در عکس بالا تئودور روزولت در سال ۱۹۱۱ در حالی که بالای کرگدن سیاهی که به تازگی شکار کرده، ایستاده است.
اگر حیوانات خاصی دارای صفتی باشند که شانس بقای آن‌ها را کاهش دهد، احتمال انتقال آن به فرزندان کمتر می‌شود. بر اساس تجزیه و تحلیل اخیر عکس‌ها، به نظر می‌رسد در مورد کرگدن‌هایی که برای شاخ‌های بزرگشان شکار می‌شوند، چنین شده.
برای این مطالعه، دانشمندان دانشگاه کمبریج بریتانیا ۸۰ عکس تاریخی از کرگدن‌ها را که در یک دوره ۱۳۲ ساله بین سال‌های ۱۸۸۶ تا ۲۰۱۸ گرفته شده بود، بررسی کردند.
مشخص شد که در همه گونه‌ها، اندازه شاخ (نسبت به اندازه بدن) با گذشت سال‌ها به تدریج کوچکتر می‌شود. محققان بر این باورند که این روند به این دلیل است که کرگدن‌های با شاخ‌های بزرگ بیشتر مورد هدف شکارچیان قرار گرفته‌اند و بازماندگان باشاخ‌های کوچکتر بیشتر شانس تولید مثل داشته و صفات خود را به نسل‌های آینده منتقل کرده‌اند. روند‌های مشابهی قبلاً در سایر جمعیت‌های حیوانات در معرض تهدید مشاهده شده است.
شاخ کرگدن عمدتاً در طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اگرچه به‌عنوان اقلام نمایشی که نمادی از ثروت و موفقیت صاحب آن هستند نیز به طور فزاینده‌ای محبوب بوده‌اند. از آنجا که آن‌ها بسیار ارزشمند هستند، دسترسی مستقیم به آن‌ها – حتی توسط دانشمندان – مدتهاست که بسیار محدود شده است. این دلیل اصلی محدود شدن تیم کمبریج به بررسی عکس‌ها است و همچنین به همین دلیل است که چنین مطالعه طولانی‌مدتی در مورد اندازه شاخ کرگدن قبلاً انجام نشده.
دانشمندان همچنین ۳۱۵۸ نقاشی و عکس از کرگدن‌ها را در منابع اطلاعاتی – مربوط به سال‌های ۱۴۸۱ تا ۲۰۲۱ – تجزیه و تحلیل کردند تا ببینند چگونه تصویر حیوانات در طول زمان تغییر کرده است. شاید تعجب‌آور نباشد که تصاویر قبلی کرگدن‌ها را به عنوان موجوداتی ترسناک و ترسناک نشان می‌دادند. با این حال، از حدود سال ۱۹۵۰، آن‌ها به طور فزاینده‌ای به عنوان حیوانات در معرض تهدید به تصویر کشیده شدند که نیاز به محافظت دارند.
و به صورت متناقض، اگرچه شاخ‌های بزرگ ممکن است کرگدن‌هایی را که دارای آن‌ها بودند در معرض تهدید قرار داده، شاخ‌های کوچکتر امروزی نیز دارای معایب بزرگی هستند.
گونه‌های مختلف از آن‌ها به روش‌های مختلفی مانند کمک به گرفتن غذا یا دفاع در برابر شکارچیان استفاده می‌کنند. داشتن شاخ‌های کوچکتر برای بقای آن‌ها مضر است.
گزارش این تیم این هفته در مجله People and Nature منتشر شده.
منبع: دانشگاه کمبریج