اسکوئرانیکس با بازی Octopath Traveler II یک بازی نقش‌آفرینی ژاپنی کلاسیک و قدیمی را عرضه کرده که یک پله پرتاب برای بازی قبلی این سری به حساب می‌آید و می‌تواند نویدبخش این باشد که یک سری تازه و جدید در دنیای بازی‌های JRPG به وجود آمده است.
بازی همانند نسخه قبلی خود و همانطور که از اسمش برمی‌آید؛ یک بازی با هشت شخصیت اصلی است. درواقع در ابتدای بازی شما می‌توانید در نقشه جهان بازی بگردید و یکی از شخصیت‌ها را انتخاب کنید و داستان مستقل او را پیش ببرید. هر یک از شخصیت‌ها، پیشینه داستانی خودش را دارد و همه این شخصیت‌ها شیوه مبارزه‌ای مخصوص به خودشان را دارند. جالب اینکه هر کس دو ویژگی منحصر به فرد دارد که یکی مختص روز است و یکی مختص شب. مثلا یکی می‌تواند هیولاهایی را در نبرد احضار کند و دیگری می‌تواند جیب‌بری کند. تک‌تک شخصیت‌ها دوست‌داشتنی هستند و داستان منحصر به فردی دارند که یکی دو ساعتی روایت می‌شود و پس از آن، زمان برخورد با دیگر شخصیت‌ها است و شما پس از مواجهه با هر یک از دیگر شخصیت‌های اصلی بازی، می‌توانید داستان منحصر به فرد او را هم تجربه کنید.
گروه اصلی بازی ذره ذره بزرگ‌تر می‌شوند تا اینکه هر ۸ شخصیت اصلی بازی در گروه شما قرار بگیرند؛ البته باید بدانید که نهایتا ۴ مبارز در گروه دلاوران بازی قرار می‌گیرد و ۴ نفر به عنوان ذخیره هستند و از بین این ۴ نفر هم که همیشه یکی از آنها، شخصیت مورد انتخابی شماست. زمانی که به همه کاراکترها می‌رسید، داستان بازی به هسته پایانی خود نزدیک می‌شود. انتخاب اینکه کدام یک از این کاراکترها به عنوان شخصیت اصلی به حساب می‌آید، واقعا کار سختی است چرا که سازندگان توانسته‌اند یک به یک آنها را شخصیت‌هایی جذاب خلق کنند. خوشبختانه برای فهمیدن داستان این کاراکترها و به طور کلی، داستان بازی، لازم نیست که بازی قبلی را تجربه کرده باشید و داستان مستقل بازی Octopath Traveler II از ویژگی‌های خاص آن است.
مدت زمان بازی
داستان اصلی: ۵۸ ساعت
داستان + ماموریت‌های فرعی: ۸۰ ساعت
اگر بازی قبلی این سری یک معجون ترکیبی از بازی‌های نقش‌آفرینی موفق در مارکت بود و توانسته بود با الهام گرفتن از فرمول‌های موفق آمیز این بازی‌ها، یک گیم‌پلی جالب توجه خلق کند، حالا سازندگان در بازی دوم سعی کردند تا هویت مستقل بیشتری برای بازی خلق کنند. در واقع حالا ردپای بازی‌های دیگر در Octopath Traveler II کمتر به چشم می‌خورد و بازی امضای شخصی خودش را به صورت پررنگ‌تری دارد. این موضوع این امید را ایجاد می‌کند که به این سری بازی تازه‌نفس نگاه ویژه‌ای صورت گرفته و ناشر و تیم بازیسازی برای آینده مسیر آن، نقشه‌های زیادی در سر دارند.
اما به جز داستان بازی و کاراکترهای به یاد ماندنی آن که برخلاف بازی قبلی، این بار هر یک آرمان‌هایی کاملا مجزا و مستقل دارند و خط سیر داستانی‌شان واقعا گیرایی خاصی دارد؛ گیم‌پی بازی نیز دستخوش تغییرات شده و در عین آشنا بودن برای گیمرهای قدیمی‌تر که شماره یک را بازی کردند؛ حالا پر از ابداعاتی است که یک گام رو به جلو برای این سری بازی به شمار می‌آید. در واقع فارغ از آزادی عملی که بازی برای پیشروی داستان به گیمر می‌دهد و او را در جهان باز خود رها می‌کند؛ کلاس‌های مختلف هر یک از شخصیت‌ها و تنوع ماموریت‌های فرعی و اصلی در کنار هم باعث می‌شود که گیم‌پلی بازی به هیچ وجه به باتلاق تکراری شدن نینجامد و در آنجا گیر نکند.
