یک مادر باید به معنی واقعی کلمه از استخوان‌هایش مایه بگذارد تا بتواند فرزندی در دل خود بپروراند.. یک مطالعه جدید بر روی ماکاک ها نشان داده است که بارداری می تواند اثری دائمی روی اسکلت بگذارد.
پس از تولد فرزند، ماکاکوهای ماده غلظت کلسیم، فسفر و منیزیم کمتری را در استخوان‌های خود در مقایسه با کسانی که بارداری را تجربه نکرده‌اند نشان می‌دهند.
البته این مطالعه خاص به انسان ها نپرداخته ، اما این موضوع را مطرح می‌کند که چگونه رویدادهای مهم زندگی می‌توانند نشانه‌ای در بافت‌های اسکلتی پستانداران به طور کلی به جا بگذارند.
اگرچه استخوان‌ها را در ظاهر ستون‌های ثابت و سفی می‌دانیم، استخوان‌های پستانداران به طرز شگفت‌آوری پویا هستند. استخوان ها به تدریج در طول زندگی گسترده‌تر می شوند، نوسانات سالانه رشد اغلب تحت تأثیر عوامل سبک زندگی است.
بسیاری از ما می‌دانیم که تراکم استخوان می‌تواند با افزایش سن، به ویژه پس از یائسگی، کم شود، اما در طول زندگی، بیماری، رژیم غذایی، آب و هوا و بارداری ممکن است یک اثر دائمی در بافت های کلسیفیه شده باقی بگذارد که می تواند در زندگی پس از مرگ “خوانده” شود.
در طول بارداری انسان، بدن مادر در واقع کلسیم را از استخوان‌هایش خارج کند،جرم، آرایش و تراکم اسکلت او را برای مدتی کاهش می‌یابد.
هنگام شیردهی، استخوان‌های مادر در واقع در جریان خون او جذب می‌شوند تا شیر غنی از کلسیم به اندازه کافی تولید شود. پس از پایان شیردهی، مواد معدنی از دست رفته به راحتی بازیابی می شوند، اما حتی در آن زمان، می‌تواند راهی برای دانشمندان وجود داشته باشد که متوجه این وقفه لحظه‌ای شوند.
در پزشکی قانونی و باستان شناسی، تشخیص اینکه آیا فردی تا به حال باردار شده یا نه تنها با بررسی استخوان‌هایش ممکن است و البته کار بحث برانگیزی است.
تعییرات لگن ناشی از زایمان غیرقابل اعتماد هستند و شاید نگاهی به ژرفای استخوان‌ها دقیق‌تر باشد.
تحقیق جدید بر روی هفت ماکاک رزوس فوت شده انجام شد چهار نفر از آنها ماده بودند، اما حتی در بین این گروه محدود، استخوان‌های فمور (ران) تغییرات را نشان دادند که فقط با بارداری و شیردهی قابل توضیح است.
در مقایسه با نرها و ماده هایی که جوانی که هرگز باردرار نشده بودند، دو ماکاک که در طول زندگی خود تولید مثل کرده بودند، ترکیب استخوانی نسبتاً متفاوتی از جمله محتوای کمتر کلسیم، فسفر و منیزیم را نشان دادند.
تغییرات مشاهده شده در تراکم کلسیم و فسفات با زایمان مرتبط بود، در حالی که کاهش محتوای منیزیم مرتبط با شیردهی بود.
محققان می‌گویند : «یافته‌های مربوط به تغییرات عنصرها مرتبط با تولیدمثل مرتبط هستند. تشخیص زایمان از بافت‌های معدنی هنوز یک حوزه تحقیقاتی بسیار ناشناخته با پیامدهای قابل توجهی برای مطالعات تکاملی، حفاظتی و باستان شناسی است.»
تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، ترجیحاً با استفاده از جمعیت پستانداران وحشی، تا ببینیم آیا می توان همین را برای حیوانات دیگر نیز گفت.
منبع: PLOS ONE
دیدگاهتان را بنویسید