آلسیونئوس Alcyoneus که در فاصله ۳ میلیارد سال نوری از ما قرار دارد، یک کهکشان رادیویی غول پیکر است. طول آن ۱۶.۳ میلیون سال نوری است و بزرگترین ساختار شناخته شده با منشأ کهکشانی محسوب می‌شود.
کهکشان‌های رادیویی غول پیکر معمایی دیگر در جهان پر از رمز و راز هستند. آن‌ها از یک کهکشان میزبان (که خوشه‌ای از ستارگان است که به دور یک هسته کهکشانی حاوی یک سیاهچاله کلان پرجرم می‌چرخند ) و همچنین فواره‌ها و لوب‌های عظیمی که از مرکز کهکشان فوران تشکیل‌شده‌اند.
این جت‌های مواد و لوب‌ها، در تعامل با محیط بین کهکشانی، به عنوان یک سنکروترون عمل می‌کنند تا الکترون‌هایی را که انتشار رادیویی تولید می‌کنند، شتاب دهند.
ما کاملاً مطمئن هستیم که می‌دانیم چه چیزی این فواره‌ها را تولید می‌کند: یک سیاهچاله بسیار پرجرم فعال در مرکز کهکشان. هنگامی که سیاهچاله مواد را از یک قرص غول پیکر از مواد در اطراف خود بیرون میریزد (یا به‌وجود می‌آورد) به آن «فعال» می‌گوییم.
همه مواد موجود در قرص برافزایشی که در یک سیاهچاله فعال می‌چرخند، ناگزیر به فراتر از افق رویداد نمی‌رسند. بخش کوچکی از آن به نحوی از ناحیه داخلی دیسک برافزایشی به قطب‌ها قیف می‌شود و در آنجا به شکل جت‌های پلاسمای یونیزه‌شده با سرعت‌هایی که درصد قابل توجهی از سرعت نور است، به فضا منفجر می‌شود.
این جت‌ها می‌توانند مسافت‌های بسیار زیادی را پیش از پخش شدن در لوب‌های غول‌پیکر رادیویی طی کنند.
این روند کاملاً طبیعی است. حتی کهکشان راه شیری دارای لوب‌های رادیویی است. چیزی که ما واقعاً نمی‌توانیم آن را کنترل کنیم این است که چرا در برخی کهکشان‌ها به اندازه‌های کاملاً عظیم و در مقیاس‌های مگاپارسک رشد می‌کنند. این کهکشان‌های رادیویی غول‌پیکر نامیده می‌شوند.
این تیم در داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط آرایه فرکانس پایین ( LOFAR ) در اروپا، یک شبکه تداخل سنجی متشکل از حدود ۲۰۰۰۰ آنتن رادیویی، که در ۵۲ مکان در سراسر اروپا توزیع شده است، به دنبال این موارد گشتند.
“ما کشف کرده‌ایم که بزرگترین ساختار شناخته شده ساخته شده توسط یک کهکشان منفرد را کشف کرده‌ایم. یک کهکشان رادیویی غول‌پیکر با طولی بین ۰.۰۴ ± ۴.۹۹ مگاپارسک تا ۰.۰۵ ± ۵.۰۴ مگاپارسک.”
محققان دریافتند که این یک کهکشان بیضوی جرمی حدود ۲۴۰ میلیارد برابر خورشید، با یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز آن با جرم حدود ۴۰۰ میلیون برابر خورشید دارد. هر دوی این پارامتر‌ها در واقع در پایین‌ترین سطح برای کهکشان‌های رادیویی غول پیکر قرار دارندو
ممکن است Alcyoneus در ناحیه‌ای از فضا نشسته باشد که چگالی کمتری نسبت به میانگین دارد، که می‌تواند انبساط آن را ممکن کند – یا اینکه تعامل با شبکه کیهانی در رشد جسم نقش دارد.
محققان بر این باورند که آلسیونئوس همچنان در حال بزرگ‌تر شدن است و در تاریکی کیهانی دورتر است.
این تحقیق در Astronomy & Astrophysics منتشر شده.
دیدگاهتان را بنویسید