هر یک از کاراکترها به جز ویژگی خاصی که دارند (که این ویژگی همانطور که گفته شد در حالت شب و روز باهم تفاوت دارد) یک کلاس دوم هم دارند که به واسطه آن می‌توانند به قدرت‌های بیشتری دست پیدا کنند. در واقع داشتن این کلاس‌های دوم (یا به قول خود بازی، شغل‌های دوم) بازی را به شدت جذاب‌تر می‌کند و کاری می‌کند که دلتان بخواهد برای هر کاراکتر به دنبال چنین چیزی باشید و تیم خودتان را آکنده از مهارت و توانایی بکنید.
با مهارت بیشتر، مبارزات نوبتی بازی که سخت و نفس‌گیر هستند؛ قطعا آسان‌تر خواهند بود. هرچند به طور کلی باید بگویم که Octopath Traveler II بازی آسانی در سبک و سیاق خود نیست و به هیچ وجه با گیمر شوخی ندارد. شاید تصور کنید مثل اکثر بازی‌های نقش آفرینی می‌توانید با استفاده از آیتم‌های زیاد نوار سلامت و… به دشمنان قدرتمند از خود هم غلبه کنید اما واقعیت اینجاست که Octopath Traveler II در این موضوع بسیار حساس عمل می‌کند. در حقیقت می‌خواهم توصیه کنم که به سطح LEVEL هر مرحله و دشمن توجه ویژه‌ای کنید و حتما LEVEL کاراکترهایتان را متناسب با مرحله پیش رو انتخاب کنید وگرنه باختتان تقریبا حتمی است.
در هر نبرد باید نقطه ضعف دشمن خود را پیدا کنید تا راحت‌تر بتوانید با او بجنگید. مبارزه‌ها به صورت نوبتی بوده و کاملا کلاسیک اجرا می‌شود و نقطه ضعف پیدا کردن هم کاری نیست که یک قلق به خصوص داشته باشد و با یادگیری آن دیگر خیالتان راحت باشد! ممکن است یک هیولای یخی، نقطه ضعفش به جای گدازه‌های آتش و گرما، سرما و یخ باشد و بازی منطق خاصی برای این نقاط ضعف تعریف نمی‌کند و فقط این چالش را باقی می‌گذارد که بتوانید به درستی، به این نقاط ضعف دست پیدا کنید.
نبردهای بازی با ۴ نفر از شخصیت‌ها انجام می‌شود و بهتر است در چیدمان این شخصیت‌ها حساب شده رفتار کنید تا بتوانید مبارزینی با ویژگی‌های مختلف و قدرت‌های گوناگون داشته باشید. ترکیب تیمی شما و آیتم‌هایی که در هر نبرد با خود حمل می‌کنید؛ تک به تک مهم هستند و نباید مبارزات بازی را حتی در مراحل آغازین آن، آسان بگیرید.
با فروش خوب قسمت اول بازی و پیدا کردن هواداران زیاد، حالا اسکوئر انیکس (ناشر بازی) برای این نسخه از آن چراغ سبز بیشتری برای بودجه نشان داده و بازی از آن حالت مستقل خود خارج شده است. Octopath Traveler II هنوز یک بازی AAA نیست ولی بودجه بیشتری صرف آن شده و همین موضوع باعث شده تا بازی از لحاظ گرافیکی بسیار بهتر عمل کند.
شاید بازی در نگاه اول یادآور بازی‌های رترو و قدیمی باشد اما خود سازندگان از عبارت HD-2D برای توصیف آن بهره می‌برند و واقعیت اینست که واقعا با یک بازی دو بعدی جذاب با کیفیتی بالا اما با همان حس و حال بازی‌های قدیمی روبرو هستیم. گرافیک بازی شخصا مرا یاد عنوان Live A Live انداخت که چند ماه پیش توسط همین ناشر عرضه شد و در همین سبک و سیاق ساخته و طراحی شده بود.
