جاستین زیگموند (۱۶۳۶-۱۷۰۵) یک ماما و نویسنده آلمانی بود. او بیشتر به خاطر کتاب تأثیرگذارش «مامای دربار» (Der Weiss Kuniginnasal، که در سال ۱۶۹۰ منتشر شد و بیش از یک قرن به یک مرجع استاندارد در مامایی تبدیل شد..همچنین از او به عنوان «متخصص مامایی» یاد می‌شود.
زیگموند در پلس در سیلسیا (پسچینا، لهستان کنونی) به دنیا آمد و در خانواده‌ای ماما بزرگ شد. او مامایی را از مادرش آموخت و سال‌ها به عنوان مامایی کار کرد تا اینکه در سال ۱۶۷۵ در برلین به عنوان مامای دربار مشغول به کار شد. او به عنوان مامای درباری در مراسم تولد زنان نجیب‌زادگان و فرزندان آن‌ها شرکت کرد و به دلیل تخصص و موفقیت خود در این زمینه شهرت یافت.
در «مامای دربار»، سیگموند دانش و تجربه خود را در مامایی به اشتراک گذاشت و دستورالعمل‌های دقیقی را در مورد چگونگی کمک به زایمان، مدیریت عوارض و مراقبت از نوزادان ارائه کرد. این کتاب به زبان آلمانی نوشته شده است و مخاطبان زیادی پیدا کرد وو به چندین زبان ترجمه شده است. همچنین عقاید و شیوه‌های سنتی در مامایی را به چالش کشید و از رویکرد عملی‌تر حمایت کرد و بر اهمیت بهداشت و پاکیزگی تأکید کرد.
کتاب زیگموند در آن زمان بحث‌برانگیز بود، زیرا پزشکی تحت سلطه مردان و باور‌های آن‌ها در مورد بدن و توانایی‌های زنان را به چالش می‌کشید. او توسط برخی از پزشکان مرد مورد انتقاد قرار گرفت و او را به ترویج اقدامات خطرناک و غیرمتعارف متهم کردند. با این حال، کتاب او در بین ماما‌ها و به طور کلی زنان مورد احترام بود و تأثیر بسزایی در رشته مامایی داشت.
زیگموند در سال ۱۷۰۵ در برلین درگذشت و میراثی را به عنوان پیشگام در زمینه مامایی و سلامت زنان از خود به جای گذاشت.
کمک‌های سیگموند به مامایی فراتر از کتاب او بود. او همچنین ابزار‌ها و تکنیک‌های نوآورانه‌ای را برای کمک به زایمان، مانند صندلی زایمان و وسیله‌ای برای کمک به چرخش نوزاد در کانال زایمان، توسعه داد. او بر اهمیت نحوه حضور ماما در کنار بالین و نیاز به حمایت عاطفی در هنگام زایمان تاکید کرد و از استفاده از دارو‌های گیاهی و دارو‌های طبیعی برای مدیریت درد و بهبودی حمایت کرد.
سیگموند علاوه بر کار به عنوان ماما و نویسنده، عضو فعال جامعه خود نیز بود. او در کار‌های خیریه به ویژه برای زنان و کودکان شرکت داشت و به سخاوت خود نسبت به نیازمندان معروف بود.
در کتابش، او استدلال کرد که زنان قادر به مدیریت بارداری و زایمان خود هستند و باید به ماما‌ها برای ارائه مراقبت‌های ایمن و موثر اعتماد کرد. کتاب او همچنین بر اهمیت دانش و تجربه زنان تأکید می‌کند و این تصور را به چالش می‌کشد که مردان تنها واجد شرایط ارائه مراقبت‌های پزشکی هستند.
زیگموند به الگویی برای زنان دیگری تبدیل شد که می‌خواستند مامایی انجام دهند یا مشاغل دیگری را در مراقبت‌های بهداشتی دنبال کنند. کتاب او الهام بخش نسل جدیدی از ماما‌ها شد. با گذشت زمان، رشته مامایی حرفه‌ای‌تر شد و در مجموعه پزشکی ادغام شد.
برای قدردانی از کمک‌های او به مامایی و سلامت زنان، زیگموند پس از مرگ در سال ۲۰۱۹ به تالار مشاهیر مامایی آلمان راه یافت.
کتاب زیگموند شامل حکایات و تأملات شخصی نویسنده هم بود که بعد انسانی را به ادبیات اغلب بالینی و غیرشخصی آن زمان اضافه کرد. این کتاب نه تنها به عنوان راهنمای مامایی، بلکه به عنوان یک اثر داستانی و هنری ادبی نیز است.
کتاب زیگموند همچنین تغییرات فرهنگی و فکری گسترده‌تر قرن هفدهم را منعکس می‌کند. یعنی همان عصر روشنگری و دوره تحول فکری و فرهنگی که بر عقل و عقلانیت تأکید داشت، در اروپا شروع به شکل‌گیری کرد.
یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های کار زیگموند تاکید او بر بهداشت و نظافت در طول زایمان بود. در آن زمان، بسیاری از روش‌های زایمان غیربهداشتی بود و می‌توانست منجر به عفونت‌ها و عوارض جدی شود. زیگموند بر اهمیت شستن دست‌ها، استریل کردن وسایل و تمیز نگه داشتن محیط تولد برای جلوگیری از گسترش بیماری و عفونت تاکید کرد.
کتاب زیگموند همچنین باور‌های سنتی در مورد زایمان را به چالش کشید، مانند این ایده که درد در هنگام زایمان مجازاتی برای گناهان زنان است. در عوض، او استدلال کرد که زایمان یک فرآیند طبیعی است که با مراقبت و حمایت مناسب قابل مدیریت است. او از استفاده از دارو‌های طبیعی مانند چای‌های گیاهی و کمپرس برای مدیریت درد و ناراحتی در حین زایمان حمایت کرد.
کار زیگموند تنها کمکی به حوزه مامایی نبود، بلکه یک جنبش اجتماعی و سیاسی گسترده‌تر به سمت خودمختاری و توانمندسازی بیشتر برای زنان بود.
یکی از مهم‌ترین کمک‌های زیگموند به مامایی، توسعه تکنیکی برای چرخاندن نوزاد بریچ در رحم بود که به «مانور لورت-زیگموند» معروف است. این تکنیک شامل استفاده از فشار ملایم برای تبدیل موقعیت نوزاد به حالت سر به سمت پایین است که می‌تواند خطر عوارض در هنگام زایمان را کاهش دهد.
مانور Levret-Siegemund نوآوری قابل توجهی در زنان و زایمان بود و برای سال‌ها به یک استاندارد فنی برای مدیریت ارائه بریچ تبدیل شد. این تکنیک بعداً توسط سایر متخصصان زنان و زایمان اصلاح و اصلاح شد، اما امروزه بخش مهمی از عمل مامایی باقی مانده است.
دیدگاهتان را بنویسید