تِکن (Tekken) مجموعه بازی پرآوازه‌ای است که اگر از طرفداران بازی‌های ویدئویی باشید، به احتمال زیاد نام آن را بارها شنیده‌اید یا حتی خاطرات زیادی با قسمت‌های مختلف آن دارید. می‌دانیم هشتمین بازی سری بازی تکن قرار است در سال ۲۰۲۳ میلادی منتشر شود، به همین خاطر، تصمیم گرفتیم در این ایام مروری به تاریخچه‌ی این سری بازی داشته باشیم و فرازونشیب‌های بزرگ‌ترین مجموعه بازی مبارزه‌ای سه‌بعدی را بررسی کنیم. در قسمت قبلی به تولد این سری و تاریخ سه بازی اول و همچنین تکن تگ تورنومنت ۱ پرداختیم و در قسمت دوم تاریخ بازی‌های تکن ۴، تکن ۵، تکن ۶ و تکن تگ تورنمنت را مرور خواهیم کرد.

Tekken 4

وقتی از یک فرنچایز طولانی صحبت می‌کنیم، افول یک تهدید مداوم و همیشگی است، بنابراین نوآوری یک ضرورت به حساب می‌آید. تکن تگ تورنمنت ممکن است اولین بازی در این سری باشد که برای پلی‌استیشن ۲ عرضه می‌شود اما به واسطه این که هم برای سخت‌افزار آرکید System 12 نامکو توسعه داده شده بود و هم یک بازی زمان عرضه‌ی پلی‌استیشن ۲ بود، معمولاً آن را به‌عنوان یک جمع‌بندی نهایی از بازی‌های قبلی این فرنچایز به حساب می‌آورند، اثری که بتواند طرفداران را تا عرضه‌ی بازی بزرگ بعدی این سری سرگرم کند. در همین حال، تکن ۴ به طور کامل از پایه ساخته شد و برای بورد آرکید جدید System 246 نامکو که مبتنی بر سخت‌افزار پلی استیشن ۲ طراحی شده بود، توسعه یافت و تقریباً تمام جنبه‌های بازی‌های قبلی این سری را تغییر داد.

این سطح از تغییرات و جدایی از نسخه‌های پیشین در میان بازی‌های مبارزه‌ای عجیب نیست و ما چنین پدیده‌ای را با شدت بیشتر در استریت فایتر ۳ (Street Fighter III) و مورتال کامبت ۴ (Mortal Kombat 4) هم دیده‌ایم. صرف‌نظر از این موضوع، بسیاری از طرفداران بازی‌های قبلی معتقدند که نامکو در تلاش بود آنچه را عیب به حساب نمی‌آمد، در تکن ۴ اصلاح کند. در واقع، قبل از اینکه دوباره به خاطر نوشتن این مقاله به سراغ بازی بروم، من فقط یک بار تکن ۴ را بازی کرده بودم؛ آن‌ هم در خانه‌ی یکی از دوستان بود و بعد از اینکه قفل شخصیت‌ها را در هفته‌ی اول باز کردیم، دیگر به سراغ آن نرفتیم.

در اوج سومین مسابقات مشت آهنین، جین کازاما سرانجام انتقام خودش را به خاطر ناپدیدشدن مادرش از اوگر گرفت. جین که از مبارزه خسته و ضعیف شده بود، توسط هیهاچی به شکل مرگباری زخمی شد. او که به‌آرامی در حال مرگ بود،  همچون پدرش به یک حالت دویل (شیطانی) تبدیل شد. او با عصبانیت به پدربزرگش حمله کرد و فرار کرد و ناپدید شد. هیهاچی زنده ماند و به افراد باقی‌مانده خود دستور داد تا نمونه‌های DNA اوگر را جمع‌آوری کنند. او قصد داشت با پیوند دادن ژنوم اوگر با ژنوم خودش، یک موجود زنده جدید ایجاد کند. متاسفانه، این آزمایش ها به شکست انجامید. مهندسان زیستی میشیما زایباتسو به این نتیجه رسیدند که هیهاچی فاقد ژن شیطانی است که برای پیوند دادن ژن اوگریا با یک موجود زنده دیگر ضروری بود. هیهاچی به جستجوی خود برای جین کازاما ادامه داد و در این فرآیند عکسی از یک جسد سوخته با اندام های تغییرشکل یافته بال‌مانند در پشت آن پیدا کرد و با یادآوری اینکه پسرش کازویا نیز ژن شیطانی را در اختیار دارد، هیهاچی شروع به جستجوی بقایای او نیز کرد.

حدود ۲۰ سال پیش، هیهاچی جسد بی‌هوش کازویا را به درون آتشفشان انداخته بود تا دوباره کنترل میشیما زایباتسو را به دست بگیرد. با این حال ، چند روز بعد، بدن وی توسط G Corporation، یک شرکت تحقیقاتی بیوتکنولوژی به منظور تحقیقات بیوژنتیک بازیابی شد. آ‌ ها از فناوری خود برای احیای او استفاده کردند و با میشیمای جوانتر معامله کردند: آن‌ها آرزو داشتند که از بدن وی برای آزمایش ژنتیکی استفاده کنند تا در مورد ماهیت واقعی ژن شیطان تحقیق کنند. او این معامله را پذیرفت و برای دو دهه آینده، کازویا به‌آرامی شروع به کنترل قدرت نهفته خود کرد و به آرامی آماده شد تا از هیهاچی برای تمامی کارهایی که با او انجام داده بود، انتقام بگیرد. با این حال، در روز کریسمس، نیروهای تکن به دو تاسیسات G Corporation حمله کردند؛ یکی شامل تمام تحقیقات آن ها در مورد ژن شیطانی و دیگری تأسیسیاتی که خود کازویا در آن حضور داشت. در حالی که مأموریت اول آن‌ها موفقیت‌آمیز بود، کازویا کل اسکادران فرستاده شده را از بین می‌برد و قول می‌دهد که به سراغ هیهاچی هم بیاید. هیهاچی که از شکست  به سرعت تصمیم می‌گیرد که چهارمین مسابقات پادشاه مشت آهنین را برپا کند و این بار کنترل میشیما زایباتسو را به قهرمان مسابقات ارائه می‌دهد. مشخصاً این چیزی بیش از یک دام برای فریب کازویا نیست. کازویا وارد می شود و مصمم است که یک بار برای همیشه پدر خود را نابود کند.

فهرست اولیه‌ی شخصیت‌های بازی شاید کوچک‌ترین فهرست پس از اولین بازی این سری باشد. فهرست اصلی شامل ده شخصیت از جمله کازویا است. پاول فینیکس بعد از شکست دادن اوگر در مسابقه پادشاه مشت آهنین ۳ – هرچند او را رها کرد و اوگر به شکل واقعی خود تبدیل شد – به دنبال اثبات این است که او واقعاً قوی‌ترین مبارز جهان است. گروه مانجیِ یوشیمیتسو به دنبال کنترل زایباتسو برای تهیه غذا، کمک‌های پزشکی و پناهگاه برای تعداد فزاینده‌ای از پناهندگان سیاسی در سراسر جهان است. سپری کردن زمان در ارتش کره جنوبی باعث شده است که هائورانگ احساس تهی بودن داشته باشد و آرزوی روزهای جنگیدن در خیابان و برنده شدن در مسابقه با جین کازاما را دارد. او با شنیدن چهارمین مسابقات پادشاه مشت آهنین، به سمت شرکت در این مسابقات می‌رود. لینگ ژیائو یک ایمیل مرموز دریافت می‌کند که نیت‌های شیطانی هیهاچی را آشکار می‌کند و به همین خاطر تصمیم می‌گیرد حقیقت را برای خود پیدا کند و همچنین امیدوار است که دوباره با جین کازاما متحد شود. مارشال لاو پس از ورشکستگی فست فود رنجیره‌ای چینی‌اش به مبارزات برمی‌گردد و تصمیم می‌گیرد برای تجدید ثروتش وارد مسابقات شود. شخصیت‌های جدیدی هم به بازی اضافه شده‌اند.

استیو فاکس (Steve Fox) یک بوکسور جوان بریتانیایی بود که بعد از اینکه از انجام یک مبارزه سنگین خودداری کرد، به مافیا حمله کرد. آن‌ها روی سر استیو فاکس قیمت گذاشتند و او تصمیم گرفت که در آمریکا مخفی شود اما به سرعت متوجه شد که مهم نیست چه کاری انجام می‌دهد، بلکه زندگی او همیشه در خطر خواهد بود. او وارد تورنمنت ۴ پادشاه مشت آهنین می‌شود تا دوباره در کانون توجه قرار گیرد. کریستی مونتیرو (Christie Monteiro) نوه‌ی استاد افسانه‌ای کاپویرا (Capoeira) بود که به ادی گوردو این سبک مبارزه را درس داده بود و ادی هم برای جبران این لطف آن را به کریستی آموزش داد. در عرض دو سال، کریستی به یک مبارز تأثیرگذار تحت سرپرستی ادی تبدیل شد. یک روز ادی ناگهان ناپدید شد و به دنبال انتقام مرگ پدرش بود. کریستی برای پیدا کردن معلم گم شده‌اش وارد چهارمین مسابقات پادشاه مشت‌ آهنین می‌شود. کریگ ماردوک (Craig Marduk) یکی از مبارزین شکست‌ناپذیر واله تودو (Vale Tudo) بود که پس از یک رسوایی کوچک که منجر به محرومیت او از این ورزش شد، خشم او را برانگیخت. او در یک نزاع شدید در آریزونا جان آرمور کینگ را می‌گیرد. سپس به اتهام قتل عمد درجه دوم به ده سال زندان محکوم می‌شود اما فقط پس از دو سال از سپری‌شدن محکومیتش آزاد می‌شود زیرا تعداد زیادی از دادگستری‌ها برای تسریع آزادی وی به دستور یک نیکوکار ناشناس – کینگ نقاب‌دار که به دنبال گرفتن انتقام مرگ استادش است – احکامی صادر می‌کنند.

شخصیت‌های مخفی دیگری هم وجود دارند که تعداد کل مبارزان بازی را به ۱۹ مبارز منحصر‌به‌فرد می‌رسانند. جین کازاما که این بار سبک میشیما-ریو را رها کرده و به کاراته سنتی‌تری رجوع آورده، دوباره به بازی برمی‌گردد. او به دنبال از بین بردن نسل میشیما است. جولیا چانگ پس از فهمیدن اینکه وطن مادری وی که زمانی در یک جنگل سرسبز پوشیده قرار داشت، به آرامی در حال تبدیل شدن به یک بیابان بی‌ثمر است، به منظور تحقیق در مورد مکانیسم بیولوژیکی جنگل‌زدایی به یکی از گروه‌های تحقیقاتی G Corporation پیوست. متأسفانه، این داده‌ها در هنگام حمله تکن فورس به تسهیلات آنها به سرقت رفت؛ بنابراین جولیا برای بازیابی آن به مسابقات می‌پیوندد. نینا ویلیامز که هنوز هم پس از وقایع بازی قبلی از فراموشی رنج می‌برد، استخدام شده تا به استیو فاکس ضربه بزند. لی وولانگ که پس از رسوایی به خاطر انجام عملیاتی که منجر به یک شکست مفتضحانه شد، در مرخصی حرفه‌ای به سر می‌برد، توسط یک خبرچین از قصد برای ترور استیو فاکس مطلع می‌شود و امیدوار است از استیو محافظت کند تا اطلاعات ارزشمندی در مورد سندیکا به دست آورد و شکست قبلی خود را جبران کند. خرس خانگی هیهاچی یعنی کما که پس از شکست از پاول فینیکس احساس می‌کند زندگی متمدنانه او را ضعیف کرده، در کوهستان هوکایدو (Hokkaido) به تمرین مشغول می‌شود تا به غریزه‌های وحشی خود برگردد. زندگی برایان فیوری به پایان خود نزدیک می شود و تنها کسی که می تواند او را نجات دهد خالق او، دکتر آبل است. متاسفانه دکتر آبل در حال حاضر به عنوان مشاور علمی ارشد برای میشیما زایباتسو کار می کند و به این ترتیب، برایان فیوری وارد مسابقات می شود و به دنبال تصاحب زایباتسو است تا بتواند آبل را نه تنها مجبور به نجات جان خود کند، بلکه او را به قدرتمندترین موجود هستی تبدیل کند.

وایولت (Violet)، مدیرعامل شرکت رباتیک وایولت سیستمز (Violet Systems) و یکی از مبارزان سابق، به دنبال ورود به این مسابقات به عنوان فرصتی عالی برای خط تولید ربات‌های انسان‌نما است. در واقع وایولت کسی نیست جز لی چائولان که اکنون پس از اخراج از میشیما زایباتسو به خاطر طرفداری از کازویا در تبعید به سر می‌برد. نارضایتی او از خاندان میشیما و همچنین روحیه مبارزه‌طلبی او با اعلامیه چهارمین مسابقات پادشاه مشت آهنین مجدداً بیدار می‌شود. دیگر شخصیت‌های جدید شخصیت‌هایی هستن که به خاطر تشابه حرکات به‌عنوان لباس جایگزین دیگر شخصیت‌ها می‌شود: پاندا به جای کوما، ادی گورودو به جای کریستی و یکی از همکلاسی‌های شیایو یعنی میهارو هیرانو (Miharu Hirano) به جای شیایو. البته، هیهاچی هم قابل‌ بازکردن است – اگرچه او به‌عنوان غولآخر بسیاری از شخصیت‌ها هم ظاهر می‌شود.

گیم پلی تکن ۴ در مقایسه با هر دو بازی قبلی و آینده در این مجموعه، بیشترین تغییرات را دارد. دیگر خبری از استیج‌های نامتناهی گذشته نیست و مکان‌های مبارزات اکنون دارای دیوارها و موانع دیگری هستند که میدان مبارزه را محدود می‌کند. مبارزان همچنین می‌توانند حریفان خود را برای آسیب بیشتر به مرزهای زمین مبارزه بکوبند و کمبوها را گسترش دهند. برای تأکید بیشتر بر اهمیت این مکانیک جدید، مکانیک Juggle سنتی دشوارتر شده است. یک تکنیک تغییر موقعیت نیز به گیم‌پلی اضافه شده است که به بازیکنان اجازه می‌دهد موقعیت حریف خود را با هل دادن آن‌ها به جلو یا هدایت آن‌ها به چپ و راست دستکاری کنند. با توجه به ساختار طراحی استیج‌ها، این مکانیک ضروری است تا به بازیکنان اجازه بدهد که از گرفتار شدن در یک گوشه فرار کنند. برخی از مراحل حتی دارای یک زمین ناهموار هستند. این یعنی مکانهای خاصی بسته به شخصیت و سبک مبارزات می توانند از این مزیت‌ها بهره‌ی بیشتری ببرند. بازی همچنین سرعتی آهسته‌تر اما جریانی روان‌تر دارد. به همین خاطر، بازی تأکید بسیار بیشتری نسبت به جاخالی دادن و پریدن دارد؛ در واقع تنها پرش رو به جلو در تکن ۴ ممکن است. شما نمی‌توانید یک پرش خنثی انجام دهید یا به عقب بپرید. برای اولین‌بار بازیکنان می‌توانند شخصیت‌های خود را آزادانه قبل از شروع دور حرکت دهند که شامل پرش، نشستن ، و حتی حرکت در ابعاد (Sidestepping) هم می‌شود. این در حالی است که در بازی‌های قبلی فقط می‌توانستید فاصله‌ی خود از حریف را قبل از مبارزه مشخص کنید. این قابلیت تا به حال در دیگر بازی‌های سری استفاده نشده است. این امر باعث می‌شود قبل از شروع مسابقه به فکر استراتژی‌های خود به منظور مزیت نسبت حریف باشید.

در حالی که حالت آرکید بازی‌های قبلی در نسخه پلی‌استیشن ۲ برگشته است، این‌بار جای خود را به‌عنوان تمرکز اصلی به حالت تک‌نفره اصلی جدیدی داده است که تقریباً همان است و با نام حالت «مبارزه داستانی» (Story Battle) شناخته می‌شود. پس از انتخاب یک شخصیت در حالت نبرد داستانی، بازیکنان با یک مقدمه کوتاه مواجه می‌شوند که اسلایدشو کوتاهی را از جزئیات داستان و انگیزه‌های شخصیت انتخابی شما برای مبارزه در مسابقات فعلی نشان می‌دهد. از آنجا به بعد، روند این بخش همچون یک حالت آرکید نردبانی با ۸ حریف است. از آنجایی که بیشتر شخصیت‌ها روابط مختلفی با همدیگر دارند، بسیاری از آن‌ها قبل از رویارویی با هیهاچی در مسابقه هشتم و آخر، یک حریف از پیش تعیین‌شده برای مبارزه هفتم خود دارند. با این حال، در بعضی موارد هیهاچی حریف هفتم است و حریف پایانی شخصیت دیگری است. پس از پیروزی در مبارزه‌ی هشتم، یک اسلایدشو کوتاه به‌عنوان پایان‌بندی نمایش داده می‌شود و سپس یک اندینگ CG‌ به روال سنتی پخش می‌شود. حالت آرکید باقی‌مانده دقیقاً به همان روال همیشگی عمل می‌کند وبه‌صورت نردبانی شما را در مقابل ۷ حریف تصادفی و سپس هیهاچی قرار می‌دهد. در حالی که هم بخش «نبرد داستانی» (Story Battle) و هم حالت آرکید قفل شخصیت‌های مخفی را باز می‌کنند، فقط حالت نبرد داستانی است که اندینگ داستانی شخصیت‌ها را نشان می‌دهد.