در کنار بهبود گرافیکی بازی، حالا برخلاف بازی نخست، صداگذاری تمام کات‌سین‌ها صورت گرفته و تمامی کاراکترها صداپیشه خودشان را دارند. صداپیشگان انگلیسی و ژاپنی بازی توانستند جان بخشی جانانه‌ای به شخصیت‌های بازی داشته باشند و موسیقی بی‌نظیر بازی نیز نشان می‌دهد که تیم بازیسازی تمام تلاش خود را کرده تا بازی از لحاظ موسیقایی در جایگاه بی‌نظیری قرار بگیرد.
با توجه به نقش آفرینی نوبتی بودن بازی، خوشبختانه کنترل چندان پیچیده‌ای برای بازی در نظر گرفته نشده و گیمر می‌تواند در خلال مبارزات با صبر و طمانینه، نبردهای خود را به پیروزی برساند. تنوع دشمنان و هوش مصنوعی بالای آنها کاری کرده که مبارزات از ناب‌ترین لحظات بازی باشند هرچند خودم تصور می‌کنم که روایت داستان بازی در بخش‌های غیر از مبارزه‌ها، شیرین‌تر است و همگام شدن با شخصیت‌ها و دیالوگ‌های رد و بدل شده بین آنها، می‌تواند لذت بردن از دنیای بازی Octopath Traveler II را دوچندان کند.
بازی Octopath Traveler II یادآور دوران طلایی از بازی‌های نقش آفرینی ژاپنی کلاسیک است، دورانی که در دهه هشتاد نود شکل گرفت و مدتهای مدیدی بود از آن خبری نبود اما حالا با پوست اندازی دقیق و شیک خود، دوباره گیمرها را به همان دوران پرتاب می‌کند. این بازی یک دنباله قدرتمند بر بازی قبلی بوده و کاری می‌کند که به طور قطع به یقین دلتان تجربه بازی اول را هم بخواهد. همه چیز در بازی پیشرفت کرده، از داستان آن گرفته که حالا مانند یک رمان جذاب و طولانی و خواندنی است تا گرافیک و سیستم مبارزات و… و این گام رو به جلو، لیاقت تیم سازنده را نشان می‌دهد که سزاوار یک تشویق بزرگ از سوی هواداران است.
این اثر هم‌چنان تجربه‌ای را ارائه می‌دهد که مثل آن را جای دیگری نمی‌توانید پیدا کنید و دنیای آن یک دنیای منحصر به فرد است.
خلاصه بگم که…
بازی یک دنباله ارزشمند است که توانسته یکی از بهترین بازی‌های نقش آفرینی کلاسیک چند سال اخیر را تبدیل به یک فرنچایز کند و انتظارات را برای نسخه‌های بعدی بیشتر و بیشتر کند. بازی Octopath Traveler II در همه چیز پیشرفت داشته و حالا هویت مستقل‌تری دارد و تکه‌پاره‌هایی از بازی‌های موفق هم‌ژانر خود نیست و همین موضوع در کنار داستان جذاب به همراه شخصیت‌های دوست‌داشتنی و به یاد ماندنی، کاری کرده که بازی را به همه دوستداران این سبک بتوان توصیه کرد.
می‌خرمش…
اگر دلتان برای دوران طلایی بازی‌های نقش آفرینی کلاسیک ژاپنی تنگ شده و یا اگر دلتان شنیدن و تجربه کردن یک داستان چند لایه و جذاب با هشت شخصیت معرکه را کرده، تجربه بازی Octopath Traveler II از اوجب واجبات است.
نمی‌خرمش…
بازی سبک و سیاقی قدیمی دارد و شاید برای عده‌ای رنگ و بوی کهنگی بدهد. با در نظر گرفتن این نکته و سبک نقش آفرینی کلاسیک (نوبتی) بازی که خود ژانری کهنه است؛ شاید کسانی باشند که در شمایل کلی از قدیمی بودن بازی خوششان نیاید. بازی Octopath Traveler II قطعا برای این افراد نیست و دوستداران از جنس دیگری خواهد داشت.
-
امتیاز ویجیاتو۸۹ - امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک۸۶
دیدگاهتان را بنویسید