صد سال از زمان تأسیس کمپانی دیزنی گذشته است و در این سال‌ها این شرکت راه درازی را پیموده است. همه‌ی ما با چند انیمیشن این شرکت خاطره داریم و برای اکثر ما حضور در دیزنی‌لند آرزویی بزرگ است. به همین دلایل هم هست که «عمو والت» در قلب بسیاری از مردم جهان جایگاه ویژه‌ای دارد. اما خالق میکی موس واقعا کیست؟ شاید تعجب کنید اگر متوجه شوید که دلایلی وجود داشته که بعضی فکر می‌کردند والت دیزنی کابوسی زنده است. در ادامه ۱۰ حقیقت تلخ از دیزنی را با شما درمیان خواهیم گذاشت که شاید نظر شما را نسبت به این شخصیت تغییر دهد.

۱. دوران کودکی سخت

والت دیزنی در سال ۱۹۰۱ در شیکاگو به دنیا آمد. با این حال، بخش اعظم کودکی او در کانزاس سیتی، میسوری گذشت. گفته می‌شود که او با وجود پدری سخت‌گیر و مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشت. گواهی تولد والت دیزنی نیز مشکوک به نظر می‌رسید. در این گواهی ذکر شده بود که او ۱۰ سال بزرگ‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کرد و همین مساله باعث شد او احتمال دهد که کودکی نامشروع بوده است. همین حقیقت تلخ از دوران کودکی دیزنی دلیل اصلی بود که این انیماتور بارها روابط سخت کودک و والدین را در کارهای خود نشان داد. تنها فیلم دیزنی که هر دو والدین در آن حضور دارند، «پیتر پن» است.

۲. اولین تجربه‌ی انیماتوری

دهه بیست زندگی‌اش، دیزنی روزها در زمینه تبلیغاتی کار می‌کرد و شب‌ها انیماتور بود. تولیدات انیمیشنی او در آن زمان هم محبوب بود و دیزنی حتی یک استودیوی انیمیشن به نام Laugh-O-Grams تاسیس کرد. با این حال، این استودیو دوام نیاورد و در نهایت اعلام ورشکستگی کرد.

۳. شیطانِ خانه

بلفاست تلگراف، دیزنی را «فرشته خیابان، شیطان خانه» نامیدو این یک حقیقت تلخ دربارهی زندگی خصوصی دیزنی است. خبر بارداری همسر دیزنی هشت سال پس از ازدواجشان این انیماتور را دچار فروپاشی روانی کرد. ظاهراً دیزنی به مصرف زیاد الکل معتاد شد و روزانه ۶۰ نخ سیگار مصرف می‌کرد. او همچنین حملات عصبی داشت و دست‌هایش را مکرراً با وسواس می‌شست.

۴. والت در مقابل کارمندان

حقیقت تلخ دیگری که باید درباره‌ی دیزنی بدانید این است که او معمولاً خیلی خوب با کارگرانش کنار نمی‌آمدند، به خصوص در مورد دستمزد. انیماتورهای دیزنی در سال ۱۹۴۱ اعتصاب کردند. آنها می‌خواستند به انجمن انیماتورها (Screen Cartoonist’s Guild) بپیوندند، اما دیزنی مانع از تشکیل اتحادیه کارمندانش شد و حتی انیماتورهای طرفدار اتحادیه را اخراج کرد. این اعتصاب نه هفته به طول انجامید و باعث شد دیزنی در بخشی از شکواییه خود در اتحادیه تصاویر متحرک (Motion Picture Alliance)، کارمندانش را کمونیست خطاب کند.

این رابطه‌ی نامناسب دیزنی با کارمندانش در یک نقطه به شکلی کارتونی و کنایی خود را نمایان کرد. انیماتورهای دیزنی در جشن تولد ۳۵ سالگی او، کارتونی با حضور میکی و مینی را نمایش دادند که به گفته‌ی روزنامه ایرلندی ایندیپندنت استعاره‌ای کنایی از نحوه برخورد دیزنی با آنها بود. دیزنی ابتدا از انیمیشن تعریف کرد و خواست کسانی که مسئول ساخت این کار بودند را بشناسد. اما به محض این‌که آن‌ها خود را معرفی کردند، درجا اخراجشان کرد و بعد هم در سکوت مهمانی را ترک کرد.

از آنجایی که دیزنی انیماتورهای خود را با تحقیر و طوری که انگار هیچ اهمیتی نداشته‌‌اند اخراج کرد، بسیاری از آنها با هم متحد شدند و UPA را تاسیس کردند تا رقیبی برای دیزنی باشد.