همانند هر چیز دیگری، سبک گرافیکی تکن ۴ بانسخه‌های پیشین خود متفاوت است و به نظر می‌رسد که ظاهر بسیار پیشرفته‌تری نسبت به تکن تگ تورنمنت دارد اما به دلایلی که به طور کامل متوجه نمی‌شوم، این بازی را زشت‌تر از تکن‌های توسعه‌یافته در System 12 می‌دانم. شاید سبک هنری تکن ۴ ظاهر واقعی‌تری نسبت به بازی‌های قبلی داشت که به خوبی به محدودیت‌های پلی‌استیشن ۲ سازگار نبود. شاید واقعیت این بود که بازی سعی داشت شکاف بین گرافیک درون بازی و کات‌سین‌های به مراتب زیباتر CG را پر کند که نتیجه آن کمی عجیب و غریب شده است. در واقع، تقریباً به نظر می‌رسد که مدل‌های درون بازی در کات‌سین‌های از پیش رندرشده استفاده شده‌اند و ظاهر آن‌ها را نسبت به بازی‌های قبلی این سری تنزل داده‌اند. به شخصه‌ فکر می‌کنم نامکو توانسته انیمیشن‌های مربوط به موهای شخصیت‌ها را بهتر کند اما در چیزهایی مثل به تصویر کشیدن فیزیک واقعی‌تر ناکام بوده است. صرف نظر از این، مدل‌های شخصیت‌ها من را آزار می‌دهند اما استیج‌های بازی کمی بهتر شده‌اند. شاید خود استیج‌ها از همه بهتر به نظر برسند اما تنها زمانی که نورپردازی آن‌ها درست باشد. بسیاری از استیج‌ها محیط‌های متعددی دارند و استیج‌هایی وجود دارند که به وضوح بهتر از بقیه عمل می‌کنند. با این اوصاف، قطعاً استیج‌های جالبی در این بازی وجود دارد. یک میدان مبارزه‌ی زیرزمینی، یک مرکز خرید، یک پارکینگ و استیج آخر بازی که یک قفس فولادی عجیب است که بیش از همه مانند استیج‌های مشابه در کشتی حرفه‌ای (کشتی کج) یا UFC است. رابط کاربری و منوهای بازی نیز در مقایسه با بازی‌های قبلی تغییر کرده و چیزی در رابطه با آن‌ها نسبت به عناوین قبلی سطحی‌تر به نظر می‌رسد.

موسیقی‌های بازی احتمالاً موردعلاقه‌ترین عنصر این بازی از دیدگاه من است. برخلاف هرکدام از جنبه‌های تکن ۴ که تاکنون پوشش داده‌ام، موسیقی‌های این بازی واقعاً یک قدم تکاملی برای این فرنچایز به حساب می‌آیند. هر بازی پیش فقط بر روی یک نوع موسیقی تمرکز داشت. دو بازی اول مانند موسیقی بازی‌های ویدئویی از اواسط دهه ۹۰ میلادی به نظر می‌رسیدند، تکن ۳ صدای راک خشنی داشت، در حالی که تگ تورنمنت بر موسیقی تکنو تمرکز داشت. موسیقی بازی تکن ۴ به‌صورت کلی بسیار متنوع‌تر است و در آن ردپای سبک‌های مختلفی دیده می‌شود که شامل سبک‌های بازی‌های قبلی و حتی سبک‌های جدید است. این رویکرد تا امروز هم همراه با فرنچایز تکن مانده است. تکن ۴ همچنین از قطعه‌های مخصوص شخصیت‌محور بازی‌های قبلی فاصله گرفت و همچون بازی اول به قطعه‌هایی که بر اساس استیج‌های مختلف ساخته‌ شده‌اند، تمرکز کرد. این مورد هم برای بازی‌های آینده‌ی تکن به همین شکل باقی ماند. برخلاف بازی‌های قبلی، تنها یک تنظیم برای هر دو نسخه‌ی آرکید و کنسولی تکن ۴ وجود داشت. زیرا در دستگاه‌های آرکید سیستم ۲۴۶ یک DVD-ROM پیاده‌سازی شده بود و دیگری نیازی به تنظیم مجدد صدا برای نسخه‌های کنسولی نبود. این پایان یک سنت موسیقایی دیگر این سری بود. ای کاش با موسیقی این بازی بیشتر آشنا بودم زیرا واقعاً عالی است. قطعه‌های محبوب من در این بازی شامل قطعه‌ی Kitsch برای استیج Beach، قطعه‌ی Bit Crusher برای استیج Shinjuku؛ قطعه‌ی Didgerhythm برای استیج Jungle و قطعه‌ی Touch and Go برای استیج Airport است.

این‌بار قصد دارم جدا از موسیقی بازی در رابطه با طراحی صدا بازی صحبت کنم. فقط به این دلیل که این‌بار، در واقع چیزی برای بحث کردن دارم. در حالی که افکت‌های صوتی بازی با بقیه بازی‌های این مجموعه برابری می‌کنند، تکن ۴ برای اولین‌بار چیز جدیدی به آن اضافه می‌کند: صدای واقعی! این بار شخصیت‌ها به‌صورت کامل صحبت می‌کنند و صداگذاری شده‌اند. شیوه‌ای هم که این کار انجام شده است، جالب است. تمام شخصیت‌های آسیایی با زبان ژاپنی و دیگر شخصیت‌ها انگلیسی صحبت می‌کنند. با این حال، قضیه مارشال لاو و لی وولونگ منحصر به فرد است: غرغرهای درون بازی آن‌ها عموماً توسط صداپیشگان کلاسیک ژاپنی آنها انجام می‌شود اما دیالوگ‌های واقعی آن‌ها توسط صداپیشگان انگلیسی اجرا می‌شود. متأسفانه این موجب بعضی از عملکردها نامناسب در صداپیشگی شخصیت‌ها شده است. صداپیشگان ژاپنی کار خود را عالی انجام دادند اما به نظر می‌رسد که کپکام برای شخصیت‌های انگلیسی کمتر هزینه کرده و به‌خصوص شخصیت‌های زن – به‌ویژه جولیا و کریستی – از مشکلاتی در این زمینه رنج می‌برند. به نظر می‌رسد که آن‌ها در تلاش برای عمیق‌تر کردن صدای خود هستند اما به نظر می‌رسد که آن‌ها در حال آماده‌شدن برای جراحی دندان پزشکی هستند. قضیه هائورانگ هم عجیب است. در حالی که در کل بازی صداپیشه‌ی او ژاپنی است، در سکانس اندینگ بازی صداپیشه‌ی کاملاً متفاوتی جای او صحبت کرده است. مسخره‌تر از آن، جین کازاما هم در آن صحنه ظاهر می‌شود و در آنجا صداپیشه‌ی ژاپنی جین انگلیسی صحبت می‌کند. واقعاً کار نامکو در این قضیه خنده‌دار است. البته، جنبه‌ی مثبتش این است که نامکو حداقل تلاش خود را کرده است اما کیفیت دوبله‌ی انگلیسی ضعیف است.

طبق معمول، نسخه‌ی کنسولی بازی ویژگی‌ها و حالت‌های جدیدی را اضافه کرده است. علاوه بر حالت‌های Story Battle و Arcade Mode،حالت‌های Time Attack، Survival، Team Battle و Theater Mode هم همگی از بازی‌های قبلی برگشته‌اند و تغییر خاصی هم نداشته‌اند. Practice Mode هم بازگشته است اما این بار یک بخش جدید به نام Training Mode هم اضافه شده است که چالشی را در مقابل بازیکن قرار می‌دهد که باید در آن شما ۲۰ حرکت‌های ویژه‌ی شخصیت‌ انتخابی خود را به‌صورت کامل و در سریع‌ترین زمان ممکن اجرا کنید. حالت Tekken Force هم به بازی برگشته است اما این‌بار نسبت به بازی‌های قبلی کاملاً متفاوت است. در حالی که در تکن ۳ این بخش شبیه یک اثر Beat-‘em-up همچون فاینال فایت بود، این نسخه جدید شبیه یک بازی اکشن دوران اولیه پلی‌استیشن ۲ است. بازیکنان یک شخصیت را انتخاب می‌کنند و از چهار مرحله عبور می‌کنند که هر کدام دارای بخش زیادی از نیروهای پایین‌رده‌ی تکن فورس است و در نهایت این مراحل با یک غولآخر به پایان می‌رسند. من شخصاً نسخه تکن ۳ را ترجیح می‌دهم اما حداقل این حالت ارزش بخش تک‌نفره بازی را بیشتر می‌کند.

قبلاً اشاره کردم که تکن ۴ به‌طور کلی بدترین بازی این سری محسوب می‌شود. چند دلیل برای این ادعا وجود دارد – برخی از آن‌ها موجه و برخی دیگر نه. برای شروع، حرکت سیال‌تر موجود در این بازی پیامد ناخواسته‌ای دارد که در کاهش سرعت اکشن‌های بازی نمود پیدا می‌کند. برای افرادی که با بازی‌های مبارزه‌ای دوبعدی آشنایی دارند، این یکی از تفاوت‌های میان مورتال کامبت و استریت فایتر است. در بازی‌های مبارزه‌ای سه‌بعدی می‌توان گفت این تفاوت میان Dead or Alive یا Virtua Fighter با تکن است. در بازی های سطح بالا و حرفه‌ای، مشخص بود که هسته‌ی اصلی بازی حرکات سریع را نسبت به حرکات پیچیده‌تری که در بازی‌های قبلی این سری استراتژیک به نظر می‌رسیدند، ترجیح می‌دهد و این موضوع نتیجه ناخواسته تبدیل شدن جین کازاما به یک بازیکن بسیار قوی بود؛ تا جایی که تقریباً هر فردی که می‌خواست در صحنه‌ی رسمی مسابقات تکن ۴ به موفقیت برسد، مجبور به استفاده از این شخصیت بود. مکانیک‌های جدید گیم‌پلی همچنین منجر به برخی اشکالات بزرگ شدند – استیج‌های با زمین ناهموار به ویژه در معرض سوء‌استفاده قرار گرفتند. حرکات برخی از شخصیت‌ها هم بسیار ویژگی‌های قدرتمندی به شخصیت‌ها می‌داد که فقط مشکلات تعادل تکن ۴ را تشدید کرد.

دیگر انتقاد بزرگ از بازی به فهرست شخصیت‌های آن مربوط می‌شود. فهرست شخصیت‌های تکن ۴ حتی از تکن ۳ هم کوچک‌تر است و غیبت بعضی از شخصیت‌ها در آن شگفت‌آور است. برای مثال، هر دو شخصیت آنا ویلیامز و روبات‌های خط تولید جَک تا آن زمان در تمامی بازی‌های تکن حضور داشته‌اند اما در تکن ۴ کاملاً غایب هستند. عجیب‌تر از آن، شخصیت‌های مهمی مثل لی وولانگ، نینا ویلیامز و حتی جین کازاما به شخصیت‌های مخفی تبدیل شده‌اند. بعضی از شخصیت‌های اضافی جدید هم واقعاً چیزی بیشتر از لباس جایگزین نبودند. در واقع، پس از اولین بازی سری، تکن ۴ کوچک‌ترین فهرست شخصیت‌ها را در میان بازی‌های این سری دارد. در حالی که تکن ۳ شخصیت‌های جدید زیادی را به سری اضافه کرد، تکن ۴ در میان فهرست ۱۹ نفره‌ی شخصیت‌های خود فقط سه شخصیت جدید را به تکن اضافه کرد: استیو فاکس، کریگ ماردوک و کریستی مونتیرو – که مورد آخر از نظر حرکات کلونی برای ادی گوردو در بازی‌های قبلی محسوب می‌شود.

وقتی دوباره برای نوشتن این مطلب به سراغ تکن ۴ رفتم، متوجه شدم که من از این بازی متنفر نیستم. با این حال، هنوز در مقایسه با دو بازی قبلی این سری و بازی‌های بعدی آن یک ناامیدی به حساب می‌آید اما احتمالاً بسیار سخت‌گیرانه است که آن را بدترین بازی فرنچایز تکن بنامیم. به‌خصوص وقتی بخواهیم آن را با تکن ۱ مقایسه کنیم.  در همین حال، به نظر می‌رسد که تکن ۴ از بسیاری از عناصری که باعث محبوبیت بازی‌های قبلی این سری توسط طرفداران شده بود، چشم پوشی کرده است. با این حال، مقصر دانستن نامکو برای این امر کمی دشوار است زیرا زمانی که تکن تگ تورنمنت منتشر شد، طرفداران سرسخت شکایت کردند که این سری شروع به تکرار شده است. متأسفانه، به‌جای تکامل مکانیک‌های گیم‌پلی موجود، نامکو تصمیم گرفت که با تکن ۴ چرخ را از نو اختراع کند و نتیجه آن اثری بود که خیلی‌ها را راضی نکرد. البته، این بدان معنا نیست که تکن ۴ طرفداران خود را نداشته است اما بسیاری از طراحی هنری و داستان بالغ بازی به عنوان دلایل لذت بردن از آن یاد می‌کنند. این دقیقاً چیزی نیست که هنگام صحبت درباره‌ی یک بازی مبارزه‌ای دلگرم‌کننده باشد.

Tekken 5

تکن ۴ به‌وضوح یک تجربه‌ی شکست‌خورده بود؛ صرف‌نظر از اینکه مفهوم پایه‌ی بازی ناقص بود یا اینکه محدودیت‌های زمانی مانع از رسیدن آن به پتانسیل کامل خود شد، این نتیجه‌ای بود که اکثر مردم به آن رسیدند. من فکر می‌کردم که تکن ۴ یک اشتباه بود، بسیاری از طرفداران تکن با این حرف موافق بودند و حتی خود نامکو هم به نظر می‌رسید که متوجه این موضوع شده باشد. به این ترتیب، بازی بعدی این فرنچایز که در دهمین سالگرد  سری تکن یعنی در سال ۲۰۰۴ منتشر شداساساً به ریشه‌های خود بازگشت. علاوه بر آن، «تکن ۵» (Tekken 5) یک ادای احترام به بازی‌های قبلی هم به حساب می‌آمد و المان‌های زیادی را از بازی‌های قبلی گرفت و سعی کرد آن‌ها را در ترکیبی جدید و بهتر به بازیکنان ارائه کند. از سه‌گانه دوم این سری، باید بگویم تکن ۵ بازی مورد علاقه من است. البته، در آن زمان هنوز برای من تکن تگ تورنمنت محبوب‌ترین بازی سری بود اما این اثر موفق شد جایگاه بسیار خوبی در میان بازی‌های محبوبم در فهرست آثار پلی‌استیشن ۲ پیدا کند.

