لیدهایی که ضربان‌سازهای خارجی را به قلب متصل می‌کنند، به طور بالقوه می‌توانند مشکلاتی را ایجاد کنند، چه در صورت برداشته شدن یا رها شدن در جای خود. بنابراین دانشمندان آلمانی در حال انجام یک کار جدید هستند، تا این لیدها در بدن جذب شوند.

پس از انجام عمل جراحی قلب، آریتمی (ضربان قلب نامنظم)، غیر معمول نیست. این عارضه معمولاً از طریق استفاده موقت از ضربان‌ساز خارجی که از طریق سیم‌ها یا لیدهایی  به قلب متصل می‌شود – به عنوان یک اقدام پیشگیرانه – هنگام انجام جراحی درمان می‌شود.

هنگامی که دیگر نیازی به پیس میکر نیست، لید ها را می توان از بدن بیرون کشید یا از دستگاه جدا کرد و در جای خود گذاشت. با این حال، اگر آنها بیرون کشیده شوند، این احتمال وجود دارد که به بافتی که در اطراف آنها رشد کرده آسیب بزنند. و اگر در بدن باقی بمانند، ممکن است باعث عفونت یا عوارض دیگری شوند.

در اینجاست که لید های قابل جذب زیستی در نظر گرفته شده‌اند. این کار بخشی از پروژه RemoTe CarE (الکترودهای قلبی موقت قابل جذب مولیبدن) است که دانشمندانی از مؤسسه فناوری ساخت و مواد پیشرفته Fraunhofer و دانشگاه درسدن مسئول توسعه آن هستند.

نموداری که نشان می‌دهد چگونه لید ها پس از یک دوره زمانی از پیش تعیین‌شده جذب می‌شوند

همانطور که از نام پروژه مشخص است، لیدها از فلزی به نام مولیبدن ساخته شده‌اند. آنها نه تنها “به طور یکنواخت در بدن تخریب می شوتد”، بلکه از نظر زیست سازگار هستند، از نظر مکانیکی بسیار قوی و  رسانای خوب الکتریکی است. هر لید از چندین رشته مولیبدن به هم پیچیده تشکیل شده  که در پلیمرهای زیستی پوشش داده شده اند. این پلیمرها در حالی که ضربان‌ساز هنوز در حال استفاده است، به عنوان عایق الکتریکی عمل می‌کنند وپس از آن به طور بی‌زیان تخریب می شوند.

Fraunhofer در حال حاضر در حال آزمایش و بهینه‌سازی خواص مکانیکی، الکتریکی و تخریب لیدها است. در اواخر سال میلادی جاری آنها به صورت بالینی آزمایش می‌شوند.

منبع: Fraunhofer