جزایر اغلب دارای شرایط اکولوژیکی متمایزی هستند که می تواند منجر به مسیرهای تکاملی غیرعادی مانند ماموت های کوتوله و موش های غول پیکر شود.
به گزارش سیناپرس، در تحقیقات جدید، دانشمندان مرکز تحقیقات تنوع زیستی یکپارچه آلمان به بررسی گونه‌های زنده و منقرض شده از جزایر پرداختند تا مشخص کنند که آیا این پدیده‌های عجیب و غریب تکاملی بیشتر تهدید می شوند یا خیر و دریافتند که هر دو گونه های خیلی کوچک و غول پیکر بیشتر در معرض خطر انقراض هستند.
به گفته محققان، اگرچه جزایر کمتر از ۷ درصد از سطح سیاره را پوشش می دهند، اما کانون‌های تنوع زیستی هستند. به دلیل انزوا، جزایر اغلب دارای گونه هایی هستند که مسیرهای تکاملی منحصر به فردی را هدایت می کنند که منجر به ویژگی‌های عجیب و غریب، از جمله اندازه های غیرعادی بزرگ یا کوچک بدن شده اند. به عنوان مثال، جزایر میزبان ماموت های کوتوله و جوندگان غول پیکر بوده اند.
همچنین جزایر به ویژه با واسطه انسان، تبدیل به کانون های انقراض شده اند مخصوصا در گونه هایی که تغییرات شدید اندازه بدن را نشان می دهند. به گزارش سیناپرس، دکتر روبرتو روزی (Roberto Rozzi) محقق مرکز تحقیقات یکپارچه تنوع زیستی آلمان و پژوهشگر این مطالعات می گوید: از یک طرف، جانداران غول آسا ممکن است پاداش بیشتری برای شکار فراهم کنند. از سوی دیگر، به نظر می رسد گونه های کوتوله قدرت بازدارندگی کمتری دارند.
برای درک بهتر رابطه بین تکامل اندازه بدن و استعداد انقراض، دکتر روزی و همکارانش داده‌های مربوط به کوتوله های جزیره ای منقرض شده و گونه های پستانداران غول‌پیکر و خطر و میزان انقراض آنها را در طول زمان، ارزیابی کردند. محققان داده های مربوط به خطر انقراض، توده بدن و تغییر اندازه بدن ۱۲۳۱ گونه زنده و ۳۵۰ گونه منقرض شده از پستانداران را از جزایر دیرینه در سراسر جهان در ۲۳ میلیون سال گذشته ترکیب کردند.
در ادامه پژوهشگران دریافتند: انقراض و خطر انقراض در میان کوتوله های جزیره ای و گونه های غول پیکر بیشترین میزان را دارد. دکتر کیت لیونز (Kate Lyons) یکی دیگر از پژوهشگران این مطالعه و محقق دانشگاه نبراسکا، گفت: گونه های غول پیکر و بسیار کوچک برای شکارچیان، به ویژه هر شکارچی بزرگی مانند انسان، واقعاً گزینه منطقی و خوبی هستند. بنابراین گرفتن و کشتن و خوردن آنها بسیار آسان تر خواهد بود و از آنجایی که جزایر منزوی هستند و جمعیت منبعی برای آنها وجود ندارد، برای یک شکارچی جدید نیز آسان‌تر خواهد بود که آنها را به سمت انقراض سوق دهد.
اگرچه تحقیقات نشان می دهد: تلفات مداوم تنوع زیستی مشاهده شده در جزایر بخشی از یک رویداد انقراض جزیره ای است که بیش از ۱۰۰ هزار سال پیش آغاز شده، اما ورود انسان‌ها به جزایر دوردست که تقریباً ۱۲ هزار سال پیش آغاز شد، سرعت آن را بسیار تسریع کرد.
پروفسور جاناتان چیس (Jonathan Chase) محقق ارشد مرکز آلمانی تحقیقات تنوع زیستی یکپارچه و دانشگاه مارتین لوتر هال ویتنبرگ، گفت: ما یک تغییر ناگهانی در روند انقراض از پیش از انسان‌های خردمند به اکوسیستم‌های جزیره ای تحت سلطه انسان‌های خردمند را ثبت کردیم. او می افزاید: در حالی که به دست آوردن اطلاعات میدانی دیرینه شناسی بیشتر برای اصلاح بیشتر گاهشماری انقراض مهم است، برنامه های حفاظتی باید در عین حال اولویت ویژه ای را برای محافظت از غول های جزیره ای و کوتوله ها، که بسیاری از آنها در حال حاضر در معرض خطر انقراض هستند، قائل شوند.
به گزارش سیناپرس،شرح کامل این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
مترجم: سامیه خسروی زاده
نوشته جانوران ساکن جزایر بیشتر در معرض انقراض هستند اولین بار در خبرگزاری سیناپرس | اخبار علمی ایران و جهان. پدیدار شد.
دیدگاهتان را بنویسید