چهارمین دوره‌ی مسابقات پادشاه مشت آهنین طبق برنامه‌ی هیهاچی پیش رفت که در نیمه‌ی نهایی آن کازویا و جین در مقابل هم قرار گرفتند. با این حال، جین قبل از مسابقه توسط عوامل تکن فورس ربوده شد و کازویا به طور پیش‌فرض برنده‌ اعلام شد و به دور نهایی صعود کرد تا بار دیگر با پدر نفرت‌انگیزش مبارزه کند. کازویا به‌خوبی از حیله‌ی هیهاچی آگاه بود و خواستار آن شد که بداند چه اتفاقی برای جین افتاده است اما هیهاچی تنها پس از مبارزه واقعیت را فاش کرد. در پایان، کازویا یک بار دیگر بر پدرش پیروز شد و آن دو به پاگودا مقدسی در هون مارو رسیدند، جایی که جین در زنجیر پیچیده و بیهوش نگهداری شده بود. ناگهان قدرت شیطانی کازویا دوباره بیدار می‌شود و در تأیید ظن خود دچار شادی سادیستی می‌شود: نیمی از قدرتی که او پس از مرگ کازویا از دست داده بود وارد بدن جین شده بود. او یک‌بار دیگر به دنبال تکمیل قدرت خود هیهاچی را از اتاق بیرون می‌کند و تلاش می‌کند تا نیروی شیطانی را از جین پس بگیرد. با این حال، این کار به شکست انجامید زیرا زنجیرهایی که جین را در بند کرده‌اند، به طور خاص برای خنثی کردن ژن شیطانی ساخته شده بودند. ناگهان نیروی شیطانی از کار می‌افتد و  حالت عادی کازویا دوباره ظاهر می‌شود و راز قدرت‌هایش را یاد می‌گیرد. او یک بار دیگر کنترل کامل بدنش را به دست می‌گیرد و دیگر نفس شیطانی او وجود ندارد. او جین را از زنجیرش آزاد می‌کند و به او طعنه می‌زند تا بلند شود. جین که سرشار از خشم زیاد شده. می‌خواهد کازویا را به خاطر همه‌ بدبختی‌هایی که به بار آورده بکشد. مبارزه‌ی این دو نفرس با پیروزی جین ختم می‌شود. هیهاچی برمی‌گردد، به شکست کازویاها می‌خندد قبل از اینکه توسط جین مورد حمله قرار گیرد. جین که از خشم گیج شده بود، به آرامی به شکل شیطانی خود درمی‌آید و ضربه مهلکی به هیهاچی وارد می‌کند. با این وجود، جین در لحظه‌ی آخر تصویری از مادرش می‌بیند که او را متقاعد می‌کند که از تصمیمش برگردد. جین هیهاچی را با این پیام ترک می‌کند: «از مادرم، جون کازاما، تشکر کن» زیرا او تنها چیزی بود که باعث شد جین زندگی هیهاچی را به پایان نرساند. این‌گونه داستان تکن ۴ به پایان رسید.

ناگهان یک اسکادران از ربات‌های جک ۴ به آنجا حمله می‌کنند و به دنبال از بین بردن کازویا و هیهاچی هستند، پس از اینکه از نبرد با جین نجات یافتند، کازویا و هیهاچی به‌عنوان پدر و پسر به نیروها می‌پیوندند و به ربات‌ها حمله می‌کنند. در ابتدا به نظر می‌رسد که این دو در حال تغییر مسیر در جنگ هستند تا اینکه کازویا فرصتی برای فرار می‌بیند و او پدرش را به سمت ربات‌های  جک پرتاب می‌کند و قدرت‌های شیطانی خود را برای فرار از معبد سوزان آشکار می‌کند. جک – ۴ ها به سرعت میشیمای بزرگ را به دام می‌اندازند و یکی از آن ها سر خود را باز می‌کند تا شمارش معکوسی را نشان دهد که منجر به انفجاری می‌شود که سطح هون مارو را منفجر می‌کند. چهره‌ای مرموز این وقایع را تماشا می‌کند و پیامی به یک شخص ناشناس می‌فرستد: هیهاچی میشیما مرده است. روز بعد، این خبر به سرعت در سراسر جهان پخش می‌شود. بسیاری انتظار داشتند که مرگ هیهاچی پایان کار میشیما زایباتسو را به همراه داشته باشد اما به نوعی این سازمان به کار خود ادامه می‌دهد. یک نفر کنترل شرکت را به دست گرفته و تجارت طبق معمول ادامه دارد. یک ماه بعد، میشیما زایباتسو از برگزاری پنجمین دوره‌ی مسابقات پادشاه مشت آهنین خبر می‌دهد و برای بار دیگر جایزه‌ی ویژه را همان مدیریت این سازمان تعیین می‌کند.

فهرست شخصیت‌های بازی تکن ۵ نسبت به بازی‌های قبلی یک تغییر اساسی است. برای اولین‌بار پس از بازی تکن ۲، فهرست پایه‌ی شخصیت‌های بازی افزایش داشته و از ۱۰ شخصیت به رقم بزرگ ۲۰ شخصیت رسیده است. جین به آرامی کنترل ژن شیطانی خود را از دست می‌دهد و وارد مسابقات می‌شود تا مشخص کند چه کسی مسئول جنون فزاینده او است. کازویا وارد می‌شود تا بفهمد چه کسی در G Corporation ربات‌های جک-۴ را فرستاد تا او را بکشند و انتقام این سوء‌قصد نافرجام را بگیرد. شیایو به دنبال نجات خانواده میشیما است و معتقد است کلید تمام بدبختی‌های آن‌ها از تربیت بی‌رحمانه کازویا به دست هیهاچی ناشی شده است. او از شنیدن خبر مرگ هیهاچی غمگین است و آرزو می‌کند که بتواند زمان را به عقب برگرداند و از وقوع این رویدادها جلوگیری کند. یک دانشمند باهوش ادعا می‌کند که می‌تواند با بودجه مناسب ماشین زمان بسازد، بنابراین شیایو برای جمع‌آوری پول لازم وارد مسابقات می‌شود. پس از ترک ارتش، هائورانگ توسط ارتش کره‌جنوبی برای ورود به مسابقات قبلی بازداشت شد و پس از عفو و مرخص شدن، در نهایت به دنبال مسابقه مجدد با جین کازاما است. پدربزرگ کریستی بالاخره از زندان آزاد می‌شود اما متوجه می‌شود که پدربزرگش به یک بیماری لاعلاج مبتلا شده است و کمتر از شش ماه دیگر فرصت دارد. با درک اینکه میشیما زایباتسو ممکن است منابعی برای یافتن درمانی برای این بیماری داشته باشد، او و ادی وارد مسابقات می‌شوند – ادی مانند بازی تکن ۴ در اینجا هم به‌عنوان یک لباس جایگزین برای کریستی به‌عنوان یک شخصیت قابل بازی دیگر قابل‌استفاده است. جولیا چانگ هنوز به دنبال بازیابی داده‌های مربوط به جوان‌سازی از دست‌رفته برای جنگل است که در طول تورنمنت چهارم به سرقت رفته است. لی وولانگ به وظیفه خود در پلیس بین‌الملل بازگشته است و با بیرون آوردن چند عضو سندیکا در پایان تورنمنت قبلی خود را نجات داده است. او این‌بار در حال بررسی حملات سریالی در دوجوهای در سراسر چین است؛ او معتقد است که مجرم در طول تورنمنت پادشاه مشت آهنین دوباره ظاهر خواهد شد. لی در تورنمنت قبلی نتوانست سازمان زایباتسو را  از بین ببرد و در تورنمنت قبلی به کازویا باخت. او این بار تصمیم می‌گیرد با هویت واقعی خود وارد مسابقات شود.

کینگ انتقام مرگ اربابش را در آخرین مسابقه از کریگ ماردوک گرفت اما ماردوک بعداً در تلویزیون ظاهر شد تا کینگ را برای مسابقه مجدد به چالش بکشد و این بار با پوشیدن ماسک جگوار سیاه به‌نوعی آرمور کینگ را به تمسخر گرفت. کینگ که به خاطر اینکار بسیار خشگمین شد، این چالش را قبول و در مسابقات حضور پیدا می‌کند. پس از باخت در مسابقات قبلی، مارشال لاو در ژاپن ماند تا کسب درآمد کند. یک ماه بعد، او خبرهای بد بیشتری از همسرش دریافت کرد. پسرش فارست در حادثه‌ای با موتور پل فینیکس تصادف کرده بود. لاو بزرگ برای پرداخت هزینه‌های پزشکی پسرش وارد پنجمین تورنمنت می‌شود. پاول فینیکس هم که در مسابقات قبلی از کوما شکست خورد، پس از گذراندن دو ماه تمرین، وارد مسابقات شد تا بار دیگر ثابت کند که واقعاً بزرگ‌ترین مبارز جهان است. یوشیمیتسو در حالی که سعی می‌کند ثروت هنگفت میشیما زایباتسو را برای کمک به فقرا بدزدد، در عوض برایان فیوری مجروح را پیدا می‌کند. برایان زندگی خود را به دکتر بوسکونوویچ می‌سپارد که در ازای اجازه دادن به او برای مطالعه جسد قدیمی‌اش به دنبال بدنی جدید بود. متأسفانه، معلوم شد که بدن او برای مطالعه بیش از حد پیچیده است – بنابراین دکتر خوب به جای آن یک ژنراتور برق دائمی نصب کرد و به او اجازه داد تا به طور نامحدود زنده بماند. به عنوان تشکر، فیوری به بوسکونوویچ حمله می‌کند و چند نفر از اعضای گروه مانجی را به قتل می‌رساند، او تصمیم می‌گیرد وارد مسابقات پیش‌رو شود تا قدرت خود را بیازماید، با این حال یوشیمیتسو وارد می‌شود تا از سایبورگ روانی انتقام بگیرد. در پایان تورنمنت چهارم، مشخص شد که نینا ویلیامز مادر بیولوژیکی استیو فاکس است؛ او در طول خواب برودتی خود از طریق لقاح آزمایشگاهی باردار شده بود. او که یک قاتل خونسرد بود هیچ احساسی خاصی با این افشاگری نشان نداد. بلافاصله پس از آن، او تصمیم گرفت با خواهرش آنا ملاقات کند تا گذشته خود را کشف کند، اما به زودی خاطراتش به او بازگشت. این دو خواهر تصمیم می‌گیرند در تورنمنت پنجم مسائل خودشان را با همدیگر حل‌و‌فصل کنند. در همین حال، استیو به دنبال تصاحب میشیما زایباتسو است تا آن‌ها هرگز نتوانند هیولای دیگری مانند او بسازند.

در این مسابقات چهار شخصیت جدید هم حضور دارند. «آسوکا کازاما» (Asuka Kazama) که از خویشاوندان جون و جین است که از دوران کودکی سبک منحصر به فرد خانواده‌اش را در هنرهای رزمی مطالعه کرده است. او که با حس عدالت‌طلبی قوی به دنیا آمده است، به‌عنوان میانجی برای باندهای مختلف عمل می‌کند و در تمام محله دعواها را برطرف می‌کند. یک روز، او به خانه برگشت و متوجه شد که یک مرد ناشناس چینی در دوجو حاضر شده و پدرش و شاگردانش را به‌شدت زخمی کرده است. چند روز بعد، لی وولانگ ماجرا را بررسی کرد و اشاره کرد که مظنون به احتمال زیاد قصد ورود به پنجمین دوره مسابقات پادشاه مشت آهنین را دارد. آسوکا تصمیم می‌گیرد که به او بپیوندد تا بتواند این مرد را پیدا کند و انتقام پدرش و دوجو را بگیرد. مردی که هم لی و هم آسوکا به دنبال آن هستند، «فِنگ وی» (Feng Wei) است. مرد جوانی که توسط یک استاد ماهر کمپو (Kempo) به نام شینکن (مشت خدا) بزرگ شده است.

در سن ۲۰ سالگی، او بهترین دانش آموزی بود که آن مدرسه تا به حال دیده بود تا جایی که شروع به مبارزه در خارج از دوجو کرد. اربابش او را به خاطر این اقدامات سرزنش کرد و در تلافی فنگ وی او را به قتل رساند. اکنون فنگ به دنبال اسرار طومارهای مشت خدا است که توسط خانواده میشیما به سرقت رفته است. او برای رسیدن به این هدف وارد پنجمین تورنمنت پادشاه مشت آهنین می‌شود اما همچنین به دوجوهای مختلف با وابستگی‌ و ارتباط ضعیف به خاندان میشیما هم حمله می‌کند تا به دنبال طومارها بگردد. مرد مرموزی که هم شاهد مرگ هیهاچی میشیما بود و هم مرگ او را گزارش کرد، یک مأمور اطلاعاتی بین‌المللی به نام «رِیون» (Raven) است. هویت، سن، ملیت و دیگر جزئیات این مرد همگی ناشناخته است. تنها ویژگی متمایزکننده او یک زخم به شکل X روی صورتش است. او تنها برای کشف اینکه چه کسی در حال حاضر میشیما زایباتسو را سازماندهی می‌کند، وارد مسابقات می‌شود. در نهایت، روبات‌های خط تولید جک این بار با جک-۵ (Jack-5) به تکن برمی‌گردند. پس از اینکه گان جک (Gun Jack) با حمله تکن فورس نابود شد، جِین (Jane) توسط G Corporation نجات یافت و برای ساخت واحدهای جدید در خط تولید ربات‌های جک به کار گرفته شد. جک-۵ به‌عنوان یک مدل پیشرفته‌تر نسبت به جک-۴ تولید شد و برای آزمایش وارد پنجمین دوره‌ی مسابقات شد. این اندروید یک مأموریت ثانویه مخفی هم دارد: فراهم کردن یک حواس‌پرتی برای جین تا او بتواند خاطرات گان جک را از فایل‌های میشیما زایباتسو بازیابی کند و یک بار دیگر محافظ محبوبش را بازیابی کند.

بسیاری از شخصیت‌های دیگر نیز به‌عنوان شخصیت‌های مخفی باز می‌گردند، کوما خوشحال است که سرانجام پاول فینیکس را در تورنمنت قبلی شکست داده است اما از شنیدن خبر مرگ صاحب محبوبش هیهاچی نیز وحشت زده می‌شود. او وارد مسابقات می‌شود تا کنترل زایباتسو را به دست بگیرد و آن را از دست هر مزاحمی نجات دهد؛ به همین ترتیب، پاندا، حیوان خانگی شیایو، او را در مسابقات همراهی می‌کند تا او را خوشحال و به او در پیدا کردن جین کازاما کمک کند. آنا ویلیامز زندگی بدون حادثه‌ای را سپری می‌کرد اما پس از بازگشت خاطرات خواهرش، این دو تصمیم گرفتند رقابت خود را در مسابقات بعدی دوباره شروع کنند. بک دو سان (Baek Doo San) که مرده بود پس از برخورد با اوگر (Ogre) در کما ماند. او یک سال بعد، پس از شرکت هائورانگ در سومین دوره مسابقات، از کما بیدار شد. سپس بک دو سان برای آموزش تکواندو در ارتش کره جنوبی استخدام شد. او برای بررسی پیشرفت تمرینات شاگردش وارد مسابقات می‌شود. تصور بود که بروس اروین (Bruce Irvin) در پایان مسابقات دوم مرده است اما در عوض پس از اینکه همه فکر کردند که کازویا مرده، او مخفی شد.

پس از شنیدن خبر زنده ماندن کازویا، بروس اروین تصمیم می‌گیرد که زندگی آرام او می‌تواند با کمی هیجان همراه شود و به همین خاطر به پنجمین دوره‌ی مسابقات می‌پیوندد. گانریو (Ganryu) که پس از رد شدن توسط میشل چانگ دل شکسته بود، تصمیم گرفت بر مدیریت سومو دوجوی خود در هاوایی تمرکز کند. گانریو در حین تماشای ۴ دوره‌ی مسابقات، شیفته زن مرموزی می‌شود که شبیه معشوقه‌اش میشل است – دختر میشل یعنی جولیا. او متوجه می‌شود که جولیا به دنبال داده‌هایی برای احیای جنگل است، بنابراین گانریو وارد مسابقات می‌شود و به دنبال به دست آوردن داده‌ها و قلب معشوقش است. وانگ جینری (Wang Jinrei)، در سن ۱۰۵ سالگی، دعوتنامه‌ای برای پنجمین تورنمنت پادشاه مشت آهنین دریافت می‌کند. پیام او به این شرح است: «دوست قدیمی به کمکت نیاز دارم. به دنبال من باش، وانگ جینری.» این نامه توسط جینپاچی میشیما (Jinpachi Mishima) امضا شده بود. او دوست قدیمی وانگ و پدر هیهاچی است که تقریباً ۳۰ سال قبل درگذشت. وانگ با ابهام وارد مسابقات می‌شود تا متوجه شود آیا دوست قدیمی‌اش واقعاً هنوز زنده است یا خیر. «راجر جونیور» (Roger Jr)، پسر کانگوروی اصلاح‌شده، وارد مسابقات می‌شود تا در جستجوی پدر گمشده‌اش بگردد. موکوجین (Mokujin) نیز به دلایل مرموز موفق می‌شود به زندگی بازگردد و دوباره وارد مسابقات شود. در نهایت، به نظر می‌رسد که هیهاچی میشیما ممکن است آن‌طور که قبلاً تصور می‌شد، مرده نباشد – او در این بازی یک شخصیت قابل باز ‌شدن است. آخرین شخصیت مخفی دویل جین (Devil Jin) است – او برای اولین‌بار قابل‌بازی است و به عنوان باس‌فایت فرعی بازی عمل می‌کند. سپس غولأخر بازی یا همان حریف پایانی و شخص سازمان‌دهنده رویداد مشخص می‌شود:جینپاچی میشیما. همه گمان می‌کردند که بنیانگذار اصلی میشیما زایباتسو مرده است اما او توسط یک انرژی اهریمنی تسخیر شده است و او را به موجودی پست و در عین حال قدرتمند تبدیل کرده است. جینپاچی از این نظر منحصر‌به‌فرد است که او اولین غولأخر بازی در این سری است که حتی در نسخه خانگی غیرقابل‌بازی است.

