در دنیایی که فروپاشیده است و هر گوشه‌اش بوی مرگ و خاطره می‌دهد، هنوز چیزی وجود دارد که نفس‌ها را در سینه حبس می‌کند: «زیبایی خاموشِ ویرانی». The Last of Us Part II فقط قصه انتقام و بقا نیست؛ نمایشگاهی است از تصاویر تلخ اما باشکوه، تضادهایی میان نور و تاریکی، میان زندگی و پوسیدگی. این بازی همان‌قدر که با خشونتش تکان‌دهنده است، با چشم‌اندازهایش شاعرانه و عمیق است. در مطلب پیش رو نگاهی تصویری می‌اندازیم به دنیایی که هر قابش، روایتی است از عشق، خشم و انسان‌بودن در میان خرابه‌ها. این شما و این The Last of Us Part II:
