین، یک نوع ترکیب‌بندی می‌کند. این گار گهگاه نیاز به عکسبرداری با اشعه ایکس با شدت‌های مختلف داشتند که سپس در طی پس پردازش با هم ترکیب شوند.
دومان از Capture One برای انجام ویرایش‌های جزئی و تنظیمات همگانی و Adobe Photoshop برای اعمال آخرین تغییرات استفاده می‌کند. «در بیشتر موارد، پس‌پردازش نسبتاً ساده بود و فقط تنظیمات کوچکی مورد نیاز بود. زمان‌برترین جنبه، پوشاندن موارد و تغییر پس‌زمینه به سیاه بود.»
با این حال، برخی از اقلام بزرگ‌تر از تبلت بودند و نیاز به چندین عکس از بخش‌های مختلف داشتند که باید باید این عکس‌ها در کنار هم چیده می‌شدند. دومان می‌گوید که این‌ها مشکل‌سازترین و چالش برانگیزترین چیز برای او بود. مثلا در عکسبرداری از لگو، او به تصاویر متعدد نیاز داشت.
او می‌گوید: «من علاقه‌مند بودم چیز‌هایی را ببینم که روزانه از آنها استفاده می‌کنیم و معمولا آنها را بدیهی می‌دانیم. من می‌خواستم به درون نگاه کنم اما به روشی متفاوت. چند نفر در مورد سیم کشی و مکانیک داخلی Roomba فکر کرده‌اند؟
کنسول‌های بازی ویدیویی راهی سرگرم‌کننده برای مقابله با آشناپنداری نادرست بودند. با این حال، پیدا کردن برخی از کنسول‌های قدیمی، از جمله ColecoVision، کومودور ۶۴ و Sega Pico، چالش برانگیز بود.
دومان همچنین با هنرمندان دیگر همکاری کرده است. به عنوان مثال، او با هنرمند مجسمه ساز بسیار با استعداد و مشهور، ناتان ساوایا، در مجسمه لگو زرد ساوایا با اشعه ایکس کار کرد.
ساوایا با مهربانی به دومان اجازه داد تا ساخت اولیه را که در سرتاسر جهان گردش کرده، بگیرد و از آن با پرتو ایکس؛ عکس بگیرد. به دلیل اندازه مجسمه، او به چندین تصویر نیاز داشت.
بیشتر تصاویر اشعه ایکس آندری دومان به همراه بقیه کار‌های عکاسی تجاری و شخصی او در وب سایت او موجود است. صفحه اینستاگرام او را هم می‌توانید دنبال کنید.
دیدگاهتان را بنویسید