اساس گیم‌پلی تکن ۵ دوباره به تکن ۳ و حتی تکن تگ تورنمنت برگشته است و بسیاری از تغییراتی انجام‌شده در تکن ۴ را نادیده گرفته است. سرعت بازی در مجموع بالاتر رفته است اما بازی همه‌ی مکانیک‌های جدید تکن ۴ را هم کنار نگذاشته است. مثل تکن ۴، استفاده‌ از دیوارها در استیج‌های بازی امکان‌پذیر است اما اینجا این قابلیت فقط برای بعضی استیج‌ها در نظر گرفته شده است. دیگر استیج‌ها فرمت سنتی بازی‌های قبلی سری را حفظ کرده‌اند. به این ترتیب، قابلیت‌ wall juggling در استیج‌های با دیوار امکان‌پذیر است اما به نظر می‌رسد juggling  استاندارد حتی بیشتر از تکن ۳ و تکن تگ تورنمنت بهبود یافته و امکان اجرای کمبوهای متنوع‌تر را فراهم می‌کند. همچنین یک سیستم crush جدید به بازی اضافه شده است به عنوان مثال، یک حمله پرشی در اکثر انیمیشن‌های خود در برابر حملات ضعیف آسیب‌پذیر نخواهد بود. همچنین حرکات پرتابی هم تغییرات مثبتی کرده‌اند.

البته این‌ها تنها تغییرات تکن ۵ نیستند؛ بلکه تغییراتی هستند که تأثیر مستقیمی روی گیم‌پلی بازی دارند. تکن ۵ یک سیستم کاملاً جدید اضافه می‌کند که تأثیر عمیقی روی تمام عناوین آینده این سری گذاشته است: توانایی شخصی‌سازی ظاهر شخصیت‌ها. بازیکنان می‌توانند با برنده‌شدن در مبارزه‌ها، ارز درون بازی به دست آورند و از این ارز می‌توان برای خرید قطعات لباس مختلف برای شخصیت‌ها یا حتی رنگ‌های جایگزین برای لباس‌های پیش‌فرض استفاده کرد. از قابلیت می‌توان برای سفارشی کردن ظاهر هر شخصیت استفاده کرد که در پروفایل بازیکن ذخیره می‌شود. این پروفایل‌ها همچنین به بازیکنان اجازه می‌دهد تا شخصیت های خاصی را که با برنده شدن در مسابقات مختلف به دست می‌آیند، رتبه‌بندی کنند. این قابلیت رقابت بیشتری را حتی در نسخه آرکید فراهم می‌کند: نامکو کارت‌هایی می‌فروخت که به بازیکنان اجازه می‌داد پروفایل‌ها، شخصی‌سازی‌ها و رکوردهای خود را ذخیره کنند و به آن ها اجازه می‌داد تا آن ها را بین دستگاه های آرکید حفظ کنند. این قضیه در پلی‌استیشن ۲ با کارت حافظه امکان‌پذیر بود. نکته جالب این است که دستگاه‌های آرکید هم پورت‌هایی برای کنترلر پلی‌استیشن ۲ در نظر گرفته بودند که به بازیکنانی که با کنترلر راحت‌تر هستند، اجازه می‌داد از این طریق روی دستگاه آرکید بازی کنند. قابلیت پروفایل‌ها به یکی از عناصر مهم بازی‌های آینده تکن تبدیل شد.

در تکن ۴ تفاوت‌های اندکی میان دو حالت آرکید (Arcade Mode) و حالت داستانی (Story Battle) وجود دارد. در بازی تکن ۵ حالت آرکید کلاسیک بازنشسته شده و جای خود را به حالتی به نام «نبرد آرکید» (Arcade Battle) داده است که در اصل یک نبرد بی پایان است که به بازیکنان اجازه می‌دهد تا با حریفان تحت کنترل CPU مواجه شوند. هرکدام از حریفان دارای شخصیت‌های سفارشی‌شده و پروفایل‌ها و رتبه‌های منحصر‌به‌فرد خود هستند. پس از شکست دادن هر حریف، به بازیکنان امکان انتخاب میان ۳ حریف جدید داده می‌شود. البته، بازیکنان می‌تواند پس از هر نبرد از این حالت خارج شوند. به همین ترتیب، حالت Story Battle تقریباً شبیه به همین حالت در تکن ۴ است و از مجموعه مبارزات نردبانی سنتی تشکیل‌شده که با یک اسلایدشو مقدمه شروع می‌شود و با یک پایان سینمایی به پایان می‌رسد. این بار ۹ مسابقه برگزار می شود که دو حریف آخر به ترتیب دویل جین و جینپاچی هستند. با این حال، ویژگی Rival Battles به این حالت اضافه شده است. در طول حالت Story Battle، شخصیت‌ها تقریباً در نیمه راه معمولاً حداقل با یکی از رقبای خود مواجه می‌شوند که معمولاً قبل از نبرد یک صحنه سریع درون بازی رویارویی آن‌ها را به تصویر می‌کشد. اگر بازیکن برنده شود، به طور کلی با نمایی سریع همراه می‌شود که عواقب بعد از مبارزه را به تصویر می‌کشد. همه شخصیت‌ها حداقل یک رقیب دارند اما برخی از آن‌ها چندین رقیب دارند.

سبک گرافیکی کمی نسبت به تکن ۴ تغییر کرده است و سبکی را انتخاب کرده است که بیشتر یادآور طراحی‌های هنری CG از بازی‌های قبلی این سری است. آن تلاش عجیب و غریب برای فوتورئالیسم بازی‌های قبلی، از هر جنبه‌ای از کارگردانی هنری بازی حذف شده است که منجر به پیوند بسیار منسجم‌تری بین شخصیت‌ها و محیط‌های مختلف درون بازی می‌شود. اگر تکن ۴ سعی در ایجاد فضای دقیق‌تری در گیم‌پلی بازی داشت، تکن ۵ قطعاً بر ظاهری شیک‌تر تمرکز می‌کرد – انتخابی که به نظر من به نفع کارگردانی هنری بازی است و همچنین ظاهری را ایجاد می‌کند که نسبت به مسیر انجام‌شده در بازی قبلی دیرتر کهنه می‌شود. به همین ترتیب، این انتخاب در محیط‌های بازی هم تأثیر داشته است. در حالی که مکان‌های موجود در تکن ۴ و بازی‌های قبلی در این فرنچایز کاملاً مبتنی بر مکان‌های دنیای واقعی بودند – خواه نقاط دیدنی مختلف جهان باشند یا صرفاً نگاهی عمیق‌تر به یک مکان ژاپنی – تکن ۵ به سمت محیط‌های فانتزی‌تر رفته است. البته، این بدان معنا نیست که مکان‌های واقعی در میان استیج‌های بازی وجود ندارد. مناظر مختلف شهری، یک یخچال طبیعی قطبی و حتی مرحله‌ای شبیه به مبارزه گودال از بازی چهارم، همگی در تکن ۵ حضور دارند. استیج دویل جین یک کلیسای جامع است که به نظر می رسد مستقیماً از مورتال کامبت ۳ آمده است. این محیط‌های فانتزی یکی از انتقادات بزرگ طرفداران قدیمی بود. با این وجود، واقعیت این است که سری تکن از همان ابتدا دارای مفاهیمی مثل اندرویدهای کاملاً هوشمند، سایبورگ‌ها، احیای اشخاص و نفرین خانوادگی خاصی که منجر به اعطای یک نیروی شیطانی می‌شود و مفاهیم غیرواقعی از این قبیل بوده است. من شخصاً هر دو رویکرد در قبال محیط‌های بازی را دوست داشتم و این رویکرد من را اذیت نکرد.

به همین ترتیب، صحنه‌های سینمایی CG نسبت به تکن ۴ به‌طور قابل‌توجهی بهبود‌یافته است: آنها تصمیم گرفته‌اند یک بار دیگر از مجموعه‌ای از مدل‌های مجزا برای کارهای از پیش رندر‌شده خود و گرافیک درون بازی استفاده کنند –شبیه به روشی که در بازی‌های قبلی استفاده شده بود. کات‌سین‌های CG بسیار بهتر از گرافیک گیم‌پلی بازی هستند اما حتی در مقایسه با صحنه‌های سینمایی بازی‌های قبلی هم پیشرفته‌تر هستند.

موسیقی تکن ۵ طیف گسترده‌ای از صداهای تکن ۴ را حفظ می‌کند و به طور مؤثر سبک‌های مختلف موسیقی را برای ساخت موسیقی متن خود انتخاب می‌کند. با این حال، این‌بار، می‌توانم بگویم که تعداد بیشتری از آهنگ‌های بازی با محیط‌های مربوط به آن‌ها مطابقت دارند، و در عین حال ملودی‌های خاطره‌انگیزی خلق می‌کنند. برای مثال، استیجی که معبدی بودایی را به تصویر می‌کشد و درخشش سبز وهم‌آوری دارد، با قطعه‌ی Ka-En-No-Mai همراه می‌شود که ضرب‌آهنگ ثابت آسیایی جالبی دارد که هم مبارزه و هم ظاهر ماورایی صحنه را در بر‌می‌گیرد. تکن ۵ همچنین در بین سایر بازی‌های این سری منحصر‌به‌فرد است زیرا یکی از آهنگ‌هایی که در جریان اینترو آن پخش می‌شود، آهنگی با وکال کامل انگلیسی است. این قطعه که Sparking” نام دارد، ممکن است مورد‌علاقه‌ترین آهنگ من در کل سری تکن باشد. دیگر آهنگ‌های موردعلاقه من از این بازی شامل قطعه‌ی “Ground Zero Funk” از استیج Ground Zero، هر دو نسخه‌ی قطعه “Streets” از استیج Acid Rain، موسیقی “The Finalizer” که مربوط به غولأخر بازی است و البته قطعه Moonlit Wilderness می‌شود. تکن ۵ همچنین صداگذاری کامل بازی قبلی را حفظ می‌کند، اگرچه به نظر می‌رسد که این‌بار نامکو بازیگران با استعدادتری را برای صداپیشگی انگلیسی استخدام کرده است. هائورانگ و بک دو سان – دو شخصیت اهل کره جنوبی – اکنون صداپیشگان کره‌ای دارند. به همین ترتیب، وانگ جینری به زبان ماندارین صحبت می‌کند. فنگ وی (Feng Wei) در کات سین‌ها از همین روش پیروی می‌کند، اگرچه آواهای او درون بازی توسط یک بازیگر ژاپنی ارائه می‌شود. بنابراین، بازی دارای چهار زبان مختلف است، برخلاف بازی قبلی که فقط زبان انگلیسی و ژاپنی وجود داشت.

نسخه پلی استیشن ۲ بازی تکن ۵ چندین ویژگی اضافه را ارائه می‌دهد که هیچ بازی دیگری در این سری نمی‌تواند از این نظر با آن‌ مقایسه شود و به‌نوعی حکم یک سالگرد واقعی ده سالگی تکن را ایفا می‌کند. برای شروع، نامکو مینی‌گیم‌ها را دوباره به بازی برگردانده است و این بار از بازی Star Blade استفاده کرده است که به بازی کلاسیک استار فاکس کنسول SNES هم شباهت‌هایی دارد. علاوه بر حالت آرکید و نبرد داستانی ذکر شده، تکن ۵ بسیاری از حالت‌هایی را ارائه می‌کند که طرفداران قدیمی این سری با آن‌ها آشنا دارند. این حالت‌ها شامل Versus Battle، Time Attack، Survival و Team Battle و همچنین Theater Mode می‌شود. حالت  Tekken Forceبا حالت جدید The Devil Within یا به فارسی «شیطان درون» جایگزین شده است که یک بازی اکشن سه بعدی واقعی است که بازیکنان را در نقش جین کازاما قرار می‌دهد تا او به دنبال راهی برای غلبه بر ژن شیطانی خود باشد و شایعاتی مبنی بر زنده بودن مادرش را بررسی کند. این حالت کاملاً متفاوت از حالت Tekken Force  بازی تکن ۴ است و کنترل‌های کاملاً متفاوتی را انتخاب می‌کند. صادقانه بگویم که نتیجه‌ی آن کمی ضدونقیض درآمده است – همه چیز با توجه به اینکه دقیقاً برای این حالت طراحی شده است، کمی منسجم‌تر به نظر می‌رسد اما کمی طول می‌کشد تا به کنترل های جدید عادت کنید. با این حال، گل سر سبد نسخه‌ی پلی‌استیشن ۲، حالت Arcade History آن است.

تکن ۵ در واقع، چهار بازی تکن را در یک بازی گنجانده است. از همان ابتدا، پورت‌های آرکید کامل تکن ۱ تا ۳ در دسترس شما هستند و همه شخصیت‌های مخفی از همان ابتدا باز می‌شوند. البته، این بدان معناست که شما هر ویژگی خاصی را که به پورت‌های خانگی این بازی‌ها اضافه شده است، از دست می‌دهید اما این همچنان یک دستاورد چشمگیر است. همچنین می‌توانید با تکمیل شرایط خاصی قفل Star Blade را به طور کامل باز کنید و در مجموع ۴ بازی کلاسیک شرکت نامکو را علاوه بر خود تکن ۵ در این عنوان در اختیار داشته باشید.

باید بگویم که تکن ۵ واقعاً یک بازگشت باشکوه برای سری بود. تکن ۵ توانست بسته کامل‌تری نسبت به نسخه قبلی خود ارائه دهد اما موفق شد از آن الهام‌هایی هم بگیرد. تکن ۵ به‌تنهایی یک بسته‌ی کامل را ارائه می‌کرد. با این وجود، کار نامکو با تکن هنوز تمام نشده بود.

Tekken 6

آیا هیچکدام از شما تا به حال این احساس را داشته‌اید که از چیزی بدون دلیل خاصی متنفر باشید؟ این همان احساسی است که من در رابطه با «تکن ۶» (Tekken 6) دارم. کاش می‌توانستم توضیح بدهم که چرا چنین احساسی دارم اما برای یک بار هم که شده، از کلمات غافل مانده‌ام. در ظاهر، تکن ۶ دقیقاً همان چیزی است که من از دنباله‌ی تکن ۵ می‌خواستم. با این حال، به نوعی من همیشه آن را معمولی می‌دانستم – حتی زمانی که برای اولین‌بار منتشر شد. ترجیح می‌دهم بازی‌های قدیمی‌تری را در این سری بازی کنم. به همین خاطر، به غیر از تکن ۴، این یکی از دیگر بازی‌هایی از این سری است که کمتر با آن آشنا هستم. جالب اینجاست که بیشتر چیزهایی که از تکن ۶ به یاد دارم از عنوان دیگری می‌آید: استریت فایتر کراس تکن (Street Fighter x Tekken).

همانطور که قبلاً اشاره کردم، پنجمین دوره‌ی مسابقات پادشاهی مشت آهنین توسط یک شخص مرموز برگزار شد که کنترل میشیما زایباتسو را پس از اینکه تصور شده بود هیهاچی فرض مرده است، به دست گرفته بود. در ادامه داستان، معلوم شد که این شخص پدر هیهاچی و بنیانگذار اصلی شرکت یعنی جینپاچی میشیما است که همه تصور می‌کردند که مدت ها پیش مرده است. جینپاچی که تحت تاثیر روحی بدخواه قرار گرفته بود، مسابقات را به این امید برگزار کرد که یک جنگجوی قوی بتواند او را قبل از تسلیم شدن در برابر دیوانگی شکست دهد و کنترل میشیما زایباتسو را بر عهده بگیرد. همان‌طور که انتظار می‌رفت، نوه‌ی او یعنی جین کازاما به مسابقه‌ی پایانی راه یافت و توانست جینپاچی را شکست دهد و رئیس میشیما زایباتسو شود.

مدت کوتاهی پس از به قدرت رسیدن، جین برنامه‌های جدید مختلفی را در شرکت آغاز کرد. در این فرآیند، او تکن فورس را از یک گروه شبه نظامی مستقل به یک سازمان جاسوسی تبدیل کرد. در نهایت، مردم تصور کردند که جین تسلیم همان بدخواهی و شرارتی شده است که پدر و پدربزرگش را قبل از او آلوده کرده بود. سرانجام، زایباتسو به تنهایی به یک قدرت جهانی تبدیل شده بود. جین پس از دستیابی به این سطح از قدرت، روابط زایباتسو و هر معاهده‌ای را که با کشورهای سراسر جهان داشت، می‌شکند و یک جنگ جهانی تمام عیار را اعلام می‌کند. در همین حال، کازویا میشیما به دنبال انتقام از افرادی در G Corporation بود که در پایان مسابقات چهارم دستور ترور او را صادر کرده بودند. پس از یک کودتای به معنای واقعی کلمه خونین، کازویا کنترل کل شرکت را به دست گرفت. کازویا که تحت‌تأثیر خود بزرگ‌بینی جدید جین قرار گرفته، از منابع شرکت جی (G Corporation) برای تأمین مالی ارتش خود استفاده می‌کند. در نهایت شرکت جی تنها مانع واقعی بر سر راه طرح زایباتسو برای سلطه بر جهان است و به عنوان نیرویی برای همیشه شناخته می شود. کازویا که از پیروزی های نظامی خود بر زایباتسو جرأت پیدا کرده است، اعلام می‌کند که جین عامل اصلی جنگ است و به هر کسی که جین را زنده برای او بیاورد، جایزه قابل‌توجهی می‌دهد. در مقابل، سازمان میشیما زایباتسو هم ششمین دوره‌ی مسابقات پادشاه مشت آهنین را معرفی کرد.

