کافمن با تکرار آزمایش متوجه شد که پانگ فا گاهی پوست موز بسیار رسیده را می‌گیرد و آن را می‌خورد، اما به‌نظر نمی‌رسد از خوردن آن لذت می‌برد.
کافمن بعدا نحوه و زمان پوست گرفتن موز را در موقعیت‌های اجتماعی بررسی کرد و حین تغذیه گروهی به او موز داد. در این موارد، پانگ فا بیشتر موزها را بدون پوست گرفتن می‌خورد تا اینکه به آخرین موز می‌رسید که در ۶۰ درصد موارد پوست آن را جدا می‌کرد.
کافمن معتقد است عدم تمایل پانگ فا به پوست کندن موز در جریان تغذیه گروهی نشان می‌دهد او این رفتار را به نفع خود بهینه کرده است.
وقتی پانگ فا تنها باشد، احتمال اینکه موز را با دقت پوست بگیرد، بیشتر است، اما وقتی به‌طور گروهی غذا می‌خورد، باید خیلی سریع غذا بخورد وگرنه ممکن است فیل‌های دیگر موزی برای او باقی نگذارند. در این مورد او موزها را به‌طور کامل می‌بلعد، اما انتخاب می‌کند که طعم آخرین موز را بچشد.
مطالعه‌ی کافمن در مجله‌ی Current Biology منتشر شده است.
دیدگاهتان را بنویسید