۵. اتهامات یهودستیزی و نژادپرستی

میراث والت دیزنی با اتهاماتی مبنی بر یهودی‌ستیزی و نژادپرستی تسخیر شده است. کلیشه‌های توهین‌آمیز در این زمینه را می‌توان در فیلم‌هایی مانند «فانتازیا» (Fantasia)، «دامبو» (Dumbo) و فیلم بدنام «آواز جنوب» (Song of the South) یافت. دیزنی با اتحادیه تصاویر متحرک که به عنوان گروهی یهودی ستیز شناخته می‌شد، ارتباط نزدیکی داشت. «آواز جنوب» نیز بدون تأیید انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان منتشر شد. علاوه بر این، دیزنی شخصا میزبان لنی ریفنشتال، یک مبلغ نازی، در استودیوی خود بود.

۶. برخورد والت با کارمندان زن

اگر منصف باشیم، برخورد دیزنی با کارمندان زن بهتر از هنجارهای اجتماعی آن زمان بود. با این حال، گفته می‌شود که دیزنی اصرار داشت کارمندان زن را در موقعیت‌های پایین نگه دارد. در طول دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، زنان به عنوان جوهرکار، کار می‌کردند و تمام سلول‌های فیلم‌های انیمیشن را با دست نقاشی می‌کردند. گفته می‌شود هنگام ساخت «سفید برفی»، زنان بیش از ۸۰ ساعت در هفته کار کردند.

در همان دوران بود که دیزنی با نامه‌ای مشهور که نقطه‌ی منفی بزرگی در کارنامه‌اش و یک حقیقت تلخ در زندگی دیزنی است، درخواست یک زن را برای جایگاهی شغلی رد کرد. به گزارش دیلی میل او جواب این درخواست را اینطورد داده است: «زنان نمی‌توانند هیچ یک از کارهای خلاقانه در رابطه با آماده کردن انیمیشن برای نمایش را انجام دهند، زیرا این کار باید کاملاً توسط مردان جوان انجام شود.

۷. سیاست مشکوک

والت دیزنی به شدت درگیر نگرش‌های ضد کمونیستی در آمریکا بود. او از شرکت‌ها و ابتکارات با تاکتیک‌های شبهه برانگیز حمایت نمی‌کرد و حتی انیماتورهای ناراضی خودش را به عنوان کمونیست‌های بالقوه معرفی می‌کرد. دیزنی همچنین از سازمان تصاویر متحرک برای حفظ آرمان‌های آمریکایی که گروهی یهودستیز بود حمایت می‌کرد.

۸. موی صورت ممنوع

به گفته بلفاست تلگراف، والت دیزنی رویاهای بزرگی برای پارک موضوعی خود داشت و می‌خواست همه چیز در آن ایده‌آل و کاملا سالم باشد. این سلامت برای او بدان معنی بود که هیچ‌کس در دیزنی‌لند ریش، ریش بزی و سبیل نداشته باشد. خود دیزنی به داشتن سبیل معروف بود، اما کارگران دیزنی‌لند تا سال ۲۰۰۰ اجازه نداشتند سبیل داشته باشند.

۹. دشمن خانوادگی

شرکت دیزنی چیزی شبیه به تجارتی خانوادگی بین والت و برادرش، روی بود. والت شخصیتی خلاق بود و روی بیشتر از تجارت سردر می‌آورد. گفته می‌شود بر همین اساس شرکت دیزنی به دو تیم وفادار تقسیم شده بود: تیم تولید که «پسران والت» نامیده شدند و «پسران روی» که بخش مالی را اداره می‌کردند. تقسیمات استودیوهای دیزنی برای تجارت خوب نبود و روی همیشه وظیفه مدیریت تحرکات مالی دیوانه‌وار والت را بر عهده داشت.

۱۰. شرکت دیزنی، جایی کابوس‌وار برای کار کردن

حقیقت تلخ دیگری که در مورد دیزنی گفته می‌شود این است که والت دیزنی کم‌کم از «عمو والت» به یک کابوس زنده تبدیل شد. او شرکت دیزنی را بر اساس جنسیت تقسیم کرده بود و از مذاکره با کارمندانش در مورد دستمزد خودداری می‌کرد. دیزنی همواره نظرات خود را بر تمام سیاست‌های شرکت اعمال می‌کرد و همه چیز را از طرح‌های پارک دیزنی‌اند گرفته تا تحقیق در مورد فاصله‌ی سطل‌های زباله از میز کنترل می‌کرد.

منبع: MSN

Adblock test (Why?)

لینک منبع خبر