تقریباً تمامی شخصیت‌های بازی Tekken 5: Dark Resurrection در بازی تکن ۶ حضور دارند و تنها استثنا جک-۵ است. ادی گوردو و نینا ویلیامز به‌عنوان عوامل میشیما زایباتسو کار می‌کنند، در حالی که بروس اروین و آنا ویلیامز برای کازویا کار می‌کنند. هیهاچی توانست از تجربه نزدیک به مرگ خود بهبود یابد اما تنها پس از پایان تورنمنت پنجم توانست هوشیاری خود را به دست آورد. او قصد دارد کنترل زایباتسو را دوباره در اختیار بگیرد. زمانی که جین کازاما کنترل زایباتسو را به دست گرفت، او در بیابان هوکایدو رها شد. او برای مسابقات بعدی تمرین می‌کند و هم به دنبال تلافی و هم کنترل شرکت است. آسوکا کازاما نتوانست مردی را که پدرش را زخمی کرده بود پیدا کند اما تصمیم گرفت به زندگی عادی صلح‌آمیز خود بازگردد اما جنگ به این موضوع پایان داد. به همین خاطر، او تصمیم گرفت برای پایان دادن به درگیری با جین کازاما مواجه شود.

رقیب او، لی لی (Lili)، به دنبال انتقام شکست خود در تورنمنت قبلی است. علاوه بر آن، لیلی می‌خواهد کنترل میادین نفتی پدرش را که توسط زایباتسو تصرف شده بود، دوباره به دست آورد. البته، پدرش او را از حضور در مسابقات ممنوع کرده است، بنابراین او به‌صورت مخفیانه وارد مسابقات می‌شود. مارشال لاو و پاول فینیکس هر دو درگیر بدهی‌های زیادی هستند؛ بنابراین آن‌ها به عنوان یک تیم وارد مسابقات می‌شوند اما با این تصمیم که ۳ نفر بهتر از ۲ نفر است، استیو فاکس را متقاعد می‌کنند که به آنها ملحق شود. لینگ شیایو وارد مسابقات می‌شود تا روح جین کازاما را از گزند نیروی شیطانی نجات دهد. مثل همیشه، پاندا (Panda) او را همراهی می‌کند. در همین حال، پدربزرگ لینگ یعنی وانگ جینری (Wang Jinrei) وارد مسابقات می‌شود تا شکست خود را در متوقف کردن نفرین نسل خونی میشیما در مسابقات قبلی جبران کند. در طول پنجمین دوره‌ی مسابقات پادشاه مشت آهنین، کینگ و کریگ ماردوک مسابقه مجدد خود را انجام دادند که کینگ دوباره پیروز شد اما هر دو در این فرایند یاد گرفتند که به همدیگر احترام بذارند. با این حال، ماردوک مورد حمله یک شخصیت مرموز قرار گرفت که لباس کینگ آرمور، مردی که او کشته، به تن کرده بود. هم کینگ و هم ماردوک تصمیم می‌گیرند هویت واقعی این شخص مرموز را بررسی کنند.

جولیا چانگ با کمک گانریو موفق شد اطلاعات احیای جنگل را از میشیما زایباتسو دوباره به دست آورد. متأسفانه، جولیا قبل از اینکه گانریو بتواند عشق خود را به او ابراز کند، آنجا را ترک کرد. او که قلبش شکسته بود، یک رستوران را در هاوایی تأسیس کرد و برای تبلیغ تجارت جدید خود وارد مسابقات جدید شد. در همین حین، جولیا به خانه‌اش بازگشت و شروع به کار کرد تا آن را به شکوه سابق بازگرداند تا زمانی که یک مالک ثروتمند پیش‌گویی عجیبی برای او انجام داد: «جین کازاما و کازویا میشیما نباید ملاقات کنند.» او با این آگاهی وارد ششمین مسابقه می‌شود تا از رویارویی پدر و پسر با یکدیگر جلوگیری کند. کریستی مونتیرو به خانه بازگشت اما دید که ادی و پدربزرگش گم شده‌اند؛ او برای پیدا کردن هردوی آن‌ها وارد مسابقه پادشاه مشت آهنین ۶ می‌شود. هائورانگ در مسابقات قبلی به‌شدت توسط جین آسیب دید، او چند روز در کما بود و پس از بیدار شدن از استادش بک دو سان درخواست می‌کند تا او را تا حد توانایی‌هایش آموزش دهد و این دو با هم وارد مسابقات می‌شوند. لی چائولان وقتی فهمید کازویا پشت برگزاری دوره‌ی پنجم مسابقات نیست، علاقه‌ی خود را به مسابقات از دست داد و از اینکه او G Corporation را تصاحب کرده، شگفت‌زده شد. او وارد ششمین مسابقه می‌شود تا انتقام خود را از برادرخوانده‌اش بگیرد. فنگ وی (Feng Wei) موفق شد طومار «مشت خدا» را که به دنبال آن بود، پیدا کند اما از محتوای آن گیج شد. او وارد مسابقات جدید می‌شود و به دنبال پاسخ است. در همین حال، لی وولونگ (Lei Wulong) در تلاش‌های خود برای دستگیری رزمی‌کار دیوانه شکست خورده است‌ اما برای کمک به مقابله با هرج و مرج به چین فراخوانده می‌شود. لی با دانستن اینکه میشیما زایباتسو پشت شورش‌های مختلف هستند، برای دستگیری جین کازاما وارد مسابقات می‌شود.

یوشیمیتسو نتوانست انتقام اعضای قبیله سقوط کرده خود را بگیرد اما در طی این فرایند متوجه شد که شمشیر افسانه‌ای او در حال از دست دادن قدرت خود است. این شمشیر نیاز به قربانی مداوم ارواح خبیث داشت وگرنه دارنده‌ی آن دچار جنون می‌شد. یوشیمیتسو با فوماکن، شمشیر دومی که می‌تواند اثرات بیماری یوشیمیتسو را مهار کند، به جستجوی خود در ششمین تورنمنت پادشاه مشت آهنین ادامه می‌دهد. در همین حال، برایان فیوری خشمگین شده چرا که دخالت یوشیمیتسو مانع از کشف قدرت واقعی مولد انرژی دائمی بدن او شده است. برایان که از مبارزه در میدان‌های نبرد مختلف جنگی که توسط میشیما زایباتسو آغاز شده بود، خسته شده بود، خبر برگزاری ششمین دوره مسابقه را می‌شنود و تصمیم می‌گیرد وارد یک چالش واقعی شود. پس از پایان پنجمین دوره ی مسابقات، مردی به نام ریون (Raven) با هیهاچی میشیما مواجه شد و آن دو شروع به مبارزه کردند؛ اما قبل از اینکه پیروز مسابقه مشخص شود، به ریون دستور داده شد تا به مقر بازگردد و با بالا گرفتن جنگ بین شرکت میشیما زایباتسو و شرکت جی، ریون بار دیگر برای تحقیق فرستاده می‌شود. همچنین به سرگئی دراگانوف (Sergei Dragunov) دستور داده شد تا از مأموریت خود برای یافتن موجود شیطانی کناره‌گیری کند. از آنجایی که زایباتسو به کشور او حمله کرده، دراگانوف وارد مسابقات می‌شود تا این سازمان را نابود کند. راجر جونیور (Roger Jr) برای دلایل بسیار ساده‌تری وارد مسابقات می‌شود. پس از ناپدیدشدن پدر او، زندگی برای مادرش و شادی او سخت شد و این دو به خاطر تأمین امنیت مالی وارد مسابقات می‌شوند. در نهایت، موکوجین مرموز برای بار دیگر و به دلایل نامشخصی بیدار می‌شود.

شخصیت‌های جدیدی هم به بازی اضافه شده‌اند. «زافینا» (Zafina) از نوادگان گروهی از رزمندگان روحانی در خاورمیانه است که از کودکی برای محافظت از یک مقبره امپراتوری بزرگ شده‌اند. او که در زندگی عادی خود به‌عنوان یک ستاره‌شناس عمل می‌کند، اخیراً فقط نشانه‌های بد را می‌بیند و بینش‌هایش روز به روز شدیدتر می‌شود. او در نتیجه‌ی صحبت با استادش، از یک پیشگویی باستانی که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده، آگاه می‌شود: وقتی دو ستاره شیطانی با هم تماس پیدا می‌کنند، مهر مقبره شکسته خواهد شد، یک اسیر بیرون می‌آید و دنیا به پایان می رسد. زافینا که معتقد است این دو ستاره کازویا و جین هستند، وارد مسابقات می‌شود و قصد دارد هردوی آن‌ها را نابود کند. رابرت ریچاردز (Robert Richards) که بیشتر با نام باب (Bob) شناخته می‌شود، از سنین پایین یک اعجوبه هنرهای رزمی بود اما یک نقص داشت. او نمی توانست حریفانی را که بزرگ‌تر از خودش بودند، شکست دهد. او پس از چند سال دوری از میادین با جثه‌ای عظیم‌تر بازگشته و به رغم انتقادهایی که به او وارد می‌شد، در ششمین دوره مسابقات پادشاه مشت آهنین شرکت می‌کند تا به جهانیان نشان دهد که تمریناتش تا چه حد خوب پیش رفته است.

لئو کلیسن (Leo Kliesen)، فرزند یک کاشف غار معروف و یکی از مدیران اجرایی شرکت جی (G Corporation) بود. در حالی که پدر لئو در زمان کودکی ناپدید شده بود، لئو می‌خواست سنت خانوادگی خودرا دنبال کند. زندگی برای لئو دلپذیر بود تا اینکه یک روز مادر لئو توسط یک مهاجم ناشناس کشته شد. پس از آنکه پلیس تحقیقات خود را به طرز مشکوکی سریع و بدون توضیح متوقف کرد، لئو شروع به تحقیق درباره این جنایت کرد. او که کازویا میشیما را به‌عنوان یکی از مظنونین خود می‌شناخت، وارد ششمین دوره‌ی مسابقات می‌شود تا پاسخ‌هایش را پیدا کند. دیگر شخصیت جدید بازی، میگوئل کابالرو روجو (Miguel Caballero Rojo) مردی اسپانیایی با خلق و خویی تند بود که مایه‌ی ننگ خانواده محافظه کارش بود، به استثنای خواهرش که بیش از هر چیز دیگری در دنیا او را دوست داشت. با این حال، در روزی که قرار بود خواهرش ازدواج کند، حمله هوایی میشیما زایباتسو کلیسایی را که قرار بود عروسی در آن برگزار شود، بمباران کرد. او که خواهرش را مرده با لباس عروس آغشته به خون پیدا کرد، قسم خورد که از رهبر سازمان زایباتسو یعنی جین کازاما انتقام بگیرد. سرانجام، پس از بازیابی خاطرات جک-۵، به جِین (Jane) اطلاع داده شد که میشیما زایباتسو تصمیم گرفته مدلی از ربات‌های جک برای خود بسازد. این مدل که نانسی – ام‌آی۸۴۷جی (NANCY-MI847J) نام دارد، ۱۰ برابر قوی تر از جک-۵ ساخته شده بود. با این وجود، کازویا ماشیما، رهبر جدید G Corporation، خواستار یک مدل جدید از ربات‌های جک شد که همین منجر به جک-۶ شد. این واحد جدید وارد ششمین تورنمنت می‌شود تا هم زایباتسو و هم ربات جدیدشان را نابود کند.

نسخه‌ی دستگاه‌های آرکید بازی تکن ۶ دارای یک نسخه‌ی اصلاح‌شده‌ی دیگر با پسوند «شورش رد خون» (Bloodline Rebellion) بود. این نسخه، دارای دو شخصیت دیگر هم بود. اولین شخصیت، «لارس الکساندرسون» (Lars Alexandersson) است که یک مأمور سابق نیروی دریایی است که در نهایت منجر به کودتا علیه میشیما زایباتسو می‌شود اما او در نهایت ریشه واقعی خود را به عنوان پسر نامشروع هیهاچی میشیما به یاد می‌آورد، واقعیتی که حتی خود هیهاچی هم از آن بی‌خبر است. دیگر شخصیت جدیدی که در این نسخه به لارس می‌پیوندد، «آلیسا بوسکونوویچ» (Alisa Bosconovitch) یکی از ربات‌های بسیار پیشرفته‌ای است که توسط پزشکی به نام بوسکونوویچ ساخته شده است. آلیسا که به شکل دختر محبوب او ساخته شده و نام دختر دکتر بوسکونوویچ را هم به ارث برده، دارای هوش مصنوعی بسیار پیشرفته‌ای است که می‌تواند احساسات را تولید کند و بیشتر از اکثر ربات‌ها شبیه به انسان عمل می‌کند. او همچنین مجهز به سیستم‌های تسلیحاتی بسیار پیشرفته است که شامل جت پک، اره برقی جمع‌شونده در هر بازو و حتی توانایی برداشتن سر و استفاده از آن به عنوان مواد منفجره می‌شود. با وجود این توانایی‌ها، برنامه‌نویسی او به قدری پیشرفته است که تنها تعداد کمی از افراد حتی متوجه می‌شوند که او یک ربات است. در حالی که این دو شخصیت در بازنگری دوم نسخه‌ی آرکید بازی به‌عنوان شخصیت‌های قابل‌بازی حضور پیدا کرده‌اند اما هردوی آن‌ها نقش مهمی در خط داستانی تکن ۶ دارند.

بسیاری از مکانیک‌های گیم‌پلی بازی قبلی در تکن ۶ هم حفظ شده‌اند اما بدیهی است که تغییرات و چیزهای جدیدی هم در کار بوده است. در حالی که شیوه‌های تعامل با محیط از بازی‌های قبلی برگشته، در اینجا ما شاهد لایه‌های جدیدی از تعامل با محیط در قالب انتقال‌های استیج (stage transitions) هستیم. با کوبیدن حریف به دیوار یا زمین با شدت کافی، موانع محیطی می‌توانند بشکنند و یک منطقه جدید در آن میدان مبارزه باز کنند یا محیط را به طور کامل تغییر دهند. تا حدی فکر می‌کنم که این ویژگی از سری بازی های Dead or Alive الهام گرفته شده، هر چند که این انتقال‌ها در تکن به مراتب زرق و برق کمتری دارند و و تأکید بیشتری بر حفظ جریان بازی دارند تا ایجاد یک منظره‌‌ی زیبا. همچنین سیستم Bound اضافه شده است که به واسطه‌ی آن هر شخصیت دارای حرکات مختلفی است که هنگام معلق شدن حریف در هوا می‌تواند به کمک آن حرکات حریف را به زمین بکوبد. این باعث می‌شود که آن‌ها در حالت گیجی از زمین بلند شوند و این به بازیکن اجازه می‌دهد کمبو خود را گسترش یا یک حمله اضافی انجام دهد. در نهایت، مکانیک خشم یا همان Rage وجود دارد که در واقع نسخه جدیدی از مکانیک Netsu Power بازی تکن تگ تورنمت است که برای گیم‌پلی ۱ در مقابل ۱ موجود در تکن ۶ دوباره متعادل شده است. در این مکانیک، هنگامی که خط سلامتی یک شخصیت تا حد خاصی کاهش پیدا کند، هاله قرمز رنگی آن‌ها را احاطه می‌کند و نوار سلامتی آن ها شروع به قرمز شدن می‌کند. در این زمان، ضربه‌های این شخصیت قدرتمندتر می‌شود. بله، این در اصل یک مکانیک برای کامبک است اما به هیچ وجه جسارت زیادی نمی‌طلبد و برای هر شخصیتی در بازی در دسترس است. در ضمن، کارایی آن هم تضمین شده نیست.

گزینه‌های شخصی سازی هر دو نسخه تکن ۵ نیز با گزینه‌های بیشتری نسبت به قبل بازگشته‌اند. علاوه بر شخصی‌سازی لباس، می‌توانید شخصی‌سازی روی مدل موی منحصر‌به‌فرد شخصیت‌ها هم انجام دهید. به‌عنوان یک مزیت اضافه، این بار برای رنگ‌های آیتم‌های پیش‌فرض نیاز به خریدهای جداگانه‌ای ندارید؛ بنابراین اگر فقط می‌خواهید رنگ کلی لباس‌های موجود را تغییر دهید، می‌توانید از همان ابتدا بدون صرف هیچ هزینه‌ای این کار را انجام دهید. از سوی دیگر، برخی آیتم‌های قابل دسترس، امکان دسترسی شخصیت به item moves را فراهم می‌کنند که تکنیک‌های خاصی مربوط به آیتم‌های موردنظر هستند.

حالت Arcade Battle به اوج خو در این بازی رسیده چرا که حالت Story Battle از دو بازی قبلی اساساً برای این این بازی بازنشسته شده است. حالت آرکید نردبانی بازی در نسخه خانگی کمی متفاوت از نسخه‌های قبلی سری کار می‌کند. دو حریف اول دارای لباس‌های پیش فرض و بدون نام پروفایل هستند. از آنجا به بعد ۴ حریف بعدی دارای پروفایل‌های سفارشی هستند؛ بسیار شبیه به آن‌هایی که در نبرد آرکید تکن ۵ یافت می‌شود. پس از شکست دادن شش حریف اول، یک با‌س‌فایت ویژه ظاهر می‌شود: NANCY-MI847J. او یک هیولا مکانیکی عظیم است و مبارزه با آن فقط یک راند طول می‌کشد و تنها یک فرصت برای شکست دادن آن وجود دارد. این باس‌فایت ویژه ۱۰ برابر سلامتی یک مبارز استاندارد تکن را در اختیار دارد و می‌تواند پرتابه‌های مختلفی را به سمت حریف شلیک کند و حتی می‌تواند برای یک پیروزی خودکار، زمین را نابود کند. شکست دادن او، به بازیکن ویژگی‌های اضافه و ویژه‌ای می‌دهد اما اگر شکست هم بخورید، همچنان به سوی مبارزه‌ی بعدی هدایت می‌شوید. پس از این نبرد، بازیکن با برگزارکننده‌ی مسابقات و باس‌فایت ماقبل پایانی بازی یعنی جین مبارزه می‌کنند و سپس در نهایت با باس‌فایت پایانی یعنی « آزازل» (Azazel) مواجه می‌شوند.

پیدا کردن آزازل هدف واقعی جین کازاما از آغاز جنگ بود. جین که ژن شیطانی این خاندان را به ارث برده، به دنبال آزازل بود تا او را از بین ببرد و سلسله خون نفرین شده‌اش را از بین ببرد. این به‌نوعی آخرین عمل او برای رستگاری بود. به همین ترتیب، آزازل نیز موجودی بود که زافینا از آن محافظت می‌کرد و به دنبال جلوگیری از بیداری آن بود. آزازل در نتیجه گناهان کل بشریت به وجود آمده و به دنبال نابودی آن هستند تا بتوانند گناهان و اعمال خود را جبران کند. آزازل به شکل یک پرنده غول پیکر است که از یک ماده کریستالی تشکیل شده است.

آزازل یکی از دلایل اصلی من برای نفرت از تکن ۶ بود. در حالی که برخی استدلال می‌کنند که جینپاچی غولآخر بسیار ضعیف‌تری نسبت به غولآخرهای بازی‌های قبلی تکن بود، من او را به تنگو از Dead or Alive 2 تشبیه می‌کنم. یک غولآخر برای یک بازی مبارزه‌ای سه بعدی با داشتن توانایی‌های منحصر‌به‌فرد و قدرتمند که می‌تواند دانش بازیکن را از مکانیک بازی بیازماید. برعکس، من آزازل را به غولآخرهای Dead or Alive 3 و ۴ تشبیه می‌کنم – یک نمونه‌ی افتضاح که به معنای واقعی کلمه با مکانیک‌های بازی مانند اسباب بازی رفتار می‌کند و بازیکنان را مجبور می‌کند تا اساساً برخی عادت‌های بد را بیاموزند تا بتوانند آن را سرنگون کنند. او به طور مداوم در طول مسابقه ضربه‌ها را بلاک می‌کند. در واقع، بگذارید این‌گونه بگویم که او بلاک نمی‌کند فقط در بسیاری از مواقع کاملاً غیرقابل‌نفوذ است مگر زمانی که به حریف خود حمله کند. آزازل دارای چندین حمله دوربرد مختلف و قوی است. او همچنین با استفاده از دم خود حمله‌ای دارد که می‌تواند شما را دچار گیجی (Stun) کند و این مستقیماً از یکی از حمله‌های جینپاچی گرفته شده است. برای بدتر شدن اوضاع، آزازل یز گاهی اوقات با تله‌پورت کردن به هوا و انجام یک حمله سریع مخرب از زمین‌ خوردن رهایی می‌یابد. بهترین استراتژی برای مبارزه با آزازل این است که حملات خود را به درستی زمان‌بندی کنید و تا زمانی که ممکن است بدن او را در حالت معلق نگه دارید. با این حال، این را نیز بدانید که حملات او بر هر چیز دیگری اولویت دارد. خوشبختانه، هم NANCY-MI847J و هم آزازل شخصیت‌های غیرقابل‌بازی هستند؛ بنابراین لازم نیست در حالت‌های دیگر – به ‌غیر از حالت تک‌نفره – نگران او باشید.

موسیقی متن و طراحی صدای تکن ۶ هم دنباله‌ی مسیری است که در تکن ۵ انتخاب شده است. قطعات مختلف موسیقی متن بازی برای بار دیگر روی مضامین مربوط به استیج‌ها تمرکز کرده‌اند. آهنگ‌های مورد‌علاقه‌ی من از موسیقی متن بازی تکن ۶ به قطعات G، Splashing Casino، Midtown roars، Karma و مهم‌تر از همه قطعه‌ی Yodeling in Meadow Hill است. جدای از جایگزینی چند صداپیشه، صداپیشگی کیفیت خود را حفظ کرده است  و هر چهار زبانی که در بازی قبلی وجود داشت، در این بازی حفظ شده است. با این حال، عجیب است که دو شخصیت لارس و آلیسا هر دو دارای صداپیشگی ژاپنی هستند. این انتخاب جالبی برای این دو شخصیت است که یکی از آن‌ها مرد جوانی است که در سوئد بزرگ شده و دیگر رباتی است که توسط یک دانشمند روسی طراحی شده است. یک نکته‌ی ناراحت‌کننده در زمینه‌ی صداپیشگی بازی وجود دارد. این آخرین باری است که دایسوکه گوری (Daisuke Gori) صداپیشگی شخصیت هیهاچی میشیما را برعهده گرفته است. او که از بازی تکن ۳ نقش هیهاچی میشیما را برعهده داشت، در سال ۲۰۱۰ فوت کرد. مأیه تاسف است که تکن ۶ احتمالاً اثری است که هیهاچی کوچک‌ترین نقش را در آن ایفا می‌کند.

یک اتفاق مهم دیگر برای اولین‌بار در تکن ۶ رخ می‌دهد. تکن ۶ اولین بازی اصلی سری تکن است که علاوه بر کنسول‌های پلی‌استیشن، برای کنسول‌هایی دیگر هم منتشر شده است. پورت بزرگ خانگی تکن ۶ به‌صورت همزمان برای دو کنسول پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ منتشر شد و دارای ویژگی‌های مشابهی بود. علاوه بر حالت Arcade Battle، چندین حالت دیگر از نسخه‌های خانگی برگشته‌اند. حالت Ghost Battle، Team Battle، Versus Mode، Time Attack، Survival، Training Mode و Theater همگی برگشته‌اند. بازی همچنین یک حالت آنلاین استاندارد مناسب را هم شامل می‌شود. بازیکنان می‌توانند هم در بخش مسابقات رتبه‌بندی‌شده (Ranked Matches) شرکت کنند که بر اساس یک سیستم رتبه‌بندی درون بازی حریفان را مقابل شما قرار می‌دهد یا می‌توانید در حالت Player Matches مبارزات عادی‌تری را انجام دهید. بازیکنان همچنین می‌توانند دوستان خود را از فهرست دوستان خود در کنسول برای بازی در مسابقه‌های اختصاصی دعوت کنند. بازیکنان همچنین می‌توانستند مسابقه‌های قدیمی‌تر خود را تماشا کنند. این ویژگی در آن زمان چشمگیر بود اما در نهایت با بازی‌های مبارزه‌ای آنلاین به طور کلی فراگیر ‌شد. متأسفانه، نت‌کد تکن ۶ پیشرفت چندانی نسبت به Dark Resurrection نداشت – اگرچه پچ‌های بعدی سعی کرد مشکلات مختلف را اصلاح کند. البته این بازی زمانی منتشر شد که بازی‌های مبارزه‌ای روی کنسول‌ها به طور کلی وضعیت آنلاین بدی داشتند، بنابراین تا حدودی وضعیت آن قابل‌درک است.

با این حال، جذابیت‌ اصلی نسخه‌ی کنسولی به حالت جدید Scenario Campaign مربوط می‌شود که جایگزین حالت‌های Tekken Force و The Devil Within از تکن ۴ و تکن ۵ است و شخصیت‌های تکن را در یک بازی اکشن سه‌بعدی قرار می‌دهد. تفاوت اصلی این است که Scenario Campaign حالت داستانی اصلی تکن ۶ است. خوشبختانه، این حالت تقریباً دارای ۴۰ مرحله است. در ابتدای این حالت، بازی به شما حق انتخاب بین دو شخصیت لارس الکساندرسون و آلیسا بوسکونوویچ را می‌دهد، اما دیگر شخصیت‌ها را می توان با شکست دادن آن‌ها به عنوان باس فایت در مراحل مربوطه باز کرد. حقیقت باید گفته شود، این یکی دیگر از نکات دردناک برای من درباره‌ی تکن ۶ است. مانند بازی‌های جانبی قبلی در این سری، موتور گیم‌پلی بازی تکن زمانی که به فرمول یک بازی اکشن تبدیل شود، هرگز به خوبی کار نکرده است. این موضوع به خصوص به خاطر اینکه بازی تکن ۶ در سال ۲۰۰۹ منتشر شد، بیشتر به چشم می‌آید. با این حال، مکانیک‌های بازی تقریباً مشابه حالت  Tekken Force در بازی تکن ۴ است که در سال ۲۰۰۲ منتشر شد. با توجه به اینکه در آن ۷ سال بازی‌های اکشن سه‌بعدی مدرن پیشرفت بسیاری کرده بودند، حالت Scenario Campaign بسیار قدیمی به نظر می‌رسد. به همین خاطر بود که در بازی قبلی حالت The Devil Within از ساختار قبلی کمی دور شد و همین تا حدی جواب داد.

حالت Scenario Campaign همچنین شامل Arena است که به عنوان جایگزینی برای حالت نبرد داستانی تکن ۴ و ۵ عمل می‌کند. بازیکنان می‌توانند از میان هر شخصیتی که در کمپین اصلی باز کرده‌اند – به غیر از لارس و آلیسا – انتخاب کنند و از طریق یک حالت آرکید نردبان کوتاه  به تجربه‌ی بازی بپردازند که معمولاً از دو نبرد ویژه‌ شامل جین و آزازل تشکیل شده است. این حالت هم شامل پیش‌گفتارهایی در قالب اسلایدشو و هم پایان‌بندی‌های سینمایی است که پس از باز شدن در بخش Theater Mode قابل‌مشاهده هستند. صادقانه بگویم، اگر آن‌ها فقط تعداد مبارزات را در این حالت افزایش داده بودند، احتمالاً دید بسیار بهتری نسبت به آن داشتم.

در کمال تعجب، تکن ۶ همچنین یک پورت برای کنسول پلی‌استیشن پورتابل (PSP) دریافت کرد که مدت کوتاهی پس از نسخه‌های کنسولی عرضه شد. البته، این نسخه به طور قابل‌توجهی از نسخه‌های دیگر جدا شد، اگرچه من شخصاً از کیفیت گرافیکی که آن‌ها با این نسخه به دست آوردند، تحت‌تأثیر قرار گرفتم. از نظر گرافیکی، نسخه‌ی کنسول PSP انگار متعلق به پلی‌استیشن ۲ است و یک قدم از Dark Resurrection جلوتر است. با این حال، تکن ۶ در PSP فاقد حالت Scenario Campaign است اما حالت Arena را حفظ کرده که البته در این نسخه با نام آشنا Story Battle دیده می‌شود. ای‌کاش آن‌ها در غیاب بخش داستانی اصلی، این بخش را به یک حالت Story Battle واقعی تبدیل می‌کردند که شامل مجموعه‌ی بزرگ‌تری از حریفان است. با این وجود، در این نسخه لارس و آلیسا هم در حالت Story Battle قابل‌بازی هستند اما پایان‌بندی سینمایی آن‌ها به‌صورت تصادفی است و از حالت Scenario Campaign گرفته شده است. نسخه‌ی PSP همچنین فاقد حالت آنلاین است که قابل‌انتظار بود و همچنین امکانات شخصی‌سازی آن نسبت به نسخه‌های دیگر محدودتر است. حالت Gold Rush را هم از بازی Tekken: Dark Resurrection برگشته است. علاوه بر این‌ها، زمان‌ بارگذاری در این نسخه نسبت به نسخه‌های دیگر بیشتر شده است.

در رابطه با برخی از اتفاقاتی داستانی که در این بازی به وقوع می‌پیوندد، همان‌طور که در گذشته هم اشاره کردم، اقدامات جین کازاما پس از به دست گرفتن کنترل میشیما زایباتسو صرفاً تلاشی برای یافتن و از بین بردن آزازل، مولد ژن شیطانی، بود. در نهایت جین تلاش می‌کند تا جان خود را برای نابودی آزازل فدا کند و هردوی آن‌ها را به کام مرگ می‌فرستد اما وقتی گرد‌و‌غبار نبرد فرو می‌نشیند، ریون و همکارانش جسد نیمه‌ دفن‌شده‌ی جین کازاما را در بیابان پیدا می‌کنند. سرنوشت او مبهم باقی مانده است اما خالکوبی نیروی شیطانی هنوز روی بازوی او قابل مشاهده است – به این معنی که مرگ آزازل به‌تنهایی نمی‌تواند ژن شیطانی او را از بین ببرد. همچنین معلوم می‌شود که آرمور کینگ جدید در واقع برادر آرمور کینگ اصلی است و از ماردوک به خاطر کشتن برادرش و کینگ به دلیل انصراف از انتقام‌گیری عصبانی است. دیوانه کننده است، نه؟

با مروری به گذشته، تکن ۶ واقعاض آنقدر که به خاطر داشتم، بد نبود. پایه‌ی اصلی گیم‌پلی بازی محکم است و من حتی طرفدار بعضی از ویژگی‌های جدید اضافه‌شده به بازی – به‌خصوص گسترش سیستم شخصی‌سازی – هستم. متأسفانه، این بازی بیش از اندازه‌ی عادی تصمیمات بد هم دارد، به خصوص در مورد نسخه خانگی. اختصاص دادن منابع زیادی برای حالت Scenario Campaign به‌خصوص با توجه به کیفیت ضعیف حالت آنلاین احتمالاً در دراز مدت به بازی آسیب می‌رساند. حالت آنلاین به طور پیوسته با رشد بازی‌های مبارزه‌ای مدرن به حالتی ضروری تبدیل شد. البته، این را می‌دانم که به خاطر سخت‌گیری برای این ضعف‌های کوچک خودم را از لذت‌ بردن کامل از تکن ۶ محروم کردم.  هنوز هم باید بگویم که من Tekken 5: Dark Resurrection را ترجیح می‌دهم، اما تکن ۶ آنقدرها هم که به یاد دارم بد نیست. حتی می‌توانم بگویم که موفق شده‌ام از آن قدردانی کنم، به‌ویژه با توجه به تأثیری که بر بازی بعدی گذاشته است.

Tekken Tag Tournament 2

تا قبل از عرضه‌ی تکن ۷، بازی تکن تگ تورنمنت ۲ برای من محبوب‌ترین عنوان فرنچایز تکن است. با توجه به اینکه قبل از این هم تکن تگ تورنمنت اصلی به خاطر مکانیک تگ محبوب‌ترین بازی من از مجموعه‌ی تکن بود، این موضوع نباید برای کسی تعجب‌آور باشد. من از بسیاری از پیشرفت‌هایی که در هر دو بازی تکن ۵ و تکن ۶ انجام شده، لذت بردم و بیشتر از آن هیجان‌ زیادی برای فهرست عظیم شخصیت‌هایی که در تکن تگ تورنمنت ۲ وجود دارد، داشتم.

طبیعی است که چیز زیادی برای صحبت کردن درباره‌ی داستان این بازی وجود نداشته باشد. همچون بازی قبلی، تکن تگ تورنمنت ۲ از نظر داستانی چیزی بیش از فراهم کردن بهانه‌ای برای جمع کردن یک فهرست رؤیایی از شخصیت‌های تکن ندارد که البته با توجه به هدف این بازی کاملاً هم خوب است. با این اوصاف، چند نکته عجیب و غریب درباره‌ی بازی و شخصیت‌هایش وجود دارد که قطعاً ارزش توجه را دارد. بازی داری یک شخصیت جدید به نام JayCee است که به شکل یک مبارز لوچادور نقاب‌دار در بازی ظاهر می‌شود. در واقع، او همان جولیا چانگ (Julia Chang) است که خود را جایگزین JayCee واقعی کرده که به خاطر جراحت نمی‌تواند مبارزه کند.

او برای متمایز ساختن JayCee از هویت واقعی خود، علاوه بر سبک مبارزه استانداردش، از برخی حملات جدید سبک لوچا لیبره استفاده می‌کند. به همین ترتیب، هیهاچی میشیما خود را در معرض یک فرمول جوان‌سازی قرار داده است که باعث شده او حتی جوان تر از اولین بازی تکن به نظر برسد. شایعه‌ها می‌گویند که احتمالاً این تصمیم به این خاطر گرفته شده است که تغییر صداپیشه‌ی هیهاچی و جوان‌تر بودن آن کمتر احساس شود تا در عین حال صداپیشه‌ی جدید در بازی‌های آینده برای بازیکنان به‌عنوان جایگزین مناسبی شناخته شود. تکن تگ تورنمنت۲ همچنین جنسیت شخصیت لئو را هم مشخص کرد. در حالی که این موضوع در تکن ۶ یک راز بود، تکن تگ تورنمنت ۲ آشکار کرد که او یک زن است و نام کاملش هم اِلِنور (Eleonor) است. شخصیت «ناشناخته» (Unknown) دوباره به‌عنوان غولأخر حالت آرکید (Arcade Mode) ظاهر می‌شود و این‌بار بازی تأیید می‌کند که او ایگوی دیگر جون کازاما (Jun Kazama) است.

جذابیت اصلی بازی فهرست شخصیت‌های آن است که تشکیل‌شده از شخصیت‌های مختلف دیده‌شده در کل سری است و بیش‌ترین تعداد شخصیت در بازی‌های سری تکن را در اختیار دارد. البته، چنین چیزی قابل‌انتظار بود. بازی‌های تکن تگ تورنمنت همیشه تعداد شخصیت‌های بیشتری نسبت به بازی‌های سری اصلی دارند و سعی بر این دارند که همه‌ی شخصیت‌ها حتی آن‌هایی را که در خط داستانی بازی مرده‌اند، در فهرست عظیم شخصیت‌های خود جای دهند. تا به حال به قابل‌بازی بودن شخصیت‌های JayCee، لئو و هیهاچی اشاره کرده‌ام، این در حالی است که شخصیت «ناشناخته» در نسخه‌ی آرکید غیرقابل بازی است. کازویا میشیما هم دوباره به بازی برگشته است و حالت شیطانی او هم به جای اینکه یک شخصیت جداگانه باشد، به‌عنوان یک حرکت ویژه (Special Move) در اختیار او است که کازویا را به حالت شیطانی‌اش تبدیل می‌کند. هر دو شخصیت جین کازاما و دویل جین برگشته‌اند.

در واقع، تمام شخصیت‌ها از نسخه‌ی کنسول‌های خانگی بازی تکن ۶ برگشته‌اند و حتی در اینجا پاندا به‌عنوان یک شخصیت مجزا از کوما قرار گرفته و حرکت‌های منحصر‌به‌فرد خود را دارد. دیگر شخصیت‌های بازگشتی شامل جینپاچی میشیما (Jinpachi Mishima) در فرم انسانی‌ خود و همچنین اوگر (Ogre) هستند که هر دو به‌عنوان غولآخر در نسخه‌ی آرکید ظاهر می‌شوند. البته، موردانتظارترین شخصیتی که برگشته جون کازاما است که همچنین به‌عنوان اولین فرم Unknown در باس‌فایت نهایی ظاهر می‌شود.

تعداد شخصیت‌های نسخه‌ی کنسولی بسیار بیشتر از نسخه‌ی دستگاه‌های آرکید است. علاوه بر تمام شخصیت‌های موجود در نسخه‌ی آرکید، نسخه‌ی کنسولی شخصیت‌های الکس (Alex)، «فارست لاو» (Forest Law)، پرتوتایپ جک (Prototype Jack)، تایگر جکسون (Tiger Jackson) و Combot است. با این وجود، نامکو مجموعه‌از شخصیت‌های دیگر را در قالب شخصیت‌هایی که در محدودیت زمانی خاصی باز می‌شوند به بازی اضافه کرد که شامل شخصیت‌های انجل (Angel)، دکتر بوسکونوویچ (Dr. Bosconovitch)، میشل چانگ (Michelle Cang)، میهارو هیرانو (Miharo Hirano)، وایولت (Violet)، Ancient Ogre (فرم اولیه اوگر از بازی تکن ۳) و موردانتظارترین شخصیت من یعنی کونیمیتسو (Kunimitsu) می‌شود. بسته‌های الحاقی بازی هم دو شخصیت کاملاً جدید اضافه کردند. اولین شخصیت، اسلیم باب (Slim Bob) است که بر اساس ظاهر شیک باب از پایان‌بندی داستانش در تکن ۶ آمده و همچنین سباستین (Sebastian)، پیشخدمت قابل اعتماد لیلی (Lili) که با استفاده از سبک مبارزه او مبارزه می‌کند. در نهایت، شخصیت «ناشناخته» هم از طریق یک بسته‌ی الحاقی به یک شخصیت قابل‌بازی و قابل‌انتخاب تبدیل شد. هر شخصیت در بازی موفق می‌شود جایگاه شخصیت خود را اشغال کند و حتی شخصیت‌هایی را که به راحتی می‌توان به عنوان کلون‌ در نظر گرفت، دارای انواع منحصر‌به‌فردی از مجموعه‌های حرکتی متفاوت است.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، بازی تکن تگ تورنمت ۲ مکانیک‌های گیم‌پلی زیادی را از دو بازی تکن تگ تورنمنت و تکن ۶ قرض گرفته است و سعی کرده نسخه‌ی پیشرفته‌تری از آن‌ها خلق کند. برای مثال، مکانیک Rage از تکن ۶ برگشته است اما نحوه‌ی فعال‌سازی آن شبیه به تکن تگ تورنمنت است. البته باتوجه به تمام مکانیک‌های جدید اضافه شده از زمان تکن تگ تورنمنت و نبود مکانیک تگ در تکن ۶، چند المان جدید نیز به بازی اضافه شده است. شاید مهم‌ترین این تغییرات، اضافه شدن مکانیک «تگ کمبوها» (Tag Combos) بود که به بازیکن اجازه می‌داد شخصیت‌ها را در میانه یک کمبو تغییر دهد و در عین حال توانایی ادامه آن را با شخصیت جدید به آن‌ها بدهد. رایج‌ترین راه برای فعال کردن این کار استفاده از یک حرکت لانچر، تگ کردن سریع شخصیت دیگر و ادامه کمبو از آنجا است. تگ کمبوها بسیار مفید هستند زیرا خط سلامتی قرمزرنگ را از خط سلامتی حریف حذف می‌کنند و آن‌ها را در یک نقطه ضعف قابل‌توجه قرار می‌دهند. همچنین قابلیت Tag Assault نیز وجود دارد: هنگامی که شخصیت موردنظر از حمله‌ای استفاده می‌کند که حریف را در حالت محدود باقی می‌گذارد، می‌تواند به‌صورت موقت هم‌تیمی خود را فرا بخواند تا کمبو خود را گسترش دهد. با تمرین کافی، بازیکنان حتی می‌توانند شخصیت احضارشده را کنترل کنند تا در هر لحظه مفیدترین حمله را انتخاب کنند. متأسفانه، این به قیمت از بین رفتن خط سلامتی قرمز رنگ در شخصیت همراه شما است و همچنین باعث فعال شدن Rage حریف شما می‌شود.

همچون دو بازی قبلی این فرنچایز، بازی تکن تگ تورنمنت ۲ هم یک نسخه‌ی بازنگری‌شده برای دستگاه‌های آرکید دریافت کرد که با نام کامل Tekken Tag Tournament 2 Unlimited منتشر شد. این نسخه از این نظر منحصر‌به‌فرد بود که هیچ شخصیت جدیدی را به بازی اضافه نکرد اما در عوض بیش‌ترین تغییرات را در متعادل‌سازی شخصیت‌ها ایجاد کرد و همچنین شیوه‌های جدیدی را برای مبارزه به وجود آورد. علاوه بر بازگشت حالت ۱ در مقابل ۱ و همچنین حالت Pair Play از بازی قبلی تگ تورنمنت، نسخه‌ی Unlimited یک حالت جدید ۲ در مقابل یک را به بازی اضافه کرد که به‌نوعی با مروری بر گذشته می‌توان آن را یکی از تکه‌های گمشده از تکن تگ تورنمنت قبلی به حساب آورد. نسبت تعادل‌سازی هر شخصیت در این حالت به درستی انجام شده است و امکان لذت‌بردن در هر حالت را فراهم می کرد. در حالت ۲ در مقابل ۱، شخصیتیی که انفرادی مبارزه می‌کند، آسیب بیشتری وارد می‌کند و می تواند خط سلامت قرمزرنگ خود را در هر نقطه بازیابی کند. برخی از جنبه های رابطه کاربری نیز دوباره طراحی شدند.

حالت آرکید نردبانی برای بار دیگر به حالت تک‌نفره‌ی اصلی بازی تبدیل شده است. فارغ از اینکه برای مبارزه در این نبرد یک تیم یا یک شخصیت را انتخاب کنید.در ابتدا، بازیکنان باید با ۶ تیم تصادفی از شخصیت‌ها مبارزه کنند که شامل شخصیت‌های با پروفایل‌ها و طراحی‌های سفارشی‌شده است. مبارزه هفتم در مقابل دو شخصیت جینپاچی و هیهاچی با طراحی‌های استاندارد آن‌ها انجام می‌شود و سپس مبارزه‌ی بعد از آن که حکم باس‌فایت ماقبل پایانی بازی را دارد، در مقابل اوگر انجام می‌شود. در نهایت، شما باید در نبرد پایانی باید در مقابل جون کازاما مبارزه کنید. اگر او را در راند اول شکست دهید، او در راند بعدی به «ناشناخته» (Unknown) تبدیل می‌شود که با‌س‌فایت پایانی بخش آرکید این بازی است. پس از شکست دادن او، یک سکانس سینمایی کوتاه از نابودی «ناشناخته» مشاهده خواهید کرد.

در نسخه‌ی کنسولی، بعد از شکست دادن او، ما شاهد پایان‌بندی سینمایی شخصیت‌ها خواهیم بود. پایان‌بندی‌ها به خصوص در تکن تگ تورنمنت ۲ در مقایسه با بازی‌های قبلی این سری منحصر‌به‌فرد هستند. در حالی که اکثر این کات‌سین‌ها سعی می‌کنند نوعی مضمون منسجم را به‌صورت کلی حفظ کنند – به استثنای بعضی از آن‌ها – هرکدام از پایان‌بندی‌های تکن تگ تورنمنت ۲ به‌شیوه‌ی خاصی خودش به خصوص در نحوه‌ی پیاده‌سازی و سبک‌ آن‌ها منحصربه‌فرد است. توصیف تنوع بسیار زیاد این‌ پایان‌بندی‌ها واقعاً سخت است. حتی پایان‌بندی‌هایی که با جلوه‌های بصری سه‌بعدی هم استفاده شده‌اند، از سبک‌های متعددی استفاده می‌کنند. علاوه بر تنوع سبک‌ هنری آن‌ها، لحن پایان‌بندی‌ها هم به‌شدت باهمدیگر متفاوت است. لارس کابوسی از شام خوردن با خانواده‌اش می‌بیند، بک دو سان در حالی به یادآوردن پدرش دچار تروما می‌شود، یوشیمیتسو و برایان فیوری یک نبرد پایانی را در پایان‌بندی خود تجربه می‌کنند و موکوجین (Mokujin) هم عشق را در حالی که در مقر شرکت باندای نامکو گشت‌وگذار می‌کند، پیدا می‌کند! شاید منحصر‌به‌فردترین مجموعه پایان‌بندی متعلق به شیایو، آلیسا، میهارو، پاندا و کوما باشد که ماجرای همه آن‌ها به هم متصل است و داستان یک سفر سرگرم‌کننده به یک شهربازی را روایت می‌کنند.

ویژگی‌های شخصی‌سازی حتی نسبت به بازی قبلی هم گسترش پیدا کرده است. همه‌ی گزینه‌های شخصی‌سازی از تکن ۶ برگشته است ولی در عین حال تگ تورنمنت ۲ چند گزینه‌ی جدید هم برای شخصی‌سازی اضافه کرده است. به عنوان مثال، می‌توانید تصاویر هنری شخصیت‌ها را که در صفحه اصلی قابل‌نمایش است، تغییر دهید. به‌صورت پیش‌فرض تصاویر به‌صورت رندر سه بعدی است اما تصاویر دو بعدی از هنرمندان مختلفی نیز وجود دارد. به همین ترتیب، می‌توانید برای اینترو شخصیت‌ها پس‌زمینه‌ای سفارشی از میان مجموعه‌ای از الگوها انتخاب کنید. شاید مهم‌ترین تغییر در نحوه عملکرد سفارشی‌سازی‌ها، نحوه پیاده‌سازی آن‌ها باشد. این‌بار شخصیت‌ها یک اسلات ویژه برای سفارشی‌سازی لباس‌ها دارند و دیگر لازم نیست لباس سفارشی‌شده را جایگزین لباس پیش‌فرض کنید. این موضوع باعث می شود تا آزادی بیشتری در زمینه ساخت لباس داشته باشید زیرا ایجاد یک ظاهر سفارشی برای شخصیت‌ها دیگر به قیمت تغییر لباس‌های پیش‌فرض تمام نمی‌شود. شاید تمجید از این تصمیم کمی بیش از حد غیرعادی باشد اما صادقانه بگویم، من از زمان تکن ۵ طرفدار ایجاد لباس‌های سفارشی بوده‌ام؛ بنابراین خوشحالم که آن را به روش‌های معناداری در این بازی گسترش داده‌اند.

هردو نسخه‌ی آرکید بازی تکن تگ تورنمنت ۲ روی دستگاه‌ آرکید Namco System 369 منتشر شدند که یک ورژن ارتقایافته از System 357 بودند و بر اساس سخت‌افزار پلی‌استیشن ۳ اسلیم توسعه‌ داده شده بودند. به این ترتیب، تنها مزیت واقعی آن این بود که شاسی کوچک‌تری داشت که حساسیت کمتری به گرما داشت. به این ترتیب، گرافیک نسبت به تکن ۶ چندان بهبود نیافت، زیرا سخت افزار آن اساساً یکسان بود. یکی از موارد چشمگیری که بازی از نظر گرافیکی موفق به انجام آن می‌شود، توانایی به تصویر کشیدن چهار شخصیت به‌صورت همزمان روی صفحه است. چنین چیزی در تکن تگ تورنمت امکان‌پذیر نبود. شخصیت‌ها نیز در این بازی تحت‌تأثیر محیط خود قرار می‌گیرند؛ برای مثال، اگر زمین در یک مرحله گل‌آلود باشد، شخصیت‌ها می‌توانند هنگام سقوط گل‌آلود یا خاکی شوند. این افکت های گرافیکی معمولاً در اکثر نبردها به چشم می‌خورند و در حالی که تأثیر مستقیمی روی گیم‌پلی ندارند، از نظر بصری تاثیرگذار هستند و آن را از تکن ۶ متمایز می‌کند.

بسیاری از محیط‌های بازی از نظر طراحی بسیار زنده‌تر، پرحرارت‌تر و زیباتر از محیط‌های موجود در تکن ۶ هستند. چند استیج از بازی‌های قبلی – مانند Arena از تکن ۴، Moonlit Wilderness از تکن ۵، Stage School از تکن تگ تورنمنت ۱ و Winter Palace از Dark Resurrection – برای بازی تیکن تگ تورنمنت ۲ بازسازی شده‌اند. چندین استیج جدید هم به بازی اضافه شده بود از جمله یک پشت‌بام در مجاورت یک اجتماع عمومی، یک جشنواره با مضمون کریسمس، یک استراحتگاه ساحلی، یک بارج ماهیگیری، یک تئاتر پر زرق‌وبرق برای نمایش جادویی و یک صحرا. حتی یک استیج در نسخه کنسولی به اسنوپ داگ اختصاص داده شده بود که به تبلیغ نسخه خانگی بازی کمک کرد. البته، احتمالاً شگفت‌انگیزترین استیج بازی Heavenly Garden باشد؛ همان مکانی که در حالت آرکید در آنجا با جون کازاما مبارزه می‌کنید. این استیج منظره‌ای را از برکه‌ای آرام و کم‌عمق که به نظر می رسد توسط لیزا فرانک طراحی شده و توسط نیلوفرهای آبی، درخت شکوفه گیلاس و رنگین کمان احاطه شده است، به نمایش می‌گذارد. وقتی شما جون را در راند اول شکست دهید و جون در راند بعدی به «ناشناخته» تبدیل می‌شود، استیج هم به شکل استیج دیگری به نام Fallen Garden در می‌آید. آب به لجن غلیظ و ارغوانی تبدیل می‌شود که می تواند روی بازیکنان ریخته شود اما روی «ناشناخته» ریخته نمی‌شود، گیاهان پژمرده می‌شوند و آسمان تیره‌و‌تار می‌شود. این احتمالاً مؤثرترین استفاده از محیط در تکن است که حداقل من تا به امروز دیده‌ام و نشان‌دهنده دوگانگی شخصیت جون کازاما به عنوان یک شخصیت صلح‌جو و مادرانه و «ناشناخته» به عنوان موجودی با انگیزه بدخواهی خالص است.

موسیقی همان سبک موجود در جدیدترین بازی های این سری را حفظ کرده است، با این حال به نظر من موسیقی متن این بازی کمی کاریزماتیک‌تر و جذاب‌تر به نظر می‌رسد تا با تغییر لحن در محیط‌های بازی هم مطابقت بیشتری داشته باشد. در واقع، لحن موسیقی هم در اینجا به درستی با فضای بازی همخوانی دارد که باعث شده یکی از به‌یادماندنی‌ترین موسیقی‌ متن‌های تاریخ تکن را در این بازی بشنویم. موسیقی تکن تگ تورنمنت ۲ به بعضی از بازی‌های قبلی سری ادای احترام می‌کند. همچون استیج‌های بازی، بعضی از موسیقی‌ها از بازی‌های قبلی ریمیکس شده‌اند. قطعه‌های Snow Castle، Arena، School و Moonlit Wilderness همگی ریمیکس‌هایی بر اساس قطعه‌های کلاسیک خود دریافت کرده‌اند. این در حالی است که قطعه‌ی Fiji از بازی تکن ۱ و قطعه‌ی مخصوص جین کازاما از بازی تکن ۳ برای استیج‌های جدیدی اصلاح‌ و بازسازی‌شده‌اند. به همین ترتیب، استیجی که مربوط به اسنوپ داگ است، شامل یک موسیقی اورجینال است که توسط خود اسنوپ داگ خوانده شده است. البته، منظورم این نیست که موسیقی‌های جدید بازی خوب نیستند. اتفاقا بعضی از محبوب‌ترین موسیقی‌های من در این بازی از قطعه‌های جدید تشکیل شده‌اند. این قطعه‌ها شامل قطعه‌های، Sadistic Xmas، Tekstep Fountain، Fantastic Theater، Plucking Tulips و Highschool love می‌شوند.

صداپیشگی شخصیت‌ها هم یک تکامل دیگر را پشت سر گذاشته است. با الگوبرداری از روشی که ویرچوا فایتر انجام داد، اکثر شخصیت‌های بازی در تکن تگ تورنمت ۲ به زبان مادری کشور زادگاهشان صحبت می‌کنند. برای مثال، ادی گوردو و کریستی مونتیرو به زبان پرتغالی، میگل به زبان اسپانیایی، لئو به زبان آلمانی، وانگ و فِنگ وی به زبان ماندارین و لیلی و سباستین به زبان فرانسوی صحبت می‌کنند. تنها استثنا شخصیت‌های لارس، آلیسا و شیایو هستند که همگی همچنان به زبان ژاپنی حرف می‌زنند و البته لی وولانگ هم مثل گذشته به زبان انگلیسی صحبت می‌کند. البته این موضوع با لی چائولان و ایگو دیگرش یعنی وایولت جالب‌تر هم می‌شود: لی چائولان هنوز هم به زبان ژاپنی صحبت می‌کند، در حالی که وایولت انگلیسی صحبت می‌کند. بنابراین، دو شخصیت دو صداپیشه‌ی کاملاً متفاوت دارند.

بازی تکن تگ تورنمنت اولین بار در ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۱۲ به‌صورت همزمان برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ در آمریکای شمالی عرضه شد. نسخه‌ی دیگر مناطق هم در همان هفته به انتشار رسید. در نسخه‌ی خانگی تکن حالت‌های Arcade Battle، Ghost Battle، Versus Battle، Team Battle، Time Attack، Survival و Practice Mode همگی بازگشته‌اند. همچنین یک حالت آفلاین ویژه برای Pair Play بین دوستان در یک کنسول وجود دارد. امکانات مربوط به شخصی‌سازی به‌ شکل قابل‌توجهی بهبود پیدا کرده است. اکثر شخصیت‌ها ۲ لباس پیش‌فرض و ۱۰ جایگاه مجزا برای شخصی‌سازی‌ لباس دارند. این در شرایطی است که در نسخه‌ی آرکید شخصیت‌ها فقط ۱ لباس پیش‌فرض و ۲ جایگاه برای شخصی‌سازی لباس دارند. همچنین قابلیت جدیدی به نام Tekken Tunes وجود دارد که به بازیکنان اجازه می‌دهد موسیقی‌ استیج‌های مختلف را به هر چیزی که خواستید، اختصاص دهید. هر دو نسخه پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ حتی توانستند از توانایی سیستم‌های خود برای ذخیره موسیقی روی هارد دیسک سوء‌استفاده کنند و حتی به بازیکنان اجازه دهند آهنگ‌های کاملاً سفارشی را انتخاب کنند، این یکی از ویژگی‌هایی بود که من به شدت از آن سوءاستفاده کردم. البته برای افرادی که هیچ موسیقی خاصی روی کنسول‌های خود نداشتند اما هنوز خواستار استفاده از این قابلیت و سطحی از شخصی‌سازی بودند، باندای نامکو بسته های الحاقی حاوی موسیقی‌های بازی‌های قبلی تکن را به فروش رساند. حالت Theater mode هم برگشته است اما در این بازی با نام جدید «گالری» (Gallery) دیده می‌شود. این حالت به شما اجازه می‌دهد که صحنه‌های سینمایی مختلفی را که از ابتدای بازی در دسترس هستند یا در جریان گیم‌پلی باز می‌شوند، بازپخش و مشاهده کنید. باندای نامکو همچنین بسته‌های الحاقی مجزایی را هم برای این حالت ارائه کرد که  به بازیکنان اجازه می‌داد پایان‌های سینمایی بازی‌های قبلی تکن را هم دریافت کنند.

احتمالاً مهم‌ترین حالت جدید نسخه‌ی کنسولی بازی تکن تگ تورنمنت ۲ حالت Fight Lab باشد. در این حالت، شما کنترل شخصیت Combot را بر عهده دارید و باید چند فرایند شبیه‌ساز مبارزه‌ را در Violet Systems پشت سر بگذارید. این حالت به نوعی می‌تواند حکم آموزش کاربردی مکانیک‌های بازی برای بازیکنان تازه‌وارد را ایفا کند و از سوی دیگر به بازیکنان‌ آشنا با این فرنچایز مکانیک‌های جدید و مخصوص این بازی را آموزش دهد. در این حالت آموزشی چندین مرحله وجود دارد و هر درس با یک سری مبارزات تخصصی دنبال می‌شود که تقریباً مانند مینی‌گیم‌ها ساخته شده‌اند تا هر چیزی را که آموزش قبلی به بازیکنان می‌آموزد، در کنار هم قرار دهند. با این وجود، جذابیت واقعی Fight Lab وقتی آشکار می‌شود که به پایان برسد. Combot در حضور قبلی خود در تکن ۴ به‌عنوان جایگزینی برای موکوجین در نظر گرفته شده بود. با این وجود، اکنون که موکوجین در تگ تورنمنت ۲ حضور دارد، انگار Combot هدفش را از دست داده است. خوشبختانه، Fight Lab راه‌حلی برای این موضوع دارد – با تکمیل مراحل در Fight Lab، بازیکنان نه‌تنها Fight Money (پول درون بازی) بلکه امتیازهای ویژه‌ای کسب می‌کنند که فقط می‌توان از آن‌ها برای خرید حمله‌های مختلف برای Combot استفاده کرد که بیشتر این حمله‌ها از مجموعه فن‌های بقیه شخصیت‌های بازی می‌آیند. درست است، مجموعه حرکت‌های Combot توسط خود بازیکنان تعیین می‌شود و در واقع او اولین شخصیت واقعی در تکن است که امکان‌ شخصی‌سازی او وجود دارد. این قابلیت فوق‌العاده‌ای است. تنها نقص واقعی این است که Combot در مسابقات آنلاین رتبه‌بندی شده ممنوع است که با توجه به ماهیت نامشخص شخصیت منطقی است.

نت‌کد بخش آنلاین هم پیشرفت قابل‌توجهی نسبت به بازی قبلی داشته است و این میزان پیشرفت شگفت‌انگیز است. ظاهراً تکن تگ تورنمنت ۲ از یک نسخه‌ی اصلاح‌شده‌ی از نت‌کد بازی سول کالیبر ۵ (Soul Calibur V) استفاده می‌کند. دو حالت رتبه‌بندی شده و حالت مسابقه عادی از بازی تکن ۶ برگشته اما چند گزینه‌ی جدید هم در بخش آنلاین دیده می‌شود. برای شروع، بخش World Arena در حالت آنلاین اضافه شده که اساساً مجموعه‌ای از لابی‌هایی است که مناطق مختلف جهان را نشان می‌دهند و به بازیکنان اجازه می‌دهند تا حریفانی از سرتاسر جهان پیدا کنند. همچنین بخشی به نام World Tekken Federation وجود داشت که مشابه‌‌ سایت Tekken.net حکم یک سایت برای جامعه‌ی طرفداران را ایفا می‌کرد و به بازیکنان اجازه می‌دهد که آمارهای پیچیده را از آن ردیابی و دریافت کنند. بازیکنان همچنین می‌توانند از این سایت برای تشکیل گروه‌های درون بازی (که در بازی به آن‌ها Teams گفته می‌شود)، استفاده کنند. متأسفانه، به دلیل هزینه‌های مربوط به نگهداری این سایت و عدم فروش، World Tekken Federation پس از تقریبا یک سال متوقف شد. در نهایت، قابلیت بازپخش بازی‌ها در قالب پیشرفته‌تری با نام Tekken Channel وجود داشت که نه‌تنها به بازیکنان امکان مشاهده‌ی مسابقه‌های گذشته‌ی خود را می‌داد، بلکه به آن‌ها این فرصت را می‌داد که این مسابقه‌ها را به‌صورت آنلاین و در کنار دوستان خود تماشا کنند. این حالت تقریباً شبیه Replay Channel در سوپر استریت فایتر ۴ است.

تکن تگ تورنمنت ۲ اولین بازی بزرگ از فرنچایز اصلی تکن است که برای یک کنسول از خانواده‌ی کنسول‌های نینتندو عرضه شد. پیش از این، بازی تکن ادونس (Tekken Advance)، نسخه کوچک شده تکن ۳ که برای گیم‌بوی ادونس منتشر شد و Tekken 3D: Prime Edition، عنوانی عجیب برای کنسول دستی ۳DS که از بعضی از دارایی‌های تکن ۶ و نسخه‌ی سه‌بعدی Blood Vengeance استفاده می‌کند، تنها بازی‌های تکن  بودند که بر روی پلتفرم‌های نینتندو ظاهر شدند. بازی تکن تگ تورنمنت ۲ یکی از بازی‌های زمان عرضه‌ی کنسول Wii U بود و از همان ابتدا با تمام بسته‌های الحاقی رایگانش برای این کنسول منتشر شد و فقط قفل شخصیت Unknown پس از اتمام حالت آرکید قابل‌ بازشدن بود. نسخه‌ی Wii U‌ تفاوت‌های اندکی با نسخه‌ی پلی‌استیشن ۳ و ایکس‌باکس ۳۶۰ داشت. برای مثال، بخش Tekken Tunes در این نسخه هم وجود دارد اما فاقد امکان اختصاص دادن موسیقی‌های سفارشی‌ در این بخش هستیم زیرا Wii U قابلیت ذخیره موسیقی را در هارد درایو خود ندارد و بسته‌های الحاقی موسیقی‌های بازی‌های قبلی هم برای آن وجود ندارد. این قضیه برای بسته‌های الحاقی بخش گالری هم صدق می‌کند. این ضعف در حافظه‌ی دستگاه روی امکانات شخصی‌سازی بازی هم تأثیر گذاشته است. نسخه‌ی Wii U‌ به ازای هر شخصیت فقط اجازه‌ی ساخت ۵ لباس شخصی‌سازی‌شده را می‌دهد. بخش آنلاین‌ هم ساده‌تر شده و فقط دارای حالت‌های Ranked Match، Casual Match و Tekken Channel است. با این حال، نت‌کد بازی کیفیت خوبی دارد و مشابه دیگر نسخه‌های کنسولی عمل می‌کند که این یک دستاورد بسیار مهم است. همان‌طور که قبلاً اشاره کردم، این نسخه به‌عنوان یکی از بازی‌های زمان عرضه Wii U‌منتشر شد و نینتندو به بخش‌ آنلاین ضعیف در کنسول‌های خود شهرت دارد.

نسخه‌ی کنسول Wii U سعی کرد این کمبودها را با ارائه‌ ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد اضافی بپوشاند. در این نسخه همه‌ی شخصیت‌ها یک لباس انحصاری دریافت کرده‌اند که با مضمون شخصیت‌های بازی‌های مختلف نینتندو ساخته‌ شده‌اند. برای مثال، گانریو لباسی را دریافت می‌کند که ظاهرش شما را به یاد باوزر (Bowser) از بازی‌های سوپر ماریو می‌اندازد یا غولآخر بازی یعنی «ناشناخته‌» لباسی دریافت می‌کند که ظاهرش شبیه لباس ساموس (Samus) از سری بازی متروید است. ظاهر ویژه‌ی آسوکا کازاما در این نسخه به‌گونه‌ای است که انگار او یکی از کاسپلی‌های پرنسس زلدا (Princess Zelda) است و این‌ها فقط بعضی از نمونه‌ها بودند. نسخه‌ی Wii U چند حالت اضافی را هم در خود قرار داده است. حالت Tekken Ball Mode بالاخره بعد از مدت‌ها از آخرین حضورش در تکن ۳ برگشته است. شما در حالت Tekken Ball امکان مبارزه به‌صورت تگ یا به‌صورت تک‌نفره را دارید و همچنین انواع مختلفی از توپ وجود دارد که هر‌کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. همچنین به بازیکنان این امکان داده شده تا توپی را با ویژگی‌های سفارشی بسازند که منجر به وقوع مسابقات دیوانه‌واری می‌شود. همچنین حالت Mushroom Battle وجود دارد که اساساً یک حالت ۱ در مقابل ۱ است که در استیج‌های مختلف جریان دارد و موسیقی آن با تنظیم جدیدی از موسیقی‌های کلاسیک ماریو جایگزین شده است. این استیج‌ها با انواع قدرت‌های ویژه‌ بازی‌های ماریو پر شده‌اند: قارچ‌هایی که شخصیت‌ها را بزرگ‌تر می‌کنند، قارچ‌های سمی (Poison Mushrooms) که شخصیت‌ها را کوچک‌تر می‌کنند، قارچ‌های عظیم (Mega Mushrooms) که اندازه شخصیت‌ها را به حداکثر می‌رسانند و ستاره‌ها (Starmans) که هر بازیکنی که آن ها را لمس کند، برای مدت کوتاهی آسیب‌ناپذیر می‌شود. هر دو حالت به بخش آفلاین بازی محدود شده است اما همچنان می‌تواند ارزشی را به محصول نهایی اضافه ‌‌کند.

به دلایلی، تکن تگ تورنمنت ۲ گویی شبیه به یک بازی تکن است که صرفاً باهدف خوشحال‌ کردن من طراحی شده است. ترکیب مکانیک‌های همکاری مبارزه ۲ در مقابل ۲ از بازی تکن تگ تورنمنت با سرعت بسیار بیشتر و مکانیک‌های مبارزات بازی‌های اخیر تکن و داشتن فهرست  شخصیت‌های بسیار بزرگ و بی‌سابقه‌ای با حدود ۶۰ شخصیت – از جمله بسیاری از شخصیت‌هایی که انتظار داشتم دیگر هرگز آن‌ها را نبینم – همان چیزی است که همیشه به دنبال آن بودم. تکن تگ تورنمنت ۲ اثری است که هم میراث بازی تکن تگ تورنمت و هم میراث بازی‌های قبلی سری را زنده کرده است.

منبع: retronaissance.wordpress.com

بخوانید: رده‌بندی تمام بازی‌های تکن از بدترین تا بهترین

Adblock test (Why?)

لینک منبع خبر